Isaak de Vos: Klucht van de Moff. Amsterdam, Dirck Cornelisz. Hout-haeck, 1644.
Uitgegeven door Chantal van Kuyen en drs. G.C. van Uytert.
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton095470 - facsimile UB Gent
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue
[fol. A1r]

ISAAC de VOS

Klucht

Van de

MOFF.

[Vignet: IN LIEFD’ BLOEYEND’].

t’AMSTERDAM, by Paulus Matthysz. Ghedruckt.
__________________________________

Voor Dirck Cornelisz. Hout-haeck, Boeck-verkoper op de Nieu-
we-zijds Kolck, in ’t Bourgoens Cruys. 1644.


[fol. A1v]

Aen den Berisper.

INdient u niet behaaght, seght alles wat ghy wilt
Met u spits slangige tongh, het sy dan boe of baa,
Door siet het vry te deegh, want of ghy ’t schoon bedilt,
Sie ich wils soo haben, was vraaghstu daer naa.


Personen.

Iochim Bueleke.
Michel.
Hans.		 } Drie moffen.
Lubbert een Schoenmaker.
Neel syn Wyf.
Brechje de Dochter.
Floor de Jongen.
Ian de Knecht.

Continue
[fol. A2r]

Klucht van de Mof,

Eerste Uyt-komst.

Jochim Bueleke uyt het Veerschip van Zwol koomende, spreeckt.

          DAt wolde Godt, ont nimmer keen olt wijf,
          Tom suke noch toe, woo seer deyt mick et lijf
          Als wen ick geroodert weer, mijn doogen kaam ick nicht wedder too scheepe,
          I tommelde sick, eft et dol weer, ont hat soo ein seltzeme greepe,
           (5) Im maarse, dat ihm de hoore te barge stonden, ick reep tom suke,
          Schipman, schipman holt stille, wat let dick too vlueke,
          Doe blinde humlingh seed he, kan stu et moel nicht holden,
          Ick sweegh ydel stil, man ick dacht wy scholden
          Al ons doogen nicht wedder too lande kaamen,
          (10) Den vorwoor de scheepkneghten hedden al de seegels ingenamen,
          Soo greslijck saaghet door oet, on dat mick opt meyst brude,
          Ick hed soo eyn hechtken speck gevreeten, ont al de lude
          Dit lachede oft se roosende dol weeren, ick vroochde en woorom
          Dat weerste wol wijs worden seden se, kom
          (15) Man eyn luttick wyder in see, dat speck motter wedder oet,
          On eyn stunde er twey dar noo kreegh ick soo eyn gril aver de hoet
          Dat ick swart om gen kop wert, ick spuegh al wat ick int lijf hat,
          Man tis mick wol hondertmool leet dat ickt nicht wedder op vrat,
          Aber twas nicht mochlijck eft ickt schoon doen wolt,
          (20) I twas too moole hubsch swijne vleesch, soo geel as eyn dukoten golt,
          tWas verwoor to euvel, soo as die besuckede wint weyde
          Soo ongestuym, ont soo heslijck, dat ihm de oogen im kop verdreyde,
          Noe dats tot door toe, herneughst queemen wy by dusse Stat,
          Ick wust by mijnder arme seel nicht beeter, den dat
          (25) Ick een Wolt, oder eyn Woestijne vor my hat, ont et weren ydel schepen,
          Ick dacht de hose koppen hebt oock seltzeme greepen
          Im moorse, se muegense wol oet schyten,
          Mit beguntse alle toogels ont seegels los too rijten,
          Dat help de goe Gott seed ick, noe bin ick oet al mijn noot,
          (30) On wij steegen doe in eyn melck nap, die weer koem sesteynde part soo groot
          Wiet ander, on et weer stickkende voll,
          Ick meen dat ick in angst weer, su door ick woll
          Der wol eyn stijgh doolder om geven hebben, hat ick er oet gewest,
[fol. A2v]
          Ick dacht ick slaght de vette swijnen, ick bin noe al oet e mest,
          (35) Toch onse Herre God halp mik der noch oet, wo door bit mick een loes.
Hier siet hy een Aap op ’t venster sitten.
              Oomken mit verlof, woor geyt men hier na em root hoes?
          Wo su blar dynen duvel an, wil tu het niet seggen loot et blijven,
          Wat mangelt dy schayven hont, wiltu mit my kijven?
          Wen ik olt on wijs genoch weer, doe lutke hoosekop,
          (40) Ick mocht dijne voor wol weesen, versteystu dat doeden dop?
          Su wat scheerstu mick, dat dy de soepschijt in lyve voor:
          Dat weer eyn heslick creatoer, ’k loef tis de lijf haftyge bodde boor,
          t Gift my nicht wonder dat de rijcke lu wanschoopen kinder krijgen,
          Soo asse een minsch toe spreecken.
Floor met en twee drie jongens die em uyt jouwen.
Floor.                                                     Hee, hee, heruyt mof, mof.
Iochim. Weerstu swijgen?
Floor. (45) Hee, hee hanneke de meyer, honichlicker, mof, mof,
Iochim. Woe noe weerste dol?
          Ick heb dyne meume de moors geleckt, versteystu dat wol?
          Loot mick de hoet op em kop blyven, y goddeloosen wichter,
          Woo kan eyn minsch keyne vreede hebben? gans lichter
          Ick werd mijne meums hulle her vuer soecken,
          (50) Lagh i doorom, ik plegem voor eyn sloop mutse im scheepe toe gebroecken
          Su soo noe steyt he vast, kaam noe eyn mool wedder om,
          Jong seg ick loot mick beteemen, edder doe krighst eyn oorvijch woo ick kom.
Iongens binnen.
                  Twee moffen, Hans en Michel al singende uyt.

                              Oet diesem hoese scheyd ick nicht,
                              Het schijnt de morgen steern,
                              (55) Helder noch penning heb ick nicht,
                              On lijckwoll soep ick geern, dat geyter mit, dat. &c.

Michel. Wat ducht dy Hans was dat nicht eyn hubsche potse?
Hans. Joo voor woor, y deeden recht,
Michel. Woo die schijtfotze
          Meende datse narren veur sich hedde, averst twas er wat gescheeten,
          (60) Ick dacht doe bruetste boeren nicht, ick werd dy dat wol weeten
          Te passen,
Hans. Woo seegstu dat nicht, dee kennekens weeren koem half voll?
Michel. Woo scholl ick dat nicht seen, edder meenstu dat ick doll
          Ben, et quammer al euvel wedder toes,
          Doe weetst wol dat ick eyn sinke mooker bin,
Hans. Dat woor, doe hestze in de greep wie de pracher de loes,
          (65) Woo hest toe et den gemoockt?
Michel. Hen joo, gans bloet
[fol. A3r]
          Hans, wee hebben woll seven edder acht kennekens gehat, on ick hebber drie of veer oet
          Gewist, door wust die domme duvel nichts van,
Hans. I wat hestoe ey kloecken kop, voorwoor doe bist eyn verstendigh man,
Michel. Su is dat Jochim Bueleke nicht met der mutse?
Hans. Woor?
Michel. Dort ginder veer,
          (70) Tom hondert doesent storten suke, woor komst toe heer?
Iochim. Dat dic twintich duvell hool, woo langh heb ick dy nicht seen,
          Woo voorstoe mit Grayte mach men dy geluck been?
          Doe reedelijcke michel, ick meen doe weerst al langh gehangen,
          Woo geytet met Peeter van Meppel?
Michel. Och Herre Godt die is gevangen,
Iochim. (75) I segh et nicht,
Michel. Verwoor, hee ont Geert Dollen
Iochim. Wat tijt?
Michel. Voor eyn moont edder twee,
Iochim. Woor doch?
Michel. Int stift Collen,
Iochim. Woo steyt et hier too lande toe, heb y luy balt gedoon?
Michel. Joo, we gedencken mit Gott tavont wedder noo hoes too goon.
Michel begint weder te singen.
              Pyp op loot brommen
              (80) ’k Weit wol woor omme
              De olden wyver die sunt ons gram.*

Iochim.     I sunt lyden lustich ducht my,
Michel. Dat loof ick wol,
          Jochim tkan noe keen quoot, wee hebt de budel vol,
          Ont om keyne hunden to weesen, hebben wy eyn wackere roes gesopen,
Iochim. (85) Woor krijgh y dat lustich beer? kwol oock wol voor eyn Seslinck edder twey koopen,
Michel. t’Heet geyn bier doe nar, et heet Branjewijn,
Iochim. Joo woor kricht men den dat?
Michel. Wil toe der sijn?
          Kom heer mijn keerl, ick wert dy wol wijsen,
          Su stoe dat bret wol oet hangen,
Iochim. Woor, door den grijsen
          (90) Olden man in steyt?
Michel. tIs keyn man doe oell,
          tIs eyn wit roech hondeken,
Iochim. tMagh dijne meums tassche, he heft joo eyn boort om smoel,
Michel. Noe lootet den soo weesen, den wegh schastu insloon,
          Woor doe den eyn kenneke opt venster sicht, door schastu in goon,
Iochim. Wat gelt soo eyn kroeseken? ’k wol nicht geern too veel geeven.
Michel. (95) Drie Hollentsche stuber, noe by leeven
          Edder starve Jochim, ick beveele die de leeve Got.
[fol. A3v]
Hans. Ick jou oock lantsman,
Iochim. Ick wunsche jou veele goedes, noe Hans on Michel tot
          Wedder seens, greut mick alle goe vrunden thoes,
Hans. Dat schollen wy wol doen,                        Hans en Michel binnen.
Iochim. Noe ick mach my eyn wackere roes
(100) Goon soepen, dat ick de kolloene dick krijgh, on morgen goon om warck vrogen,
Su door dat geyter noo toe, al schollenser my met eyn buer door wedder von doon droogen.
Binnen.

Lubbert een Schoenmaker soekt na sen gereetschap, roept syn wyf Neel, die met een spinwiel voor den dagh komt, terwyl dat de kneghts te werck koomen.
Lubbert. Neel Neel, weer is men sny mes, hebje dat niet e sien,
Neel. Ja der ist vaer.
Floor. Gen dach miester,
Lubbert. Moy, tis al kartier over ien,
          Wel Jan, je weet wel dat we sulck drock werck hebben weer meughje dus langh blyven,
Neel. (105) Nou vaer de klock is noch niet kout, hoe meughje dus kyven,
Lubbert. Wie kijft, maer ick sechter soo by, je weet wel dat et claer moet wesen,
          Soo niet, soo raeck ick licht het heerschap quijt sou ick vreesen,
          Sa lustigh gasten, kloeck gearbeyt van duese weeck,
          Hou weer Jonge, heeftje wat, deer sinne drie paer kinder schoenen van ses steeck,
          (110) Je moetse voort of maacken, dat segh ickje, verstayje wel,
          Je kent wel asje wilt, nou leet sien, lustich en fray, as een gesel,
          Op dat asje jou eygen vooght bint, je kost mit eeren kunt winnen
Neel. Ja, ja men kijnt men moet kloeck weesen, asmen beginnen
          Groot te worden, wil me al mee as ien aer veur den dagh komen, o deer is soo veul van doen,
          (115) En dat moet gelt kosten, kijk de jonge luy willen altijt het nieuwe fatsoen
          Met kracht volgen, dat den ien het dat willese allegaer hebben,
          Daer veur wie sinne die schoene mit die lange snebben,
          Ik seg dat de luy wat weten, ’t machme wel heuge dat mer niet of wist,
          Seecker hy moet al wel estelt wesen dieder over pist,
Lubbert. (120) Wat leyt jou deer an, as sy et soo versteen,
Neel. Wel,
          Jan de grayer hoe ist, maghme niet ien woort spreecken,
Lubbert. Wat bruyme dat ouwe vel,
          ’t Geet jou ummer niet an, meugh jy et dan niet lijen,
Neel. Ja ick, maer je konter te veuren wel ien paer of twie meer uyt een vel snyen,
          Asje nou doet, en je kreeght schier even veul gelt,
Lubbert. (125) Dat is seecker niet weer want men wort nou wel ien schellingh mier e telt,
[fol. A4r]
Neel. En asset nauwt ick kentje bewijsen mit men boeck,
          Wel tis myn om t’eeven, weer sie jy nee, lustich as ien man kloeck.

Iochim door misverstant, in een onrecht Huys geweest hebbende, en Oly voor Brandewyn gedroncken, komt half sieck synde uyt, en seyt.
              Gant kreesem noch toe, woo euvel wert mick, o my
          Wat weert hier oet weerden, doe leve barmhartigheyt ick spy
          (130) Al de kolloene oet, joo oock al wat ick im lyve heb, o bloet,
          Tom hondert goe Joor noch toe, ick glue om de hoett
          Wie eyn lijf haftige koole vuer, woo schal dit afloopen,
          tSweyt breckt my hinder ont veuren oet, al weer ick bedroopen
          Mit vet Suegen speck, ick konder nicht ovelder oet seen,
          (135) Och leeven Herr et walght my im balge, och door is noe geen
          Hoop van lenger to leeven, on schal ick hier den so elendichlijcke starven,
          Och mijn arme olde meume, soo werd eyn ander kamen, ont arven
          Mijne Wootsak, on dat wol ick niet rechte geern, nee by mijnder trou,
          Op dusse bedroefde wije welt gun ickse kemant leever den jou,
          (140) Jou kaamtse ock mit recht toe, went y geven my al den bruy teffens
          Doe ’k wech reysde, als twey Hespen, vier Worste, ses Stoeten, neffens
          Twey nieuwe Hembden, mit eyn halve Rijxdaller an baer gelt,
          Den heb ick oock soo trouw bewoort, joo nicht eyn heller door van oet getelt,
          Och leever Got vom soust, mocht ick nou oock verandren wie y deden,
          (145) In harde Specy doolder, och soo weer ick wol too vreeden,
          Den al de jennyge die mick hantieren noo mijn doot, schollent my noch danck weeten,
          tWeer oock veel beeter dat ick jemant too nut worde, den dat mick dee wormen vreeten,
          O wee door kompt wedder eyn vloogh, die wil mick de panse in twey bijten,
          tWert mick soo nat vor den hindersten, potslapperment ick moet schyten.
Lubbert. (150) Hou weer jonghe brengh dat paer schoenen een reys tuys selje,
Neel. Dats tavont tijts genoch hy versuymt te veul,
Lubbert. Hoe quelje
          En mens dus, wat gort segen ons ist nimmermeer ne je sin edaen,
          Nou weer na staeje, gae voort segh ick, as ick, spreec soo selje gaen,
          Komme ras weer ick seggetje, sie toe en wilter wel op letten,
          (155) Hem hey, maer vraag et heerschop of hy se voort betalen wil, dan of ickse te boeck sel setten,
Ian. Baes langme wat spynael,
Lubbert. Hou weer hebje gien mier,
Ay Neel roep Brechje een reys,
Neel. Wat selse doen,
Lubbert. Maer sel me een mingele bier
Geen halen,
[fol. A4v]
Neel. E Brechje, e brechje,
Brechje. Wat sel ick doen?
Neel. Loop by je vaertje,
Brechje. Wat beliefje te hebben?
Lubbert. Hou weer deer is de kan en haelme ien paertje
          (160) Bier hier by, en segh datse je geven dat moy vars is,
          Van de ouwe juch krijgh ick sulcken snyengh in men buyck en om dat et soo bars is,
          Soo vraagh icker niet veul na, neen ick hou veul van een varsse tuegh,
Neel. En princepael as je ien vaen vyf ses voor je neus hebt,
Lubbert. Weetje ’touwe spreeckwoort van Piet hol niet? elck sen meugh.
Iochim. Noe is mick wol veur eyn doolder beter im pansse, jo verworen sot,
          (165) Dat sagh er by bysterlijcken mit my oet, wat eyn honsvot,
          Ic dacht by mijnder arme paden tassche nicht dat icker dorch kamen schol,
          Ne noe geytet on steytet, su door om keyne 50 Daller, wol
          Ick die pyne wedder oetstoon, nee by mijnder seel,
          Ick leep wie eyn schijntende hont, on ick heel
          (170) De buckse in beyde hende, middeler wijl sagh ick eyn gangsken open, door wol
          Ick mit verloeff mijne nootdruft doen, wo noe weerstu dol,
          Reep door eyn besuckt olt wijf, se hed wol soo eyn lange snebbe,
          Woo noe groot-meumeke seed ick, al mit gemack, ick wilt nicht hebbe
          Dat doe door schidts seedse, ick dacht dat scholdender wol doesent seggen jo verwoor,
          (175) Tom lesten vont ick noch eyn steynen brugge, door
          Ick my den ontsietygen dreck toe hubschen quyt moockte,
          Tom goe Joor noch toe, wat eff et veur tuygh weer door ick soo off broockte?
          ’tMoet selseme krachten aver sich hebben, ’k loof ’t heft vloogen,
          Dat scholme joo seggen, den ’t weer mine lantsluy int hooft on my ingen moors gesloogen.
          (180) Noe dat helpt my nicht, ’k hebt al lange genoch jegen my selff verhoolt,
          ’Kmoet seen woor ick eyn hoosekop op stommel, die mick dit wedder betoolt,
          Den ick werd myne partremonyom nicht verkleynen, al scholter noch soo dol ofloopen:
          Dort sie ick eyn schoester sitten, den wil ick seen dat ick em mijn hoedt ken verkoopen,
Iochim. Leever Godt geeft doch wat voor eyn aarm verdreeven man dat bid ick jou,
Neel. (185) Gott helpje,
Iochim. Geevet doch eyn stuckke droogh broot,
Lubbert. Nou,
          Heer bewaert ons, schaemje jou niet, jou groote knecht datje beedelen geet?
          Je bint ommers jonck en starck, sien je de luysevangers by de street,
          Te schoyen, men lieve knecht, se souwen je voort na et Rasphuys brengen,
[fol. B1r]
Iochim. Dat is door men ’t bromsilghen sooget, dat wol Godt nimmer ghehenghen,
          (190) Geeft doch wat voor eyn vreemt arm kneght, die ter welt gaas nicht heft, door hy van leeft.
Neel. Ay lieve loop heen, je kant jou broot wel winnen, hy doet sonde die jou wat geeft,
          In Amsterdam kanme wel te recht koomen, deer isser soo meenich duysent die der aen de kost raken.
Iochim. Men lieve vrou, ick heb keen hantwerck geleert, wat schol ick den maken?
Lubbert. Datje deugen wout, men sou je wel helpen by ’t ien of ’t are ambocht?
Iochim. (195) Och mijn hart leevester trouster vrunt, dat weer de rechte katze die ick socht.
Lubbert. Wat duncktje van ’t schoenmaken, sou je deer wel sin in hebben, spreeck lustich,
          Nou wat seghje?
Iochim. Woo lang schol ick wol leeren?
Lubbert. Wat om datje ien rustich
          Keerl bint, ick segh van vier jaar.
Neel. Dat schut ick;
          Weer om gien vijf? Vier dats ommer te luttick.
Lubbert. (200) Siet dat wijf komt me altijt steuren, as ick met ymant inde praat bin?
          Kenje jou besuckte murf niet houwen? deer vaar et vier in.
Neel. Hoe ist nou? machmen niet spreecken Jan dreumel? elck wat wils.
Lubbert. Wie seyt vanje spreecken woudt-aep? maer om datje altijt soo veel bedils
          Hebt, siet dat en begeer ick niet.
Neel. Wel latet dan staen.
Lubbert. (205) Maer vrient hoe hietje?
Iochim. Jochim.
Lubbert. Heu, heu Jochim, maer weer van daen?
Iochim. Woor ick van danne bin, dat werd ick jou wol verhalen,
          Ick hoor nicht wijt van Hooselunnen te hoes, en stadt in Westphalen.
Lubbert. Maer hebje dan hielendal niet e liert?
Iochim. Nicht anjers den meyen, ont ’t lant to bouwen.
Lubbert. Hoe gaet et daer met den oorloch, kan je ter noch geende houwen?
Iochim. (210) Och Herre Godt wat scholle wy, de krijghers verdarvent soo schoon, datter nichts averblift,
          See seen nicht an geystlich noch weltlich, wat plegender in stift
          Munster on Oosenbruch, voorneme Hern huser too wesen, on Cristelike Kaspelen.
Lubbert. Sinne die dan nou miest wegh?
Iochim. Dat leuf ick wol, soo asse haspelen
          Jegen eyn ander, wen de Keysersche eyn plecke inneemen, alto hant
          (215) Kamen de Sweeden ont Hessen, ont joogense veur twintich duvel, ont steecken de bru in brant.
[fol. B1v]
          Dat moeten wy met goe oogen anseen, ont duren der nicht eyn woort wedder seggen
          Man krygen wyse dan eyn mool to vatten, in stroecken edder heggen,
          Soo moeten se wedder anholden, door geyt et dan taff taff,
          Door schol y seen wat veur balbiers wy sunt, wy scheren hoor on boort mit eyn streeck aff.
Lubbert. (220) Maer men gelt en men goet was ick as jey dat sou ick begraven.*
Iochim. Hen jo de deeven sunt to arch, se hebt veur eyn gewenst,
          Datse dy in eyn backoven steecken, en smueken dy soo lang dat doe et bekenst,
          Edder neemen eyn dobbelt seel, datse dorch twee stocken steecken, ont wringen
          Dy door den kop twisschen, dat dy ducht hee schal an doesent stucken springen.
Lubbert. (225) Soo hoor ick wel weeter ien een ditje, d’aar weeter een datje teugen.
Neel. Ja ’t magh weesen hoe ’t wil, ’t sin altoos stucken die niet deugen.
Iochim. Men leeve vrou wat schalme doen, ’t gooter nicht anjers heer in onsen lanje?
Neel. Maer weer leyt je lant, in Vranckrijck of in Spanje.
Lubbert. Sie die besuckte ouwe best een reys hy seyt ommeer in Westphalen
          (230) Bin je dan doof?
Neel. Wat schortje te schempen en te smaalen?
          Segh hanghgat, ick wil spreecken, en ick sel spreecken, wat roert et jou
          Verbruyde luyshont?
Lubbert. Hoor vaer steurje jou niet an me vrou,
          Se het soo een mutsje Brandewyn drie of vier op, en deer kense niet hiel wel teugen.
Neel. Dats weer krimpkloot, ick denck dat ick en jy, et alle bey wel meugen.
Lubbert. (235) Wel wie drommel sou deyncken datse dat hoorde?
          Dat overgeslagen fijn man, om weer tot onse veurige woorden
          Te komen, nou wat seghje van de vier jaer?
Iochim. Doet soo wol on lootet drie wesen.
Neel. Och neen men lieve vaer,
          Dat sal ick niet toestaen, al sou we jou ons leven niet krijgen.
Lubbert. (240) Wel ick segh dat et veul is, ganslichters je selt swijgen,
Of ’t selme liet weesen.
Iochim. Nou vertoorent jou nicht meyster,
          Hoort veerdenhalven joor werd ick jou dienen.
Neel. Dat wil ick niet doen
Lubbert. De pleyster
          Vaer inje kinnebacken, jou beseete ouwe vel;
          Nou wat seghje wiljet doen?
Iochim. Noe lootet den soo weesen.
Brechje. Wel
          (245) Heer bewaerme, wats dat veur een groene veugel, ay lieve segh
          Jan?
Ian. Die selt ambacht by je vaer lieren.
[fol. B2r]
Brechje. Wegh, wegh
          Met sulcken hansje hange-broeck, ist hier al van de geck?
          Vaertje deer is je bier, nou dats ierst ien hoddebeck.
Ian. Wat dunckje van die vrijer Breghje is die seecker soo beus?
Brechje. (250) Wat neen hy lijck wel ien brackje had hy maer en dubbelde neus,
Lubbert. Avoes Jochim, ick brenght jou een reys.
Iochim. Ick danck jou seer.
          Dochterken ’t wert jou eyn mool gelden.
Brechje. Ja wel lieve Heer
          Versiet et! hoe komt Paessen dus vroech int lant?
          Hou weer drinck je voor mijn Jan.
Iochim. Met verlof, woor geyt men hier no de hemmelickhoyt door men sijn behoef doen kan?
Lubbert. (255) Deer onder die brugh verstaeje wel?
Iochim. Jo, jo ’k werd noe wol vinden.
Brechje. Maer sel die fijne gesel,
          By jou leeren?
Lubbert. Weerom sou hy niet?
Brechje. Heer vaertje wat selje met sulcken knoet doen?
Lubbert. Ja wel ick segh moer en dochter selme noch geck broen,
          Wat roert et jou, ick weet wel wat ick doen sel sou ick immer hopen.
Neel. (260) Nou kijnt zwijgh jy stil, laet de bul al sen best heen loopen.
Lubbert. Ist niet gelijck ick segh? se passen op mekaer as op de klock op elff.
          Weer of die besuckte moff blijft? kedeer is de man selff,
          Wel hey hoe was dat soo, dat quam je schielick over?
Iochim. I dat weer nicht een bru, gingh to hans wol teyn mool groover,
          (265) Ick meende dat ick worme im lieve had, on et weer mit reverentij klincklaer dreck.
Ian. Wat duncktje van die egaelen gast.
Brechje. Dat vaer em selfs in sen beck.
Lubbert. Hoe hadje een purgasi ingenomen datje soo los brande?
Iochim. Des dinghs verstoo ick nicht.
Ian. Of je een stoel ganck ingenomen had?
Iochim. Gans doesent schande,
          Woo ben ick soo dom, met verlueff i meenen eyn schijtery;
Ian. (270) Inje eygen backes.
Iochim. Ne doch nicht, door was van mijn lants volck door ick by
          Quam, ont die hedden eyn wackeren roes gesoopen,
          Yder voor drie stuyver, ick dacht ’k werd oock wat koopen,
          Al schol ick in twey doogen nich eeten, eft ick nu int rechte hoes gewest bin dat weet ick nicht,
          Don ofse my schelms bedroogen hebben, altoos mijn goe meyster, sicht
          (275) Toch, ’t weer in dat strootken, ont in dem hoese, door i dat kenneken op dem venster seen,
          An eyn syt dat oethanghbret,
Ian. Wat of die geck uyt sen kruyn stoot, deer verkooptmen geen
          Brandewijn, maer Oly,
[fol. B2v]
Iochim. Dat ducht my oock, ruyck eyn mool woo mick de vinger stincken.
Lubbert. Wat bruyme die besuckte dickkopte Moff, geeje Oly veur Brandewijn drincken?
Brechje. Maer hy doetet om beste wil vaertje, ick prijs de man,
          (280) Dat hy de pisbekijckers gheen gelt gunt, seecker hy hetter gien duert an.
Iochim. Tom honder goe joor noch toe, moet y oock noch kaamen,
          Doe looset meken, om my arme stumper to beschaamen?
Ian. (285) Leet sien wie sal ick et brengen, avoes ’t gelt jou een reys vrouw.
Neel. Blijf sitten ick selt wel krijghen.
Lubbert. Nou
          Leet sien op dat we vast geen, en ons weten te regeleren in duese saecken,
          Soo selt duncktme nodich wesen om een schriffje van ons ackoort te maecken.
Iochim. Woo et jou beleevet, man ick heb noch wat vergeten,
          Dat wy ien den anderen verstoon, woo schallewe et mit teeten
          Holden, edder geef y dat toe wie de pelser et krijt.
Neel. (290) Sie deer schep op met de groote pollepel, dat de kat schijt
          Selje hebben, doet ghelijck as andere doen, ick weet dat er soo vuel binnen
          Van jou lants luy, dat nou al groote miesters sinnen,
          Die er kost van de goe luy by de huysen pleghten te halen
          En nou datse wat mier as mient sinne, weetense niet genoch te smalen
          (295) Op een ander en elck sen liet te segghen.
Lubbert. Dats weer see benne elck ien te wijs, tis altijdt van er rijckdom, po ho gien dingh kan er hinderen,
          Maer isser hier of deer een vettjen open, dan ist ick ben een arm man met en huys vol kinderen,
          Aensiet men nootdruft Heerschop ick bidje guntet my doch,
          Ja se troggelen soo langh tot datse t wech hebben, noch,
          Ick gheloof datmen gien onbeschaemder ondanckberder volck inde hiele werelt sou weten te vinden as sy,
          (300) Soo weynigh gedenckense an weldaet, genome jy ginckter by
          En bat er om ein aelmoes, ick weet soo waer as wy leeve,
          Al binje duysent mael er lantsman, datse jou niet en bruy gheeven.
Neel. Dats weer sulcke judassen loopender ongder.
Lubbert. Hou jy jou mont.
Brechje. Wat gort seghen ons vaertje, je acht men moer slimmer as een hont,
          (305) Je hoort onse liest wel blaffen en meuchje heur dan niet hooren spreecken.
Lubbert. Was ick in jou plaets schijtkousje, ick souwer men neus mee in steken,
          Jan schey uyt twort laet, jonghe brenght ’t rietschop inde winckel,
          Kom we sellen op ’t goet succes een reys drincken,
Floor. Hou weer Jan, is dat je klopschinckel
          Niet?
Ian. Ja, kom langhmese eer ickse vergeet.
Brechje. Maer heer mortje wat of menvaer mit die besuckte mof doen sel? ’t is
[fol. C1r]
         teugen men sin.
Neel. (310) Je weet toch wel dat hy alles na sen kop wil hebben, wat bruyt ’et my,
          kom gae me in.                                                        Binnen.


Tweede Uyt-komst.

Hans en Michel, verstooten sijnde, komen weerom, en Hans seydt.

Hans. Noe Michel, wiltoe mit soo scheer voort?
Michel. I jo, doe hestet noe wol ghebruyt, noe de poort
          Toe is.
Hans. Is et mijn schult wat hestoe soo langh too teuven?
Michel. Dats woor doe scheyf-hacke, wat hestoe mijn too euven,
          (315) Om* my her om too leyden, wie man de narren deyt, mit eyn stroo halmke
          Daer en baven geystoe mick wijs maecken, dat de klocken hier Psalmke
          Speelden, on ’t is altoo hoop gheloogen,
          Den et waer de poort-klocke, su soo schelms hestoe mick bedrogen:
          Wie y op den middagh oock deden, dat kam mee so teemlijck fray,
          (320) Wet stoe wol van den bonten vogel.
Hans. By mijnder seel het weer eynen Papegay.
Michel. Et weer dijne older meume, woltoe my den leugen oock ontkladden?
          Edder meenstoe, dat ick nich sach doe nar, datse den oele ghevarft hadden;
          Man soo eyn keerel bistoe, woor schollewe noe too nacht blijven?
Hans. Y Michel, ick bid dy wes doch too vreden, wat let dick too kijven?
          (325) Woo lat ons in eyn sloop-steede gaen, om twee stuyver kan ment joo hebben.
Michel. Dats woor, drey mick daer eyn loch dorgh die snebben;
          Wol wijser, eer ick soo veele gelt onnut oet geef,
          Dat heft mick mijne vader nicht gheleert, soo woor as ick leef,
          Wy West-fransen sint van die aert nicht, al de rest,
          (330) Wilt toe et doen? doe macht al dijn best,
          Loop hen, ick geef voor eyn nacht keyn gelt, ick sloop liever in dusse stoep.
          Wen doe nicht wilt soo wil ick oock nicht, soo blijven wy to hoep.


Derde Uyt-komst.

Brechje en Jochim, uyt.

Brechje. Wel hoe oft hier lucken sal kapstock, weer mach hy toch nae grijpen?
Iochim. Noe meecken holt my de slabbe toe, ick werd die er eyn mool op pijpen.
Brechje.     (335) Siet deuse neskebol, heruyt geck! wegh, wegh hier van daen.
[fol. C1v]
Iochim. Verwoor Jonfferken, ick heb juck soo leef, ’k wol wol ’t lijf by jou looten opgoon,
          Est su door leever ont long oet eyn blank hart dynent wegen spendeeren.
Brechje. Neen vaer, steecktet liever inje ofkomst, soo selje jou niet beseeren.
Iochim. Mijn leeveke, men deveke, mijn wobbeke, mijn slobbeke, ick doet oock nicht.
Brechje. (340) Wel vaer was ick in jou plaets, ick wod by de Rederijckers of nieuwe Hollantse Commedianten gaen, licht
          Datse jou wel ien rol geven, as de winter weer over is.
Ioch. Woo agierense dan noe nicht?
Brechje. Neen de kompangy is gescheurt, en om dat et nou hiel pover is,
          Selt wesen, lustigh pas op, (foxswans seyt moff) om weer an de Schouburgh te raken,
          Of stuer een nichjen of een neefjen uyt, en alst weer tegen de soomer gaet en datmen rekeningh sel maken
          (345) Om te speulen, soo isser niemant te vinden (ja wel ick segh)
          Men maghse wel verkeerde Ouwe-vaers hieten, want die vliegen tegen de winter, en sy tegen de somer wegh.
Iochim. Hoort doch dat ick jou nicht in jou reden arger, ’k loof lijckwol datse nicht soo goet speelen, als tot oesent,
          Door hebt wy ien mool vonder Susannen geagiert, ’k looff datter wol doesent
          Minschen weern, die al god en woors dachten, ont weynde dat er de oogen averleepen,
          (350) Om dat ick er so barmhertigh oet sagh, aber ick heb hendige greepen
          Aver my, den eer sy er af wusten, moockt ick my met spy beede oogen nat,
          On door schol sich de duvel nicht voor hueden.
Brechje. Soo hoor ick wel jy hebt voor Susanne gespeult? wat
          Jy ons vertelt! ay kom hier toch wat by ’t licht, deer moet ick jou een reys op an sien,
          Nou je bint een Susanne eweest, maer ay lieve kenje gien
          (355) Mier van je rol?
Iochim. Woo schol ick nicht kennen? ick kant de gansche Kommedy altomael.
Brechje. Nou ay lieve segher een beetje van.
Iochim. Noe y moeten vlijtigh toe hooren wen ick jou wat verhael.
              Noe spreckt der Susanne.
          Goen dagh Jojokom men lieve man, ick werd hen na dem goorden gan
          Om my to wasschen hubsch on schoon, gelyck ick steedes ben gewoon.
          Noe meeghden kompt ont volget my, ont goot fyn lyse sy an sy,
          (360) Hebt ghy et noe besorget al, dat ick gebroecken werd soo bal?
                      Noe spreckt eyne Maeght.
          Ioock leefvrou, hier is de desem.
                      Noe spreck de ander Maeght.
          Hier ist de mirhe ont de kresem.
[fol. C2r]
                  Noe roep eyn Jongsken.
          Lie Moederken woor wil y hen.
                  Noe roep eyn ander Jongsken.
          Lie Moederken ay seght toch, wen
          (365) Seen wy jou wedder.
              Noe spreckt Susanne.
          Alsoo balt, men enygen troost ont op en halt,
          Seet dat ghy doch nicht werden stolt, man jou fijn ingetogen holt,
          Ont holt jou stedes by de framen, op dattet keyne klachten kamen,
          Soo werd y leeve kindren syn, on kamen inden Hemmel fijn,
          (370) Hier mit adieu noe goo ick hin, goo i to jouwen vader in.
              Wat dunckt jou daer vom?
Brechje. ’t Is seecker hiel deftigh
          Ist deer mee nu uyt?
Iochim. Ne man ick werd noe van der Soesanne boeven spreken, dat verwoor oock heel treftigh
          Komt, noe hoort toch toe, noe spreckt eyne Soesanne boef.
          Och wie ist toch bestelt met mie, in grooter hartseer bin ick nie
          (375) Gewesen, dat segh ick verwoor, wat toch tom hondert goeder joor,
          Hier oet wert weerden weyt ick nicht, ay truwer kumpoon doet my bericht,
          Woo dat ick werd verlost hier van, den su ick werd nich eer af lan
          Voor dat ick eyns mijns herten lust, met der Soesanne heb geblust.
              Noe spreeckt de ander deef.
          Soesanne leef dyn borstken ront, dijn witter vleesk, dijn rode mont,
          (380) Dijn hubschen hals, dijn schoone oogen, die hebben my ocharm bedrogen.
                  Dat mach mick Kommedy moken heeten, dat heft eyn aart
          Ont ’t heft eyn jonck keerl ghemoockt, die noch nicht eyn hoor im baart
          Heft, wo joo tis de Kosters seun van onse karcke.
Brechje. ’t Mag wesen hoe ’t wil, ick hoor ’t is al een verstandig varcken?
          (385) Je bint gieften mit ooren, ’t is jammer datje op gien vier bienen gaet.
Iochim. ’t Is eyn kloeck-kopten keerl,
Brechje. ’t Blijckt dat hy vry wat verstaet.
Iochim. Noe Jonfferken loot ick jou eyn mool eyn posken geven, o ’t smeckt soo soet?
Brechje. Ay kinderen hout et schot toe, op dat et varcken gien scha inde tuyn doet.
Iochim. Mijn leeve wummelke woo sun i soo toornigh, hoor doch na eyn minschen reden,
          (390) Ick heb wat goets met jou veur.
Brechje. Wel nou ick ben te vreden,
          Wat of hier uyt kome sel, ’k loof hy het wint in ’t hooft?
          Nou laet en reys hooren.
Iochim. Hoort mijn smoket meecken, ghelooft
          Wis onwaerhaftigh, ick werd nicht mit jou schartsen,
          Men dat ick jou seggen weerd, komt oet gront mijnes hartzen,
[fol. C2v]
          (395) ’k Loof y konnen herren, edder op em bessemstock rijen, edder andere kunsten,
          Dat scholmen joo seggen, verwoor joo sunsten
          Scholme soo balt nicht in die verlieben, den van eersten an dat ick jou sagh,
          Begon mick ’t hert im panse to sieden, as went in onse meums worst-ketel lagh,
          De kolloene swol mick tem halsen her op, ick dacht noe wert heder haroet springhen?
          (400) Help leeve Gott van Soust seed ick, ick kost my nicht bedwingen,
          Ick broeckede allerle wijsheyt, ick dacht ick werdet mit dem drincken vergeten,
          Henjoo ’t worde wol teyn mool argher, ’t was god en allens as of ick ander speten
          Gebraden werde, ’k loof i konden ’t oock wol seen
          Dat ick dick om de kop weerde, on nou weet ick anders geen
          (405) Hulpe, dat ghy met my arme stumper och harm!
          Mit lijden hebben wilt, doorom lootet doch barm
          Aver jou harte goon, den al de geleederen worden my stock stijf.
Brechje. Ick hoor watter of is, jou diende wel een gouwe pleyster over jou hiele lijf,
          Maer mienjet in ernst? Ioch. Woo schol ick nicht?
Brechje. ’t Sou wel gaen, binje slechs wat rijck van have?
Iochim. (410) Woo schol ick nicht rijck weesen? men oem heft wol twe edder drie swyne kaven,
          Met eyn gantsche heerd schoopen, ont wol neegen stuck soo kuejen as runder,
          On mijn tette muy eer man, heeft oock wol ettelijcke bunder
          Lants, en aver al den bru heft mijne meume bevel.
Brechje. Deer sou ick al wat na beginnen te luysteren. Ioch. Wel
          (415) Ick moet me Hollantsk leeren, mit ons schaftmen oock beter wie hier,
          Door vretmen keen kalde botter melck im moorse, man eyn hubschen pot vol warm bier,
          Edder eyn wackeren groopen vol brije, die so stijf is datter eyn boer mit holten schoe op kan dansen, dat kleeft om de ribben,
          Onde dat alle morgen wedder, door steyt men oock nicht to libben
          Labben, an eyn stuckxke swijne vlees, dat wie eyn holt so mooger is,
          (420) Ne gort eer my eyn hubschen schincken door eyn hant dick drie edder vier golt geel speck an is,
          On eyn joor twey er drie im roock hangen heft, door voortmen wol van,
          Joo al socht y dee gantse welt deur, y konnen keen beeter man
          Soo jouwen lijve vinden, wie ick.
Brechje. Verdoeye deer niet, ay lieve brengh deer een burry of ien kruywagen,
          Om deuse schoone vrijer met reverentie en eerbiedigheydt op de misthoop te dragen.
Iochim. (425) Dat segh y man oet scharts, y seen my lijckel geern.
Brechje. Puys, puys.
Iochim. Woo joo, ick kan de meekens ghesont snacken.
[fol. C3r]
Brechje. Soo dienje wel in ’t gasthuys.
Iochim. Noe loot toch hooren mijn oochappelken, schalt voort gaen?
Brechje. Mijn sin ist wel, maer wat weet ick ’t oft men ouwers ’t soo verstaen,
          En ’t is hier oock de manier dat me minsten soo een half jaer moet vryen.
Iochim. (430) I loot ick man too nacht by jou sloopen, se moetent den wol lyen.
Brechje. Wat duncktje van die schelm, wie sou deyncken dat de Hannekes sulcke guyte binnen?
          Ick loof jou dickop, ick seltje betalen, kan ick maer wat versinnen.
          Laet sien daer valtme wat in, ick dien niet langer te beyen,
          Ick sal al men best loopen, en spreyen
          (435) Men vaers bedt op, en daer sal ick hem moytjes in leggen,
          En als ’t tijdt om te slapen is sal ick al de ghelegentheyt seggen,
          En zijn heftighe min, soo het aers gaet na mijn mienen,
          Sel hem dan verkoelt worden met stock-slagen en span-riemen.
Iochim. Noe mijn harts alderleefste nachtegool, schalt bald omgaen?
Brechje. (440) Ja, ick selt opspreyen, blijfje hier soo langh staen,
          Of gaet na binnen toe, en als ick hoest of hem, kom dan hoorje wel.
          Dat schol ick doen mijn soecker-moelken, bin ick nicht ien huys ghesel,
          Ick kan lijden wol mit de deerens om goon, on dat kan yder man nicht,
          Wo wen ick sin in onse Jonckers dochter hedden, snack y daer van, ick wolse soo licht
          (445) Wie ick dusse handt om wende, tom wyve krijge,
          Man et dinck is to heeger im omfanck, men scholse wol en twey miegen;
          On wat scholmen mit so een wicht doen, man leget jo am eersten doot,
          Man dusse vogel schalt wol oet holden, mit eer heft et keen noot,
          Noe ick ga binnen toe, op dat et de meyster nicht marcken kan.                Bin.


Vierde Uyt-komst.

Brechje, het bedt opspreyende, seyt.

          (450) Nou daer heb ick een vryer, seecker ick hebber geen duert an,
          Ja wel het is om dol te worden, wat of de Moffen haer voor staen laten?
          Die rechte smeer-flegels willen oock van vryen praten,
          Gelijck deuse dras-broeck al me, die noch soo groen
          Als gras is, en hy doet hem op als een stront in een pompoen.
          (455) Ja wel, ’t is een postuertje, een mensch mach’er voor vreesen;
          ’k Loof seecker hy beelt hem in, dat hy een Hanne of een Geese,
          Of een andere deense Jotto, daerse me after de ploegh gaen,
          Voor het, daer hadje ’t niet, ’t isser veer van daen,
          Seecker hy most wel belust wesen die om sulcken man
          (460) Verlegen was, neen doch, soo hou ick het noch mit onse Jan,
          Dat ’s een knecht als een werelt, en ick hem lief, sou ick niet, trouwen,<br> [fol. C3v]
          Hy wort schier van elk een bemint, ’k weet datter wel echte vrouwen
          Sinnen, die hem wel sien mogen, maer hy hetter den dray van,
          Hy bemint sijn Brechje, en Brechje bemint haer Jan;
          (465) Nou dat ’s even soo veel, dat roert een ander in alle gheval niet.
          Hem, hou, waer blijft, deuse stijve piet
          Denck ick. Seecker ick miende datje me al vergeten hadt.
Iochim. O neen, mijn lutke deeren.
Brechje. Kom volgme, ick selje in de kamer brengen. Io. Van harte geeren.
Brechje. Sie daer is de bedt-stee daerwe in leggen, ’s is moy vlack,
          (470) Maer we sellen ons wel behelpen. Ioch. I welcken snack,
          Dat y heroet slaet, loot mick man betijen:
          Ont went noch eyn mool so engh weer, ick weet mick wol te vlijen.
          Mijn leveken ick sweer by mijnder tassen, on door komt keen ander gheloof in mijn,
          Den dat klumpken door doe van gemoockt bist, moet socker gewest zijn;
          (475) Kom dan mijn hoeneken, mijn tijpken, loot ick dijn eyn mool vatten.
Brechje. Heer hoe soet is de liefde, als een arm vol jonge katten.
Iochim. Jo jonfferken, de leefde brent wie koe-stront inde lamp.
Brechje. He he, komt het soo datter sulcken damp
          Uyt je mont vlieght, is ’t dat, datje ghebreeckt,
          (480) Kom vaer, gaeje in ’t bed, en smoort die vlam eer datje ’t hiele huys in brant steeckt.
Iochim. Dat sunt to molen sachte vedderen. Bre. Hoe gaet hem de wafel.
Iochim. Kaam y mijn popke?
Brechje. Her uyt geck, ick eet op een tobbe, je steeckt jou voeten niet onder mijn tafel.
Iochim. Hoor je nicht Greteke? Brech. Mijn naem is Brechje.
Iochim. I jo, Brechken wil ick seggen.
          Weert ghy jou nicht oet theen? Br. Strackjes, ’k moet men ouwers eerst goenacht wenschen, blijfje maer stil leggen.
Iochim. (485) Ay geeft mick dan eerst een potske. Brech. Wat deuse sot,
          Hou op, dat ’s waer, after mijn oor deer bin ick niet besnot.
Iochim. Y my is soo wonderlijck, al de geleder sunt mijn stock-stijf,
          Door geytse hen, on scheyt van mick als koedreck van moeder lijf.
          Y wat heftet hendighe gebeerden, ’t is voor woor eyn hubse deeren,
          (490) Woor mach dat lutteke tevekint blijven? ’k wol van harten geeren
          Datse wedder hier weer; wat schol mijn olde Meume al wonjers snacken,
          Dat ick’er mit so eyn schelmken an mijn sijde quam te hoes sacken:
          ’t Gantsche dorp van Kolbeeck spracker wonjer van, jo voorwaer,
          Door luef ick isse wedder. By mijnder sielen ’t is de vaer.
          (495) Dat de hoer de suke hool, se heft ghelogen,
          Och ick arme knecht! Wo ben ick soo schendigh bedrogen?
          Dat dy dat Osenburger wapen bestoo, doe looset meecke,
          Och ik weet jo gants keen root, ik mach de kop onder de deck steken.
Lubbert. Ay Neel laet ick noch een reys drincken, seecker ick bin noch niet buys.
Neel. (500) Ick wil geen gedrinck mier hebben, je hebt jou hoy al tuys.
[fol. C4r]
Lubbert. Ick kan deuse kraegh niet los krijgen, hoe wort een mensch oock gebruyt.
Neel. Brechje doe jy ’t een reys los, en helpt hem ’t wambas uyt.
Lubbert. O bloet is dat vallen. Ne. Wat isser Vaer. Lub. Jou loose fleers,
          Wat hebje in ’t bedt gheleyt, licht een reys met de keers.
          (505) Wel wat is dit voor een juweeltje, Neel, Neel, ackermenten ’t is een giest.
Neel. Dat moet ick bekijcken; jou droncke biest,
          Sel jy in ons bedt gaen leggen.
Ian. Wel vrouw wat is hier te verhack stucken?
Neel. Ay lieve kijckt deuse schelm een reys. Lubb. Hoe selt hier lucken
          Deynck ick? Ioch. Jou dochter och arm mijn goe meyster! Die heeft mick bedrogen.
Brechje. (510) Vaertje dat is niet waer, de schelm het gelogen,
          Maer ick selje van stuckje tot beetje doen verstaen.
          Flus sou ick om wat te halen, inde keucken gaen,
          En dit liefje volghde mijn, en hielme deer dingen voor die niet betaemde
          Te seggen, ja wel sie deer, ick schaemde
          (515) Me schier doot, ghelijckje dencken kunt, wel hoe
          Een eerlijcke dochter sulcks te vergen, deynckt toch hoe ick te moe
          Was; nou ick liet hem al betien,
          En ick bedocht dese list, op datje allegaer sout sien
          Dat het een guyt is die niet en deught.
Lubbert. Ja, Ja, bin jy sulcken quant?
          (520) Dat selle we jou wel uytkornen; sa mannen, elck een stock inde hant,
          Of wat ghy krijgen kont, Ioc. Om goos willen mijn goe meyster,
          Ick bid jou holt doch op.
Na datse Iochem uytgejaeght en dapper ofgesmeert hebben, komense wederom, en Ian seyt.
Ian. Ick gheloof vastelijck dat hy daer een teyster
          Tien twalef, die goet is gekregen heeft, trouwen het quam hem toe.
Neel. Hoe isset Lubbert vaer? Lubb. O mijn, ick bin soo moe.
Neel. (525) Kom vaer, gaeje jou noch wat rusten.
Ian. Wel Brechje daer heb ick je noch te liever om,
          Nou datje jou soo wel gequeeten hebt. Brech. Jou schelmpje, kom
          Hier een reys, selje men noch scheeren?
Ian. Neen ick seecker.
Brechje. Nou dat ’s alliens, soo moetmen de moffen verleeren,
          Die ’er al te veel laten voor staen, en ruycken niet in wat lant sy sijn.
Ian. (530) Je hebt jou wel gheweert met de nemmer inde brant, kom moer gaje met mijn
          Na binnen toe.                                                                Binnen.

Vijfde Uyt-komst.

Jochim komt al klagende naeckt in sijn hemt, en treet onversiens op sijn Lants-luy, waer af sy verschricken en wech loopen.

Iochim. O wee! o wee! o wee! Wat bin ick in groote noot.
Michel. Hans, Hans, her op Hans, loop, loop, hier komt de bittere doot.
[fol. C4v]
Hans. Holt, holt Michel, hey woor bistu door ghebleven?
Iochim. Ghy vrame Kaspel-kinderen, verschricket nicht, su ick bin noch in ’t leven,
          (535) Ont hebbe vleesch ont knooken, wie andere mensche.*
Michel. Dat loof ick nicht, den bistie eyn mensch soo verweer dick,
          Edder bistoe eyn geyst, ick besweer dick,
          Bistoe van goeden soo kaam an mick,
          Bistoe van boesem soo goo van mick.
Iochim. (540) Och neen ick bin nicht booses, man ick ben bedroghen soo schenlijck.
Michel. ’k Loof dat’et Jochim is, ’t let sijnder sproocke en lijck.
Iochim. Jo die sullevege bin ick, heb y kennis an mijn y vroome luyden?
          Wat suntje voor welcke?
Hans. Dijne kompaens, Hans ont Michel.
Iochim. Och su eyn mool woose mick brude.
Michel. Wat hebtse dy gedaen?
Iochim. (545) Hoort, doe y van my scheeden, kam ick verby eyn schoester gaen,
          Door ick mit eens worden, om ’t hantwerck by to leeren,
          On die hat eyn hubse dochter, dee ginck mie soo fixceeren,
          Ick meende datse mijn soo leef hedde, wie ick eer deeden,
          Wat heft dat tevekint too doen, se geyt hen, ont leede
          (550) My in er vaers bedde, on sede se wol by my kamen:
          Noe ick verwachten eer met smarten, man wel duvel scholt dromen
          Datse sulcke kneepen im maerse hat, den eer ick ontsach weeren se my alte hoop op ’t lijf,
          On hestoe door sloon sien ja, soo dat my al de geleder stijf
          Ont lam sunt, on wat ick bad et mocht nicht baten,
          (555) On tot mijn groot ongluck, heb icker al mijn kleyder, mijnen waetsack, ont mijn seysen moeten laten,
          Wat dunckt jou heb ick keynen rede dat ick mick bedreuve?
Michel. Woo du pleeght de verstendighste im Kaspel too wesen, on lestoe die soo euven,
          Averst doe kenst de hoose koppen noch nicht, se sunt to slim.
Iochim. Och mijne kleyder, mijne kleyder! Mic. Noe mijn lieve Ghim,
          (560) Goo doe mit ons, en west wel too vreeden,
          We hebt noch gelt in buydel, ont weeden dy wol wedder kleeden.
Iochim. Och! woo kaam ick ’er toe? och! och! och!*
Michel. Hen ja soo hestoe dat olde spreeck-woort nicht hooren soogen:
          Wer lichtelijck geloovet, wert lichtelijck bedroogen.
          (565) Noe dat heftet al wech, nae weenen helpt doch nicht.
Iochim. O y vraame Lants-luy al to hoop, su toch wol toe dat y soo licht
          Dusse hase-koppen nicht geloovet, man neemt eyn exempel an mijn,
          Steeck eerst doe vinger in de eerde, ont ruyckt in wat lant y sijn,
          Ick mach altoos seggen dat ick too Amsterdam weese bin,
          (570) ’t Wert eerst ont lest wol blijven, keen duvel krijghter my wedder hin.
Michel. Y Jochim ’t is genoch, loot doch dat karmen blijven,
          Noe loot seen Hans, loot ons em binnen brenghen, de keerel mocht verstijven.

                                                  EYNDE.

Continue

Tekstkritiek:

vs. 81, 220, 535 en 562 zijn weesrijmen
315: Om er staat: On

Ceneton
Voorkeurenpagina Opleiding Nederlands