Dit is een onderdeel van de Ceneton Groeipagina. Van dit toneelstuk moeten nog alle pagina’s gedaan worden. |
AL STOND ’ER DE GALG OP! |
AL STOND ’ER DE GALG OP! |
DEN HEEREN |
PERSONAADJEN. |
| Het tooneel is te AMSTELDAM, en verbeeld een zaal, met dubbelde portaaldeuren aan het einde, en eene zydeur ter slinkerhand, in het huis van EERRYK den vader. |
AL STOND ’ER DE GALG OP! |
| Wel, wel! zo vroeg, en dat op een’ zaturdag? VAN DER MOLLEN. Steur ik je ook by het ontbyt? EERRYK de vader. Neen; ik heb myn thee al binnen: maar hebt gy dan reeds...? VAN DER MOLLEN. Stil! ja, ja. — Zy zetten zich neder. Voor éérst, de groetenis van myn vrouw en van myn’ Brabandschen broer. [p. 8] EERRYK de vader. Heb dank. Is broêr Dirk nog by u gelogeerd? VAN DER MOLLEN. Te middag om één uur reist hy met extrapost weêr naar Brussel. EERRYK de vader. Hy is nog als voorheen... VAN DER MOLLEN. En voor het overige, de zaak waarover ik je te spreeken heb betreft jouw’ zoon en myn dochter. EERRYK de vader. Och! myn jongen is een kwiebus... VAN DER MOLLEN. En myn meid een zottin. EERRYK de vader. Sedert myn vrouws dood, nu drie jaaren geleden, spat hy geweldig uit; en duizendmaal wenschte ik dat ik hem het zeegat had doen kiezen, liever dan hem in myne affairen te hebben. Hy verwaarloost alles. Als ik op het kantoor ben, zit hy in zyn kamer, om komedies te vertaalen of rollen te leeren; en in plaats van aan de beurs het noodige waar te neemen, spreekt hy ’er van niets, dan van liefhebbery, met al zulke gekke liefhebbers als hyzelf is. Die sinjeur zal my nog... [p. 9] VAN DER MOLLEN. Akkoort! Ja, ja, ’t is als je zegt; en ik heb de zelfde klagten over myn dochter. In steê van het huishouên te bezorgen, doet ze niets dan komedies leezcn en opdreunen. Maar hoor, maaken we een eind’ van zaaken, zo krygt elk een’ blok aan ’t been; en als ze samen getrouwd zyn zullen ze die fratsen wel verleeren. Vier, vyf jaar’ is het nou al geleden dat ze voor malkaêr bestemd waren, en drok vryden. Was éérst jouw zalige vrouw niet zo zeer tégen dat huwlyk geweest, wyl myn meid Roomsch is, en had ik sedert die laatste reis naar Bengalen niet gedaan, Jan en Bet moesten al lang een paar wezen. EERRYK de vader. Aanvangklyk waren zy de driftigste gelieven; maar sints ze akteurs wierden, en de beide laatste winters die vervloekte tooneelliefhebbery aankleefden, schynt hunne tederheid merklyk verminderd te zyn. Ja zelfs... VAN DER MOLLEN. Kom, laat ’er langer geen gekheid onder loopen: ze moeten aan één gekoppeld worden. EERRYK de vader. Namiddag om drie uur’ zal by myn’ zoon [comparitie weezen... [p. 10] VAN DER MOLLEN. Ja, nota bene! VAN DER MOLLEN. En uwe dochter zal ’er zeker tegenwoordig zyn; want, gelyk ik van Gottlieb heb verstaan, zullen ze over het aanstaande wederopenen van hun tooneel besoigneeren, en zal by de presenten... VAN DER MOLLEN. Worden gekonkludeerd. Akkoort! Ik weet ’ervan. Maar goed, bedienen we ons van die komparitie om het huwlyk te sluiten. Ter zaak, ouwe vrind; want ik heb Dirk broêr moeten belooven... VAN DER MOLLEN. Daar is myn hand: het zal gefchieden. Ik wensch al*ins dat die zaak haar beüagkryge; want ook myn huis, houdster juffrouw Briac, die sedert een halfjaar by my woont, hinkt aan hetzelfde euvel der liefhebbery als Jan Eerryk , eã ik heb slechte diensten van haar. Thans begryp ik... VAN DER MOLLEN. Kom kom, jaag ze weg. EERRYK de vader. Thans begryp ik waarom hy zich zo veel moeite heeft gegeeven om dat Franfinnetje hier in huis te krygen: want het is hem voornaamlyk daarom te doen ge- [p. 11] weest dat zy hem in het vertaaien van Franfche tooneelftukken zou behulplyk zyn, en voorts... VAN DER MOLLEN. Ha! ha! ha! Zo als hy den mof Gottlieb gehuurd heeft, om Hoogduitsche stukken voor hem te vertaaien. EERRYK de vader. Het vertaalen is zyn raazerny: en immers verftaat hyzelf noch Fransch, noch... VAN DER MOLLEN. Noch Hoogduitsch: akkoort! EERRYK de vader. Het schynt dat in deeze eeuw een boo^e geest onze jonge lieden tot vertaaien en tooneelspeelen aanspoort. Zy worden onbruikbaar tot alle beroepen, en hebben geen hersfens dan voor het tooneel. Men kar.... VAN DER MOLLEN. 6 Het gaat ’er over heen! EERRYK de vader. Men kan geene uitspoorigheid bedenken, die... VAN DER MOLLEN. Gisteren nog fprak onze Bet myn vrouw om haar bruidskleed aan, om ’er zich een Grieksch gewaad van te willen laaten maakcn. Wat dunkt je? eerryk de vader. De dolheid van myn’ zoon gaat nog veel verder. [p. 12] Niet langer te vrede met de tot hiertoe gehuurde loots de galei, ter oefenschool, gelykhy het noemt, voor zyn liefhebbergezelfchap, wil hy nu myn dubbeld pakhuis de pot voor acht honderd guldens van my huuren, en muuren en zolders laaten ’doorbreeken, om daarvan een’ ruimer’ 1’ehouwburg en tooneel te maaken... VAN DER MOLLEN. Ha! ha! ha! ha! EERRYK de vader. Is ’t niet om de galg te geesselen? VAN DER MOLLEN. Van galg! Weet jy dan wel wat die tooneelbaasjes voor een zinfprcuk voeren? EERRYK de vader. Neen. VAN DER MOLLEN. Al stond ’er de galg op! Ha! ha! ha! EERRYK de vader. Wat, voor den droes! Al stond ’er de galg op? — ô Gy spot... VAN DER MOLLEN. By myn zieke lyfj lk zou ’t ook niet weeten, had ik niet het komparitiebriefje van myn dochter... Maar zie daar, welk een heerschap? Dat geld zeker jouw* zoon. Zy staan op. [p. 13] TWEEDE TOONEEL. |
