Jan van Gysen: De varke markt. Amsterdam, 1713. (Eerste druk 1712)
Uitgegeven door drs. G.C. van Uitert
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton033370 — Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue

[p. 1]

DE

VARKE

MARKT,

KLUGTSPEL.

Door

JAN VAN GYZEN.

DEN TWEEDEN DRUK.

[Vignet: Fortuna]

t’AMSTERDAM,
______________

Gedrukt by JACOB BROUWER, Boekdrukker
in de Eglantierstraat, in de tweede Dwars-
straat, 1713.



[p. 2]

OPDRAGT

AAN DE HEER

W.M.

MYn Heer uwe agting voor de Duytsche Poëzy,
Deed my besluyten u dit Klugtspel op te dragen,
Genaamt; de Varke Markt, ’t is enkle Boertery,
Ik ben verzeekerd dat het veele sal mishaagen.
(5) Om dat zomtyds myn zin verkeerd sal zyn geduyd,
Daarom heb ik het u bescherming aanbevoolen,
De Bie zuygd Hooning, en de Spin zuygd swadder uyt
Een bloem, in eene saak legt goed en kwaad verholen.
Ik schreef ’t niet minder als tot breeking van de band
(10) Der kuysheid, en die geen die ’t anders wil verklaren,
Die leerd de Zinspreuk van de Goude Kouzeband,
Dat is, dat die erg denkt, ook erg moet wedervaaren.
Een dubbelzinnig woord, gesprooken op zyn tyd,
Dat is in Boertery, myns oordeels niet te laaken,
(15) Beschermd myn Varke Markt, dan voor de Bitsche Nyd,
De beste Meester kan wel eens een Varke maken,
Het zal der meê gelyk met alle Boeken gaan,
Den een sal het laken en den ander sal het pryzen,
Dog ’t een en ’t ander trek ik my heel weinig aan,
(20) Ik ben, en blyf, myn Heer u Dienaar

                                                JAN VAN GYZEN.


VERTOONDERS.

GRIETJE, Vrouw van Ioris.
JORIS, Man van Grietje.
AALTJE, hun Dogter.
NEELTJE, een Buur-Vrouw.
BARENT, Man van Neeltje.
KEES, een Varken Boer.
JOOST, een Kruyer.
BALDEWYN, een Notaris, Neef van Ioris.

                Het Tonneel is een straat, begind en eindigt,
                        in de tijd dat het Speeld.

Continue
[p. 3]

DE

VARKE

MARKT,

KLUGTSPEL.
______________

EERSTE TONNEEL.

GRIETJE, EN NEELTJE

NEELTJE.
JA Grietje Buur, het hoofd loopt my geen geen kleyntje om,
’k Heb daar wat kruyd gehaald, want ik heb t’huis een kom
Met Worste Vlees, zo schoon, men zoud der raauw in byten.
GRIETJE.
My dunkt dat ik, van spyt, het Aardryk op zie splyten,
(5) En dat ik levendig daar in verzink, om dat
Ik zo een Man heb; dat ik in een Spinhuys zat,
Ik had het beter, want ik kan het niet verdraagen,
Dit ’s nu het tiende Jaar dat ik niet heb geslaagen,
Als zomtyds hem, hoe wel dat hy het alle daag
(10) Verdiende, die Tiran, die regte Vrouwe plaag,
Hy zal een Varken my beschaffen, nog van deze
Dag, in myn Huys, of myn naam zal geen Grietje weze.
NEELTJE.
Wat zie ’k ’er uyt, ziet hoe myn voorschoot is bemorst,
Van ’t Worste Vleys, ô! Meyd, ik hou zo veel van Worst;
(15) Als ikker maar om denk, ik kander als na snakken,
Daar om zet ik myn Man, tot zweetens toe, aan ’t hakken,
En ’k moet dat zeggen, ’t is een krugelaar, een bloed,
’t Verveeld hem niet, als hy der my maar dienst meê doed.
GRIETJE.
Myn drooge Jorden, is een regte wiek gebakken,
(20) Hy hakken, og dat zou zyn lendenen verzwakken.
[p. 4]
’k Geloof niet, dat hy ten respekten van zyn Vrouw,
Het minste Beulingje, of Worsje stoppen zou,
Hoe zeer dat ik ook om zyn hulp mogt zyn verleegen.
NEELTJE.
Myn Man, wanneer ik nu een Afval heb gekreegen,
(25) Dan zet ik hem terstond te schuuren, op myn Pens,
De Osse-Smoel, en ’t boek, die maakt hy schoon na wens.
GRIETJE.
Myn zul, zou vreeze om zyn handen vuyl te maken,
’t Zou zyn wat is dat ruyg; dat durf ik niet aan raken,
Daar by zo is hy dom, doed alles zonder erg,
(30) Hy weet nog niet wat dat een Gelt is, of een Berg,
Maar zo hy my van daag geen Varken kan beschikken,
Mag hy met reden, voor den dag van morgen schrikken,
’k Zal ’t heele Huys in roer gaan zetten, en ik zweer,
Eer ’t avond is, heb ik een Varken aan de Leer;
(35) Of zo my dat ontschiet, daar zal een huysje leggen,
Daar komt myn Dogter aan, wat of die heeft te zeggen.


TWEEDE TONNEEL.

GRIETJE, NEELTJE, EN AALTJE.

AALTJE.
WEl heden Moeder lief, hoe blyfje soo lang uyt?
GRIETJE.
Om dat myn Man, u Vaâr, die schobbejak, die guyt,
Je Moer so plaagd, ’k vervloek den dag schier van ons trouwen,
(40) Om dat ik nooit niet meê kan doen, als and’re Vrouwen
In onze Buurt; ik word schier raasende, en dol:
Daar ’s Neeltje Buur, die heeft al weêr haar kuypje vol
Gekreegen van haar Man, en dat ’s zo alle Jaren
Weer aan, dat zyn nog Mans; met zulk een moest gy paaren:
(45) Dat gy ’t gehoord had, hoe dat Buurman hakt, en stopt,
Gy had u kwaadheyd nog soo lang niet opgekropt
Als ik; want dat is voor geen Vrouw om te verdragen.
AALTJE.
Ja Moeder, ’k zou het aan Vader niet durven vraagen,
Om wat te slaan, en ’k heb zo een byzond’re trek,
(50) Tot Worst, of Beulingen, veel meer nog als tot Spek,
Al lange tyd gehad, of ’t moesten Hammen wesen,
En ’k durf het Vader niet eens seggen, ik zou vresen
Dat hy zou seggen, ik kan niet bedenken, wat
De Kind’ren praaten.
GRIETJE.
                                  Nu en ik beloofje, dat
(55) Gy in het kort, u lust met Ham, en Worst sult boeten:
[p. 5]
Wy zullen daad’lyk t’zaam na huys toe gaan, wy moeten
Zien, dat wy hem van daag nog na de Varken Mart
Toe krygen, en laat hy ’t eens wyg’ren, heeft hy ’t hart.
NEELTJE.
Maar zagt, u Man moet zyn geleegendheyd ook weten.
GRIETJE.
(60) Maar myn geleegendheyd, die strekt, om Worst te eeten.
AALTJE.
De myne ook, want daar is Niesjes Dogter. Pleun,
Die kreeg van Kees de Smit, Jaap Beezem-Maakers Zeun,
Heeft zy my zelfs verteld, laatst omtrent zulk een entje,
Dat hy van Vaartje kreeg, en toen tot een presentje,
(65) Had voor zyn liefste meê genomen, in zyn Broek;
Het smaakten soeter, als de beste Kolksche Koek,
Gelyk gy zelver, uit haar mond, zoud konnen hooren,
Zy wierd ook na die tyd veel vetter, als te vooren.
NEELTJE.
Ja Worst is goede spys, ze is lekker en gesond.
GRIETJE.
(70) Ja Buur-Vrouw,* ’t water loopt my taplings uit de mond,
Wanneer ik maar van Worst, of Beulingen, hoor praaten:
Maar hoe maakt gy ze toe?
NEELTJE.
                                          ’k Neem twee Note Muschaten,
Die stoot ik, en ik neem een weinig Rommel Kruyd;
Braaf Zout, en Peeper; maar, ik laat der Naag’len uit;
(75) Die zyn te scherp, altyd ik kan se niet verdraagen.
GRIETJE.
Maar Neeltje Buur, laat sien, ik moest je nog wat vragen,
Want ’k leer graag, en ik weet gy bend een handig Wyf,
Stop jey u Worst wat aan de slappe kant, of styf?
NEELTJE.
Myn wyle Grootje, en myn Moeder, heeft voor desen
(80) Geseyd, dat goede Worst niet wel te styf kan wesen.
GRIETJE.
Zo komt ze my ook voor, dan smaakt de Worst naar wens,
Maar nog al meer gevraagd: hoe leef je met je Pens?
NEELTJE.
Die laat ik, door myn Man, wel styf en lustig drukken,
GRIETJE.
Maar barst der dan niet wel zomtyds een Pensje stukken?
NEELTJE.
(85) Niet ligt, als ’t wel genaayd is, maar ’t is wel gebeurd,
Dat door ’t hard drukken, wel een Pensje is gescheurd;
Maar daarom is dat zo bekwaam, gelyk een ander:
Og kind! al wykt de Pens een weinig van malkander,
Zo veel te meer vat, heeft de Edik, of de Huy,
[p. 6]
(90) Op ’t Vlees, maar ’k zie wel dat ik hier myn tyd verbruy,
Met praaten, daar ik t’huys zit tot aan bey myn ooren
Toe in het werk: ik zal benieud zyn, om te hooren,
Of Joris Buur, zal na de Varke Markt toe gaan.
GRIETJE.
Daar komt myn hang broek an.
NEELTJE.
                                                Dan ga ik hier van daan.

DERDE TONNEEL.

JORIS, GRIETJE, EN AALTJE, en NEELTJE,
over haar deur kykende.

GRIETJE.
(95) WEl Joghem Tryntjes, zou ’t u wel gelegen komen?
Dat gy, als and’re Mans, uit scheyden met dat droomen,
En na de Markt toe gingd, en daar een Varken kogt?
In yder huys, daar word een Varken t’huys gebrogt,
Behalven in het onze, en nu kan ik u zeggen,
(100) Daar zal in onze stoep, van daag een Varken leggen,
En Zondag, zal het op myn Kamer staan, in ’t Zout,
Of ’t zal u leet zyn, dat gy myn ooit hebt getrouwd.
JORIS.
Dat laatste, zou ik wel het alderbest gelooven,
Maar Grietje, wat komd u dus van verstand berooven,
(105) Dat gy zo praat? en weet wel, dat der munt nog kruys,
In drie vier dagen tyd, geweest is in ons huys:
Ik weet niet wat der in u herssens zo mag werken,
Dat gy met zulke praat te voorschyn komt,
GRIETJE.
                                                                    Een Verken.
JORIS.
Een Verken; werkt dat in u harzens? raare praat;
GRIETJE.
(110) ’k Zeg jakhals, dat gy na de Varke Markt toe gaat,
En koopt een Varken, of de Duyvel zel je haalen.
JORIS.
Is ’t ernst? hoe gaat de wys; waar zou ik ’t meê betaalen?
GRIETJE.
Wel huys verdriet, waar meê betaald het Neeltjes Man?
En andere?
JORIS.
                  Dat ’s een zaak, die ik niet weten kan!
(115) Ik kan een ander Man zyn reekening niet maaken,
Wy hebben zelfs genoeg te doen, met onze zaaken.
AALTJE.
Wel Vader, wy zyn ook, voor ’t minst zo wel, in staat
Als onze Barent Buur, hier naast is.
[p. 7]
JORIS.
                                                        Kinder praat;
Ik heb geen duyt aan geld, en zou een Varken koopen,
(120) Werd je ook al gek?
AALTJE.
                                        Dan zal het slegt in huys afloopen,
Want Moeder is op Worst, en Beulingen gezet:
Ik trouwens ook.
JORIS.
                            En dat gy juyst geen Worst en fret,
Dat sou bedroeft zyn.
GRIETJE.
                                  Schurk als ik denk aan de woorden,
Van Neeltje Buur, zie, dan sou ik u wel vermoorden:
(125) Die Vrouw, jou schobbejak, die heeft een Man na wens:
Hy hakt haar Vlees, hy stopt, hy naayd, en parst haar pens:
En dat alleen maar, om zyn Vrouwtje te behaagen.
JORIS.
Ja hy is nog jong, en ik, ben in myn oude daagen;
’k Heb van myn leven ook om u wel wat gedaan,
(130) Dat ik, door Ouderdom, nou wel moet laten staan.
GRIETJE.
Dat is de regte praat, van al die luye honden,
Ze mesten maar hun lyf, en agten ’t werken sonden.
AALTJE.
ô! Moeder lief, zwygd stil, als ’t Vlees maar word gehakt.
Of het dan Vader, of dat het een ander bakt,
(135) Dat dunkt my, dat zo veel niet in de keur kan scheelen:
Daar zynder dog genoeg, die ’t werken niet verveelen.
Dat Vader maar ging by provizie om een Zwyn.
GRIETJE.
Een Varken, dat sal hier van desen dag nog zyn.
JORIS.
Hoe drommel of dit spul in ’t eynd nog of zal loopen?
(140) Ik heb geen duyt aan geld, en ’k moet een Varken kopen,
Wel aan; ’k weet raad, ik zal op een verkeerde naam,
Een Varken koopen.
GRIETJE.
                                  Daar ben jey niet toe bekwaam:
Ook zo is daar uit te veel schande te verwagten
Als ’t uit kwam, maar, ik heb wat aârs in myn gedagten:
(145) Jey moet toe staan, dat ik u als een Smous verkleê,
En gaad zo na de Markt, en neemd u Dogter meê,
En praat of gy door lust tot Spek, u woud bekeeren;
’k Loof dat de Boer u dan een Varken zal vereeren,
Voor ’t minst wy hoopen het, en valt het anders uit,
(150) Dan heb ik by myn zelfs, al weêr een aâr besluit:
[p. 8]
Een Varken zal hier zyn, van dezen dag geslaagen,
Al zou der Amsterdam, nog jaar en dag van waagen.
JORIS.
Fiat een Varken, want een Varken is tog ’t woord;
Wie drommel hoord der van,
GRIETJE.
                                              Kom lustig ga maar voort.
(155)Want het zal tyd zyn, dat wy met de saak beginnen,
Nu Buurvrouw weest gegroet, kom Aaltje ga meê binnen.

VIERDE TONNEEL.

NEELTJE, EN BARENT.

BARENT.
WEl Neeltje; ’k wist schier niet wat dat ik denken zou,
Waar jey gebleeven waard, is dat uit blyven Vrouw?
NEELTJE.
’k Heb daar met Grietje Buur, een weinigje staan praten,
(160) Die raast, en tierd, die is als dol, en uit gelaaten,
s’Heeft Joris Buur, daar tot die gekkerny bepraat,
Dat hy als Smous, strak na de Varke Markt toe gaat,
Om d’een of de andere Boer, door listigheid te kraaken.
BARENT.
’k Vrees dat die Griet, haar Man, nog stapel gek zal maaken,
(165) Want Joris Buur, die doed al ’t geen dat zy hem raad.
NEELTJE.
Wel als hy ’t niet en doed, word zy soo heftig kwaad,
Dat zy hem aanstonds dreygd, in zyn gesigt te vliegen.
BARENT.
’t Is slegt genoeg, dat men tot liegen, en bedriegen,
Gedwongen werd, ’t schynd als een mens geen geld meer heeft,
(170) Dat hy dan by na, om geen ding ter Waereld geeft,
En sulke voeden sig altyd, met ydle hoopen.
NEELTJE.
’k Ben heel benieud, hoe dat dat werkje af sal loopen,
BARENT.
Wat scheeld het ons, kom gaan wy maar na binnen moer,
En helpen de omslag met malkander van de vloer.


VYFDE TONNEEL.

JORIS, met een Baard, en 2. à 3. oude Hoeden,
AALTJE, met wat oud goed in de
armen, en GRIETJE.

JORIS.
(175) MAar Grietje, zouwen het de Boeren nu wel willen
Gelooven, dat ik een Smous ben?
[p. 9]
GRIETJE.
                                                    Neen je moet eerst drillen,
Ga nu eens voort en kykt de Huysen in, en loop
Die straat verby, zo, roept nu.
JORIS.
                                              Auwe Hoeden koop,
GRIETJE.
Dat’s goed, keerd je nu om, en komt na my toe wandelen,
(180) Spreek my nu aan als Smous.
JORIS.
                                                        Het te niet wat te handelen.
GRIETJE.
Goed is ’t, je bend een Smous, tot in je ingewand,
JORIS.
Zo ’k dan in Spanje kwam, dan wierd ik wis verbrand,
En soo veel ben jey, of het Varken my niet waardig.
GRIETJE.
Ik meen maar nu in schyn; die baard staad je soo aardig,
(185) Al even eens, of gy daar mee gebooren waard;
JORIS.
Wie drommel word hier ooit gebooren met een baard?
Ben jey of iemand wel ooit met een baard gebooren?
GRIETJE.
Die regte suur neus, mag geen woord van kortswyl hooren,
JORIS.
Dat loof ik wel, je send der my maar vast op uit,
(190) ’k Moet na de Varke Markt, en ’k heb geen eene duyt
Aan geld, en breng ik je geen Varken, mag ik vreesen.
GRIETJE.
Dat ’s waar, en ’t moest ook al een lek’re steyloor wesen,
Voor ’t alderminst, soo goed als dat van Barent Buur,
En daar en boven, moet ik ’t hebben, binnen ’t uur;
(195) Je bend de Man, ’t is maar je pligt, om zorg te draagen,
Voor ’t Huysgezin.
JORIS.
                                Kom aan dan Aaltje, ’k zal het waagen.
GRIETJE.
Nu Joris, draagd u als een karel van verstand,
De Boeren duwen je aârs, wat prullen in de hand.

SESDE TONNEEL.

JORIS, EN AALTJE.

JORIS.
NU zyn wy daar, daar ons geluk zou moeten komen,
(200) De vrees heeft soo in my, de overhand genomen,
Dat ik niet spreeken kan.
[p. 10]
AALTJE.
                                      En ik ben vol van hoop,
Roep, roep.
JORIS.
                    Auwe Hoede koop, nu jey,
AALTJE.
                                                                Au Kleeren koop.

ZEVENDE TONNEEL.

JORIS, AALTJE, EN KEES, met een Varken.

KEES.
WAt drommel doet de Smous hier langs de Markt te wand’len,
Wat zoek je Mousje, zeg?
JORIS.
                                        Hep je niet wat te handelen?
KEES.
(205) ’k Heb Schaager Varkens, te verhand’len, tegens poen,
Zeg Mousje, heb jer niet een stuk of twee van doen?
By ’t pond, of ’t hoopje, ’k denk van daag goed koop te geven.
JORIS.
Nieusgierigheid, heeft my, wel duyzend maal gedreeven,
Wanneer ik Spek zag, om te weten hoe het smaakt;
(210) ’t Schynd dat men doorgaans, ’t meest na het verboden haakt,
Ik zou in Spek, myn geld, dat weinig is, myn kleeren,
Myn welvaard; en by na, myn Smousschap schier verteeren,
Het Smousschap, zit my maar, voornaamlyk, in de Baard;
Dat Varken, was my meer, als ’t heele Smousschap waard.
KEES.
(215) Is dat je Dogtertje?
JORIS.
                                        De Moer zegt ja,
KEES.
                                                                    Dat Meysje?
Was ’t geen Smous-Innetje, ik zou haar wel een reysje,
Zo op zyn Schaager Boers, ’k seg Meysje met verlof.
AALTJE.
Hoe is ’t hier met de Boer? ey kom, niet al te grof.
KEES.
Dat jey jou Vaartje, en my, t’zame Spek zaagd knappen,
(220) Zegd Meysje, zou j’er ook wel durven over stappen?
AALTJE.
Ja, waarom niet? als ik zag dat het Vader dee,
Ik, en myn Moeder, at met vryer harten mee;
Al wat de Man deed, werd van Vrouw en Kind gepresen,
By onze Natie.
[p. 11]
KEES.
                        ’t Hoord by ons ook zo te wesen:
(225) Maar hier, en op ons Dorp, daar zyn de Vrouwen voogd.
JORIS.
Dat schrikkelyk misbruyk, dat werd by ons niet gedoogd,
KEES.
Maar hoor; dat jey, en ik, nu t’zaam Spek gingen eeten,
Zou dat u Vrouw, en Kind, dat mee doen.
JORIS.
                                                                  Wel te weten.
De Man is boven ’t Wyf, dat is een staalen wet,
(230) By ons altyd geweest.
KEES.
                                            By ons niet, als in ’t Bed.
Wel Smous, wild gy u, met u Vrouw, en Kind bekeeren;
’k Wil u dat Varken, uit een goed Duyts hert, vereeren.
AALTJE.
Zo jey het hert had, dat gy ’t Varken gaf;
Wy leyden, allen drie van daag, nog ’t Smousschap af.
KEES.
(235) Hier zie ’k nu kans, een tris van Smousjes, te bekeeren,
En ’k heb mee leven niet geleerd, te disputeeren,
Ik schenk je ’t Varken, met de Cys, versta je wel,
Maar mits conditie, dat gy my daar op eens sel
Te gast noôn, en wy met ons vieren, daar van eeten,
(240) Wat zeg je Smous?
JORIS.
                                        ’k Neem ’t aan.
KEES.
                                                              Maar ’k moet u Woonplaats weeten.
JORIS.
Myn naam is Joris, en myn van is, Nergens Voogd
En op dat gy myn Huys, gemakkelyk vinden moogd,
Zo zal ik u vooraf, myn Woonplaats net beduyen,
Eer ik het Varken, van de Markt, sal laten Kruyen;
(245) Ik woon op Marken, maar daar gunter veer woond myn
Vrouws Zusters Zoon, die hiet, Notaris Baldewyn:
Dat ’s een gewesen Jood, die nu zo fyn als haar is.
KEES.
Dat is geen wonder, want jy zegd, hy is Notaris.
Nu broertje, ’k weet genoeg, ’k wens dat gy ’t Varken, met
(250) U Vrouw, en Dogtertje, met goe gezondheid fret.
JORIS.
Ik dankje Boertje maat, maar is hier niet een Kruyer?
KEES.
Wel ja ’t Man, onze Joost, dat is een goejen bruyer,
Als die niet dronken is, dan heeft hy zulk verstankt,
[p. 12]
Van Varkens Kruyen, trots de besten van het Lankt:
(255) In Varkens kennis, maat, gaat hem niemand niet te boven,
Wat ooit eleeft heeft, maar, hy is doorgaans so bestoven,
Vyf zes maal, op een dag, dat ’s ’t slimste van de Man,
Hou, holla, holla Joost, daar komt hy zelfs al an.

AGSTE TONNEEL.

JORIS, AALTJE, KEES, EN JOOST,
dronken met een Wagen.

JOOST.
WAt het dat roepen, en dat schreeuwen, te beduyen?
JORIS.
(260) Kenje dat Varken, wel eens na myn huys toe kruyen?
JOOST.
Dat vraagd een schelm, het is beget geen eerlyk Man,
Die vraagen durfd, of ik een Varken kruyen kan:
Myn Grootvaâr, heeft de eer, door ’t kruyen, al verworven,
Dat hy is Overman, van ’t Kruyers gild, esturven.
(265) ’k Heb in myn Leertyd, veel meer Varkens t’huys gekruyd,
Als ’t Varke ryke Land, Westphaalen tienmaal uit
Kan leevren, daar word nooit geen Lyk na ’t Graft edragen,
Uit myn geslagt, neen breur, ik kruyse, op myn wagen,
En vraagt men nu, of ik een Varken kruyen ken?
(270) ô! Zint Antoon, Patroon der Varkens, waar toe ben
Ik nu gekoomen? vent hoe durft gy ’t aan my vraagen?
Ik ken gaan sitten, by het Varken, op de Waagen,
En kruyen ’t so na huys, is dat ooit meer gehoord?
KEES.
De Man die meende het zo kwaad niet, helpt hem voord.
JOOST.
(275) Ik weet niet wat hy meend, maar ’k luister na zyn zeggen,
’k Zal hem, dat Vrouwmensch, en jou, straks by ’t Varken leggen,
En ik ’er boven op, en kruyen der meê heen.
JORIS.
Beliefje ’t Varken dan te kruyen Vriendje?
JOOST.
                                                                    Neen,
Dat ’s nu te laat gevraagd, ’t respect kan dat niet velen,
(280) Maar dat ’s een Meysje, heê, me zou ’t waarentig steelen,
Ik wou wel, dat je my, tot uwent eens ontbood?
KEES.
Ja Joosje, lykt dat wel de Dogter, van een Jood?
JOOST.
Hoe is dat dan een Smous.
[p. 13]
KEES.
                                          Wel ja.
JOOST.
                                                    ô! Vreemde zaken!
Wat drommel zal de vent, dan met dat Varken maken?
KEES.
(285) Dat hoopt hy te eeten, want ik heb de Man bekeerd,
JOOST.
Wel fyn Man, had gy my nu niet geafronteerd,
Dan zou ik ’t Varken na je huys, uit liefde kruyen,
Dat zeg ik jou, en kryg heel zelden zulke buyen,
Daarom zegt ’t spreekwoord wel, verzind, eerje begind.
KEES.
(290) Maar Joost, je hebt van daag, weer drommels an de wind
Eweest.
JOOST.
            Waaragtig niet, maar agt, of negen Halfjes,
Ik heb een vragt gehad, daar kreeg ik twee Zestalfjes.
Daar wou ’k wel eens meê met dat Meysje, aan de gyp,
Is dat je Dogter baas?
JORIS.
                                    Ja,
JOOST.
                                          En isse niet al ryp?
JORIS.
(295) Dat weet ik niet, dat zou je aan haar moeten vragen.
AALTJE.
Ik kan die praatjes in myn harsens niet verdragen,
Wie of dat dronken beest, wel meend dat voor hem staad?
En kruys Hoer, of een scheuk?
JOOST.
                                                Hoe Meysje, word je kwaad?
Ik niet; kom aan, ik zal het Varken, jou ter eeren,
(300) t’Huys kruyen, zo jey my een kusje wild vereeren.
AALTJE.
Ik zoen nooit,
JOOST.
                      Doe jey ’t maar, een zoentje steekt niet in,
Kom dan zal ik het doen.
AALTJE.
                                      ô! Vent, blyft van myn kin.
KEES.
Hoe mag ’t je van je hart; dat Meysje zo te plagen?
JOOST.
Kom aan, ’k zal ’t Varken vlot gaan leggen op myn Wagen.
KEES.
(305) Ja Joosje, kom bind het de Pooten by malkaar?
[p. 14]
JOOST, het Varken bindende.
Wat maakt dat duyvels ding een vreesselyk misbaar?
Maar broertje lief, je moet der egter aan geloven,
De droes me kop, ik ben allyk wel wat bestooven;
Ik kan zo veel niet meer verdragen, als ik plag,
(310) Dat scheeld, ten minsten wel een pintje, op een dag,
Zie zo; ’k meen dat hy nu wel stil zal blyven leggen;
Daar meê zo zul je zien, wat Kruyen is te zeggen.
JORIS.
Hou Vrientje, veer genoeg, hier zyn we voor myn deur,
Klop aan eens Aaltje, ’k loof u Moeder die is veur.

NEGENDE TONNEEL.

JORIS, JOOST, GRIETJE, EN AALTJE.
JOOST, het Varken los makende.

(315) DAar Juffrouw, dat ’s een Swyn, zo lekker als het hoeft;
’t Hed nog nooit als soet Wey, en Gerste Meel geproeft,
Het is een Mey Big, van de fynste die der loopen,
Daar by een Berg.
GRIETJE.
                            Het zal niet gortig zyn? zou ’k hoopen.
JOOST.
Dat wed ik Juffrouw, met jou, om een kanne Wyn,
Dat het niet gortig, en als Schapen Vleys zal zyn.
GRIETJE.
Wat moet je hebben Vriend?
JOOST.
                                            De vragt is u geschonken,
Als ’t Varken, met de Cys,
GRIETJE.
                                          Kom, kom dan eens gedronken,
Een Brandewyntje, dat op Schillen staat.
JOOST.
                                                                Fiat,
Dat sla ik nooit niet af, ’k wou dat ik het al had.
GRIETJE, Drank krygende.
(325) Avous dan Kruyer.
JOOST.
                                      ’k Dank je Juffrouw, dat zal smaaken,
GRIETJE.
Wil je het Varken daar eens, aan de stoep, vast maken?
JOOST.
Zeer gaare Juffrouw, maar eerst eens gedronken, hy
’t Glas aanneemende.
Myn dienst dan Meysje, al ons kwestie aan een zy.
[p. 15]
AALTJE.
’k Draag nooit geen haat, ik kan vergeeten, en vergeven.
JOOST, het Varken vast makende.
(330) Dat heb ik ook nog nooit gedaan, van al myn leven.
Zie zo, ’k wed dat hy dat niet ligt los trekken sel,
’t Is met een dub’le steek; nu Kindertjes, vaar wel.
AALTJE.
Kom nog een klok, avous.
JOOST.
                                          Wel ’t raakt niet aan je lippen.
AALTJE.
Ey, ey, ik laat der wel een brave slok, door slippen.
JOOST, tegen JORIS.
(335) Avoe Patroon.
JORIS.
                                Jey eerst me vriend, ’k bedank je seer.
JOOST.
Het is geen dankens waard, ’t is tot u dienst myn Heer,
Ik heb ’t voor af geseyd, ’t is alles u geschonken.
Vaard saame wel; stuur regt, de droes wat ben ik dronken?
JOOST, weg kruydende, zingd.
            Kruyertje wil je me Kruyen t’huys,
            (340) Kruyertje wil je me Kruyen t’huys,
            Ik zal u loonen,
            En vriendschap toonen:
            Want Bachus Kruyk,
            Zit in myn buyk.


TIENDE TONNEEL.

JORIS, GRIETJE, AALTJE, NEELTJE, EN
BARENT.

JORIS, Hoeden en Baard, binnen gooyende.
(345) DAar legt myn Smousschap, met de Hoeden, en de Baard?
BARENT, het Varken voelende.
Zo Joris Buur, die is wel zestien Guldens waard.
JORIS.
Ja ’t Buurman, ’k sou het der niet graag voor willen missen,
BARENT.
Wat zou het aan de Leer, wel wegen, sou je gissen?
GRIETJE.
Ja lustig eens gewed, en maakt een Meng’len Wyn?
JORIS.
(350) De Varkens kennis, sal by u veel grooter zyn,
Als myn, dit ’s de eerste reys, van al myn leven dagen,
Dat ik een Varken, in de Slagtyd, heb geslaagen,
[p. 16]
En dat het nu niet kwam, door ’t raden van myn Vrouw,
’k Zou niet gelooven, dat ik het nog hebben sou.
GRIETJE.
(355) Jey van je leven niet, hoe drommel wou jey ’t krygen,
Ik kon je na de Markt niet krygen, als met drygen.
JORIS.
Wel kind wy hebbend ’t nu, waar toe nu al de praat?
GRIETJE.
Wel durf niet, dat komt maar alleenig door myn raad,
En door je Dogters hulp, wat zou jey anders wesen?
JORIS.
(360) Maar Grietje, moet je dan altyd de metten lezen?
’k Kan niet bedenken, wat gy met dat kyven wind.
GRIETJE.
Wel gek, moet ik je niet regeeren, als een Kind?
NEELTJE.
ô Grietje Buur, zwyg stil, ’t si nu geen tyd van kyven,
GRIETJE.
Ja ’k seg gelukkig zyn de Mans, met sulke Wyven
(365) Als ik.
NEELTJE.
                    Waar sel je nu dat Varken Slaan?
GRIETJE.
Meê by ons Buurman, want die heeft het wel gedaan;
Ik zal by ’t Worsten Vleys, al ’t Buyk-Spek laten smakken;
Als dan myn Vent maar niet te luy is, om te hakken,
Hy kroud zyn kop, het is of hem de lust vergaat,
(370) Als ik van hakken, of van stoppen met hem praat.
NEELTJE.
Maar Grietje, denk je ’t Zwyn, te broejen; of te schrooken?
GRIETJE.
Te broejen, en ik sal niet als de Hammen rooken,
Maar Worsten Vleys? dat maak ik by de vaam, en voet;
Dan werd eens myne, en onze Aaltjes lust geboed.
AALTJE.
(375) Je seld verwonderd zyn, te zien, hoe ik sal smullen,
Als ik myn buyk met Worst, en Beulingen sal vullen.
GRIETJE.
Kom Joris, dryft het na de Slaager toe, hy moet
Het nog niet steeken, ik sal komen om het bloed
Te vangen, met een pot, en dan sel ik je leeren,
(380) De Darmen schraapen, en de selve om te keeren,
En steekt maar wakker meê de handen uit de mouw;
Als onse Barent Buur, die helpt zyn Vrouwtje trouw.
BARENT.
Kom Neeltje ’t word ons tyd, laat ons na huis toe keeren,
Nu Vrienden, met gesondheid moet je ’t conzumeeren.
[p. 17]
NEELTJE.
(385) Ja dat wens ik je ook,
GRIETJE.
                                          ’k Bedank je alle bey;
Man breng het Varken weg, kom Aaltje ga met my.

ELFDE TONNEEL.

KEES.

WAar zel ik nu myn nieuw bekeerde Smousje vinden?
Laat zien, in desen Buurt, daar had hy ergens vrinden;
Maar ’k weet niet regt, of ik hier, of daar moet zyn:
(390) ’t Is een bekeerde jood, en hy hiet Brandewyn;
Zo hy my heeft geseyd, en ’t is een Kazewaris;
Neen, nog een ander Beest, laat zien, een Drommedaris,
Ik weet het zelver niet, maar heb ik ’t wel verstaan,
Is dit zyn huys, maar ’k loof daar komt hy zelver aan.

TWAALFDE* TONNEEL.

KEES, EN BALDEWYN.

KEES.
(395) HIet jey Heer Brandewyn? en ben je een Drommedaris?
BALDEWYN.
Nee ik hiet Baldewyn, en ik ben een Notaris.
KEES.
Dan ben ik evenwel, geloof ik, hier te regt:
Myn Heer, jou Oom, de Smous, heeft tegens my ezegd;
Dat ik zyn Woonplaats, hier gemak’lyk kon bevraagen?
BALDEWYN.
(400) Ik heb geen Smous, tot Oom gehad, van al myn dagen.
KEES.
Ik weet niet, hoe gy u geslagt versaken moogd;
Heb jey geen Oom, wiens naam is, Joris Nergens Voogd?
BALDEWYN.
Wel ja, maar dat is geen Smous.
KEES.
                                                  Ja Broertje, wel te weten,
Wel vast een Smous; het schynd het is u al vergeten,
(405) Dat je ook een Smous waard.
BALDEWYN.
                                                        Ik, wat Duyvel scheeld je Vent?
KEES.
’k Weet wel Snottaris, dat jey nu geen Smous meer bent;
Maar, dat je ’t plagt te zyn, gelyk je Oom voor desen;
Die, so ’k hem niet bekeerd had, ook nog Smous sou wesen.
BALDEWYN.
Wie of hier met een Man, van myn Caracter, spot?
[p. 18]
KEES.
(410) Wel ’k weet wel wat of ik zeg, Heerschapje ’k ben niet sot;
’k Schonk hem van desen dag, wat drommel mag je praaten
Een Varken, om dat hy het Smousschap sou verlaten,
Gelyk hy, met zyn Vrouw, en Dogter heeft geseyd,
Te zullen doen.
BALDEWYN.
                          Hy heeft u by de Neus geleyd.
(415) Hy is nooit Joods geweest, nog ik, nog geen die waren
Uit ons Geslagt Geteeld, in twee drie honderd jaren.
KEES.
Dit Varken, is voor my de minsten zwarigheyd;
Hy heeft een Dogter, dat ’s een drille van een Meyd,
En ik ben Vryer, ik wou hy my die wou geven;
(420) ’k Heb middelen genoeg, om eerlyk van te leven,
Hoe is het met u Oom?
BALDEWYN.
                                        Dat ’s een goed eerlyk Man?
Die wel wat deuntjes is, maar ’t heel wel stellen kan,
Daar by soo heeft hy nog al vry wat te verwagten;
Hy is genoeg in staat, om Spek, en Vlees te Slagten;
(425) Maar ’t is een snaak, die dat uit korswyl heeft bedogt.
KEES.
’k Had nooit geen Varken, soo tot myn geluk verkogt,
Als dit, so ik de gonst mogt van sijn Dogter winnen,
Ik sag haar niet, of wierd genoodsaakt, haar te Minnen:
Had ik geweeten, dat ze geen Smousin en was,
(430) ’k Had haar van stonden aan ten Egt versogt, so ras
Als ik haar sag; wat zou myn Heer Snottaris denken;
Zou Sinjoor Nergens Voogd, dat Meysje my wel schenken,
Als ik ’t hem vroeg? het geld, dat sal altyd de koop
Niet breeken, daarom heb ik op de saak wel hoop;
(435) Of Nergens Voogd, die moest heel ryk sijn, by myn?
BALDEWYN.
Zo ruymtjes duysend pont.
KEES.
                                    De myne ruym een paartje.
BALDEWYN.
Indien ’t u zin is, ik sou u aan ’t Meysje raân,
En so ’k u dienst kan doen, ’k wil wel eens met u gaan,
Al wast so aanstonds, maar ik heb nog iets te Schrijven;
(440) Hebt gy een boodschapje? of wil je hier wat blyven?
KEES.
’k Zal eerst een boodschap doen, maar ’k kom so aanstonds weêr?
BALDEWYN.
’k Zal u verwagten.
KEES.
                                        Ik groetje so lang, myn Heer.


[p. 19]

DERTIENDE TONNEEL.

BALDEWYN.

’k HEb niet te Schryven, maar ik wou myn Oom gaan seggen,
By dees gelegendheid, hoe hier de saken leggen.
(445) Wat zal hy, en zyn Vrouw, en Dogter zyn verblyd,
Zo raakt den armen hals, dat lastig pak eens kwyd.
De Boer die schynt half gek, dog, wat ’s daar aan bedreven?
Het Geld kan hedendaags, de beste wysheid geven,
Ik stapper heên, en zeg, hoe dat het staat, ey zie,
(450) ’t Is net of ’t wezen wil; daar komen ze alle drie.

VEERTIENDE TONNEEL.

BALDEWYN, JORIS, GRIETJE, EN AALTJE.

GRIETJE.
GEn dag Neef, ga je meê, ons Varken eens bekyken?
BALDEWYN.
Neen, hier ’s wat aârs te doen; ik heb ’t door myn practyken,
Zo veer gebrogt, dat ik by na niet twyflen en sou,
Of Aaltje die is, in drie weken tyd, een Vrouw,
(455) Met een, wiens Vader heeft, wel ruym twee duysend ponden.
GRIETJE.
Heer, wat je segt, wie is ’t?
BALDEWYN.
                                    Die ’t Varken heeft gesonden,
Die is by my geweest, en heeft zig selfs geuyt,
Dat hy u Dogter sal versoeken, tot zyn Bruyd:
Hy ’s Ryk, en Gierig, en so dra hy had vernomen,
(460) Dat gy geen Jooden waard; was hy als opgenomen,
Van Liefde, tot u Kind; ik met u slegten staat
Bewogen, heb de saak met hem so veel gepraat,
Dat hy my aansogt, die party te helpen sluyten:
Gaad nu u selve maar in ’t praaten niet te buyten;
(465) ’k Heb wakker, van u Staat, en Rykdom opgesneên:
Zegd geen van drien, als slegs om welstaans wil, neen:
Gy moet dat Doffertje, op slag zien te beknippen;
Want, laat gy u nu dees gelegendheyd ontslippen,
Zo is ’t niet denklyk, dat die weder komen zal.
JORIS.
(470) ô! Wonderbaarrelyk, en ongehoord geval.
AALTJE.
Had ik gedagt, van daag, nog aan de Man te raken,
’k Beken, ’t zyn wonderlyke, en ongehoorde saken.
[p. 20]
GRIETJE.
Denkt, wat de wysheyd van een Vrouw, uytwerken kan,
Een Varken vry, daar by ons Dogter aan den Man.
BALDEWYN.
(475) Mispraat je mond maar niet, met zeggen of met vragen,
AALTJE.
Ja Moeder lief, daar moest je voor al zorg voor dragen.
JORIS.
Laat my het woord doen, ’t voegd niet dat gy ’t eerste spreekt;
GRIETJE.
’k Ra jou so stout eens, dat jey der jou bek in steekt,
Jey bend der buiten, en je sult der buiten blyven:
BALDEWYN.
(480) ’k Vrees je sult de zaak verbruyen, met je kyven;
Want so dees list mislukt, dan weet ik nooit geen raad
Om op verbeet’ring, van u jammerlyke staat
Te hopen, ’t voegd geen Vrouw, het hoogste woord te voeren,
GRIETJE.
’t Voegd ook geen Vrouw, Neef, dat zy onderdoed, voor Boeren.
BALDEWYN.
(485) Maar praat daar na, dan werd u ’t praaten niet belet:
Een Voog’laar zwygd, tot hy de Vogel heeft in ’t net;
En segt dan wat je wild, dan is het tyd van spreken,
En nu ’s ’t hoogtyd, om ons discourssen af te breeken,
Want moog’lyk, zit de Boer te wagten, op myn stoep.
AALTJE.
(490) Neef Baldewyn, beliefd het u, dat ik hem roep?
BALDEWYN.
Ey neen, dat voegd u niet, kom ga elk maar na binnen.
Zo sal ik ook doen, ’k moet nog eens ter deeg verzinnen.
AALTJE.
Nu Neef, ik wagt je hier dan aanstonds weêr, met Kees.
GRIETJE.
Dat wil ik hopen.
BALDEWYN.
                        Steld u hert maar buiten vrees.

VYFTIENDE TONNEEL.

KEES.

(495) NU zal ik toonen, dat het spreekwoord niet kan liegen,
Dat plagt te zeggen, my bedriegen, weer bedriegen:
Heer Nergens Voogd, die meend, dat hy my heeft verleyd,
En ’k hoop, dat hy my aan een mooje en ryke Meyd
Zal helpen, sonder dat hy merkt dat hy epierd is;
(500) Maar, ’k sou geloven, dat die zaak so al bestierd is,
Door Venus, die ’k altyd heb op zy ehad,
[p. 21]
En haar kleyn jongetje, dat met zyn bloote gat,
Een halve Hoepel, en een Pype Doos, kan maken,
Dat een dood armen Boer, kan aan een juffrouw raken.
(505) Als Brandewyn, nu zyn Snottaris woord maar houd,
Zal Kees, in ’t kort, met sulk een juffrouw zyn etrouwd.
Dat ik my meê, in ’t kort, sal doen harkebuseeren,
Tot een Snottaris, had ik nu Jaap Keessens kleeren,
Die hy van Rykerd heeft geërfd, een dag te leen:
(510) Myn kennis, Lichaam, en myn Smoelwerk, bruyd wel heên,
Maar ’k ben te drommels schraal; en sober in de noppen,
Maar kom, de boodschap is, stout moediglyk aan kloppen.
Aan de deur kloppende.
Hou, holla, holla, hey Snottaris ben jer in?
BALDEWYN, van binnen.
Ja, ’k maak de deur al op.
KEES.
                                    Wel breur, een goed begin.

SESTIENDE TONNEEL.

KEES, EN BALDEWYN.

KEES.
(515) IK groetje, Heerschapje.
BALDEWYN.
                                        Vos Serviteur?
KEES.
                                                                Hoe kenje,
Laat in, Heer Brandewyn?
BALDEWYN.
                                                Ja, maar dat ’s Fransch.
KEES.
                                                                            Wel benje
Nu klaar, om met my na het Meysje toe te gaan?
BALDEWYN.
Gelyk je ziet; ik stond so, met myn Mantel aan
Gereed, alleenig maar op uwen komst te wagten;
(520) Respectus Norum, myn Parool moest ik betragten.
KEES.
In dien gy so eleerd wild praaten, by de Meyd;
Weet ik, dat het der al, van nu of aan, toe leyd,
En dat ik mooytjes, sal met ’t Meysje op gaan douwen,
’k Heb nooit geen zin ehad, om een Boerin te trouwen,
(525) Een Steemans Dogter, lag my altyd in het hooft
Te malen, en nu gy my hebt u hulp belooft:
Wil ik niet twyflen, of ik sal der toe geraken.
’k Beloof je ook, dat jey ons Testament zeld maken,
Als wy etrouwd zyn.
[p. 22]
BALDEWYN.
                                  Laat ons hier niet langer staan,
(530) Hier woond Oom Nergens Voogd.
KEES.
                                                              Goed breurtje; klop maar aan.

SEVENTIENDE TONNEEL.

BALDEWYN, KEES, JORIS, GRIETJE, EN AALTJE.

JORIS.
HO! welkom Huysman, komt gy by ons om een praatje?
KEES.
Neen, ik kom nu alleen maar om je Dogter, maatje;
Want je moet weten, paay, verstaaje wel, ’k heb in
Verstangd, en mojegheyd, de alderbeste zin.
BALDEWYN.
(535) Om kort te gaan, dees man door u verstand bewogen,
Om dat gy, en zy, hem so aardig hebt bedroogen,
In de gedaante van een Jodin, en een Jood,
Versoekt hy haar nu, tot zyn Egt, en Bedgenoot:
Zo Aaltje Nigt, en gy, daar toe kont resolveeren.
KEES.
(540) Ja Meysje, dat je my zagd, in myn beste kleeren;
Of dat ik hadde al de vodde uit edaan,
’k Ben wel versekerd, dat ik u wel aan sou staan.
GRIETJE.
Wel vriend, je bend gekleed, na tyds gelegendheden;
BALDEWYN.
De vriend heeft ook geen tyd, om hier door langen reden
(545) Te toonen, wie hy is, ’k heb alles onder staan,
En goed bevonden; hy versogt my meê te gaan,
Om nevens hem, de saak, u lieden voor te dragen.
JORIS.
’t Is meest myn Dogters zaak, die sou hy ’t moeten vragen.
KEES.
Alreê man; Aaltje lief, de vraag is, of gy sou
(550) Genegen wesen, om te zyn Kees Karstens Vrouw?
AALTJE.
’k Ben minder jarig, en schik myn genegendheden,
Tot een, waar mede, dat myn Ouders zyn te vreden.
BALDEWYN.
Nu is ’t des Ouders saak.
KEES.
                                Nu Vaartje wat seg jey?
JORIS.
Ik sta het toe.
[p. 23]
GRIETJE.
                    Ik ook.
BALDEWYN.
                                  Terwyl gy ’t alle by
(555) Hebt toegestaan, is ’t tyd, de Trouw dag vast te stellen:
GRIETJE.
Dat moet ik Barent Buur, en Neeltje gaan vertellen.
Aan de deur kloppende.
Ey lieve, Barent Buur, en Neeltje kom eens uyt.


AGTIENDE TONNEEL.

BALDEWYN, KEES, JORIS, GRIETJE, AALTJE, BARENT, EN NEELTJE.

NEELTJE.
WEl Grietje Buur, wat nieuws?
GRIETJE.
                                        Myn Dogter, is de Bruyd.
NEELTJE.
Jeê wat je zegd; met wie?
GRIETJE.
                                            Zie daar staat haar beminde.
NEELTJE.
(560) Die Varken Boer?
GRIETJE.
                                        Wel ja,
BARENT.
                                                Wel, veel geluk dan, vrienden.
KEES.
Ik dankje Broertje, ik bedankje zeer, voor myn.
JORIS.
Maar, wyl de vrienden hier nu by malkander zyn,
Zo vraag ik; of dit nu niet zyn gedaane zaken?
BALDEWYN.
Die knoop is vast, en is door niemand los te maken,
(565) Wat zeg je Aaltje Nigt; en nieuwe aanstaande Neef?
KEES.
Ik seg van ja.
AALTJE.
                        Ik ook,
JORIS.
                                            Wel aan myn Kind’ren, geef
Malkaar daar op de hand.
KEES.
                                                    Zie daar, daar is de myne,
’k Moet al myn leven lang, aan ’t Podegra gaan kwynen,
[p. 24]
Zo ik u niet, tot myn beminde Huysvrouw, trouw.
AALTJE.
(570) Zo ben ik ook gezind.
JORIS.
                                            Nu zyt gy Man, en Vrouw,
En ik wil wenschen, dat gy lang te saam moogd leven;
Maar, ’k heb geen eene duyt, myn Dogter meê te geven.
KEES.
ô! Pokkronobus; wat ik hoor, hoe seg je paay?
JORIS.
Ik seg, dat ik geen duyt aan geld bezit.
KEES.
                                                            Heel fraay.
GRIETJE.
(575) Wel ’k hoop niet, dat je hebt myn Kind, om ’t geld genomen?
KEES.
Neen Moertje, ’k hoor wel, ’t zel der ook uit moeten komen,
Meen jey, dat ik haar heb genomen om haar goed?
Ik ben een Boeren Knegt zyn Soon, een armen bloed;
Ik had dat Varken, voor myn Meester, te verkopen,
(580) En nou jey ’t hebt, nu denk ik, van hem weg te lopen.
BARENT.
Wel nu, wat leyd daar aan, dan krygd elk zyns gelyk;
My dunkt, dat voegd wel, arm by arm, en ryk by ryk.
GRIETJE.
Die jakhals, heeft myn Kind, door schelms bedrog gekregen.
KEES.
Heel wel geseyd, ik heb geen enkeld woord daar tegen,
(585) ’t Staat yder even schoon, want, door bedriegery,
Kreegd gy het Varken, ik u Dogter, en zy my.
BALDEWYN.
Hoor, ’t is nu al, gelyk als het sal moeten blyven;
Gy kund de zaak nu niet verbeet’ren, door u kyven.
JORIS.
Ja zwygd maar stil, elk neemt een spiegel, aan myn staat,
(590) Dat komt door ’t volgen van heyllooze Vrouwe raad.

EYNDE.

[Vignet]

Continue