Johan Zacharias Baron: Lichthart en Aers-gat Sonder-sorgh. 1653.
Uitgegeven door Marti Roos
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton007930 - Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue
[p. 1]

J.Z. BARONS

KLUCHT

VAN

LICHTHART,

EN

AERS-GAT SONDER-SORGH.

Op den Regel:

                    Wat mijn gheschiet,
Om Schuldt en hanghtmen niet.

Ghespeelt op ’t Schou-Tonneel van Reijnsburgh,
den 25en. dach van Sprockelmaent, 1653.

[Vignet: Saule, Saule. ’t Woordt is crachtich. 1641].

TOT LEYDEN,

Ter Boekdrukkery van Willem Christiaens vander Boxe. Anno 1653.



[p. 2]

KLUCHT-
MAECKERS en MAECKSTERS.

JAN TYSSEN, alias: Lichthart.
BRECHT THEUNEN, alias: Aes-gat sonder sorgh, Lichtharts Wijff.
SCHELE STIJN, Toeback, Brandewijn, en Bier-Verkoopster.
JONCKER BEESEM, een Student.
LANSJE, sijn Knecht.
HAESJE de Nopster, Lichtharts Schoon-Dochter.
LIJS JOOSTEN.
GRIET SNAPS.
NEEL de STIJFSTER,		}
}		Drie onbesturve Weeuwen.
KASPER en POLEX, Twee Klapper-luyden.
Mijn Heer de Schout met sijn Rackers, een Steê-Boó,
                Huys-Heer, en, &c.

Het TONNEEL is ’t Huys van LICHTHART,
Scheele STIJN, en, &c.
Continue
[p. 3]

J. Z. BARONS

VASTELAVENTS-VREUGHT.

LICHTHART: Met een Schotel met Panne-
Koecken, en een Pot Rijsten-bry aen sijn Arm
hangende al Eetende, uyt.

                ’K Heb ’t Wijff soo langh eseyt, se sou wat Goets vergaaren,
                Dat teugens d’ouwen dagh, als’t of-gaan van de jaaren,
                Maer ’t schijnt sen leest in ’t Boeck van ’t Meer, off Spaaren, niet,
                En dat’s me tot jou eseyt, sulcken hartseer en sulcken verdriet,
                (5) Gelijckmen trouwens daechlijckx siet tusschen ’t Steenschuyr, en de Maeren,
                Doch, alst op moet (lieve pot) laeter Lichthart dan mee wel of vaeren,
                Hebt niet voor aeren, maer seght, ’k heb mee wel kaeren heel schrael eweyt.
                Nu ’k sagh liever datmen ’t spaerden, en s’ Vastelavents soo eens of heyt,
                Of: naermen ’t stuck over leydt: maer daechlijckx soo te smullen,
                (10) En kan by gort niet gaen, de pop selder anders hullen,
                Of sulcke soete Sullen Borsje, als jy of ick ben Vaer,
                Souwen een Reys naer Kuylenburch moeten doen, al binnen’t jaer,
                Hael in, hael in by gort de schaer, of Lichtharts-eer sel schennen,
                Want seg ik wat, strax men seyt, al mee een van die Ian Hennen,
                (15) De Honden sellen jou kennen, waer datje gaet op ’t straet,
                Bepissen jou kuyten, of past datjeme in mijn rust en vrede laet,
                Maer ’klas lest: Al te is quaet, en daer na sel ’kme gaen reguleeren
                ’t Kan soo niet langer gaen, al sou ’t huys ’tonderst’ te boven keeren.
                Ja, ’kmachet doen met eeren, want ’kvinder recht en reden toe,
                (20) ’t Huys komende, hier een bepist, daer een bescheeten, en ick weet niet hoe,
                Ick Sul, nam ’tvoor eerst in ’t goe, by nachten en by daegen,
                Maer nou ist soo verd’ ekoomen, dat icket niet langer en kan verdraghen,
                Al sou de Duycker de kaers houwen, soo selter anders sijn.
Hy gaet eens gins en weer binnen, en komt halliff ver-
stoort uyt en seyt:
                O! ja, daer isse al weer eweg, en suypter gat vol Brandewijn,
                [p. 4]
                (25) Hier by tot Scheele Stijn, daer vintse noch meer sulke smulsters,
                Sulcke Op-maecksters, sulcke Kommeeren en sulcke aerdighe Tulsters.
                ’k Ga ’t nest stooren met die vulsters, en halen de Mijn’ daer uyt.
                Met soete wooretjes alsmen behoort te spreecken teughen een verliefde Bruydt.
                Stil: en hoor ickse daer niet onder ’tgeluyt? ja, dat gaeter nae toe, ’k sel aenkloppen.
                (30) Wel, souwer Haesje mijn Dochter niet mee sijn, of souse al sitten noppen?
Hy klopt, daer wert gheopent, vintet Collegie in
’t vier-kant sitten en vergaert.
STIJN.      Wie daer?
LICHT.     Vriendt doe op.
STIJN.      Daer is jou Liefste Man Brechje
BRECHT.   Mijn liefste Man! kom in mijn Vaer! wat dunckje van dat Lants-knechje,
                Nou kom sit wat Vaer, speul mee een stuyvertje, dits de eerste Kan,
LIJS.        Heer! Brechje, hoe komje doch aen soo een deeg’lijck goet Man?
BRECHT.   (35) De Man is wel, wat leyter jou an?
LIJS.        Wel, moer, ick laetem in sijn weesen,
BRECHT.   Nou Vaer, leght dat glaesje in jou lieve lenden, daer mee sel jou pijn ghenesen,
                Hey! dan lustich t’saem aen ’tpeesen, en winnent dubbelt weer,
LICHT.     Maer: waer’s de Meyt in een gat?
BRECHT.   Wel ’t huys, of daerse nopt by mijn Heer,
GRIET.     A vous een reys Kompeer,
LICHT.     Ick danckje; ben jy ’t Grietje,
                (40) De Dochter van Bouwen Ianssen, en Seuns Seun van Minnelijcke Angenietje,
GRIET.     Ja, dat ben ick, hirt, of ’t quam uyt een rietje,
NEEL.      Lichthart, ’t geltje oock,
STIJN.      Wilje eens stoppen vaer? Hier’s een Orientaeltje van Ferrynes gesmoock,
LICHT.     Wel ja, maer jy Wijfje selt niet haest tijdt sijn om te scheyen,
GRIET.     Nou vaer soo haest niet, je kent oock noch wel wat beyen,
LICHT.     (45) Neen: ’k moet voort,
BRECHT.   Den Heer wil jou geleyen,                                (binnen)
NEEL.      Dat selje eens gelden Lijs,
LIJS.        Ick danckje Neel,
GRIET.     Nu een reys een Deuntje esongen, en dat op een Nieuwe Wijs.
[p. 5]
                                Wel Heer, souje sulcke dingen,
                                (50) Oock op mijn vermoen,
                                Dat sou wel een ander doen,
                                Iy mijn lust te dwingen,
                                Voort jou lompe loen, &c.
BRECHT.   Dat’s uyt, en soo is mijn gelt oock, sey lestent onsen Jaep Flooren,
NEEL.      (55) Kom noch een stuyvertje* ront,
GRIET.     ’k Ben te vreen,
LIJS.        Ick oock want* noyt Munnecken ten halven eschooren,
                Twaeliff eyeren dertien dooren, hey al evewel Oremus, flus een quae steeck in mijn zy!
NEEL.      Hier Brecht, hier komt jou Dochter, met den Hertich van Pierlepomp, egut s’ is soo bly,
GRIET.     Maer wat dunckje van die pry, wel ja se selt noch weesen.
HAESJE de Nopster, JONCKER BEESEM, met een Roer
op ’t schoer, en een Wey-tas op ’t zy, en zijn Knecht
LANSJE, koomende van de Jacht.
HAES.      (60) Gen-dach, is mijn Moer daer?
STIJN.      Ja, maer je Vaer is al weer aen ’t peesen,
                Kom binnen, kom binnen,
HAES.      Mijn Joncker sie hier sijn de drie schoonste van Leyen vergaert,
BEES.      Met verloff, is d’inkomst van onser Lieden by de uwer Lieden waert,
GRIET.     Och! ja mijn Heer,
NEEL.      Wel hoe? Heyt de Haes ter jacht eweest? Heyt de Haes gheen haes evangen,
HAES.      Wel ja: twie, een korte, dicke, vetten, en een platte, dunne, langen,
LIJS.        (65) Sacher den een (van ’tvoor-hooft tot de wangen) niet uyt als Sijpje onse Kat,
HAES.      Ja wel ick segje dat.
Hadt icket niet evat,, ’k hadt niet ehadt,
                Sulckx kan mijn Joncker, en sijn Knecht Lansje gerechtelijck getuygen,
GRIET.     Ja al waerje noch sulcken Heldinne, je* selt voor Hollefernis jou noch moeten buygen,
                ’t Bien op lichten en laeten ’t Kallif suygen,
BRECHT.  Mijn Dochter en isser soo niet an,
BEES.      (70) Ist jou Dochter Vroutje? Neen, daer draech ick waerendich andere kennis van,
LIJS.        ’t Is waer jy ouwe Jan,
[p. 6]
GRIET.     Mijn Joncker, souje niet wel meer soo willen ’t Haesje jaegen,
                En singen:
                                Willen wy het Haesje jaegen,
                                Deur Haesje, klicke, klicke Claesje.
                                Deur Haesje al den dach, &c.
HAES.      (75) Neen Moer, dat is ons niet te pijne-waert om te vraegen,
BEES.      Sa, schenckt hier een Soopje met suycker,
STIJN.      Mijn Joncker mach wel in koomen by de luy,
BEES.      Hier of daer binnen ’k looff ’t is al een gebruy.
NEEL.      Bon sey Bril, en hy krouden Truy,
BRECHT.  Kom hier binnen Haesje
GRIET.     (80) En jy Heerschop, met jou Wey-tas aen jou zy,
LIJS.        By gort moer, dat’s al een eel Baesje,
NEEL.      A vous mijn Heer, een glaesje, dit is jou soo toe edocht,
BEES.      Wel, is hier altijt soo Comparicij van dit Vrouwe gedrocht?
BRECHT.  Hier verslemtmen den bocht soo draeder yets is ewonnen,
BEES.      Nou door uwer Eerwaerdicheyt sel dit spel eens sijn begonnen,
                (85) O! schoonste onder Sonnen, drincktet met de Vroutjes uyt,
HAES.      Stijn, hebje de duycker omtrent de suycker esien, of het Kruyt,
BEES.      Gae heen Jongh haeltme Luyt, ’k moet een deuntje ter eeren ’t geselschop speelen,
BRECHT.  Wy sellender (mijn Joncker) onder vermengen, O bloet, sulcke heldere keelen,
BEES.      Laetem slaepen, hy sou krackeelen, want hy is een duycker als hy lont,, ruyckt
NEEL.      (90) Wat hy is een droogh-kloot, die niet gaeren naer een ouwe stront,, duyckt,
GRIET.     Een braeff Peltser die goet bont, bruyckt, hey dat sijn Vastelavens-snaeren,
LIJS.        Daerme sellewe sonder om sien met Joncker naer ’t Vrouwen huys van St.
                                Job vaeren,
LIJS.         Mijn Heer daersje Luyt, seljet nou wel klaeren,
BEES.      Hoe soo?
LANS.                      Vijff-Hartjes,, Vijff-startjes,
                                (95) En een tap in ’t Gat,, Raet wat is dat?
BRECHT.  Wat seyt de Jonghen daer?
BEES.      Hoe ick jou voor moet speulen,
LIJS.        Neen: dat quam seecker raer,
NEEL.      Gut Lansje-Maet je kent:
BEES.      Nou eerst een reys edroncken,
HAES.      Mijner lieden, sel ’tuwer lieden eens brengen.
BEES.      Hier Jongh pas op eschoncken,
[p. 7]
                Dat moet uwer Lieden, van mijner Lieden wel-smakende sijn
HAES.      (100) Is dat oock van ’tbeste datje in huys hebt Scheele Stijn,
STIJN.      Jaet Kint van minne,
HAES.      ’t Is waer Moers-kous,
GRIET.     Nu wat selle wy hebben,
BRECHT.  Van: Onse Lobbetje is soo bly, Of: lange Piet dien Ellif-rebben,
                Of: Jan men man, en Alemoer, die voeren t’saem eens uyt,
                Jan kloyden, en hy sat op troer, en stuerden recht de Schuyt.
BEES.      (105) ’k Selt naer mijn sin, naer mijn min, naer mijn lust, en naer mijn
                                liefde klaeren,
                Waer door ick lichtelijck het Ja-woort verkrijch, om met Haesjes naer
                                Buyck-sloot te vaeren
GRIET.     Ja, en wast geen verkoft gaeren Vriendt,
BEES.      Dat ick, en sy weet, dat is genoegh eseyt,
                Oock jy daer waer ’tsuycker-soete blancke, dicke, vette, volle Meyt,
                De tast naer Middelburgh oock, is maer een kleynicheyt; Nu ’kspeul wilje dansen,
GRIET.     (110) Als onse Lijs eens schermt teugender Man zy klaertet met korte lansen,
LIJS.        Wel moer, hoe anders, dat kort is, is soet, en raeckt in ’t gemeen wel,
                Hoe vaermen tot jouwent, ist daer al met wat langer in’t spel,
BEES.      Och! waerender sulcke duyckertjes in de hel, ’ksouwer al speulende naer toe tyen,
NEEL.      Ja, op een witte-bock, soo soujer al stootende braeff kennen in ryen,
BRECHT.  (115) Neen Matroos, je selje wel met wat minder lyen, naer ick ken aen jou
                                Neus sien
BEES.      Mijn Neus en mijn middelste-vinger, sijn al van eender langten metter twien,
                In ’t heele lant en vindje diergelijcke gien, doch se was beter eer ickse branden,
BRECHT.          Datmen noch eens van drincken spraeck,
                        Sou dat sijn soo vreemden saeck,
NEEL.              Ick denck wel neen,
BRECHT.          Och! of ’t gevil,
GRIET.             (120) Sa, laet dan Kan noch Glaesen stil, &c.
BEES.      Hier Jongh schenckt eens,
LANS.      Uwer dienst mijn Heer,
LIJS.        Die danssen wil geeft handen,
BRECHT.  Hey Open Hoff! de Vastelavent deckt nou schanden,
NEEL.      Wat dunckje mijn Heer? Toont elck een hier geen liefde groot?
BEES.      Ja, Liefd’ en Lust,
[p. 8]
LIJS.        Sa edanst, esongen, ’kwed ’t Heerschop ons te Vastelavent noot,
GRIET.     (125) Noo enoegh treckem een haer aus maars ’t sel knappen als een kennip-stockje,
LIJS.        Kraeutem eens onder sijn neghe-manneken, ’k wedt u ’t over schot toevalt,
BRECHT.  Set dat aen jou rockje,
NEEL.      Daer smaeckt niet leckerder, dan een gestoolen brockje, daer ick ’t Heerschop mee gerijven sal,
                        Hier ergens om een hoeckje, of tot Blauwe Lammert, of Teunis in de Paerde stal, .... Sa:
Daer wort edanst esongen, en espeelt onder een
vermengsel van een Rommel-pot.
                        1. De Vastelavont die komt an,, ho, man, ho,
                            (130) Geeft ons een panne-koeck uyt de pan,
                            Soo mijn Heer,, alsoo, hey soo mijn Heer, alsoo.
                        2. Geeft ons een stuck dat rustich,, is, ho man, ho,
                            Al voor een hertje dat lustich,, is,
                            Soo mijn Heer,, alsoo, hey soo mijn Heer, alsoo. &c.
BEES.      (135) Hey! om datje sulcke rustige, lustige Vroutjes zijt, soo noodt ickje al te saemen
                Op de Veugel-vangst, en een excellente, kool met krenten, &c. Als jy Haesje, en jou
                                Moer by naemen,
                De rest hoeft hem niet te schaemen, om te koomen tot mijnder Hospitium in de
                                vliegende plat,,luys
                Aldernaest de Stiene-peere-boom, men vinter in ’t ghemeen Mijn, de Hont of de
                                Kat,, thuys
GRIET.     Wat een dreck in jou backhuys (mijn Heer) is oock niet qualick esmeeten,
BEES.      (140) Sieje wel teugen wien datje spreeckt,
NEEL.      Ecce homo (mijn Heer) ick heb al egeeten,
BEES.      Unum stercus is Oro tuo, neen je verstaet jou stuck al braeff op ’t Latijn,
NEEL.      Ita Domine
BEES.      By gort ’t geselschop is soet,
LANS.      Mijn Heer sout niet wel doolende sijn,
BEES.      Hout ihr smoel Jongh, die mijn lieff heeft die volght mijn.
                        Och! (145) Haesje mijn schat,, Je siet wel hoe dat
                        Mijn hert, in mijn Lichaem branght.
                        Je weet wat ick mien,, En dat ickje dien,
                        Met bien, met voet, en met hanght,
                        Spreeckt eens datme ’t hoort,, een troostelijck woort,
                        Soor brengh ick j’ een volle kan,
                        En geerje, geerje, geerje men dan
                        (150) Nou noch niet tot jou Man, &c.                 (binnen)
[p. 9]
LICHTHART* met een Ry onder den Arm, en een Schoots-vel voor,
als een Tummerman, heel verstoort uyt, en seyt:
                Daer ist al over twien, en ’t Wijff is noch te soecken,
                Datter Sintere Claes een T: in der schoen steecken moet, mit een paer
                                Deventer koecken,
                ’k heb by gort esocht in gaeten en in hoecken, waer mach doch steecken
                                die helsche meer?
                Is dat een braeve stijl van ’t huys, of een trouwe voor-vechsters van mijn eer?
                (155) Het magh’ (tot jou eseyt) den Duycker of sen Moer sijn in deeser manieren,
                Sy ist diemen den heelen dach doet vloecken en sweeren by de Helsche gieren.
                Och! als icker noch om denk, wat heb ick oock moy goet ehadt
                Ja, ’ksoumen wel eer beromt hebben op de Rijcste vande Stad,
                Waer’s ’t nou, zy is die ’t al verslemt, en verdrinckt, daer ick soo suer heb voor
                                moeten wercken
                (160) En wroeten dach en nacht; Nou se komt ’thuys, dat saeckereerse vercken,
                Die kaetsen selmen fraeytjes mercken, en oock naer behooren aff,, doen
                ’k Sweer sen sel niet meer soo loopen met die Commeeren van dat goore Hoff,, groen,
                ’K ben een Tummerman van mijn Hantwerck, ’k selder by gort gaen aen een block
                                leggen,
                Sonder eenich appel van genaden, tussen-spreecken, of tegen-seggen,
                (165) Nou: s’is Hoer noch Dief-egge, datse verslemt of verdemt ’t is van ’t heur,
                Of van ’t mijn, soo alsje dat verstaet, jy Buerman van Bon la beur,
                Et tant de vous bien Monsieur, ick kanje anders qualijck wijs,, maecken,
                Och! als ick noch denck om dat schoone goet, nou ick sou al te vroegh Grijs,, raecken,
                Ja, ’ksoumen selfs verhangen, en dat van ramp en van ongedult,
                (170) ’t Was noch al wel stackmen niet tot de Ooren toe inde saeckereertse schult,
                Maer tot de Ooren en Lippen toe, daer (vrees ick) sal ’twater haest over loopen,
                Waer ickme keer of wen, ’kword om ’t Wijff over al ebeten en aengeroopen,
                Als voor eerst, gins op de Lange-bregge, O jemy! wat sloegh ick daer een kruys?
[p. 10]
                Voor d’ Huys-Heer een Wollff, een Vent, hy wou gelt hebben voor een Jaer woonens
                                in sijn Huys,
                (175) Hoe, gelt seyde ick? heytet Wijff jou niets ebrocht op gisteren Morgen,
                Neen seyde hy, daer moet gelt sijn, niet langer de Huys-huer hier te borgen,
                Ick ston daer en keeck (tot jou eseyt) als een Uyl, jou Broer in een steyger,, gat,
                Daer rackten ick van, doen moeten mijn een Wolliffinne met namen Ioffrou
                                weyger,, wat,
                Die beetmen mee om gelt soo van Vlas, Linden, Deeckens als Laecken,
                (180) Ja wel, ick keeckse eens an, en sprack schoon, want daer viel niet veel
                                te kaecken
                Noch te snappen op dat termijn, ummers ick raecktender noch ongeschent van,
                Maer komende naer de Breestraet, doen vielder mijn een soo grouwelijck an,
                Ja als of hy mijn vernielt sou hebben, met sijn klaeuwen en met sijn tanden,
                Wel hoe dus (Monseur Come-Lul) seyde ick: mits mijn Ry ree, en mijn handen,
                (185) Gelt gelt seyde hy, voor mijn deegelijcke waer, want ick weet datje
                                haes op,, moet
                Ick sel noch wel stee houwen, seyde ick, en blijven voor jou en voor SR. Schop,, hoet.
                Nou, op goe beloften, raeckten ick los, en passeerden voor Jan Tijssen den Vroomen,
                Tot dat ick aen de Blaeuwe-steen, by de Hall’ of de Vis-mart sou koomen,
                Daer quam mijn Stiers-kop aen boort, en hy beet my om een hallif beest,
                (190) Wel Vriendt seyde ick, ’k weeter niet van, isset tot onsent eweest?
                Och ja, seyde hy, jou ouwe schoenen weetent wel, ick selje de Stee-boô stieren.
                Mits tasten mijn May-vis by de kladden en wou oock Gelt hebben of mijn klieren,
                Ick aen’t bulderen en tieren, en sey, ick en draegh daer gansch geen kennis van,
                Hebje mijn Wijff eborght seyde ick, se maghje betaelen alse ’t heyt, (dats eseyt)
                                alse kan,
                (195) Wel seydense je bent immers heur Man, Man of gien, ick en wilt niet betaelen,
[p. 11]
                Siet dan toe riep Stiers-kop, men seltje dat van jou rubben doen halen,
                ’k Gingh deur en sey, niemant schuldich als Duytsen en Walen, och! hoe raeck
                                ick noch voort,
                Ken ick ’thuys koomen ’t sel al sijn, maer och! ick vrees voor de Moort,
                Soo drae en was niet uyt mijn mont dat woort, of ick hadder weer op mijn hielen,
                (200) Sonder de Burgh-poort ekreegen te hebben, men hadt Lichthart sien vernielen,
                Niet meer als van vijff loose Fielen, elck om ’t wreest’ soo ’t hem liet aen,, sien.
                Om schult van Ap’len, Peeren, Kerssen, &c. de wreetste was van omtrent de
                                Kraen,, ien
                Die wou mijn aen ’t Rockje tarrenen, en dat sonder genaeden uyt schudden,
                ’t Schoon-spreecken was best: wel sey Frans Teeuwen in de Kooren-mudden,
                (205) Den bloet ken oock qualijk soo naekt gaen loopen by der straet,
                Dats niet een bruy sey Oly-poot, als een onverstandigen onverlaet,
                Ick sel gelt hebben of slaegen, sen Wijff dat Varcken heeftet mijn deegelijk of koomen haelen,
                Ja wel van onsent oock, sey Aris in de Kerstanje-boom, en Leentje den Valen,
                Maer ick hebt al in ’t vergeet-boeck estelt, en in mijn Boeck deur edaen sey Paris,
                (210) Wat, ick heb noch een Vaen voor den bruyer, wil hy mee ten Burgh gaen
                                sey Aris,
                En ick noch een Paertje sey Loutje, wel en gaenwe dan noch niet heenen,
                Ick bedanckje Mannen seyde ick, en beston (tot jou eseyt) te weenen,
                Immers ’tworden mijn van alles noch quijt escholden, op belofte van niet meer te doen,
                Die bly waer was ick, en smeerden stracx met Haese-vet mijn ouwe Schoen,
                (215) En ick op de loop, zy te samen aen ’t kijven, en by gort aen ’t vechten.
                Ick raeckten ondertusschen aen de Bostel-bregge, daer quam mijn aen boort Diever
                                den rechten,
                Om Gelt van Toeback en Brandewijn, en dat niet meer als voor vier Ducatons,
                [p. 12]
                Vier Ducatons, seyde ick? ja seyde sy, dat heyt jou Wijff ehaelt die rechte Moer slons,
                Wel, seyden ick gae heen, ick selje dat betaelen met den eersten, je hoeftmen soo
                                niet te bijten,
                (220) Doe quammer daer ergens noch een uyt den Huys, en die beston mee in ’t
                                overluyt te krijten,
                Ick ben oock noch wat pretenderende op jou suyckertje, dats jou liefste Wijff.
                k’ Sey, Vroutjen ick en kenje niet: niet, seyse? ick ben de Vrou van Bouwe langh lijff,
                In de Stee-klock ginder op de Nieuwe-straet, dats al lijck wel waer seyde ick Vroutje,
                Nou jy selt ’t jou hebben, seyde ick, en zy lietmen doen wandelen, hoor, hoor, sey
                                toen de Dochter in’t krom-houtje,
                (225) Van dat Soudt dat jou Vrou inde slacht-tijt ehaelt heyt sou ick gaeren Gelt sien,
                Komt morghen nochtent seyden ick: och ’k en wilje seeckers oock niet minder bien.
                Nou dat ging noch al gratieus, maer als ick t’huys sou koomende genaecken,
                Daer stonder niet meer als een dozijn voor de deur
                om mijn eerwaerdicheyt wat leelijck uyt te maecken,
                Ick aen ’t schudden en aen ’t beven, eveleens of icker de derdedaechse Koors,,
                                hadt,
                (230) Wenschende daer al deur te sijn, als of ick onderhanden van Barbiers of Doctoors,, sat,
                Want ick sacher voor eerst Lintje de Woeckenaerster, die een schellingh op vier
                                gulden weet te krijgen,
                En als de Lommert goet beleent, daer en sal ick by gort niet voor swichten
                                noch swijgen,
                Want ick wist wel datse van ’t Wijff noch al vry wat eyssende was.
                Nou, diep onder den hoop kijckende, sach ick noch dees na-volgende op dat pas,
                (235) Als, Cerberus, en die een reys voor Mars speulden ’tafter quartier van de
                                Reden-rijckers Kamer,
                Tot jou eseyt k’sagh alsoo lieff de Duycker, die staet in mijn sin al vry wat
                                aengenaemer,
                Dat waeren oock al van de hartste partyen die ick onder den hoop,, vont,
                Want sy hadden op-rekeningh soo veel flesjes, soo veel absenten, en soo veel
                                van datter noch te loop,, stont,
                Jy komt vande Pallem-boom, seyde ick: ja, seyden zy, wel men sel maecken (sey
                                ick) datje gaerne gelt sult be-oogen,
[p. 13]
                (240) Die schudden ick soo van mijn hals, maer doen wou het met Teun den backer
                                niet doogen,
                Die hadt daer mee op reeckeningh soo veul Tarw, soo veul Roggen, en soo veul
                                Witte,, broot,
                Wel lieve Vrouw van Soest, seyde ick, hier blijf ick nou in deese hitte,, doot,
                O! neen, Lichthart maet, sey Claes de Biersteecker, eerst selje mijn betaelen,
                En daer stont de Knecht van mijn Heer den Doctoor oock met een Rekeninckje
                                sonder falen,
                (245) Och! een Man sonder Wijff, waer sel hy’t van daen haelen, seyden ick met
                                een groot gesucht,
                Men selje doen gijsselen sey Piet de Kock, of doen winnen met raspen in den Tucht,
                Daer verstaen ick mee toe, riep Frans de Schoenmaecker soo krijch ick oock gelt
                                mit eeren,
                En ick oock, sey Pouw de Snyer, voor’tmaecken van heur beyde Kleeren,
                Wat mienense sey Fop Ioosten de Waert, gins in de Vliegende Vis,
                (250) Datse mijn sullen betalen mit gedroncken Bier? neen by gort, ’kheb hier mee
                                al een naers-wis,
                Och seyde ick, en klouden mijn kop, en als vooren overluyt aen ’t janken en huylen,
                En sey, volgens dees spreuck:
                                        Wat mijn gheschiet,,
                                Om Schuldt en hanghtmen niet.
                (255) Daer mee liepender al een deel van deuse Wolven en Wolfinnes heur
                                verschuylen.
                Nou ick hebber noch mit eeren mijn hals deur ekreegen, en deur ebrocht.
                En om haer al-te-mael met eenen Munt te betaelen, heb ick een braeve vont bedocht,
                Ick selder (tot jou eseyt) voor eerst wat of gaen in ’t werck stellen,
                Al quammer de Schout met sen Diefleyers, en met sen Luysevangers, en Stoepjes
                                Groene esellen,
                (260) En dat ick een Jonge wist, ’k lieter by gort, een Kanne-bier op haelen van
                                Negen-groot,
LICHTHART: Neemt sijn Ry, en meet het werck of, onder-
tusschen komt LANSJE, al hoepelende uyt, en seyt:
LANS.      Die dan soo een in een teuch uyt magh, die en lijt by gort noch honger, noch
                                dorst noot,
[p. 14]
LICHT.     Wilt jy het haelen Lansje je selt een stuyvertje tot jou loon ghenieten,
LANS.      ’k Ben te vreen, waer wiljet ehaelt hebben tot Lijs Louwen, of Ritsige Angenieten,
LICHT.     Hier in’t naeste Kot het beste, alst maer vers, lecker en goet,, is.
LANS.      (265) Waerendich Brecht heyt’et wel eseyt, dat Lichthart een rechte Jan goet bloet,, is,
                Soo suer als hy soet is, lijck onse Wijse Leendert vander Goude,
LICHT.     Wat segje Knechje?
LANS.      Dat ick strack sel weer koomen,
LICHT.     Dan benje een Lansje,
LANS.      Als ick oock soude.
Lansje. Al hoepelende binnen, en mit
een Kanne-bier weer uyt, en seyt,
                A vous een reys,
LICHT.     Wel hoe sel dat daer gaen,
LANS.      Hoe anders, ick hebt ehaelt,
                Dat’s voor mijn stuyver, is dat niet suyver, en een dronck toe, ’k reecken nou eeerlijck betaelt
LICHT.     (270) Wel wat brustme de Jongen, hy heytet wel hallif in sen gadt esoopen,
LANS.      ’t Most te deegen mijn lever raecken, se was verhit door het haestich loopen,
LICHT.     Je bent een borst dieme dient,
LANS.      Dat wist ick al van te vooren wel,
LICHT.     Hebje sin in ’t Tummeren:
LANS.      Wel ja,
LICHT.     Soo sel ick gaen sien of ickje hier in ’t werck stel,
LANS.      Baes,
LICHT.     Jonge,
LANS.      Der vliecht al een uyl of een Oyevaer heen,
LICHT.     (275) Nou of ick hier mijn banck, en mijn reetschop ginck haelen,
LANS.      Seer wel Baes, ondertussen sel ick hier voor de Vastelavent Houwers, wat Mostert maelen.
LICHTHART met sijn Schaef-banck, Hout, en al sen Reetschop uyt, en seydt:
                Loopt heen Jongen, en haelt wat spijckers,
LANS.      Al ree Baes, waer?
LICHT.     Maer in de Tas,
LANS.      Baes,’kheb lust in ’t Redenrijcken,
LICHT.     Wel hoe gaet dat?
LANS.      ’k Wou dat jou neus in mijn naers was.
LICHT.     (280) Komt hier jou schelm, jou fielt, ô jou gallig-brock,
[p. 15]
LANSJE met den hoepel op de loop, en seyt:
                ’t Is soo quaet niet emient, al moet je in de Vincken,
                Nou in een omme-sien weer, dan een kan ehaelt, dat scheel moetmen of drincken
LICHT.     Ondertussen wat sparren, en latten ekort, alsmer wat of maecken sou,
                Datje mient datmer vincken in setten sel, neen Vaer, ’t is voor mijn eygen Vrou,
                (285) s’Is me wat te wilt, se moet in de Kou, en daer op een nieuw manier leeren fluyten,
                Tot jou eseyt, zy daer maer fijntjes binnen, en ick hier al werckende buyten,
                Dattet sommige luy oock soo klaerden, ’t sou niet als te beeter sijn.
LANSJE met sen schoot vol spijckers uyt, en seyt:
                Dat’s waer Baes, maer daer meugender meer als jou Wijff Toeback, Bier en Brandewijn,
LICHT.     Jy hebt soo veul snaps niet bedongen,
LANS.      (290) Daer leyt den bruy,
LICHT.     Sieje wel teugens wie datje spreeckt Jongen?
LANS.      Ja teugens Malpas mijn fluelen Baes,
LICHT.     Je selt dien snaetert toe doen,
LANS.      Adieu Baes, ’k en werck soo niet bedwongen,
LICHT.     Loopt aen een Galgh soo en bloetje niet doodt,
LANS.      (295) Daer meucht jy aen loopen, want ten is niet vert,
LICHT.     ’k Neem strack een ende houts, en legh dat op jou rubben,
LANS.      Ja hebje ’t hert
                        Adieu Baes,, een tort in jou faes,
                        Koppen ien bien,, ’k heb jou gat esien.                (binnen)
                Die oock mit sulcke Guyten ebrust is, hy is waerendich wel qualijck eschooren,
                Daer-en-boven mit een Wijff als de mijn is; Nou ’k magh daer by klimmen om
                                een gat te booren,
                Want ’t sel tijdt worden wil ick voor avent edaen hebben, mit mijn heylich werck.
                (300) Stil, ’k hoor gespeel, souse daer niet wel koomen, waer op ick verlieft blijff
                                even sterck.

BRECHT. HAESJE. GRIET. LIJS. NEEL.
(met Gespeul tot aen hugs gheconvoyeert) al
danssende uyt.
                Wel ja, se ist; laet ick dan als een Man mit eeren heur oock eerbiedelijck gaen in haelen,
[p. 16]
                En seggen: genavent mijnder eerwaerdicheyt,
BRECHT.  Genavent Man, mits u bevorderingh, en benaersticheyt,
GRIET.     Dat lijckenen wel hooffse taelen,
HAES.      Mijn Vaeder verstaetse genoech,
LIJS.        (305) Dat geeft ick wel geloofs,
LICHT.     Nou maekje jou daer soo groots,, niet,
                Hoe nae hebje me mit jou Moer op den tril eweest, datje soo pips en soo doots,, siet.
HAES.      Hoe raeje?
LICHT.     Stooff: en dat’s mijn Dochter, ’k hebber daer twie, waerendich ’k geeff de keur om een duyt,
HAES.      Nou ist schijt.
NEEL.      Lechter noch drie by, soo hebje te* kermis van Piet Pop al een moye fluyt,
LICHT.     Ja wel Wijff, ’k hebje soo lieff, ’k souje nou van liefde wel doot,, bijten,
BRECHT.   (310) En ick jou oock, want dat icker toe sat, ’k souje van liefde nou wel geel of root,, schijten,
                En mijn gat voor een spiegel op jou backhuys Lichthart, en komt dat niet braeff?
LICHT.     Ten voeght sich soo heel qualick niet.
NEEL.      Wel neent,
LICHT.     Och ! Wat ben ick oock een wroeter en een arme Slaeff?
GRIET.     Je hebt noch geen noot Vaer, je bent noch vet en glat, je selt jou gat wel houwen,
LICHT.     Swijcht jy daer, j’en weeter niet of, ’k sie wel elck moet sijn eygen schurrift klouwen,
LIJS.        (315) Ja seecker in trouwen,
LICHT.     Ick weet wel wat ick segh, ’k hebber van deusen dach al lustich aen vast eweest,
                ’k Heb Wolff en Wolliffinnes aen ’t gat ehat,
NEEL.      Hebbense jou ebeeten Kulleke?
LICHT.     Neen, maer ’k hebber wel voor evreest.
HAES.      Wel Vaeder, ’t gaet noch soo qualick niet, alsjer noch heelen dal bent deur ekoomen,
LICHT.     Dat heb ick tusschen de Blaeuw en Roode-steen (ick sweerje) wel vernoomen,
                Want ’k heb daer al (tert eenigh Soldaet) stormen sonder ladders of eslagen
                                watje mient,
BRECHT.  (320) Daer benje seeckers mans genoech toe* Vaer.
HAES.      Ja: in ’t hoeckje van d’aert te sitten tot de Vrient,
BRECHT.  Kom mijn Mantje, hebbense jou soo soecken te vernielen? wel! wel! wel!
[p. 17]
LICHT.     Ja, al om jouwent willen,
                Den een wou mijn ’t Rockje, d’ander mijn broeck, de derde mijn huyt, gelt seydense
                                of men selje levendich gaen villen
                Wat dunckje?
BRECHT.  Maer wie wast al?
LICHT.     De Huys-Heer, daer ickje gisteren gelt toe in jou handen gaff,
                Jou pry daerje bent, Juffrou Weyyer wat, en Monsr. Come-Lul, en diergelijcke meer als haff,
                (325) Die mijn op de openbaere straet om jou en twil heel leelijck uyt maeckten,
                En daer was Stiers-Kop, en Maey-vis, die beetemen mee aldattet kraeckten,
                Die wouwen mijn de Stee-boó stueren, of gelt sien voor Vis, en voor Vleys,
                Ja wel ’t schoon spreecken was ’t best, en dat oock elleken reys
                Doen wat vorder koomende, tarnender niet meer als vier gelijck aen mijn Kleeren,
                (330) Als Loutje, Aris, Oly-poot, Frans-Teeuwen, en andere Luyden van fatsoen en eeren,
                Van die ontslaegen sijnde klampten me Diever den Rechten oock aen boort,
                Die hadt me (hadt ick niet toe esien) op de volle straet vernielt of vermoort,
                En by gort ’t huys koomende vondt icker daer niet meer als een dosijn staen snappen,
                Elck om ’twreest om mijn de huyt op staende voet levendich af te knappen,
BRECHT.  (335) Maer wat was dat al voor gesin?
LICHT.     Daer was voor eerst de Knecht van mijn Heer, mijn Heer de Doctoor,
                En Lijntje de Woeckenaerster, Piet de Kock, de Biersteecker en Ouwe Floor,
                Teuw de Backer, en andere,
HAES.      Wasser geen Volckje van de Verliefde Rede-Rijckers-Kaemer Vaertje,
LICHT.     Dat en gaet jou luy niet an,
BRECHT.  Het gaet ons al an,
LICHT.     Je bent t’saem een hups paertje,
BRECHT.  Hebje van mijnen ’t weegen daer een Registertje eleesen als een halleve Sermoen,
                (340) Ick sel by gort oock een reys, als al die luy blint sijn soo hebbense ’t best
                                van doen,
                En die ick te veul in ’t Boeck stae machmen mit eeren wel uyt vrijven,
[p. 18]
                En borgen niet meer, maer niet eens te seggen qualijck doeje als onse Claes de Stijven,
                ’K sel oock niet seggen je moet maer belief jet te doen mit een oprecht hart,
                Soo voel ick van dach tot dach dat de schult mindert, en aen mijn Nieren niet smart,
HAES.      (345) Seght alset in huer handt hebben ist noch ruym een voet van d’ ellebooch,
LICHT.     ’K Strijck strack mijn Broeck los, en doe als Gommert die sen Wijf soo van liefde
                                bespoogh,
BRECHT.  Hebbense niet sen krijgen niet, men geeft tegenwoordich van die lompen niet,
                ’K laet staen van deegelijcke schult,
LICHT.    ’t Is noch al jou ouwe Liet,
BRECHT.  Out of nieuw daer niet en is, heeft den Keyser sijn Recht verlooren,
LICHT.     (350) Ondertusschen liepen ’t huys terwijlje uyt ben eweest al de Varckens in ’t kooren,
BRECHT.  Je meuchter naer sien alst behooren,
LICHT.     Dats jou werck, O jou verbruste Meer,
                Ey lieve! helpse mijn eens bekijcken, de stijl van ’t huys, en Voorvechster van mijn Eer
                Och! hoe raeck icker noch van
BRECHT.  Hey! alsje wilt, doch eerst een reys edanst eer wy scheyen.
Sy maecken een ronden Dans, en setten Lichthart
in ’t midden, en singhen:
                                Lichthart en treurt niet,
                                (355) Noch weest niet onverduldich,
                                Hey! datme niet betaelen en ken
                                Datmen moetmen blijven schuldich,
                                Fa, la, la, la, fa, la, la, la,
                                Dat moetmen blijven schuldich, &c.
                (360) Wel, ick lacher (tot jou eseyt) wel eens hartigh om, wil jy’er om schreyen,
                Kom jy by jou Aerts-gatje sonder sorgh, want je heb al jou leven soo een Lichthart eweest
                Tut, tut, je hebt d’ouwe spreuck wel eleesen,
                                        Wel ehult,, en wel eleeft
                                Waer die leeft sonder schult,, leeft arger als een Beest.
LICHT.     (365) Ja, ’kheb Baer sulckx verhaelt worden wel equeest,
[p. 19]
BRECHT.  Wel dan ist wel, die niet en heyt, en sel niet hebben, noch van daegh noch morgen,
                ’K springh op en laet kleyne scheetjes, doet oock soo en laet fiolen sorgen,
LICHT.     ’t Is wel eseyt,
BRECHT.  Hey! ’k sel noch een reys singen, wie dattet lieff of leet,, is,
                En dats:
                                (370) Ick heb den bruy,, van al de luy,
                                De luy, en geven mijn niet,
                                Se brengh me in ’t verdriet,
                                Daer toe in groote schanden,
                                Hey en daerom wil ick niet,
                                (375) Gaen doolen achter Landen, &c.
GRIET.     Wat soo Brecht, helder uyt den borst of het kout of heet,, is,
BRECHT.  Soo moet’et* gaen,
LIJS.        Nou sout quaet sijn datewe t’huys oock eens gingen besoecken,
NEEL.      Wel neen,
                Sout noch wel ongeschent ginder staen op sen vier hoecken,
LIJS.        Laet ons gangh maecken,
GRIET.     Alsje wilt,
                Wel ick bedanckje van ’t goet geselschops weegen Brecht,
NEEL.      (380) Ick mee,
LIJS.        En ick mee,
HAES.      Ick jou oock,
GRIET.     Adieu vroome ziel Lantsert inde Lantsknecht,.
LICHT.     Ja adieu,                                                    (binnen)
HAES.      Maer Moeder siet hier eens, wat heyt Vaeder hier al gaen maecken,
BRECHT.  Wat sel dit sijn Man,
LICHT.     Daer in sel ick gaen een ander manier soecken om aen de kost te geraecken,
BRECHT.  Maer hoe sel dat hieten,
LICHT.     Ey! Rustje hooft, want ’tis jou noch niemant in ’t lant te maecken wijs,
                Off: het ’t most die weesen, die daer strackx heen gingh, want dat leeck
                                al een verstandige Lijs,
BRECHT.  (385) Nou Vaer, segh: wat selmer doch in doen,
LICHT.     ’K en kentje hier soo niet al verhaelen,
                Je moest’er in sijn, en daer sel icktje aen-wijsen,
BRECHT.  Wel nou dan,
[p. 20]
Sy gaen daer in, een weynich in gheweest hebbende
raeckter Lichthart behendich uyt, en sluyter
de andere in, en spreeckt, als volght,
LICHT.     Hier in sel ick gaen leeren alderhande Taelen,
                Als voor eerst Reynsburghs, Noortwijckx, Catticks, Wassenaers, Voorburgs,
                                Warmens, en Dams,
                En dan Voorschoots, Soetermeers, Segwaerts, Benthuysers, Hasersous,
                                Leyerdorps, en Oest-geest, opsen Lams,
                Daer nae, Leys, Delfs, Haechs, Gouts Woers, Amsterdams, Haerlems,
                                en Rotterdams, by den elementen,
                (390) Mijns gelijckx in heel Hollandt niet, die het elckendien soo sel in prenten,
HAES.      Jy Vaeder,
LICHT.     Neen kint,
BRECHT.  Maer wie dan?
LICHT.     Soo som Leeuwen, Beeren, Tygers, Wolffen en Olyphanten, Kamelen,
                                en wat scheeldet mijn,
                En som Haenen, Hennen, Haesen, Knijnen, Harten en Hinnen, by ’t dosijn,
                Oock Honden, Katten, Rotten, en Muysen, Ossen, Koeyen, en Schaepen,
                                en jou, ô je Vercken,
                Jou sel ick noch doen Jubi seggen, dat’s Latijn, wel te verstaen by Penleckers,
                                en Klercken,
                (395) Nou benjer binnen, en ick hier buyten, helder op aen ’t fluyten, en seghme
                                waer al ’t goet ebleven is
                Daer ick soo suer voor heb moeten wercken, en wroeten ’thuys koomende
                                jou en ’t schoone goet mis,
BRECHT.  Och ! mijn alderliefste Man,
HAES.      Och! Vaeder vergeeft’et mijn,
LICHT.     Wech wech: daer ’s noch geen gehoor in Isrël, daer seljeme noch wat in verblijven,
                En ick ondertussen mit datter noch is, een goet heen koomen esocht, eerse ’t
                                morgen beschrijven,
BRECHT.  Och! och! och!                                                                        (binnen)
KASPER en POLEX, als Klapper-Luyden
met Klap en Halliff-Pieck, uyt:
                En onse Griet, ginder op ’t Katten-ent, heyt soo een Ringh ekreegen op Trou,
POLEX.    (400) Van wien Casper?
KASPER.  Van Iaep Flooren.
POLEX.    Jy gecktet?
[p. 21]
KASPER.  ’k En doe,
POLEX.    Wel soo heyt Griet al wat goets enoomen voor de kou,
                En al ist al Vastelavont (tot jou eseyt) een goe deecken en is noch niet te versmaeden,
                En jy Kasper, op, en onder soo een deecken, is oock noch wel een Mensch sen
                                lust te versaeden.
KASPER.  Dat sweer ickje schaeps-hooft,
POLEX.    Stil: mijn dunckt ick hoor de Klock daer al slaen,
                Kom maet soo ist tijt dattewe beginne, want, een quartier wercx eerwe t’ Bon
                                omme gaen,
BRECHT.  (405) Och! ick sterff,
POLEX.    By gort Kasper hier’s onraet, hier sijn Dieven, of ’t selder voor-seecker spoocken,
KASPER.  Waer maet?
POLEX.    Daer .·. ’t is Vrou-volck,
KASPER.  Se ben daer waerendich in ebroocken,
POLEX.    Willewese aen tasten:
HAES.      Neen:
KASPER.  Stil: Niet sonder konsent of last van mijn Heer de Schout,
                Want het hadt lestent Jochem sen Klap by kanst doen neer leggen,
POLEX.    Ja worden hy soo begrout,
KASPER.  Wel lustigh,
POLEX.    ’t Is best hem dan ehaelt,
KASPER.  Hier sel by gort den Bruyer al aen koomen,
POLEX.    (410) O! ja hy ist:
KASPER.  Genavent mijn Heer.
De Schout, met sijn Rackers hebbende een Lantaren,
een Stee-boó, Huys-Heer, en &c. uyt.
SCHOUT.  Wats hier?
KASPER.  Spoockery mijn Heer, of van jou best bekende onvroomen,
SCHOUT.  Gae heen, en volght jou koers, wy sullen ’t stuck hier nou wel off-sien,
KASPER.  Al wel rnijn Heer.                                                    (binnen)
SCHOUT.  Wel hoe ist hier estelt?
BRECHT.  Och! mijn Heer!
SCHOUT.  Licht eens,
HUYS-H. Daer hebjer een van de rechte die ick mien,
SCHOUT.  Mijn dunckt dat hier den Boogaert eslooten is, en daer en mach niemant
                                in, van die der gaeren in waeren,
Steé-Boó. Wel dit’s een aerdicheyt,
SCHOUT.  Hoe duycker komjer in?
BRECHT.  Och, mijn Heer! als ick ’et ummers sel en moet verklaeren,
[p. 22]
                (415) Mijn Man dien schelm, heeft met een list mijn hier in ekreegen,
                                en in zijnde toe eslooten, en is deur egaen,
                Maer segh wat wil mijn Heer,
SCHOVT. (Door last) doen ’t goet beslaen,
BRECHT.  Och! soo ben ick op den dijck,
Huys-Hr. Je mocht in tijts koomen om jou Huys-schult te betaelen,
SCHOVT. Waer’s jou Man,
BRECHT.  Och! mijn Heer ’k en weet maer ’k en looff niet datje mijn of sijn komt haelen,
SCHOVT. Is dat jou Dochter
BRECHT.  Ja mijn Heer,
SCHOVT. Hier Symen breeckt dit op,
B. en Haes. (420) Och! och! och!
Het slot wort op-ebroocken, en zy werdender uyt ehaelt,
en t’saem gebonden, ondertusschen gaet Schout en
Stee-boo, Huys-Heer, om ’t goet te beschrijven
binnen, en koomen haest weer uyt.
Steé-Boó. Mijn Heer, was dat niet wel eraen den spijcker op sen kop,
SCHOVT. Hier ander raet eschaft,
Huys-Hr. Jou Varcken waers al ’t goed,
BRECHT.  Gae heen en vraecht mijn Man,
Huys-Hr. Dat’s aerdich,
Steé-Boó. Ja wel, wat raet daer niet en is,
Huys-Hr. ’t Is waer, maer mijn Heer die brenghtse vaerdich
Op ’t Hoff van s’ Gravesteyn,
Steé-Boó. Wel dat’s al een braeve plaets,
SCHOVT. Mijn Vorstelijcke Lust-prieel,
Huys-Hr. Nou mijn Heer, maeckt dat ick gelt krijch, soo ten halven als ten heel,
BRECHT.  (425) Je meucht sien datjet krijcht,
Huys-Hr. Niet langer als tot aen den dach van morgen,
Steé-Boó. Dat’s geen quijt schelden,
Huys-Hr. Neent seecker niet, men sel Aers-gat-sonder-sorgh, nu wel leeren sorgen,
BRECHT.  Doetje best:
                                — Wat mijn geschiet,
                                Om schult en hanghtmen niet.                      (binnen)
Lichthart, eerst om ’t hoeckje kijckende komt met een Kan,
en een hieltje van ’t hammetje heel verblijt uyt, en seyt:
                Hey! by gort den Wolff is ewegh, die bly is dat ben ick kick,
                (430) Nou macher by gort een kan op staen, mit soo een excellent Vastelavents-stick,
[p. 23]
                Is mijn Wijff, en mijn Dochter in de knip, se meugen schoon fluyten als
                                gisteren, en sien datser uyt koomen,
                Off valt ’et lot anders, ’t is oock wel, laetse mee eens van de duycker droomen,
                Alse mijn doen* hebben, in een korten tijt, soo ’t by de Bueren is bekent,
                Maer ondertusschen ’t gaet soo ’t wil, en ick gae tot jou esseyt, met de Rommel-
                                pot: Aensiet het Ent.
                (435) En soo ick ’er van de goe-luy veul krijch, ’k nooje dan al te samen morgen
                                op het vetje,
                Dat gelardeert met een pijp-toeback, een Heeren eeten of een Duyckers banquetje,
                En al die niet en heyt, en sel niet hebben, want ick en hebt voorwaar selfs niet,
                Of men al huylt, en schreyt en klaecht, en de Stee-Boó stuert, ja, en noch soo
                                leelijck siet,
                ’t Stuyter al van mijn hoornen off: trouwens ick zie daer staet wat eschreven,
                (440) Daer sel ick (van deuse Vastelavent, of tot op een ander) alst behoort naer
                                gaen leven.
                Nou, hoort gy Luytjes hoort, heytet jou behaeght, seght jae:
                Ick bidje roept dee’s Spreuck met mijn dan eensjes na.
                    Dat is:
                            Wat mijn geschiet, Om Schult en hangtmen niet.
UYT.
Continue

GRAF-SCHRIFT.

Hier onder Leyt’er Een, nochtans hy is in ’t Leven,
Wat rucktend’ d’Aerd’ dan lest een Niet in haere schoot?
Baron: Hy speelt zijn Roll’, soo is hy dan niet Doodt,
Waerom ghy (Erff-Genaêm) al reês om ’t Goet gekeven?


EEN ANDER.

’T Is Lichthart die hier onder leydt,
Hy heeft veel voor sijn Doodt ver-zeyd:
Al sochtje in een Spinné-Webben,
Soo selje (Schuldenaers) niet hebben.

[p. 24]

EEN ANDER.

Hier ist daer Lichthart Rust, soo is hy wis begraeven,
Hoe springt nou Aers-gat-sonder-sorgh, sijn Wijff, van vreucht?
Wijl Ioncker Beesem, gins met Haesje speelt de deucht,
Neen! Lichthart is niet doodt, maer vlucht voor Wolff, en Raeven?


EEN ANDER.

ICK ben Wel, daer ick ben evoert,
Nu zijnder Veul, heur tongh esnoert,
Die mijn t’Huys, of op ’s Heeren-Straeten
Met Rust, noch Vreê en konden laeten?
                Aensiet het Ent.                J. Z. BARON.

____________________________________

REYNSBVRGHS

ROO-ANGIEREN,

Daer men Schrijft

’t WOORT IS KRACHTICH.

Op de Klucht van

BARONS LICHTHART.

DOor-leest dee’s Klucht,, of Lichthart sucht, ’t Is naer ’t behaegen,
Voor yder een,, hier in ’t gemeen, Wilt sulckx verdragen,
Met lieff gedult,, Och! ’t is om Schult,’ t Wert u vertoont,
De Schuld’naers haet,, mijt spot, en smaet, Leeft ongehoont,
(5) ’t Angier seght nu,, Al t’saem tot u, Wilt dit aenvaerden,
Want ’t Spul speult heus,, elck veecht sijn neus, Voor die’t stoff spaerden,
    ’t Quam ons ter handt,, door een Jongh quant, ’t Is excelent,
    En elck sijn best,, Baron de rest, Aensiet het Ent.

                                Doet naer Godts Wil.    C. P. K.

Continue

Tekstkritiek:
vs. 55: stuyvertje er staat: stuytvertje
ibid.: want er staat: wat
vs. 68: je er staat: se
voor vs. 151: LIGHTHART er staat: LICTHART
vs. 308: te er staat: de
vs. 320: toe er staat: eoe
vs. 377: moet’et er staat: moe’tet
vs. 433: doen er staat: doen doen