| DE Romainsche ridder Kornelis Tacitus, het orakel der latijnsche historischryveren, getuight hoe d’oude Duitschen of Germannen, onkundigh in letterkunste en geleertheit, tot hunne gedachtenis en kronijcken, alleen gebruickten een zeker slagh van overoude gezangen, eene oirzaeck dat wy van dien landtaert en zijne zeden en landtsgelegenheit in veele zaecken onkundigh zouden blyven, ten waere hy door zyne staetwijze pen ons die leerachtigh en krachtigh hadde ontvouwen; en met eenen den [fol. A2v] oirsprong der Batavieren, by de Romainen befaemt, sedert dit vrye volck, in bondtgenootschap met Julius Cezar tradt, tot dat het, geduurende Neroos heerschappye, in zijn recht en vryheit jammerlijck verdruckt, onder Galba tegens die meineedige verbontschenders de wapens aenvaerde, en, na een bloedigh oorlogh, heerlijck uitgevoert, en het sluiten van een eeuwigh vrêverbont, die vrywilligh nederleide. Toen ick den opstant tegens de Romainen, en de doorluchtige daeden der Batavieren in de kunstige printen van Tempeest bespiegelde, en, onder andere afbeeldingen, den Romainschen stadthouder op den stoel zagh zitten, daer Julius Paulus in zijn bloet geverft lagh, en Nikolaes Burgerhart geketent naer Rome gevoert wiert; en mijn lust vast verlangde dat die historien, door last der [fol. A3r] Burgermeesteren treflijck geschildert, de galery van ons Kapitool, op eene ry, moghten bekleeden; ontvonckte my een yver om levendigh te ververschen den treurhandel der Gebroederen, onder de schaduwe des Heeren van HOOREN, niet onkundigh in oude en jonge historien, en wien, gelijck een medelidt onder de Raeden der hooghedele en grootmogende Heeren Staeten van Hollant en Westvrieslant, de wacht der vryheit bevolen wert; betrouwende dat den heere Burgermeester niet mishaegen zal de manhaftigheit der oude Batavieren, en onze eige lantszaecken, den nakomelingen ter eere, ten tooneele te zien voeren, terwijl ick blijve, |
