Latijnse gedichten door Bastenius (Martin Baasten, 1964-)






SALUBRE CONSILIUM

Pridem relicto stare sacrario
deflens columnas marmoreo soles
    emblemate antique decoras
        et putridas. Reverenter aulæ
non iam frequentis mœnia prædicant
muscosa laudes nocte reconditas
    soli viatori benigno,
        quem meminisse iuvat priores
musea plectris grandia tinnulis
crebro replentes ac sapientia
    iuste Sibyllina repletos
        numine perpetuo deorum.
Desiste mæstam futtile neniam
partimque amatam Pallados atriis
    libare vastatis, magister.
        Tu pueris elementa trade;
Phœbus poetas, artifices pios,
doctos regentes sponte sua vocat.
    Delubra mature novantur;
        celsa subinde canunt prophetæ.



SILENTII SOCIUS




Nec nos sepulcrum dividit herbidum,
nec separamur limine temporis
    hiscente, nec vocis remotæ
        perpetuum rapiunt vigorem
venti fugaces. Me quoties libens
solaris ægrum, ducis et admones,
    hortantur extolluntque dicta
        pulvere inobruta sæculorum!
Versus legenti sidereos mihi
vivus videris, fratre propinquior,
    dum grata constanter per umbras
        verba canore sonant silente.



FIAT LUX




Nubes senecto tempore defluunt,
ætatis umbræ flebiliter volant
    fotumque dissolvunt amictum.
        Nil nimium referunt salutis;
dispecta clare sanguine pænitent
cedente necnon pectora veritas
    exuta consumit gradatim.
        Splendida dum simulacra lucent
sensusque fallunt lumine gloriæ
vel somniorum, pascor imagine
    fidens celebranda — nitenti
        posthabeo speculo profundum.
O cæca pubes, cruda superbia,
securitates inviolabiles!
    Indigna, crudelis vetustas
        integritas et inominata!






VALEDICTIO

Te, miser, demum iubeo valere.
Rebus adversis minime triumpho,
quas tibi certe tamen improbissimo
        exhibuisti.

Trita mæroris monumenta solvo.
Nam memor pectus peredunt acerba,
tum mihi factas et iniquitates
        fecimus una.

EEN LAATSTE GROET

Ten slotte wens ik ook voor jou het goede
en merk ik dat jouw leed mij niet verblijdt
— al dank je alle pijn en alle woede
aan eigenwaan en aan kortzichtigheid.

Nu is de sleetse wond dan toch genezen;
geen ziel kan ooit voor bitterheid bestaan.
Nu zie ik ook dat onrecht mij bewezen
door jou en mij tezamen werd begaan.







AD HODIERNUM QUENDAM POETAM

‘Ast’, ais, ‘arma cano quæ non cecinere priores.
    Et quare id faciam? Me in nova fert animus!’


Verg. Aen. I 1Arma virumque cano ...
Hor. Od. III 1, 1-4    Odi profanum vulgus et arceo ...
carmina non prius audita ... canto.
Cat. 85.1Odi et amo. Quare id faciam ...
Ov. Met. I 1In nova fert animus ...







VERA FIDES

Languidis castam faciem cubantis
ultimum mulcet digitis amici.
Pallor apparet gelidus; resistit
      aurea forma.
Prospera adversa et simul attigere,
dulcia et, senes, iuvenes, amara.
Consequi iam nunc nequit exeuntem
      pæne relictus.
Osculum labris tepidis frigentis
imprimit pium leviter — maritus
denique inceptat reditum beato ad
      sidera corde.
Spiritum absolvit peramans gemellum:
‘Hoc fides signo reverenda vincet.
Candidi tollemur, amate, nostræ
      mortis in hora.’











 








Hoe ook het lot met kwelling u mag slaan,
wees stil, gij maakt het erger, laat begaan;
wie duwt de golven van de zee terug?
het pogen zelf doet weer een golf ontstaan.

                    J.H. Leopold
Quamvis te feriat fortunæ fulmen acerbæ,
    lente sustenta ne patienda graves.
Sævos qui temptat maris usque repellere fluctus,
    impediens undas suscitat ipse novas.

                                Bastenius





Wees wijs en kwel uzelf niet met kwatrijnen,
die slechts het leven veel te kort doen schijnen.
Drink liever wijn en geef de wijnkan rond!
Want morgen ligt ook u tussen vier lijnen.

                    Bas den Uijl
Quid, cruciate, petis melicas perarare elegias,
    vitam tetrastichis tollere Sisyphiis?
Pocula, barde, reple calicesque hauri, cyathissa,
    vitibus exsulta! Cras tibi cymba manet.

                                    Bastenius








HEMEL

Ik vroeg: Waar woont Gij, God? “In mijnen hemel.”
Ik vroeg: Waar vinde ik dien? Toen sprak zijn mond:
“Mijn troon is boven zon en stergewemel
In eeuwigheid gevestigd en de schemel
Voor mijne voeten is dit aardsche rond.”

Ik sprak: Voorzeker, Heer, maar ach, mij blinde,
Zijn deze woorden vreemd en leeg van zin.
Waar kan mijn liefde Uwe liefde vinden?
En God sprak: “In uw hart, mijn welbeminde,
Zoek mij aldaar, ook daar, daar woon ik in.”

                  Jacqueline E. van der Waals
CÆLUM

“Supremum ubinam Te Deum agnovero?” —
“Thronus relucet æthere in extimo
    orbisque terrarum est totarum
        grande meis pedibus scabellum.” —
“Certe, Imperator. Numne ego cæculus
divinum amorem conspiciam Tuum?” —
    “Me quære et interno tuopte
        pectore; ibidem itidem resido.”

                                    Bastenius

Continue