| SOo verre is het daer af, dat dit mijn tegenwoordigh onderwind, U E. sal hebben te doen verwonderen, dat deselve niet alleen dese, maer oock ver andere plichten van mijn handt moet verwacht hebben: In aenmercking, eensdeels, van de groote liefde die U E. tot de Dicht-konst, in het loffelijck uytvoeren, van sijn dubbelde Hannibal, getoont heeft, ende noch dagelicks aen de beminnaers van dese konst bewijst: anderdeels, van de bysondere deught die ick van U E. Persoon ontfangen en genoten heb, die my eeuwigh tot danckbaerheyt verplichten. Ick heb, om eeniger mate, my van de blaem van een ondanckbare vergetelheyt te ontlasten, dese kleyne erkentenis willen te wege brengen, niet om daer mede omtrent u bewesene deught te volstaen, maer om te betoonen dat U E. weldaden noch by my in geheughnis zijn, en dat ick geen grooter passie of drift hebbe, als my eenmael ten vollen omtrent U E. groote verdiensten te ontlasten. Het is dan de Agamemnon van den grooten Seneca, die wij U E. opofferen, ons verseeckerende dat hy geen beter bescherminge als onder Uwe handen sou konnen genieten, wiens liefde en yver tot de konst, hem hunne plichten niet sullen laten ontbreecken. Ontfangt dan Heer dit offer, met soodanige gunstige handen, als het hert genegen en verplicht is, van hem, die sich de eer derft aenmatigen, van sich te noemen |
