Melchior Fockens: Klucht van dronkken Hansje. Amsterdam 1657.
Uitgegeven door A.J.E. Harmsen, Universiteit van Leiden.
Ceneton027960 — Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk. De fractuurletter is in een aparte kleur weergegeven.
Continue
[fol. A1r]

M. FOCKENS

KLUCHT

Van

DRONKKEN

HANSJE.

Gespeelt op d’ Amsterdamsche Schouwburg.

[Vignet: In Liefd’ Bloeyende]
____________________

t’AMSTERDAM,

By Dirck Cornelisz. Houthaeck, Boeckverkooper, op de
hoeck van de Nieuwe-zijds Kolck. In ’t Jaer 1657.


[fol. A1v]

      De Vertoonders van de Klucht.

                Dronkken Hansje, een Schaarslijper.
                Grietje, een Waardin.
                De Graaf.
               Flooris,
               Frans,
               Pagie,
               2. Lakkeyen,		}
}		Hofgezin van de
    Graaf.
                Gijsbert, een Vrijer.
                Janneken, een Vrijster.
                Ytje, Hansjes Wijf.
                Pleuntje, haar Buurwijf.
               Symen,
               Piet,
               Flip, 		}Dry Iongens.

                            Zwijgende.

                Marry en Jannette, twee Snollen.
                Jongens, en Ratelwachten.

                                        Het Tooneel is in, en om des
                                            Graven Huys.
Continue
[fol. A2r]

Klucht van Dronkken Hansje.

Eerste Uytkomst.

Hans met zijn Slijp-gereetschap, en Grietje de Waerdin.

Hans. ADieu Griet, dat gaat ’er op aan, kom zoenme eens men kijntje.
    Hoe veel ist nu?  Griet. ’t Is nu drie Vaan en een Pijntje.
Hans. Kom an men soetertje.  Griet. Loop heen jou mallen dief, nu Hans laatme gaan.
Hans. ’t Za tap noch eens.  Griet. Al hoog genoeg, hy kan op zen bienen niet staan,
    (5) Zo dronkken is dat beest.  Hans. Varken dat liegje, ben ik dronkken?
    ’k Ben men leeven van drie, ja van vier vaan niet beschonkken,
    ’t Moster al zes weezen eer ik ’t zou voelen.  Griet. Bin toe de keel.
Hans. Wel hoe ist hier kronje? Heugtje niet, doeje met dronke Neel
    Een vaatje wijn van acht mingelen in een halve nacht uitveegde,
    (10) En doe noch elk voorje hooft een drievaans kan leegden.
Griet. Dronkke schelm, dat liegje, ’t duurde noch wel tot den dagh.
Hans. En weetje wel, datje doe met Jan Dirkzen by de Padmoes inde geut lag?
Griet. Dat jou de Duyvel haal, daar zel ikje veur boenen.
Hans. Ja, Ja, loop by men Heer vander Nats Lakey en laatje zoenen,
    (15) Dats de mannier vande Haagse Juffers, ’t is de Haagse moode,
    Ze denken ’t is een zoete neering, men zelder niemant om dooden.
Griet. Jou hangebast.  Hans. Doe ik veur Lakkey diende, wat wasser tot onzent
                een gerit, en een loopen,
    O! hoe dikwils is onze Juffer by een averegs Heerschip inde kooy ekroopen,
    ’t Was mijn geen schaa, want men scheet my de hant vol Gout,
    (20) Zoo een Pistool vijf zes, daarom was ’t geheim my toevertrouwt,
    En als mijn Heer dan eens onversiens aan de Poort klopte, dan blaften ik as een
                Hontje,
    En zo haast as mijn Juffers doffer hoorde ’t gesang van mijn montje
    ’t Was of hij wiekken had, hy was ’t venster uit met een snap,
    Hadje dan men Juffer esien, zo devoot as St. Klaar, ze vloog de trap
    (25) Af, en verwelkoomde mijn Heer, met zulk gezoen en gestreel om zen hals,
    Ja, ze wist haar lacchen met traanen te vermengen, zo vals
    Zijn die Varkens: ik docht, O! Hoer, wist mijn Heer vanje snoepen
    Je zout vande Duyvel droomen, hy liettet door de stat uytroepen,
    Ja de Rederijkkers van Voorburg, en Rijswijk, brochtent op heur vermaart
                Toonneel,
    (30) O! Zou ik ’t al vertellen dat ik wel gesien heb, ik weeter zo veel
    Die met een Helm gebooren zijn gelijk de Baartmans in Noorweegen.
Griet. Jou wyveschender, ’k sweert ik zelje de bek veegen
    Jou fielt, jou schrobber, hebje ’t hart, sta veur en wijf.
Hans. Wilje vechten, zie daar, krijg ikje ik steekje recht deur ’t lijf,
[fol. A2v]
    (35) Hoer, zoo ’k je vat, ik zelje as potaard kneeden,
    Zie daar mee zel ikje onder men voeten treeden.
Griet. Guyt, ik zelje trappen datje de stront te naars uit spat,
    Hou daar, daar, zo zel ikje leeren, zo, zit daar opje gat.
    Hebje geen Quartel inje zak, ’k zelzer uit kloppen,
    (40) Een, twee, drie, vier, zoo zel ikje foppen.
Hans. Och Grietje laatme leeven, O! je zultme zeer doen.
Griet. Zo moetje vaaren, zeljet je leeven ook meer doen?
Hans. Neen, ’k belooftje, ’k zelje prijzen datje een goe vrou bent,
    Ja datje de beste en ondeugdlijkste zijt die men kent.
Griet. (45) Loop heen, jou Engelse staert.
Hans. O! Grietje, de jongstverlede naght doe droomde ik, zeker, zonder jokken.
Griet. Wat droomdeje toch?
Hans. Dat ik een staert had, daar je eens had de pokken.
Griet. Die had ik met eeren, fielt, ’k sweer zo je weer rept.
Hans. Zegme dan hoe meenig Venus Juffer datje nu gekamert hebt?
    Hoe menig Eerelijke luy heur kinders hebje wel tot hoeren gemaakt,
    (50) En hoe meenig vryer hebje de munt uit zen beurs etaakt?
    Kreegje lest niet twintig Pistoolen van een rijkke Veenboer?
Griet. Jou vaagebont.  Hans. Jou swijnarts, jou pekelhoer.
    Hoe meenigh isser door jou wel om Peeper gezonden.
Griet. Marry, Jannette, dat we hem krijgen en handen en voeten bonden.
Hans. (55) Ik ga, men mocht liever de Duyvel veur hebben dan die Hoeren.      Binnen.
Griet. Hy is al voort, zo wy hem krijgen we zellen hem de bek snoeren
    Dat ’t hem heugen zel, die onder onze handen komt die mach vreezen.          Binnen.


Hans voort weer uit.

Hans. Daar was ik inde ly, waar mag mijn goet hier weezen?
    Ik wou om een vaan dat ’t al t’ Huys was, ’k weet ’er geen raat toe,
    (60) Men wijf slaapt al, om in te komen ist al te laat toe,
    Deur ’t Voorhout? neen, daar hebben ’t de Venusnigjes te drok met vryen.
    Daar loopen de snoepers met Pistoolen, ik moet dat mijen.
    Dit heen, over ’t Buytenhof.


Eenige Iongens uit.

Symen. Zie dronken Hansje daar, hy heeft zen gat weer vol.
Piet. Zet je bril op Symen, is dat Hans?  Symen. Ja, hy speelt zijn ouwe rol.
Piet. (65) Je liegt ’et Jonge.  Symen. Je liegt ’et zelf, hebje geen oogen.
Flip. Men keel ’t is Hans, za lustig we zellen hem wat loogen.
Piet. Hy ist, kom altemaal: dronken Hansje, he, he, slijp, slijp.
Hans. Jou hoeresoons, ’k zweerje zo ’k je krijg, dat ik nijp
    De reuzel uitje buik, jou Elementze Gaudieven.
Symen. (70) He, he, Hansje de hoerejager, je wijf die zelje lieven
    Met ’er spinrokken, he, he, dronkken gatje, schaaredief.
Hans. Jou platjes, hebjet hart blijf staan.  Piet. Hans ik hebje lief,
    We benne maats, ha, ha, ha, daar mee leyt hy, slijpscheeremes.
[fol. A3r]
Hans. Gans vijftien turkken, zo ’k je vat, ’k zelje de bles
    (75) Zo scheeren datje alje leeven zel heugen, ’k zal mijn mes krijgen.
Flip. Daar isser een, mijn goe maat, hetje moer je geen wygeren eleert, die vygen
    Dienenje niet.  Hans. Sta vast.  Flip. Lustig Jonges, vat hem aan.
Piet. Trek jy hem by de schooten, daar mee leit hy, ’t is al gedaan.
Symen. Gut ik weet, een visben, om hem in te leggen.
Flip. (80) Puik, Symen weeter of.  Piet. Nu zoume zeggen
    Dat ’t een Kabbeljau was.  Symen. Nu aan ’t zingen.
Piet. Laat ons een rondendans om Hansjes lijf gaan springen.

Zy zingen.

            O Eedel Rotterdammer bier,
                Wat hebt gy groote kracht.
            (85) Hoe leit dit dronkke Varken hier
                Dus inde vocht versmacht.
            Hy stinkt gelijk een vunsig beest,
                Hy schijt wis in zen broek.
            Hij heefter voor driegroot geweest,
                (90) Zijn wijf die spaart hem Koek.

            Ons Hansjen is in slaap geraakt,
                Hy leit zoo mooy en ronkt.
            Elk slaa hem op zen gat dat ’t kraakt,
                Of hy niet weêr ontfonkt.
            (95) Hy roert noch vin, noch hooft, noch bocht,
                Hy leit gelijk als doot.
            Het zoete Rotterdammer vocht
                Bracht hem in deeze noot.

Symen. Kom, leggewe hem recht voor de Poort van ’t Hof, vat aan.
Flip. (100) Gelijk aan mijn biesjes, zoo, laat ons nu t’ huys gaan.
Binnen.


De Graaf, met zijn gevolg, uit.

Graaf. Zy schijnt wel een goodin, ’t is waar, maar ’t Kaarslight doet bedriegen,
    Ik prijs den schoonen dag, die kan hier in niet liegen.
    O! ’t Kaarslicht dat is vals, dan schijnt Medusas hair
    Zo net en schoon vergult, gelijk oft Venus waar.
    (105) De borsjes als albast, die zoetjes leggen drillen,
    Dat is zoo veel gezeit die wil die kan nu willen.
    De lipjes en de neus heel net, de kaakjes als een Roos,
    Maar dit gemaakte Schoon dat haaltmen uit de Fles en uit de Poejerdoos.
    Al ’t hulzel is zo net en fier om ’t lijf gehangen,
    (110) Daar meenig slechte sul blijft in haar strikken hangen,
    O! zagmen zulken dier in ’t Hemt, eer ’t schilderen noch begint,
[fol. A3v]
    Men vloog als Attalant, van zulken Venus-kint,
    ’t Most al wat anders zijn voor my; wat dunkje Flooris?
Floris. Zoo ist, van buyten al vergult, maar onder zo swart oft een Moor is.
    (115) Wel wat zeg jy Frans?
Frans. Ik vertaatme niet.  Floris. Frans die heeft noch nooit in ’t Juffers school
                gewandelt.
Frans. Dats waar, gelijk als gy, gy hebt dat goet gehandelt
    Gelijk als een Student zijn Boeken en Papier.
Graaf. Lakkey, is de Poort op?  I. Lakey. Ja mijn Heer.
Graaf. Wel, Wat leit daar voor een dier?
Floris. Een Scheevelinkze Kabbeljau.  Frans. ’t Is een ben met Schelvis.
Pagie. (120) Het is een groote Steur, of Zeemonster.  2. Lakey. Je ziet mis,
    ’t Is een Rotterdammer Kraamkint.  Floris. Ist dronken Hansje?
Frans. Gut hy ist.  Graaf. Ha, ha, ha, breng binnen ’t klugtig lansje,
    Trek hem mijn kleeren aan, leg hem op ’t Ledekant,
    De deuren toe, ontsteek het licht dat het geduurig brant,
    (125) Let als hy wakker wort, en zegt my dan terstont, wilt alles wel besteeken.
Pagie. Vertrout ons toe mijn Heer daar zal niet aan ontbreeken.     Binnen.


Gijsbert met Flooris uyt.

Gijsb. Ist mooglik, wat of men Heer met deezen dronken bloet wil doen?
    Ha, ha, ha, een wonderlikke klucht zal hier uit broen.
    Maar t’ wijl dat hy noch slaapt gaan wy noch eens na ’t meysje
    (130) En zingen voor heur deur, dit lietje, ik vraag het noch een reysje
    Of zy men hebben wil.  Floris. Laat zien, dit is heel raar,
    Ist van jou maakzel?
Gijsb. Wel ja.   Floris. Maar is dat waar?
    ’t Is vol diepzinnigheit, je maaktet voor de geesten.
Gijsb. Ho, ho, dat acht ik niet meer as veesten,
    (135) Zulk goet kan ik in mijn droom wel maaken als ik slaap,
    Zulke Rijmen kan ik spreeken als ik maar gaap,
    En ik tart ’et tegen alle Poeëten, al wast de Meyster zelf,
    Schijt Hagenaars, en Haarlemmers, en die weytse Poeëten van Delf,
    Schijt alle Vlardingse Kameristen, van Rijnsburg, van Zoetermeer, die de
                Rondeelen met Pollepels eeten,
    (140) Als ik warm gedekt was zou ’k zoo wel een Hondert vijf zes Boere
                Rederijkers sweeten.
Floris. Maar zeg eens, rijmje al dat goet uitje hooft
    Of hebje ’t te leen?   Gijsb. Dat mijn Harsens wierden geklooft
    Daar quam een Pallas uit; neen, ik steel niet,
    Ik doe niet als die kreuple Rijmers, ze maaken niet een liet
    (145) Of niet een Bruylofs-digt, of ze hebben ’t uit de Boekken,
    Ze moeten ’t uit Vondel, of Krul, of uit van der Veen zoeken,
    De luy meenen ’t is heur eygen, en ’t is altemaal vals,
    Zo maakenze een Rommelzo, en breeken de konst den hals,
    ’k Meen haast een Kaart om prijs te rijmen, en hangenze aan de Beurs, ik
                durftme wel vermeeten.
[fol. A4r]
Floris. (150) Deeze Kaerl wort noch Professer, vande Amstelse Poeëten.
    Maar ziet de Speulman hier, dits puyk.
Gijsb. Genavent Mr. Maas,
    Je moet nu met ons gaan, we zullen dan eens slikken,
    Wat dunkje Flooris?   Floris. Het is een gauwen Baas.
    Nu krijgje wis de meyt.   Gijsb. Is je Veel klaar? ’k begin, hier bennewe voor de
            deur.

Hy zingt.
                    OCh hoe valt het my zoo zuur,
                        (155) ’k Brand als vuur,
                    Om dat ik geen hulp en vinde,
                        Och men Hart brant in men lyf,
                    ’k Word’ al stijf,
                        Janneken Abrams mijn beminde.

                    2. (160) Duysentmaal heb ik jou rink,
                        En de klink,
                    Om dat ik jou zo besinde,
                        Uit een heete Minnelust
                    Wel gekust,
                        (165) Janneken Abrams mijn beminde.

                    3. Hoe menigmaal heb ik jou stoep
                        Door ’t geroep,
                    By dees blaaderrijkke linde,
                        Met mijn tranen wel geboent
                    (170) En gesoent,
                        Janneken Abrams mijn beminde.

                    4. Ach mijn overschoone Bruit,
                        Ik teer uit,
                    Ja je zult het zo bevinden,
                        (175) Zooje my niet haast verhoort,
                    Ik sterf voort,
                        Janneken Abrams mijn beminde.

De Vrijster uit ’t Venster.

Jannet. Wat raserny is hier, dus inde nacht te Zingen?
    Je maakt dat de buuren van schrik uit de slaap springen,
    (180) En smorgens hebbewe altijt om dit Kattemuzijk een hart gekijf,
    Zooje hier weer komt ik lapje met een Pot vol maagdewater opje lijf.
Floris. Holla, dat waater isser wat schaars, ofze wel een Pot vol zou konnen vinden?
Gijsb. Nu, nu, men gatje, istje vergeeten hoejeme voor deezen beminde?
[fol. A4v]
    Ik weet van geen quaat, alle ding zonder erg of list.
Iannek. (185) Jy na mijn zien, ’k begeerje niet te laaten ruiken daar ik heb gepist,
    Dits een troonetje, Ja wel dits een bakhuys,
    Dits een puikje, men zou ’t spijkeren by de Papenbrug aan ’t Kakhuis.
Gijsb. Zo zey je niet doejeme wel eer alle nachten de achterdeur in liet,
    Doeje zonder my niet duuren kon, hoe meenigmaal heb ikje Borsjes ebloot, he! ik
                zeg meer niet,
Iannek. (190) Dat liegje Schelm, Eerdief, Schavuit, Luishont, ik sweerje.
Gijsb. Ja ’t is waar, je swoert by Hel, by doot, ik wilje, ik begeerje,
    Zeidje niet: niemant zelje hebben as ik. Ja, vertrout wat op dat goet.
Iannek. ’k Heb meer van wiegen gekost alsje waart bent, mallen bloet.
    Wat laatje jou veurstaan, alsme jou maar eens toelacht dan gaaje spreeken
    (195) By elk een, je hebt de meit al onder de deeken,
    Ja ik kender een, zoo verwaant, die ront uit zeit,
    Hy durft niet op sien, op dat de Juffers door zen schoonheit niet worden verleit,
Gijsb. Hoe benje dus quastig, daar ikje altijt zo boven maten lief hadt.
Iannek. Dat zey de Vrijer ook, en hy kusten ’t Paart zijn naars daar zen Vrijster op
                zadt.
Gijsb. (200) Zeeker, datje ’t wist, ik word snagts zoo stoeijig, ’t is of Kupido in me buik zit,
    ’t Is of hy ’er al Bruiloft hout, zulken gespeul en zulken gerit
    Als ik daar altijt voel, wanneer zulje toch eens over my erbarmen,
    Zeg men bekje, ik kanme snachts niet alleen verwarmen.
Iannek. Wat zou ’k toch metje doen, ’k zou snachts by jou vervriezen,
    (205) Ik vrees ik zouje in ’t Bed aan men zy verliezen,
    En altijt dightje, en hebtje neus altijt inde Boekken,
    Je dientme niet, dat ist niet dat de Meisjes soekken,
    ’k Heb wel are Brakjes tot Vryers ehad, vande Rijkste vande Stadt.
Floris. Ik denk een Vensteraap, of Penlikker, of Steenslijper, of zo wat.
Gijsb. (210) Nu, nu mijn Bekje, kom af, ik word’ zoo Koortzig, kom Liefje,
    Hier heb ik een Rijmpje gemaakt, hoe ’k je bemin dat leesje in dit Briefje.
Iannek. Ha, ha, ha, kreuple Rijmers, ik lagje wat uit, loop gek loop,
    Wat zietmen al voddery voor de Boekbinders deuren te koop,
    Van Kreuple Rijmen en lamme stramme Gedichten,
    (215) ’t Schijnen groote Lantarens, maar ’t zijn kleine lichten.
    As je luy wat digt, ’t is altijt van Likjes, van strikjes, van quikjes, en zulke stof,
    Je rijmt altijt van Lusjes, van Kusjes, van Lipjes, van Borsjes, daar gaan
                de Vrijers grof,
    Ze maken de Vrijsters tot Koninginnen, tot Harderinnen, ze konnen braaf op zen
                Poeëts liegen,
    ’t Zijn maar Wapens om de Joffers mee te bedriegen.
Floris. (220) Ze meent datze al mee een Juffer is, en ze kan noch niet op zen Juffers
                nijgen.
Iannek. Neen ik begeerje niet, ik kan wel are rijke Fokkers krijgen.
Gijsb. Dat loof ik niet, want krijgje Hans de Mof, daar is maar wint, en Koert
    Dat is een groote Schroef, en Bartelt die heeft zijn gelt verhoert;
    Maar ik, als men Besje komt voor mijn te sterven,
    (225) Dan zal ik Tienduisent gulden voor mijn hooft erven.
Iannek. Este Possibel, Mesjeurs, ben je luy nu zo Rijk?
[fol. B1r]
    Doch ’t is geen wonder, want dat Volk wint gelt als slijk,
    Ze zijn slimmer als Jooden, godlooser als Kaapers,
    Wachtje voor die Kleerduyvels, voor de Lapduyvels, dat zijn eerst schraapers,
    (230) Daar zijn geen grooter uitzuypers inde Stadt als die diefjes vaars,
    Komender maar wat kromme vingers met wat raars,
    ’t Zy tabbers of mantels, gout of zilver, al ist gestoolen,
    Dat blijfter vast, men houttet wel verhoolen,
    Dat Vijftig gulden waart is zy krijgent wel voor tien.
Gijsb. (235) Maar zoome jou neering, de Oolykoeckshuisen, beziet, ik mien
    Daar gaat wat om, je hebt verstant om gelt te stroopen,
    Wat hebben die Wafel- en Oolijkoeksvolk meenig uitgesoopen,
    Daar klappende Schijven, de Kaarten, de Dobbelsteen,
    In jou huys zijnde Brootdronkke Kassiertjes, en Wittebrootskinders gemeen,
    (240) ’t Is al schaf op de bruy, men zuypter by halven en heelen,
    En Graaf Oolijkoek weet ’er zijn Rol zo mooy onder te speelen;
    De Vryers, die alleen willen zijn, om in ’t heymelijk wat te schuuren,
    Die konnen een Kaamertje om een Rijxdaler huuren,
    Daar breekt’er zo meenig Dukaatje zen been, ik zeg niet watter meer schiet,
    (245) En daarom komtet dat jy en jou Broer zo weits gaat gekliet.
    O! die Oolijkoeksbak die leevert wat uit: onze neering is eerlijk.
Iannek. Dats waar, doeje Bestevaar op ’t Schavot pronkte, dat was heerlijk,
    Met een deel Vodden om ’t lijf, en een Strop om zen balg,
    Dan hy koft hem met ’t gestoolen Gelt noch van de Galg,
    (250) En datter zulke Kleerduyvels niet waren, daar waaren geen dieven.
Gijsb. Maar die Oolijkoeks-huyzen en Wafel-lieven
    Dat zijn maar Hoer-huyzen, daar meenig zijn Gelt in verbruit,
    Daarom vaarje luy zo wel, om datje ’t volk zo snuit.
Iannek. Jou huyzen zijnder toe daarme de dievery gaat heelen,
    (255) Jy luy bent slimmer als de dieven die ’t goet uit de huyzen steelen.
Gijsb. Jy luy doet dat de kinderen de Ouwers ’t goet uit de kas,
    En tusschen neus en lippen wegnemen, dat komt jou al wel te pas.
Floris. Die Vrijaadje is geleert uit Ovidius Minne-boek.
Jannek. Ik zegje, pakje hier van daan, zie ’k je hier weer, ik vloek
    (260) Jou met alje goet voor Heyntjeman, wat zelme beuren?
Floris. De eene is Stront, en d’ander Pis, dat zijn twee schoone kleuren.
Gijsb. Nu Liefste laatme in, Zoetertje, dat ik ’t afzoen.
Iannek. Loop heen na een deel slet-Juffers, naje Veenus-nigjes die verlegen zijn
                om ’t geboen,
    Ik zweerje, zooje hier weer koomt, men zalje marken.
Gijsb. (265) Jou Karonje, loop voor den droes jou Varken.
Floris. Ja laat maar loopen, laatje van geen meit aan een stroo binden,
    Daar is verschiet van dat goet, men kanze by honderden vinden.
    ’t Za laat ons gaan zien hoe dronkken Hansje vaart,
    ’t Is laat, wy moeten zien, hoe dat hy ’t binnen klaart.


[fol. B1v]

De Graaf met Frans uyt.

Graaf. (270) Maar was hy al van ’t bed?
Frans. Hy is aan ’t rijzen, en begint al vast te morren,
    Wy keeken door het Glas, en gingen hem al porren
    Met kloppen aan de Deur, totdat hy is ontwaakt,
    Hier inde Galdery daar kan men zien hoe dat hy ’t binnen maakt.
Graaf. Kom gaan we om te zien hoe hy zal spookken,
    (275) ’t Gezelschap, ist gereet?
Frans. Ik hebze al besprooken,
    En alles is nu klaar.  Graaf. Wat heeft de klok?
Frans. ’t Is over tien.
Graaf. Dan ist al over tijt, ’k verlang, dees Pots te zien.


Hans uit zijn Dronkkenschap ontwakende.

    Wel, wat droes is dit! ben ik al in den Hemel eer ik ben gesturven?
    Nochtans zeyd onze Pastoor dat ik tot den Hemel al was bedurven,
    (280) Om datje, zeyd hy, dat lekkre gekookte Hopwater al te veel hebt geëert,
    En om datje meer in de Hoerhuyzen dan inde Kerk hebt verkeert.
    Wat Kol heeft my hier gevoert, ist droom?
    Of is dit Spookery, ’k word al ang, hoe of ik hier koom?
    Hoe droes kom ik an deze Koussen, en an deze Zyje kleeren?
    (285) ’k Heb wel hooren zeggen, datmen in ouwe tijen de luy kon Transformeeren,
    Ik zeyd dattet leugens zijn daar de Poeëten mee pronken.
    En gisteravont lag ik noch by men wijf, ’k was niet dronken,
    En nu ben ik verschept in een Konink, of ander groot Heer,
    De Bedstee en de Kaamer is bekleet met Gout leer,
    (290) Ben ik hier dan alleen? al ezien, wat benje voor luy? ’t benne turven
    O! neen, daar staater een, zooje de bek niet op doet ik vatje by de lurven.
    ’t Is geen mens, want hy is zo hart als een steen.
    De deuren toe! hoe Duyvel kom ik ik in deeze kaamer alleen?
    Ben ik ’er ook in Etoovert, door Dokter Voutsius bedrijf?
    (295) Au, au, ik zie niemant, maar ik voelder een anme lijf,
    Me dunkt dattet hier al begint te spookken,
    Maar ik zweer kom ik Heintjeman eens achter zijn gat te stooken,
    De Duyvel zel hem haalen, ik ben niet ang, maar ’t hart is zoo wat bevreest.
    ’k Zagh ’er daar een, en hy verdwijnt as ’en veest,
    (300) ’k Ben hier mijn lijf niet zeeker, ik kant ook niet ontloopen,
    ’t Sweet begint me al van angst van ’t lijf te droopen,
    Wat zel hier noch schien, och wat komt men over?
    ’t Haagelt hier spook, daar krijg ik al weer een Suflet, ’t lijf trilt men als een loover,
    Hoe kom ik hier noch uit, och ik weet geen raat.
    (305) O! Vrienden datje nu eens voelden hoeme de Pols slaat.
    Och had ik onze Teewes hier, die is met een Helm ebooren,
    Die kan de Geesten zien, en watter schien zel, al wast hondert Jaar te vooren;
    Of had ik een dozijn Duyveljaagsters, die de metten uit Plutoos Bybel leesen,
[fol. B2r]
    Die de Meysjes om gelt laaten zien ofze haast de Bruit zelle weezen.
    (310) Ik slaap niet, ik Droom niet, want ik spreek, ik voel
    De keel begintme te roesten: daar hoor ik gewoel.


De Graaf met zijn Volk uit, met kleeren en alder-hande toestel.

    Wat zal hier zijn, zijn ’t menschen, of zijn ’t geesten?
    Niet naader! hoe, spreekmen hier niet, je lijkt nochtans geen beesten,
    Of is de tong in de Lommert? zegme, hoe kom ik in deze plaats?
    (315) Ben ik booven, of onder d’aard? wel dit zijn vreemde maats,
    Ik durf geen stal houwen, ik hou al wat veel vanme leeven,
    Ik vertrouwje niet, je mogtme met die Drank vergeeven.
    Ben ik ook in ’t hol daar de Man vande Maan in was?
    Daar de luy heur handen daags aaten, dat snagts weer anêgroeit was,
    (320) Of ben ik in ’t Voorburg van ’t Vagevuur? och! ik vrees ze zelleme noch aan
                ’t Spit steeken.
    ’t Schijnt ik ben in een andere Werrelt daar de menschen niet spreeken.
    Zoo ik maar weer in Hollant kom, ’k zal mijn reis opschrijven en vergeeten niet
                te liegen,
    Schijt dan alle nieuwe blauwe Boekjes, daarze de luy mee bedriegen.
    Zeeker, datje goe Wijn inde kan had ik dronkze met een teug uit.
    (325) Hebje daar een Brief! ’t lijkt wel Hollants schrift, wat oft beduyt?

Hy leest de Brief.
        MYN HEER,

    De oorzaak datwe nu niet spreken, is om dat u harssens door een zwaarmoe-
        dige droom ontstelt zijn, en dewijl zijn Genade hem inbeelt dat hy een
        Schaerslijper is, daar hy nu al zes Jaar onze Graaf is geweest, ’t welk door
        zwaarmoedig bloet ontstaan is, zoo gelieve zijn Genade hem zonder vrees
        in dit Lampet te wassen, en laaten kleeden en zijt maar vroolijk, gebiet
        wat u belieft, alles zal wel weer te rechte komen.

    Dits wat vreemts! ik denk ’t zijn Spreukjes van ’t roo Kousje,
    Gister riep ik noch Slijpschaermes, doe leek ik wel een Smousje.
    Nu zie ik wel ’t is maar een droom; een schoone Graaf,
    Zoo veel Pagien en Lakkeyen, wel dit komt braaf,
    (330) ’k Loof zoo lang als de Werelt stont is dit niet meer eschiet,
    Elk presenteert zijn dienst: wel dat ik ’t my eens doen liet?
    Wil ik het waagen? kom hier dan metje Blanket.
    De Barbier hetme de Kneevels ook niet en bruy opgezet.
    Wat duyvel doeje, zeljeme Meel in ’t haar stroojen?
    (335) De luy zien as grijze Bestevaars, en ze meenen ’er wel kostelijk op te toojen.
[fol. B2v]
    Hoe zeljeme zo toemaaken? Ja dat zalt ’em zo wel doen,
    De kleeren die wil ik op ’t aldernieuwst fatzoen,
    ’k Wil geen Felp, dats al te gemeen, de Visteeven en Appelhoeren
    Zellen ’t haast nadoen, en daar na de Boeren.
    (340) Ben ik een Graaf, zoo dientme te deeg. Dat zal beeter lijken.
    Wie zal hier voor gaan, zal ik voor jou, of jy voor my wijken?
    Vertrekt: dat gaat al wel, ’k hoor de Veel met de Bas,
    O! dat mijn Wijf me zag, ze zou meenen datze Graavin van Hollant was,
    ’k Zouw ’er ook niet willen kennen, ’k begeerze niet meer,
    (345) Dat nu iemant my voor slijper schold’ dat zou men eer
    Te naa zijn, ’k zouze door stront en darmen heen stooten,
    Nu moet ik mee bats worden, want dats de manier vande Grooten.
    Wil ’kme nu eens wakker laaten opschaffen?
    Want daar is toch niet en hont dieme durft anblaffen,
    (350) ’k Mag kommandeeren nu na mijn eygen humeur,
    Al wouw ’k ’er een vijftig laten ophangen, ik gaader nu mee deur.
    Mijn dienaars, za schaf op, en schenkme Bier en Wijn,
    De Tafel maakt gereet, ’k moet nu eens lustig zijn,
    En dat terstont, al voort, zo moetme spreeken met macht,
    (355) Dats op zen groot Meesters, men wort aars niet geacht.

Zy maaken de Taafel gereet.
Graaf. Hy wandelt gints en weer, en twijffelt aande zinnen,
    Ha, ha, ha, dit is een dollen Haan, wat zal hy noch beginnen?
Floris. Hy kan daar nieuwers heen, als maar in ’t klein vertrek.
Frans. Hy weet niet waar hy is, hy wort noch dubbelt Gek.
Graaf. (360) Men schenk hem wakker Wijn, zo lang tot dat hy vol is.
Floris. Ha, ha, hoe zel hy raazen, niet anders of hy doel is.
Pagie. My dunkt dat ik hem hoor.
Frans. Ja, ja, ik zie hem komen.
Hans. Nu zien ik dat ik zie, dit zijn nu wis geen droomen,
    De Taafel is gedekt, als ik maar spreek zoo worttet voort gedaan,
    (365) Neen! ’t is geen droom, ik twijffelder niet meer aan.
    Wel, ist alles nu gereet? O mijn hoe wil ik schranzen.
    Ik zelje leeren een kussen op stoel leggen, Hontsvot, ’k moetje eens laten danzen,
    En zenden om Jachtenduyvel, ’kzeltje van daag och vergeeven,
    Maar hier na meen ik op een ander mannier te leeven,
    (370) Dan mach elk oppassen, of hy zal ’t met zen Hals bekoopen,
    ’k Zend maar een Diefleyer na Haarlem, en laatenze aande nieuwe Galg opknoo-
                pen,
    Hier is zoo veel te eeten, ’k weet niet waar ik eerst begin.
    Dat smaakt oft van een Oostindische Ham was: schenk in,
    Schenk vry vol, ik mag men glaasje noch wel uit, ik ben Benist,
    (375) Ik ben geen Juffer, die willen ’t maar tot aande Knoopjes, daarom ist
    Datze zo teer zijn, ik ben nu wel gezeeten,
    O! die nu een lijf had als een Olijfant, ’k vrees ’k zel niet genoeg konnen eeten.
[fol. B3r]
    Nu tart ik de Paus van Romen met al zijn Kardinalen.
    Is hier een Schilder, ’k zelme dus laaten afmaalen.
    (380) Hier geen Toebak te brengen, ’t zou oft in een Hoer-huys was stinkken,
    Weetje niet dattet verboon is in dit eerlikke Huys Tobak te drinkken,
    Wat meenje, datme hier Hoer-huys houdt? deze plaats
    Isser al te eerlijk toe, hier komen niet als braave Maats,
    Ist niet waar Mesjeurs? ’k ben zo quaat als een Baars,
    (385) Kom hier, je bent Kajuyt-wachter, veegje dat Kalf zen naars.
    Wat zo, dat gaat braaf, ’k hoor gaern de Bas mettet Veeltje.
    Mijn Hof-meester, ik brengje een Klaverblaatje met een steeltje,
    En jy lykt wel een Sekretaris, ik brengje een Beniste boortje,
    Ik heb braaf Volk, ze lappen al de glaasjes in ’er poortje.
    (390) Die drie veeg ik op de gesontheyt vande Prins uyt.
Graaf. ’t Zal zo wel gaan, hy laptze by vijfentwintigen in zen huyt.
Hans. Ja ik ben goet Prins, ’k hou veel van Willem van Oranjen,
    Men Wijfs over-Peetemoeys-Peet trok met de Prins in de slag van Vlaanderen
                tegen Spanjen.
    Wie doetme nu bescheyt met een kan van drie vaan?
    (395) O! dats voor my niet met al, ’t zalder of ’t een Pijntje was deur gaan.
Frans. De Kerel suypt dat hy barst, ik vrees hy zal ’er de bek inschieten.
Floris. Zo wort de Wijn goe koop, laat hem maar lustig gieten.
Hans. Zulke teugjes magme voelen, dat kleeft, dat smaakt,
    Ofme zoo’n Pijntje drie vier uytveegt, men kan niet voelen dat ’et raakt,
    (400) Maar Hans suypstijf kon terwijl de klok twaalf sloeg, 12. Pijntjes veegen,
    En Goojer met zen Maat konnen in 6. uuren een Half-vaatje leegen,
    Dat zijn eerst braave baasen, die drinken ’er rijk, die verstaan ’er op de Likkepot.
    Maar de Hoogduytze Markbroers die drinken ’er dom en zot.
    O! dat drinkken is een schoone kunst by Kleynen en by Grooten.
    (405) Schaf op de bruy, Oesters, met Schaapsvoetjes, en gebraden Ramsklooten.
    Waarom en brengje geen Kool met Krenten, Erreten met Suyker en Rasijnen,
    Vijgen met Beniste Koek, en Sek met Spaanse Wijnen,
    Groeniger dubble Kluyn, so dik als Scheeps Grutten, met Dortse Mom:
    Voort, ik wilt hebben, hoe ist hier, speelje voor stom?
    (410) Waar blijven de Marsepynen, met ’t Suyker Banket?
    Hoe komt datme geen Rijstenbry met Pannekoeken op tafel zet?
    ’t Mag nu zo heen gaan, maar morgen meen ik een groot Maal te geven,
    En noodender al mijn Vrienden, en Nichten, en Neeven.
Pag. Je lijtje morgen wel met een stuk Kaas en Broot.
Hans. (415) Hoe nu, zou ik Dronkken zijn, o neen ’t heeft geen noot.
    Waar blijfje altemaal? zo, dats eerst een bazelosmanus.
Graaf. Ha, ha, ha, ik zie wel dat hy al van de rechte baan is.
Hans. Volgme: nu lijk ik wel de Graaf van Emden,
    Met zen dikke Kop, en kleyne Buyk, en halve Hemden.
    (420) Hoor hier, jou meen ik, wat benje voor een vent?
    Benje van Schiedam, of benje van Purmerent?
Graaf. Hy heeft de Pip al weg, hy raakt haast buyten Westen.
Hans. Wie meenje dat ik ben?
[fol. B3v]
I. Lakey. Graaf Oolijkoek, van die naam de Seste.
Hans. Wie trekme daar? je bent altemaal maar Schelmen, sta vast,
    (425) Ik sweerje ’k zelje de Broek opveeteren, past
    Op mijn handen.
Graaf. Ha, ha, ha, ha, daar leyt hy, hy krijgt zijn oude kleur.
Hans. Help men op, of ’k zweerje dat ikje altemaal verscheur,
    Hebje ’t hart sta: zo, zo, daar leyt ’er al een Hondert vijf ses doot.
Floris. Daar zit hy weer, hy heeft ’er al ruym in voor vijf groot.
Hans. (430) He, he, he de bruy, laatze maar gaan, ja ’t moet zo wezen.
    Varcken, kom ikje op de huyt zo meugje vreezen.
    Jou Hoer, Karonje, je liegtet, meenje dat ik ’t niet zag
    Doeje de jongste nacht met onze Buurmans Knegt inde stoep lag?
    Ja, ’t is waar, je lag ’er allebey zo naakt als een Pier.
    (435) Pagy, Lakkey, Hontsvot, haalme terstont mijn Rapier,
    ’k Zalze doorstooten als een Hont.
Graaf. Ha, ha, ha, nu ist met hem gedaan.
Frans. Hy is al mooy beschonkken.
Graaf. Men leg hem in de Ben, en laat hem zo weer pronkken,
    Gelijk hy gisteren dee, en paster op tot dat hy wakker is,
    En zegtme dan hoe dat het is vergaan.
2. Lakey. Gewis.
    (440) Het zal wat wonders zijn als hy onluykt zijn oogen,
    Wy zullen by hem zijn als hy hem vint bedroogen:
    Kom dragen wy hem in, en schudden hem vast uyt,
    En transformeeren hem weer in een dronkken snuyt.
Zy gaan met Hans binnen.

Ytje, met Pleuntje heur Buur-wijf, haar Man soekkende.

Pleunt. Ist mooglijk watje segt, arme Vrouw, ’k beklaagje in men hart.
Ytje. (445) Ja ik drink men eygen bloet van spijt, zo as die Guyt men tart,
    So ik hem vind ’k zal hem ’t licht uyt de kop rukken,
    Ik zweertje by onze Kat, ik zal die dronken Schelm plukken
    Als een Vink, ik wou dat die dronke Fielt soop dat hy borst;
    We hebben turf noch hout in huys, en we byten op een korst
    (450) Droog broot, die dronkken Beesten zijn niet waert dat ze leeven,
    Die Wijf en Kyere gebrek laten lyen: wat wasser aan bedreven
    Dat ’k hem de keel zag toebinden, dat dronkken Zwijn,
    Och wat komt my arme Mensch over.
Pleunt. Zo gingt oock met de mijn,
    En hy liep alle nachten bij Hoeren en Snoeren,
    (455) Hoe zellent die Hoere-waerden noch besuuren, die Goe-luy Kinderen vervoeren,
    Hoe zeller Heyntjeman noch met zen Peckstok onder slaan,
    Wat zijn ’t aars als een deel Belsebuyken, die luy enne leeg gaan.
Ytje. In wat Varkens kot of die Fielt nu al weer mag steeken?
[fol. B4r]
    Kom ganewe dit steegje deur, Pleuntjebuur, gans eeleweeken
    (460) Vind ik hem ik zal ’t Huysje opschikken, heet ik anders Yt.
Pleunt. Vinden wy hem in een Duyfhuis, ’t zal zijn of de Droes op stelten rijt.
Binnen.


Een Pagie met twee Lakkeyen uit, met Hans in de ben.

Pagie. Daar leit het Heerschop, met de Pisser om hoog.
I. Lakey. Daar leyt die schoone Graaf, daarme gister zo voor boog.
2. Lakey. Hy heeftet lijf vast vol, en dat voor niet met allen.
Pagie. (465) Ik loof datter hier ook wel zijn die zo wel zouwen mallen,
    En speulen voor de Graaf, als ’er maar wat was te smullen,
    Besonder een deel van de Vollantarisen, die zo de pens gaan vullen
    Met Rins en Franse vocht, ze laaden steets de krop,
    ’t Zijn wisse Klanten, ze versuymen niet een togt, ze passen sneedig op,
    (470) Ze hebbender al meenig duysent verrast van ’r leeven.
I. Lakey. Dats wis, laat ons wat wandelen gaan tot Hans begint te reeven.
Binnen.


Ytje en Pleuntje uyt.

Pleunt. ’t Begint te daagen, ’k loof ’t is wel ruym ses uuren.
Ytje. Ja wel ik mis men zinnen dat ik hem nu niet vind’. Help Buuren!
Ytje valt over haar Man.
    Help, moort, moort, help ick ben mijn leeven quijt.
Hans. (475) Wat Duyvel is dit! wie traptmen hier op ’t lijf? ik smijt
    Je doot zoje niet vertrekt.
Pleunt. Och Ytje ’t is een spook met twee voeten.
Ytje. ’t Lijkt een Mens, o mijn.
Pleunt. ’t Leyt inde ben te wroeten.
    Gelijk een Varcken, och laet ons loopen, ’t is hier geen deeg.


Pagie en eerste Lakkey uit.

Pagie. Wats hier te doen, hoe dus ang, wat isser in de weeg?
Ytje. (480) Och ik ben schier doot! een yslijk ding, ik heb ’er over evallen.
Pleuntje. Daar leyttet.
I. Lakey. Waar ist?
Pleuntje. Ey zie het roert zig.
Pagie. Wat mag dit Wijf al kallen,
    Ha, ha, ha, ha.
Pleuntje. Het lijkt zint Joris Draak.
Ytje. ’t Is waar mijn Heer, zie daar het keert zig om, ik mien
    ’t Is Spook of Giest.
Pleuntje. Trek eerst je Hantschoen aan.
I. Lakey. Het is dan wat het is, ik moet het eens besien.
    Hey wat bistu voor een dier? mooytjes, blaas op.
[fol. B4v]
Hans. Hoe Duyvel zelt hier weezen?
    (485) Heb ik geen ontsag? koom ikje by zoo meugje vreezen;
    ’k Zeg laatme inde rust, en schikme te deeg op ’t Leedekant.
I. Lakey. Je legt hier mooy en pronkt, trots eenig Heer in ’t lant.
Pagie. Kom, vat aan het touw, we zellen hem wat wiegen.
Hans. Waar ben ik hier? hoe! ’t schijnt mijn oogen my bedriegen,
    (490) Hoe kom ik hier op straat? droom ik! nu lijk ik wel een slaaf,
    En gister avont was ik Heerlijk gekleet, gelijk een Graaf,
    Dit benne Toovenaars, dieme Betooveren in deeze lompe kleeren,
    ’k Was immers gisteren heel anders in de veeren.
Pleuntje. Och Ytjebuur, ’t is, ’t is je eygen Man, hy ist.
Ytje. (495) Wel Pleuntjebuur, droomje, je hebtje vergist
    Moer.
Pleuntje. Ja setje Bril op, wat dunkje?
I. Lakey. O! ho, ’t is dronkke Hansje, wel maat hoe dus?
Hans. Daar speult de Duyvel mee, hoe zal dit zijn? flus
    Doe was ik in een groot Paleys, ’k had Pagien en Lakeyen,
    ’k Zeg noch in ben Etovert, dit zijn kollen, ze willenme verleyen.
Ytje. (500) Och Man, ben jy ’t? in wat Hoerekot hebje nu weer eweest?
    Jou fun, jou Fielt, jou Schelm, jou dronke Beest,
    Optrekker, ’k hebber om gebeden datje de Kop waar ekurven
    Vanje Duyvelse buyk.
Hans. Ja wel, ’t is wonder dat ik van spijt niet ben gesturven,
    Jy men Wijf! je liegtet, ik kenje niet, benje de Gravin van Hollant?
    (505) Siet wel veurje tegen wie datje spreekt, o! wat schant
    Komtme hier over, ’k meen haast te zenden na Spanjen om de Konink zijn Doch-
                ter te versoeken.
    Waar blijfje nu jou Katten en Honden, elleweken kom ik aan ’t vloeken
    Hoe wil ik rinkinken.
I. Lakey. Aanschout die schoone Graaf, sta ruym,
    O! ho, allesien, ’t is dronken Hansje, ik kenje op men duym.
Hans. (510) Dat liegje Schelm, men Overgrootvaar was Floris de darde,
    En men Vaar was Prins Robbert, o! spijt, ik kan ’t niet langer harden,
    Pas op men handen, dat geltje, daar heb ik zijn Rapier,
    Nu zal ikje altemaal de bek veegen, kom hier
    Jou stoepjes, he, he, he.
Ytje. Help, help, help, moort, moort, och wat komt ons over,
    (515) Och mijn Man, mijn Man.


Tweede Lakey met eenige Ratel-wachten uyt.

2. Lakey. Wats hier te doen, een Straatschender, een Struyk-roover?
    Kom lustje wat? ick vecht mee wel een poos?
Pleuntje. Wel Vaar, hoe dus, wat komtje over, hoe dus boos?
    Nu, nu, gaat thuys slaapen, je bent beschonken.
Hans. Ik zeg noch datje ’t liegt, ben ik Hansje! ben ik dronken?
    (520) Je hebt altemaal ’t gat vol, je droomt, je keunt niet sien,
[fol. C1r]
    Ja, setje Bril op, ben ik Hans? bekijkme te deeg, ik mien
    Datje met de kop bent gebruyt, hoe zalt hier lukken?
Pagie. Ha, ha, ha, ha, hy kent hem zelf niet meer, rijttet verstant op krukken?
    Wel maat, hoe ist?
Ytje. Kenje me niet, Man?
2. Lakey. De sinnen zijn opter loop,
    (525) Maat hebje dat veur een Pijntje, je hebt goe koop.
Hans. Ben ik Hans! ’k zeg noch ik ben etoovert en bedroogen.
Ytje. Wel mijn lieve man ik benje Wijf, ’t is geen loogen.
Hans. Ben ik wakker, of slaap ik?
Pleuntje. Wel Hans-buur, je spreekt immers met ons.
Hans. Maar droom ik zeeker niet? ben ik ’t?
Pagie. ’t Hooft heeft een gons
    Van de Meulen.
Hans. (530) Maar ben ik Hans de Slijpper? Ja, ik zou ’t haast gelooven;
    Waar hebjeme dan van daan gehaalt, onder of booven?
    Ik lag immers op ’t Leedekant: ’k weet noch qualijck waar ik ben.
Pleuntje. Ja in dit Ledekant, daar laagje inde Ben,
    Ofje een Kabbeljau waart.
Hans. Heb ik in die Ben gelegen, is dat liegen!
Pleuntje. (535) Nu Vaar, ik zeg de waarheyt.
Hans. Zo mijn oogen my niet bedriegen,
    Ben jy ’t Pleuntje? by men keel ik kenje.
Pleuntje. Ik bent, en dat is jou wijf.
Ytje. Kenjeme niet Man? vertelt ons waar hebje met je lijf
    Te nacht eweest?
Hans. Nu kom ik tot bedaaren.
    Luyster, ik zalje vertellen waar dat ik was gevaaren:
    (540) Je hebt wel eer gehoort dat Juppijn en zijn Vrouw
    In een gouwen Hemel woonen, daar eetmen uit een silvere Melkmouw
    Suykerde Rijsenbry, met Mandels en Rosijnen:
    En daar ben ik eweest, ik sweert by Sint Catrijne,
    Ik was in Juypyns Huys, dat emaakt was van Soethout,
    (545) Het isser altijt Somer, en noyt worttet daar kout.
    Maar, o! wat vreemder ding, men hoort ’er niemant spreeken,
    Dat is daar geen manier; de Gooden die bekeeken
    My deur en deur, om dat ik spreeken kon, en voort,
    Ik wiert een Graaf gemaakt, maar niemant sprak een woort,
    (550) Daarom zo was ik daar de Gooden tot een wonder;
    Ik wiert van elk ge-eert, van Juypijns Wijf besonder,
    Die smeekte en nijgde altijt voor my, na mijn begeer,
    Zo wiert ik daar gedient, als d’alder-grootste Heer:
    De Huysen warender van Klater-Gout emaakt, as Tenten,
    (555) Men speelter alle daag op duysent Instrumenten,
    De Straten en de Vloer die zijn van Porseleyn,
    En noyt worttet daar vuyl, ja ’t isser zo net en zo reyn.
    Men pister noch men kakter noyt, want dat zou stinkken,
[fol. C1v]
    Vuylkanus quam ’er ook om my te zien, al hinkken.
    (560) De Bedstee’n die zijn emaakt van fijn Glas,
    Daar lag ik in gelijk of ik zo een groot Meester als Kromwel was.
    Terstont quamender een deel groote Monseurs met Blanket,
    Daar most ikme in wasschen, doe was men Troony als een Juffertje zo wit en
                zo net.
    En doe strooydenzeme wel een vijf of zes pont Gruttemeel en men haar,
    (565) Haddenwe dat nu we baktender Pannekoeken af, wat dunkje van die mode? maar
    Hoor, doe wiert ik ekliet al veel kostelykker als een Engelse Graaf of Baron,
    O! Wijf hadje daar eweest! wilje ’t niet looven? ik zeg ’t is waar, ik wou dat ik ’er
                al weer ston.
    En doe wiert ik in Juypijns Kamer ebrocht, die zo groot was als de Stadt Parijs,
    Ik wierter aan een Tafel eset, die gemaakt was van Oostindis Ys,
    (570) De Tafel was zoo groot as de Stadt Weesp, of Muyen.
    De Kamer was vol reuk, van Muskaat en kostelijke Kruyen,
    Daar stonden vier hondert dozijn Stoelen van Makkerdanen hout,
    En in-eleyt met Suykere Mannetjes, en doe Juypijn met zijn Wijf eerst was
                etrout,
    Doe haddenze deuze Stoelen, met Kussens van Hollantze zy genaayt,
    (575) De Kannen die waren van Brootsuyker gedraayt.
    De Drinck-glazen waren van Kaneel, de Servetten
    En Tafellakens wierden voor my gedekt, doe setten
    Ze my alleen an Tafel, ik lietme lustig dienen,
    ’k Had wel drie vier honderd Pagien en Lakkeyen, je zoud mienen
    (580) (Hadje ’t esien) dat ik de Potector was: al ’t volk is daar Rijk
    Men siet ’er niemant Arm, doe had ik geen gelijk.
    Op mijn Tafel stonden wel vijftien hondert Visioenen,
    Die waren gevult met Papegaays-tongen; met eeter geen Hoenders noch Kal-
                koenen,
    Noch Ossevleys, of Koevoet, neen! ik leyder zoo’n sestig stoop Wijn in, daar
                was niet aan bedreeven,
    (585) Ja ik at wel zoo veel kost, daarwe met ons allen meer als een heel Jaar van zouwen
                konnen leeven.
    De Vrouwen die warender as onze Juffers Halsdoeken, ja als heur Hemden zo
                wit,
    En de Oogen die zijn ’er zo swart als een Smit,
    ’t Zijn zulke berookte Vellen niet as deuze Wijven,
    Zo ’k er noch eens weer kom ’k zal ’er altijt blijven.
    (590) O! had ik toch een van de schoone Wijven voor my meegebrocht,
    Hoe slecht zouwen hier de Juffers staan kijken, maar ik docht
    Als ik ’er mee in den Haag, of t’ Amsterdam kom, ze wortme toch voort af epolt,
    ’t Is hier zo vol Snoeppers, die hebbenze haast met ’er Gout bekolt,
    En daarom liet ikze in den Hemel: ’k heb ’er nu al 6. jaar Graaf eweest.
Pagie. (595) Ha, ha, ha, ha hy was noch te nacht zo Dronken as een beest.
Hans. Dat was ons dagelijks werk, men atter en men dronker,
    Men wister van geen kommer, en Bacchuys die schonker
[fol. C2r]
    Altijt Wijn, dat was zijn werk daar alle daag.
    In zijn Kamer lag een Vat Wijn, wel zo groot als onze Haag.
    (600) Juypijns Wijf brochtme een Santee uyt een Schaal van vijftig Pint,
    Ik most haar met een toog nadoen, doe was ik bemint
    Van elkien, en Bacchus was Bottelier vande Wijn,
    Ik docht, na zijn doot vervalt die plaats gewis an mijn,
    Dat had eerst een baantjen eweest, o! kon ik de weg weer vinde.
    (605) O! die lekkerde suykerde, gestoffeerde, welbeminde
    Tafel.
Ytje. Nu stelt zulke Droomen uytje zin,
    Dat zel toch noyt niet schien.
Hans. ’k Ben zoo quaat as een Spin,
    ’k Heb al te veel vertelt, ’k vrees ze zellent inde valsche Geest van Jan Tamboer zet-
                ten,
    Maar ik zel ’t zelf laten Drukken, daar zel ik op letten,
    (610) ’t Zel veel beeter weezen als de Man inde Maan, of vroolijke Fransje,
    En dat zal ik Tituleeren, dus, De Wonderlikke en nooytgehoorde vreemde Reys
                van Dronkken Hansje.
    Loop dan met alle ouwe nieuwe blaauwe Boekjes, en alle Snorrepijpen,
    ’k Ben nu Rijk genoeg, ’k zal ook een Pothuys huuren, ’k wil niet meer Slijpen.
    ’t Zel wat aars te seggen wezen kom ik met men nieuwe Tijtels voor den dag,
    (615) ’k Wed dat ik altemaal die Quacksalvers, en Jan Doesburg in zen Boekkasje
                wat uytlag.
    Ja wel Mesjeurs je ziet wel dat ik uyt men Graafschap ben verweezen,
    En dattet me is mislukt, ’t kan nu aars niet weezen,
    Maar had ik in men Staat gebleeven, ’k hadje altemaal te Gast enoot,
    Ses weeken haddenwe open-Hof gehouwen, maar ’t is geen noot,
    (620) Als ’t weer beurt dan zel ikje die groote Schaal met Wijn laten koomen,
    Die zeljeme altemaal bescheyt doen: goenacht, je hoeft er niet van te Droomen.
M. F.
UYT.
Continue

Tekstkritiek:

Wij lezen vs. 152 als weesrijm