THOMAS[Vignet: IHS]_________________ |
ARGUMENTUM. |
THomas.... non erat cum eis, quando venit JESUS, dixerunt ergo ei alii Discipuli: vidimus Dominum. Ille autem dixit eis: nisi videro in manibus ejus fixuram clavorum, & mittam digitum meum in locum clavorum, & mittam manum meam in latus ejus, non credam. Post dies octo iterum erant Discipuli ejus intus, & Thomas, cum eis. Venit JESUS, januis clausis, & stetit in medio, & dixit: pax vobis. Deinde dicit Thomae: infer digitum tuum huc, & vide manus meas & affer manum tuam, & mitte in latus meum: & noli esse incredulus, sed fidelis. Respondit Thomas, & dixit ei: Dominus meus & Deus meus. |
PERSONAE. | |||
JESUS, Constantinus Wallaert. | MARIA, Martinus vanden Berghe. |
||
PETRUS, ANDREAS, JACOBUS. JOANNES, THOMAS, JACOBUS, PHILIPPUS, BARAHOLOMAEUS, MATTHAEUS, SIMON, THADDAEUS, | } } } } } } | Apos- toli. | Joannes de Backer. Joannes de Bree. Alexander Willems. Peturs Carabella. Joannes Nolf. Joannes Goethals. Ignatius de Crombeen. Joannes vanden Berghe. Carolus Hooft. Franciscus Dobbelaer. Joannes Baptista le Febure. |
MAGDALENA, | Petrus van Beveren. | ||
DISCIPULI. | |||
Henricus van der Haghen. Franciscus Colle. | Jacobus Cruenaire. Joannes vander Berghe. |
ACTUS I. |
THomas, quid cum Christo actum sit, ignarus, fugaeque paenitens è Magdalena ejus tormenta ac resurrectionem intelligit, & Apostolis hanc confirmantibus non credit. |
ACTUS II. |
PEtrus malè Thomae metuens ab Andrea incredulitatem illius edocetur; quid hic agat sollicitus à Maria Jesu Matre cum Jacobo, ut Thomae animum pertinet, mittitur. |
ACTUS III. |
MAgdalana Thomae felicem successum orante Petrus Jacobus aliique Discipuli variis modis, sed frustra Thomae mentem impugnant. |
ACTUS IV. |
MAria & Magdalena Thomam aufugisse ratae ex Jacobo, qui rogatu Petri arcessiverat reliquos, de illius pertinacia certiores fiunt; dum Apostoli intro abeunt, adest ipse Thomas anxius, cui ignotus se sistis Jesus, oportuisse pati Christum, resurgere à moruis significans. |
ACTUS V. |
THomae amore aestuanti, suaeque incredulitatis paenitenti (veniâ prius ab Apostolis petitâ) supervenit Christus, quem agnoscit Dominum suum, ad Deum, à quo promulgando Evangelio cum caeteris destinatur. |
************************* |