Nil Volentibus Arduum: Ifigenia in Aulis. Amsterdam, 1715.
Uitgegeven door EDITEUR
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden. Ceneton05990 - Ursicula
Oorspronkelijke editie 1683.
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.
Dit is een onderdeel van de Ceneton Groeipagina. Van dit toneelstuk moeten nog alle pagina’s gedaan worden.
IFIGENIA,
IN
AULIS.
TREURSPEL.
Uit het Fransch van de Heer RACINE.
De Twéde druk merkelyk verbéterd.
[Vignet: Nil Volentibus Arduum]
Te AMSTERDAM,
[...] Met Privilegie. 1715.
VERTOONERS.
AGAMÉMNON, Veldheer der Grieken.
ARKAS, Vertrouweling van Agamémnon.
ACHILLES, Minnaar van Ifigenia.
ULISSES, & NESTOR, } Grieksche Vórsten.
PATROKLES, Vriend van Achilles.
ERIFILÉ, Onbekende Dochter van Helena.
KALCHAS, Aertswichchelaar der Grieken.
EURIBATES, Hooftman zyner [= van Agamemnons] lyfwacht.
KLYTEMNESTRA, Moeder van Ifigenia.
IFIGENIA, Dochter van Agamemnon.
AEGINA, Staatjuffer van Klytemnestra.
DORIS, Vertrouwde van Erifilé.
Zwygende.
LYFWACHT.
[p. 1]
Ja, Agamemnon is ’t, uw Vórst, die u komt wekken;
IFIGENIA,
IN
AULIS.
TREURSPÉL.
EERSTE BEDRYF,
EERSTE TOONEEL.
AGAMEMNON, ARKAS.
AGAMEMNON.
Ja, Agamemnon is ’t, uw Vorst, die u komt wekken;
Kén my aan myne stém, ik heb u iets te ontdekken.
ARKAS.
Myn Heer, hoe! Zyt gy ’t zélf? wat zaaken van gewigt
Doen u hier komen voor het ryzen van het licht?
De dageraat begint pas eeven te genaaken,
En ik zie niemand, als ons beide, in Aulis waaken.
Heeft eenig ruischen in de lucht uw rust gestoord?
Of hebben deeze nacht de winden ons verhoord?
Neen alles slaapt, de zé, het léger, én de winden.
AGAMEMNON.
Gelukkig is hy, die vernoeging weet te vinden
In zyn gemeen beroep, wien staat, nóch ampt verrukt;
Bevryd van allen last, die my de schouders drukt.
ARKAS.
Sints wat tyd spreekt gy zo? hoe komt in uw’ gedachten
[Pag. 2]
De heerlykhêen, die u omringen, te verachten?
Wat hébben u de Goôn gedaan, dat u verdriet
Hunn’ gunst, én al ’t geluk dat gy van hen geniet?
Zoekt gy hun weldaân niet t’erkennen, maar te haten?
Zyt ge Atreus zoon niet? Vórst, en Vader? Boven maaten
Gelukkig door uw’ écht? bezitge niet daar by
Het beste én rykste deel der Grieksche Heerschappy?
Zyt gy niet uit het bloed van Jupiter gesprooten,
En door de trouw verknócht aan diergelyke looten?
Verzoekt Achilles, die ontzachchelyke Héld,
Van wien ’t orakel ons zo veele wond’ren spélt,
Ifigenia niet? wil hy, om u te wreeken,
Zyn huuwlyks toorts niet aan de vlam van Tróje ontsteeken?
Wat zeege, wat geluk haalt by die waardigheên,
En eerbewyzen, die ge ontfangt van ieder een?
Hebt gy niet onder u een vloot van duizend kielen?
Van twintig vórsten, reed om Tróje te vernielen.
’t Is waar, dat deeze stilte uw zeege wat verlét:
De wind, drie maanden als geboeid, én vast gezét,
Verhindert uwe vloot na Tróje toe te streeven;
Maar heeft men ’t alles juist, gelyk men wénscht, in ’t leeven?
Gy zyt een ménsch, én ’t lót is weiffelend, het bréngt
Zeer zélden voorspoed, met geen tégenspoed verméngd.
Zeer haast . . . maar, Heer, gy zucht! wat is ’t, dat u doet schreijen?
Is ’t kind Oréstes ziek, wil ’t uit het leeven scheijen?
Weent ge om Ifigenie, óf Klytemnestre? meld
Die brief u eenig leed, dat u zo zeer ontstélt?
AGAMEMNON.
Gy zult niet stérven, neen; ik kan het niet gedoogen.
ARKAS.
Myn Heer!
AGAMEMNON.
Gy ziet me ontroerd; hoor wat my heeft bewoogen;
[Pag. 3]
En oordeel, Arkas, óf het tyd is dat ik rust.
Gy zyt, toen onze vloot vergaderde, bewust,
Hoe’t scheen óf weêr én wind ons riep van deeze stranden;
Wy maakten zeil, elk sloeg van blydschap in zyn’ handen,
En dreigde Tróje reeds van vér zyn’ ondergang;
Maer, ach! het duurde mét die blydschap niet zeer lang.
Men zag de winden, die ons eerst zo gunstig scheenen,
Straks stil zyn, én die vreugd met onze hoop verdweenen,
Nóch in de haven zélf: een zaak zo ongemeen,
Bevong met schrik, én mét verwond’ring ieder een.
Men smeet de riemen uit, maar vrucht’loos; dies we ons keeren
Straks naar de Gódheid, die men hier gewoon is te eeren,
Ulisses, Nestor, ik, én Menelaüs gaan
Eerbiedig na ’t outaar der Jagtgódin Diaan,
En óffren heimelyk; maar dénk, hoe ’t my ontstélde,
Toen Kalchas, d’Ofteraar, my dus myn’ rampen spélde.
Gy wapent tégens Tróje een krachtelooze magt.
Dus is het van de Goôn beslooten,
Tenzy eens dóchters bloed, uit Hélenaas geslacht,
Op ’t outer van Diane word vergooten.
Zoekt gy der Goden gunst, en goeden wind met een,
Gy moet Ifigenie slachten.
ARKAS.
Uw Dóchter!
AGAMEMNON.
Dénk, hoe my dit antwoord óverviel,
Myn bloed bevroos, én ik, verslagen in myn’ ziel,
Bleef zonder stém, én stond gelyk als opgenomen:
Na duizend zuchten kon ik die eerst weêr bekomen.
Toen lasterde ik de Goôn, én zwoer voor hun outaar,
Hun’ eisch nooit toe te staen, ach, Arkas! had ik maar
Die teedre drift gevólgd! ’k wou ’t heir straks op doen breeken.
