H. van Elvervelt: Jan Rokes. 1768.
Uitgegeven door drs. G.C. van Uitert
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden. Ceneton02394 - Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.
DRIE KONINGEN, uitkomende met de Star, zingen;
STEM: Jan Rokes.
Wy komen hier uit de Oosterlanden,
Vermoeid van honger en van dorst;
En zouden wel de Star verpanden,
Om eens te laaven onze borst.
Want schoon ons deeze Star verlichtte,
Wy hadden spys en drank van doen,
Vermits de honger ons verpligtte,
Te loopen zonder kous of schoen.
Maar zacht; hier is Jan Rokes wooning,
En wyl hy goed is, vroom en mild,
Ja mooglyk de allerwyste Koning,
Zo dient van ons geen tyd verspild.
Weläan, laat onze Star dan draaijen.
En zingen wy een treflyk Lied,
[p. 4]
Waarvan de klank hem toe mag waaijen,
En hy verzachte al ons verdriet. Zy kloppen aan, en zingen vervolgens:
STEM: Hoe schoon licht ons de Morgenster.
Goên avond ô Jan Rokes buur!
Al is ’t nu een ontydig uur,
Dat wy by u verschynen,
De Star verlicht aan allen kant,
En blinkt gelyk een Diamant,
En doet den nacht verdwynen:
Wie moet,
Dien gloed
Dan niet roemen,
Lieflyk noemen,
Die zyn straalen
Gunstig op ons neêr laat daalen.
JAN ROKES, in zyn nachtgewaad, wryvende zyne
oogen.
STEM: Van Pekelharing.
Wie stoort ’er myn rust hier inne den nacht?
Faldera la &c.
Daar ik ’er geen Mensch noch Dier verwacht.
Faldera la &c.
DE DRIE KONINGEN.
STEM: als vooren.
Wy zyn ’er drie Koningkjes wel bekent,
Faldera la &c.
En komen expres uit Oriënt.
Faldera la &c.
JAN ROKES.
STEM: Wanneer de Zon in ’t Morgenrood.
Hoe! is het waarheid of is ’t droom?
[p. 5]
Of wil je my bedriegen?
Ik zweer je by myn’ Lubbert Oom,
Dat jylui grof kunt liegen.
DE KONINGEN, vervolgende het zelfde air.
O neen, Jan Rokes, beste Vrind!
Wy weeten dat jy goedig bint,
En komen hier getreden
Met deeze Star, die helder licht,
Opdat je daar door werd verpligt,
Te hooren ons gebeden.
JAN ROKES, zettende zyn’ Bril op.
STEM: Sa voerman van de Hel.
Och! och! wat heldre glans geeft deeze Star! de straalen
Verwekken wroeging in ’t verbysterde gemoed!
Maar neen, laat zien, ’t is vals: de drommel moet je haalen,
Bedriegers! want de Star is dof en zonder gloed.
Hy vervolgt. STEM: Geeft een Aalmoes voor een’ blinde.
Ook heb ik van al myn leven
Nog geen eene Star gezien,
Die vier punten was gegeeven,
Loop gespuis, wilt heene vliên.
DE KONINGEN, vervolgende het zelfde air.
Och, Jan Rokes, doe uw oogen
Open, zie met mededoogen
Ons, bedrukte Vorsten, aan!
Of het is met, of het is met, of het is met ons gedaan!
JAN ROKES.
STEM: Als ik myn Philis kussen mag.
Ik ben niet blind, wat meenje toch?
Myn schoone Bril verlicht myn oogen:
Jan Rokes word door flinks bedrog
[p. 6]
Van Schooijers niet zo ligt bedrogen.
MELKMUIL. STEM: Het best op aard &c.
Wel hoe, meent gy, dat wy Bedriegers zyn?
Och Vrind, gy zyt bedrogen door den schyn;
Want wy zyn wis drie Koningen geprezen,
En dit is ons ook nooit betwist voor deezen.
Zie deeze Vorst .//. is Jasje, wel bekend;
Hy woont zo wel .//. als ik in Oriënt.
JASJE, STEM: als vooren.
Zo is het ook, hy heeft my wel genoemd;
En hy is ook die Melkmuil zo beroemd.
En deeze Vorst, al is hy zwart gebooren,
Hiet Raafkleur, en is Koning van de Mooren.
Nu kunt gy ligt .//. Jan Rokes, beste maat!
Gelooven dat .//. goed volk hier voor u staat.
JAN ROKES.
STEM: Lieflyk Boschje &c.
Och, och, het zal ’er nog euvel hier daagen!
De Drommel verschynt ’er om my wat te plaagen.
Voort scheerje gebroedzel zo daadlyk van hier!
Of ’k zalje doen kruipen gelyk een pier,
En slaan je dat jy ’er zult suizebollen;
Dus schei ’er vry uit, vertrek met je lollen.
Je bent maar Jan Hagel, ik geef ’er geen geld.
Ga, vlucht dan, of vrees ’er myn Konings geweld.
DE DRIE KONINGEN.
STEM: Ik groetje myn lieve Buurman.
Loop heene, loop heene jou Zot!
Ga liever weêr leggen te ronken,
Maar pis toch niet buiten de pot,
Want Varken, je bent nog beschonken.
Belacht hem, hy ziet ons voor Schooijers aan,
[p. 7]
En durft ons nog dreigen met stokken te slaan,
ô Jeetje! dat is ’er een haan!
JAN ROKES.
STEM: Allon, Messieurs, sa sa courage.
Hoe schelje my, dat zal je rouwen,
ô Snood gespuis ik zalje klouwen,
En toonen of ik dronken bin.
Ik zal jouw Starre en Planeeten
Zo daadlyk slaan den bodem in.
Zie daar dat ’s raak, tot myn vermaak,
Dat moetje weeten! Hy slaat de Star aan stukken,
en traptze met voeten.
DE DRIE KONINGEN terwyl Jan Rokes be-
zig is de Star aan stukken te slaan.
STEM: Arend Pieter Gyzen &c.
Helaas, wat ongelukken, ô al te droeve staat!
Zie daar de Star aan stukken. Och, och, wat raad, wat raad?
Maar ’t is al te lang gepraat;
Men slaa de hand aan dien Vyand,
Die al ons werk zo maakt te schand. Zy omringen Jan Rokes, en slaan hem, terwyl
zy zingen:
STEM: de Marsch van Prins Eugeen.
In ’t geweer. Ieder toon zich als een dappere Soldaat,
Sa, sa, marcheer! en op Jan Rokes slaat.
Zie daar, zie daar, zie daar!
Zie daar, zie daar, zie daar!
Sla maar, en wil op geen schreeuwen letten,
Raak wat, en wil hem de kop verpletten!
Tantanteran Tan, Tan tanteran.
Sla toch toe! word niet moe! sla nu slechts, links en rechts,
Dat die vreugd hem nog langer heugd!
[p. 8]
JAN ROKES.
STEM: ô Zalig heilig Bethlehem.
ô Hemel! welk een droef geval!
Myn kop, myn armen en myn beenen!
Ik eisch hier wraak van ’t gantsch heeläl.
Och, och,was nooit die Star verschenen. Hy loopt in huis.
DE DRIE KONINGEN.
STEM: Wanneer de Zon zyn Paarden ment.
Triomf! Triomf! wy winnen ’t veld,
Jan Rokes heeft zyn loon;
Hy kwam gelyk een moedig Held,
Maar is verschrikt gevloôn.
Na dat hy zo veel slagen
Kreeg op zyn’ maagren huid,
Dat hy ze naauw kon draagen;
Daar is de Klucht meê
