[CH1659:001]
NOBILISSIMI NAUFRAGI FRANCISCI ARSSENII
PLAT. TOPARCHAE EPITAPHIUM
Alter ab Arssenio, quem saecula sera loquentur,
Unanimâ populi voce futurus Avo,
Ne frustra foret illa fides, quaecumque doceri
Sacra bonae mentis flammula suadet Honos,
(5) Pene puer didici; Iuvenis, quaecumque videri
Digna, bonis pulchri dictat avarus amor,
Vidi, adii, lustravi oculis animoque, paternis
Nempe peregrinas addere missus opes.
Post superata diu quae non discrimina! tandem
(10) Una spei, Patriam tangere, summa fuit.
Ecce miser tetigi, quam si Fortuna dedisset
Serius, aut non hic tangere, salvus eram.
Nunc pereo in portu: quid ais, constantia? necdum
Credo nihil casu durius esse meo.
(15) Durius hoc certe est, quod felicissima mecum
Hausta domus natat, et naufraga tnrba sumus.
Nimirum lachrimis illic de fonte perenni
Obrutus, hic undis, mergor utroque mari.
Heu Coeli cumulate furor, si fata tulerunt
(20) Non te posse mihi parcere, parce meis:
Pensabunt haec nna meam solatia cladem,
Si datur afflicto mitius esse Patri,
Si miserae incassum non se cruciare Parenti,
Quaeque sui est impos nna, nec una Soror:
(25) Sint rata quae posco; magna mercede perivi,
Si licuit nullo commoriente mori.
Hofwijck 12. Ian.
[CH1659:002]]
POUR UN AMANT QUI SA MAISTRESSE AUROIT BAISÉ
Auare, il est donc vray que dans la repentance
De trop de cruauté contre trop de constance
Vous avez faict semblant de donner un baiser.
Ha que vous taschez mal de nous en abuser.
(5) Vous ne sçauriez donner, et je ne sçauroy prendre
Que par emprunt; venez, je m’en vay vous le rendre.
Hofwyck. 12. Ian.
[CH1659:003]
Condixeras coenam mihi: praesta fidem;
Si stare promissis nequis, sessum veni.
Hag. 15. Ian.
[CH1659:004]
IANS LOF
Het is waerachtigh, Ian,
Ghij zijt een eerlick mann:
Waer-achtigh is het; maer
Dat is wat min als Waer.
26. Ian.
[CH1659:005]
IN COMMENTATORUM INEPTIAS
Qui veterum vere diuina Poemata, quique
Queis ea foedantur somnia nostra videt,
Ille mihi sapiet lector, dignissima quisquis
Illa quidem scitu dixerit, ista situ.
20. Feb.
[CH1659:006]
NIEWE-JAERS GIFT
Hier mede wenscht men u noch acht en dertigh Maerten;
Uw’ Vrienden soo veel vreughds, uw, Kind’ren soo veel Taerten.
Meer heb ick dit gepleeght: maer, wat ick schreef of gaf,
Daer moght sijn leven niet een Iaerigh Taertjen af.
(5) Soo back ick ’t selver: want, als leck’re Luij verklaeren,
’T en kan haer niet wel gaen die sonder Taert verjaeren.
15. Mart.
[CH1659:007]
OVERDUIJVELSCHE BOOSHEIT
Wij oversondigen den Duijvel; die ’ck noijt las
Dat Dronckaert, Woeckeraer, of Hoerejager was.
ult. (31) Mart.
[CH1659:008]
AD WILH. PRICE, PAST. ECCLES. ANGLIC.
AMSTELOD. CUM MOMENTIS
Pareo; et obtrudo quod non obtrudere mallem
Absque tuis esset jussibus. Ecquid enim
Hasce tibi in pretio nugas fore, Censor amice,
Hasce tibi possim credere quisquilias,
(5) Quem non in pretio tantum liquet esse, sed ipsum
Natura, genio, nomine, re Pretium?
12. Apr.
[CH1659:009]
GRAFSCHRIET VAN IOFF.e CHARLOTTE MARIE VAN DORP
Hier leij men ’tsterfelick dat mij de doot ontnam;
’t Naest jongste schepsel dat van Dorp en Trello quam.
Gesonde vijf mael acht, acht ongesonde jaeren
Liet mij des Hemels gunst en ongunst wedervaeren.
(5) Het end was louter gunst; want daerin vond ick ’tend
Van ’tvolle sestendeel mijns levens taeij’ ellend.
Lof zij Hem die mijn’ Ziel verlosten en verheugden
Daer geen begin van leet, geen end en is van vreugden.
Curru vehens Rotterodamo Strijam. 24. Apr.
[CH1659:010]
AEN MIJN KNECHT
Claes, ghij kunt mij niet krencken,
All lastert ghij uw’ hees:
’k Hebb wel een’ ander vrees;
Wat moght de wereld dencken
(5) Als mij een Deughniet prees?
ibid.
[CH1659:011]
HUIJS TE HOFWIJCK
Dit ’s Hofwijck, een Casteel soo groot schier als een Cluijs,
Pas voor een’ kleine Katt, of pass voor een groot Muijsje.
Als ick hier binnen tré, soo seghtm’, Ick gae op’t huijs:
Maer ick segg (met verlof) ick gae eens op het huijsje.
ibid.
[CH1659:012]
OP HET GRAF VAN OL. CROMWEL.
Waer Crom Wel, wel waer hem dien Cromwel die hier leit:
Maer Crom en was noijt wel; is ’t niet genoegh geseit?
[CH1659:012]
AEN IOFF. CORNELIA CALF.
Danck hebt, meer waerde Vrouw als dobblen danck en meer,
Voor d’uytgelesen mij bewesen gunst en eer.
Maer wacht mijn’ uytspraeck niet op ’tmeer als manlijck trecken
Van uw’ manhafte Penn; half prijsen, waer half gecken:
(5) Volprijsen, meerder macht te vergen als de mijn’,
Die ’ck van verwond’ren voel macht sonder macht te zijn.
’T is waer, ick stick in ’twoord dat tuschen Tong en Lipp sit,
Als ick ten einde vind een’ vrouwen naem, en scripsit.
2. Maij.
[CH1659:013]
AEN HAER’ NICHT IOFF. ADRIANA LE THOR
Beleefde Maeckelaers, die mij het kunstigh pand
Van uw’ Cornelias onvrouwelycke hand,
Mij onbekende, mij onwaerde, doet verschijnen;
’t Gedencken van die gunst sal noijt in mij verdwijnen:
(5) Neemt vast dees’ weder-gunst, en besight mijnen raed;
De rechte vrientschap light in ’t straffen dat misstaet.
’t Misstaet u, en ick straf ’t, een’ tweede penn te leenen
Tot luijster van uw Dicht, dat self staet op syn’ beenen:
Denckt of ghij ’t prijsen soudt (ick stel mij in uw’ sté)
(10) Als ick sneew witten wou of Goud vergulden dé.
Eod.
[CH1659:014]
LEED OP LEED
Ick sien u naerde Voorpoort gaen:
Teun, werdt u ongelijck gedaen,
Dat God en ghij ten besten weett;
Het is mij leed tot in mijn bloed:
(5) Maer ’tis mij noch wel eens soo leed,
Soo m’ u geen ongelijck en doet.
29. May. Ant. Myeropo incarcerato.
[CH1659:015]
AD QUENDAM
Quotquot amas, fugiunt tibi se sociare puellae:
Miraris, nebulo ? notus es, et nothus es.
2. Iun.
[CH1659:016]
(DROOMEN YDELHEIT)
Wie weet wat droomen is? ick weet het; en wie niet,
Die op sijn selven, neen; die in syn selven siet?
Siet innewaerts, en denckt wat dencken is: dat’s droomen.
Die sonder dencken is, is aen syn’ dood gekomen.
(5) Maer slapen scheelt soo veel van dood zijn, als de dood
Van swijmen, en ’t geroll, van ’tliggen van een’ kloot.
Wij dencken slapende: maer dampen die doen slapen
Doen dat wij ons in ons aen schaduwen vergapen.
De Reden doet wat, maer belemmert en verwert;
(10) Soo komt dat droomen ernst, en dencken duncken werdt.
Gaet en bouwt redenen van hopen of van schroomen
Op bij de Sonn of by de Maen gesufte droomen:
Wat dunckt u, is ’t niet seer all eenerley gedrocht,
Of wat ick hebb gedacht, of wat mij heeft gedocht?
Hofwijck 15. Iun.
[CH1659:017]
VERLOREN SPEEL-REIS. 1659
Drij paer getrouwde Luij, een Wewenaer, drij Maegden,
Moe Voorburghs, moe Voorhouts, en all wat Hoofd’ of Haegden,
Verkosen weelderigh den langsten dagh van ’tjaer
Om Landen te besien en of het hier of daer
(5) Wat lieffelicker was als daer sij buren waeren.
Arm Hofwijck was het veld daer ’tleger sou vergaeren.
’t Vergaerden, en ’tgingh scheep drij uren naer den Heer
Die d’oude Dagh-Carr ment (’kmeen Phaetons Mompeer)
Van ’tOoster Veer af re’e. Bier, Boter, warme brootjes,
(10) Wijn, allerley servett op knijen en op schootjes
Verkorten meest den wegh daervan het puntigh Delft
Niet was te rekenen als voor de halve helft.
Twaelf uren sloegh de klock, als ’t ancker inde grond quam,
Op Maeslandsluijs; daer elck het water in de mond quam
(15) Van Schelviss, Cabeliau, en Suering-scholl, en Tong:
Maer d’eerste die op ’tland, ’tland van belofte, sprong,
Verschrickte rood en bleeck, als Italiaensche roosen,
En ’tswijmdender schier af, als Vissers en Matroosen
De droeve tydinghe boodschapten van, Geen Viss,
(20) En komje daerom hier, stéluijtjes, ije loopt miss:
Daer benne scheepjes uijt, maer noch weerom te komen,
En, nae de gissing gaet, soo bennense genomen,
’t Sweedsch Engelsche gespuijs doet ons die quelling an.
Uyt was de schoone hoop; en sonder een’ goe Kann
(25) Van Borgemeesters wijn, de moet lagh inde schoenen:
De brengster was niet moij; noch wouwmen se schier soenen,
Soo welkom was haer’ vracht, daerm’ aen een’ Tafel sat
Met Bottjens platt en laff in Peterceli-natt.
Het tweede was wat Salms en Pan-Ael, bleeck van wesen,
(30) Het derde, Caes en Brood: men haeste sich met lesen,
Men schoof ter herbergh uijt, men keeck eens inde Kerck,
Men viel weer inde schuijt en daer aen ’t heiligh werck,
’t Lief Troefspul, om wat min aen Maeslandsluijs te dencken,
Het mag’re Maeslantsluijs, pas goed om wegh te schencken,
(35) Iae soo afgrijsselick, dat een die sat en sliep,
Op schoot, en kijcken gingh of ’t hem niet naer en liep.
Als ’t uyter oogen was geraeckten ’t uyter herten.
De dagh begon te gaen, de Sonn wat min te smerten;
Men trad te Schipluij op, men raeckt’ op Kenenborg,
(40) En weer scheep, en noch eens, als kind’ren sonder sorgh,
Aen ’t troeven, tot in Delft; daer giericheit van Kycken
Den lust verdwenen dé van vrienden geld te strijcken.
Aen dees zij d’Horenbrug was ’t all vreugd en genucht,
En, Heiligh Holland, sprack een vrouwmensch met een’ sucht,
(45) (Ofs’ uyt Turckijen quam) wat maghmen liggen loopen!
Wij haddense verdient met honger te bekoopen,
Die malle speul-reis, jae, dat drooghe tytverdrijf:
Meer wouwse seggen: maer de Mann bedwong sijn wijf
(Dat raer is) en die twee geraeckten t’huijs in ’tbedde.
(50) Daer maecktemen de peis, men soud’t schier derven wedde.
De rest dé Hofwijck aen; elck spoeyde naer syn huijs,
Elck riep, hoe soet is ’t hier, hoe onsoet Maeslantsluijs!
Hofwijck. 24. Iun.
[CH1659:018]
AENDE MEDEREISERS
Gebueren weest verdacht, ’t leed is niet om vergeten,
Het dient noodsaeck’lick eens verdroncken en vergeten.
[CH1659:019]
AEN IUFFROUW DU MONT, MET MIJN CORENBLOEMEN
Dit eischte mij uw Mann, en daerom derv’ ick ’tsenden,
Ick, die u noijt en sagh, u die mij noijt en kenden.
Of ghijder mogelick noch vrucht noch vreughd in vondt,
Geeft hem de schuld die beid’ uw hert is en D u’ M o n t.
18. Iul.
[CH1659:020]
OP EENEN GESNEDEN ROEMER VAN IOFF. CORNELIA CALF
Dit ’s ’thandwerck van een Calf. magh ick niet poot-werck seggen?
Die ’t woord niet en gevalt magh ’t sien te wederleggen.
Mij dunckt het eigen; jae, Cornelia, ’tis waer,
’t Zijn Calverpootjens en een’ wonderlicke waer.
(5) Sij maecken slechte waer tot waer van hooger waerde.
De rijckste Coningen vervallen tot der aerde:
Die pootjens hebben noyt te vreesen voor gebreck;
Sij maecken Glas tot Goud met anderhalven treck.
Maer, Pootjens, weest verdacht; Goud maecken en vertieren
(10) Is tweederhande Kunst: sulck Goud voor mijn’ papieren,
Is dolle Koopmanschapp; en, soo ghij ’t niet en staeckt,
Schrickt voor de banqueroet, ’tis Goud tot Glas gemaeckt.
Currente rhedâ inter Vitaulium et Goudam. 19. Iul.
[CH1659:021]
(OP DEN SELVEN).
Doe ’ck desen Roemer kreegh in mijn vernoegt gesicht,
Siet, seid’ ick, ’theeft’er all geweken en geswicht
Voor d’oude Roemers; maer ’tniew Roemertje vermant’er:
Dat onderteecken ick, en zegel het,
C o n s t a n t e r.
Ibid.
[CH1659:022]
(OP EEN GESNEDEN ROEMER)
Als ick een Glas besie met steenen-stift beschreven
Naer dat ick lang en breedt syn wesen heb versint,
Is dit de beste naem dien ick het weet te geven,
Doorluchtigh, hart, bruijn, broos papier, met witten Int.
Inter Goudam et IJsselstein. 20. Iul.
[CH1659:023]
LIJCK-TROOST
Twee plaesters dienen ons, om Droefheit mé te koelen:
De Reden gaet voor uijt; die worstelt tegen ’twoelen
Van ’thert daer ’t leed in is; en dat’s hert tegen hert:
Maer in dat worstelen gevoeltmen steeds de smert,
(5) ’tZij Reden winn’ of wijck’, of onder vall’ of boven;
Iae in het heelen self is ’tjooxel vande roven
Een niewe slagh van pijn, die t’samen smert en smaeckt;
Tot dat de nagel weer het zeer eens open maeckt;
En dan is ’t op een niew: en, sou dat gaende blijven,
(10) Soo duerde pas ons leed soo lang als onse lijven.
Maer d’ander plaester, Tijd, heeft een’ ondoender kracht,
Daer voor ’tgedencken smelt en soetjens uijt syn’ macht
En vande klemm geraeckt: soo dat het leed het leed is,
Maer ongevoelick en allengskens uijt der weet is;
(15) Gelijck het hooge steil van Teneriffas klipp
In ’tzeilen uyt het oogh van ’tafgevaeren schip,
En uijt des Schippers hert allengskens werdt ontstolen,
Allengskens staet en smelt, als IJs ontrent de kolen,
Tot dat het heel verdwijn’: dat merckt de Schipper wel;
(20) Maer als ’t geschiet is best. de Wijser van ’t Gestell
Dat d’uren rabraeckt en den Tijd uijtmeett met tanden
En siet men met geen oogh, en voelt men met geen’ handen
Bewegen uijt het punt daerop het schijnt te staen,
Terwijl het noyt en staet, noijt op en houdt van gaen:
(25) Maer, als ’tbewogen is van ’t eene punt in ’t ander,
Van d’een’ in d’ander uer, soo seggen wij malkander,
De Dagh is om en wegh, de Nacht komt: en soo groeijt
Het Gras, het Kruijd, de Boom, de Bloem, en all dat bloeijt;
Soo gaet het met den sleet, met smelten en met doijen,
(30) Met af en ondergaen, wat langsamer als Troijen;
(Brand is te haestigh, en ondoet hand-tastelijck)
Soo gaet het met den rouw; tot dat het lieve Lijck
Ter aerden is geraeckt, en oock begint te slincken,
Te rotten, te vergaen, te stuijven, of te stincken:
(35) Het soete Metter-tijt ontfutselt ons het hert
En ons’ geheugeniss, tot dat het even werdt
Of ’t noijt geweest en waer. Soo sorght Hy voor ’tbehouden
Van ’tschepsel Die het schiep. Kost treuren niet verouden;
Geen mensch en stond het uijt: waer ’t leed, dat heden is,
(40) Gestapelt dagh voor dagh op wat verleden is,
’t Hert ging te pletteren. Soo leed oock als geen leed waer,
En tuschen dagh en nacht verdwijnen kon als eet-waer,
’t Waer beestigh ongevoel; jae overbeestigh waer ’t,
Daer veeltyds honden-leed ter nauwer nood verjaert.
(45) Nu light dat Lijck in ’tstof: kont ghij geen’ traenen stelpen:
’k Vergeeft de menschlickheit: wat schreijen kan wat helpen;
Maer meer niet. Stelt dan eerst de Redens kracht te roer;
Die sal u seggen, dat de Vriend die u ontvoer
Ontvoert is, en ontvoert door die hem moght ontvoeren;
(50) En dat syn sterven, vast aen de vergulde Snoeren
Van ’t Hemelsche beleid, niet af te schreijen was,
Noch nu t’ontsterven is. Valt dat geweld van glas,
En voelt ghij ’t wrangen rouw en onrijp leed verpletten,
De Tijd, de gaende Tijd, sal slyten en versetten
(55) Wat onverslijtelick en onversetbaer schijnt:
Van nu af light uw leed als slijck-sneew en verdwijnt,
En metter tijd sal ’tklein, en metter tijt niet wesen.
Gedenckt dat ick het schreef en dat ghij ’thebt gelesen.
Finitum inter Amersf. et Ultraj. 1. Aug.
[CH1659:024]
VORSTELICKE DANCKSEGGING AENDE EDELE HEEREN
BURGEMEESTEREN DER STADT AMSTERDAM
Hoogh-achtbaere Voogdij van d’aller Steden Stadt,
Voorstanders die de hand aen ’twentelende rad
Soo hecht, soo moedigh slaet, dat haer tot geenen tyden
De Welvaerd (en ick wensch ’t) noch sal, noch magh ontglyden:
(5) Soo zy dat wenschen waer, soo heet’ ick een Propheet
Veel’ eewen naer mijn’ eew, als ’twaer is dat ick weet
Noyt hert gevoelicker, noyt danckbaerer gepeisen
Van u vertrocken zijn als die ghij siet verreisen
Nu Amalie scheidt met haer Doorluchtigh Bloed
(10) Dat als de Moeder denckt en als de Moeder doet.
Elck denckt u danck op danck, elck vult des anders ooren
Met lof en wederlof van wat sij sien en hooren.
Dat ’s eendracht, inder daed; maer, of ghij ’t niet en wist,
Die eendracht werdt vergalt, of wel vergult met twist:
(15) Men twister onderling om ’tinnerlixt gevoelen
Van uw beleeft onthael, en Heeren-huijs en Doelen
Onsteken in dien strijd, die noyt verkoelen kan,
Soo lang Orange sal bestaen in vrouw of mann,
En kinders kinderen; dier yeder in syn’ jaeren
(20) Den roem van Amsterdam sal trachten te vermaeren,
En doen de wereld sien wat danckbaerheit vermagh
In herten van trouw bloed naer menigh jaer en dagh.
Lang lagens’ in haer Graf, de noyt-verwonnen helden,
Die Amsterdam gedenckt dat d’ eerste stylen stelden
(25) Van ’t schoone Landjuweel, de vrijheit van dien Staet
Daer ’tgroot achtiende deel, een Amsterdam in staet
Als peerel in de Croon van een der seven Croonen;
En ghij haelts’ uyt dat Graf, en doetse weer verthoonen
Die Hoofden van bevel, die oogen van gesagh,
(30) Die ’tvaderland soo geern, en Spagnen soo noo sagh.
’kVerstae u, groote Stadt, ’kbegrijp u, wijse Heeren,
Ghij kent d’Erkenteniss, en soecktse voort te leeren.
’t Is d’algemeene less daer ghij uw volck in tucht,
En, soo ick niet en dool, ’tvolck leertse met genucht.
(35) Noch eens danck en noch eens, voor vier Doorluchte vorsten,
Die oock met hert en hand, naer ’t in haer ed’le borsten
Tot u genegen light, een yder in het sijn
Bewijsen willen hoe en wats’ u schuldigh zijn.
Amsterdami ult. (31) Aug.
[CH1659:025]
SUR QUATRE ENVELOPPES D’UNE BOUETTE ENVOYéE
A MAD. DE LORRAINE.
Madame, craignez vous les animaux marins?
Ayez soin de vous mesme en ouurant ceste bouette.
Elle en enferme six, ce m’a dit un sot poete,
Qui ne sont pas des grands, mais qui sont des plus fins.
18. Sept.
[CH1659:026]
OP EEN’ COURANTE
Hier staet niet hoese staen, de saecken hier of daer;
Maer hoese moghten staen, waer ijeders wenschen waer.
22. Sept.
[CH1659:027]
RIJM-DWANG
Of and’re swijgen dat ick segg,
Die rijmen will, moet vanden Wegh:
De Waerheit moet’er wat om lyden;
En ’tis een’ logen van ter zyden,
(5) Die om den Rijm te berde komt:
Best doet hij, diese best vermomt;
En, is ’t waer, dat Poëten liegen,
De kloeckste zijn ’t, die soetst bedriegen.
[CH1659:028]
Severitatem amare se
Qui gloriatur Posthumus,
Si sedulo perspexeris,
Se, veritatem non amat.
10. Octob.
[CH1659:029]
GEEN VERSCHOT
Staegh light ghij mij en plaeght om penningen te schieten;
Op interest? geenssins, om niemendal, te leen.
Ey, Dirck, verschrickt mij niet; het slaet mij in mijn’ le’en;
Geen dingh en doet mij meer verschieten als verschieten.
4. Nou.
[CH1659:030]
DRONCKE TROMPETTER
’t Is waer, en ick beken ’t, ick drinck wat: maer ick denck wat,
Dat denckens waerdigh is: giet stadigh uijt een schenck-vat,
En noijt in; ’tmoet haest uijt. verstaet ghij nu mijn’ sinn?
Wat ick met blaesen spill, hael ick met suijgen in.
9. Nou.
[CH1659:031]
PENNINGEN OP INTEREST
Ghij wilt mij penningen doen onder u beleggen:
Dat ’s wel; maer penningen en penningen zijn twee:
Dirck, om recht van ’tbelegh van penningen te seggen,
Een’ sack legh-penningen belegh ick; neemt die mé.
19. Nou.
[CH1659:032]
Seuerus ille, de cathedra qui tonat
Ille Uniuersi censor exactissimus,
Ille imputatus saeculo quartus Cato,
Ille ipsa virtus, ut videri postulat,
(5) Ipsa Pietas, Modestia, Eruditio,
Dubitatur intus quis sit et quis in cute?
Dicam Latine, et unicam tot laudibus
Sociabo laudem: Homo est, et humanissimus.
Hag. 22. Nou.
[CH1659:033]
POUR UN AMI DEPITÉ.
Nobles, qui noblement m’avez donné parole
De Vous interesser pour mon contentement,
Obligez moy d’entendre un beau mot de l’escole:
Ou ne promettez rien, ou tenez noblement.
2. Dec.
[CH1659:034]
[Grieks-] Gnoothi seautòn [-Grieks]
Ian stinckt van Hoovaerdij, en derft sich wel gewennen
Te grimmen langs de straet, soom’ hem geen’ eer en biedt:
Maer mijn gesicht is kort; en moet ick hem juijst kennen?
Hij is sich aller naest, en kent syn selven niet.
6. Dec.
[CH1659:035]
AEN IAN TAST TOE
Veel ryckdoms komt u toe: maer lett van waer, en hoe:
All dat u toekomt, Ian, en komt u juyst niet toe.
15. Dec.
[CH1659:036]
PROELIUM NEOBURGICUM. MDCLIX.
Nutabant Aquilae, stabat Fortuna, faveret
Ambigua, an causae nollet adesse bonae.
Iam subridenti, jam Danis dira minanti
Si poterat Suecus credere, victor erat.
(5) Fata repugnarunt temere pugnacibus, omnis
In vitio Virtus Paci inimica fuit.
Castiganda Diis felix violentia visa est,
Quo fortunatum desinat esse nefas.
Castigatori Batavo (mirabile dictu)
(10) Iam quasi victorum non fuit aequa manus.
Hos diuina sibi seruaverat ira maniplos,
Hac opus, hac illi vi domitrice fuit.
Viderunt Aquilae, vidit Fortuna; vacillans
Haec prius, hinc illae displicuere sibi.
(15) In sua Pannonius rediit praecordia sanguis;
Mascula turbatis reddidit ora pudor;
Incaluit Batavâ virtus virtute Borussa,
Mox et idem sensit Sarmata calcar equus.
Confertae vires animi, constantia concors
(20) Iam non tempestas Martia, turbo fuit.
Cui sua perpetuus quam primum fulmina victor,
Pauca subingessit pone marinus Eques,
Ilicet, intrepidae dudum tremuere cohortes,
Momento indomiti detumuere Gothi.
(25) Tanti praesentem sociis instare pericli
Perniciem, tanti pene perisse fuit,
Ut solo dubius Gustavo judice auitus
Re dubiâ Batavis assereretur honos.
18. Dec.
[CH1659:037]
VOORHOUTSCHE TOUR
Hoe ’t met den handel en den wandel in den Haegh is,
En of ’er ’tvolck wel soo gerechtigh als geraegh is,
En weet ick niet soo nauw; God kent de handelaers;
Ten minsten ist’er voll oprechte wandelaers.
23. Dec.
[CH1659:038]
DE SUECORUM TRANSITU ET BATAVORUM EXCENSU IN FUNNIAM
Dicite praesentes, dic aevi sera futuri
Posteritas, utrius gloria cedat utri:
In terram per strata gelu tabulata, Suecum,
In flammam per aquas tendere, opus Batavum est.
25. Dec.
[CH1659:039]
UYT MIJN LATIJNSCH
Spreeckt, lieden die nu leeft, en die hier naer sult leven;
Wien, dunckt u, is van tween de grootste lof te geven?
Te Landen over ’t IJs, dat kan een Sweed: in ’t Vier
Door ’twater heen te gaen, dat kan een Batavier.
25. Dec.