HOc vultu Desiderius spectatur Erasmus.
Quisquis ades, sacrum devenerare locum.
Hic vir, hic ille, suum quem jactat Rottera civem:
Quem potuit civem dicere Roma suum.
(5) Ostendit tumulum Basilea, ut Rottera cunas.
Sustulit hic puerum, detinet illa senem.
Divisi longè cineres natalibus oris:
Una etenim nequiit tantus ab urbe capi.
Occidit ad prii nascentia flumina Rheni:
(10) Ad Rheni occiduas ille resurgit aquas.
Rheni a fonte fluens Mosae popularibus undis
Se levat, & vivo spirat in aere redux.
Ecce voluminibus mens est intenta legendis,
Nec vacat a solito docta labore manus.
(15) Ponte superpositus terras sublimis ab alto
Despicit, & segnem vix pede libat humum.
Aëra complexus spatiosum hoc limine solo
Clauditur, ac templi coleum habet omne loco.
Dignaque parque domus. coelo latataur aperto,
(20) Se supra patitur praeter & astra nihil.
Tempus edax istum simulacro invidit honorem,
Nec poterat positi pondera ferre locus.
Abstersere Patres senium signoque locoque.
Ille novo fulsit ponte; vir, ore novo.
(25) Rursus & Hesperiis & notus Erasmus Eoïs
Visitur Eoïs, visitur Hesperiis.
Nunc Crete narrare Jovem desistat alumnum:
Phoebaea placeat nec sibi mole Rhodos.
HIc est Vondilii tumulus. non. ille Maronis,
Et Flacci, & Sophoclis contegit ossa lapis.
Parce quiescentis cineri gravis esse, viator;
Haec superinposito nec preme saxa pede.
Iste locus sacer est: gressus averte; locumque
Attonitus multa relligione cole:
Utque decet, venerare senem, venerare poëtam,
Qui cunctos aevo vicit, & ingenio.
GRAFSCHRIFT VOOR JOOST VAN DEN VONDEL,
PRINS DER NEDERDUITSCHE
DICHTEREN.
Uit P. Francius Latyn vertaalt.
AAnschouwer, dit ’s de zark van VONDELS graf, o neen:
Virgiel en Sophocles en Flakkus dekt dees steen.
Gun dit gebeente rust: trap met geen onbescheidt
Te stout op ’t graf daar ’t lyk van zulk een’ Dichter leit.
Dees plaats is heilig: tree te rug, sta verder af,
(Hier leit iet goddelyks verborgen in dit graf)
En eer den ouden, eer, uit plicht, der Dichtren zon,
Die z’allen door verstandt en jaaren overwon.
Uit: Vondels Poëzy. Amsterdam 1682, deel 2. KB Den Haag 759 E 1 : 2.
In
Suavissimas Gemellas
Politissimi ac Disertissimi Viri
DAVIDIS HOOGSTRATANI,
Medici,
Et Scholarum Amstelaedamensium Praceptore
[KBH 121 A 32. Griekse en Latijnse tekst.]
Idem Latine.
Progenuit natos geminos rex Jupiter olim:
Progenuit natas Hoogstratius geminas.
Mira viro virtus. Divorum hic aemulus, ipsum
Aequiparat Phoebum carmine, prole Jovem.
P. Francius.
Op de Ystroom van Antonides van der Goes. In: Antonides van der Goes: Gedichten. Amsterdam 1705.
[fol. ***4v]
AD
JOANNEM ANTONIADEN,
YAE LAUDES,
Belgico carmine egregie celebrantem
Ecloga.
MYCON.
Nox erat, et puro fulgebat lumine Phoebe,
Obductoque dies nondum albescebat Eoo,
Coerulaque, et nulli turbarant flumina venti ;
Supremâ cum forte Mycon consedit in alno
(5) Piscator, medioque locum sibi legit in Ya,
Unde urbem immensam adspectans, fluviumque potentem,
Suavibus orditur numeris, fallitque laborem.
Namque canebat, uti coelo acceptissimus amnis
Amstelias praetervectus turresque domosque
(10) Liberiore fluat campo, et se mergat in aequor :
Tum laevum latus, et qua ferro ignique Pyracmon
Navibus insudat longis, ac brachia versat,
Materiamque regit docilem, fingitque regendo.
Hinc aliam sese in partem deflectit, et omnes
(15) Miratur lato dispostas ordine proras,
Lunatamque urbis faciem, et volitantia longe
Carbasa, distentosque sinus pandentia ventis.
Hae ludunt, illae stant pulvinaribus altis.
Tunc et divitias magni, viresque, decusque
(20) Fluminis, Amsteliaeque canit commercia gentis,
Utque rates toto discurrant denique ponto:
Quaequ Asia, Europeque sinu admiranda recondant,
Quae Libyae tellus atque extremi Garamantes,
Et nostro divisa refundat America mundo.
(25) Inde Caledonios amnes, Rutupinaque saxa,
Vicinumque refert Tamesin, Gallumque superbis
Sequanam aquis, Ligerimque novalia laeta secantem,
[fol. ****1r]
Praecipitem et cursu Rhodanum, ingentemque Garumnam,
Atque Tagum, atque sitas extremo in vespere Gades,
(30) Tyrrhenumque aestum, et Siculi salis otia Zanclen,
Quique undâ Venetas interfluit Adria moles.
Addit et Aegaeum pelagus, Smyrnaeque recessus,
Addit Alexandri muros, septenaque Nili
Ostia, desertasque Jovis sitientis arenas :
(35) Praecipue Rubri censum maris, Indaque regna,
Nardumque, casiamque, et olentes cinnama silvas,
Auroraeque domos, gentesque, urbesque repostas,
Quoque prius nullae steterant in litore puppes.
Cantat et ut Mauros sulcarit navita fluctus,
(40) Atque Magellani intrepidus ferventia mundi
Transiereit vada, Pacificumque recluserit aequor,
Et venas, Peruana, tuas: Ut robore multo
Iverit in Borean, atque indignantibus undis
Luctantem oceanum, ac mediam perfregerit Arcton,
(45) Insanamque nivem, et glaciei immania claustra:
Et qua Trinacriis jactat crateribus ignes
Hecla pares, glomer atque undantem ad sidera noctem.
Talia dum memorat, tenebris evolverat orbem
Purgatusque dies pleno fulgebat Eoo,
(50) Quando leves fluitare videns sine pondere nassas
Legit lina Mycon, duxitque ad moenia pisces.
At Genitor sonitum cognovit gurgite ab imo,
Omnesque exiliere cavo Oceanitides antro
Ducentes choream in numerum, plausumque cientes :
(55) Cymothoë, Drymoque Thaliaque, Dynameneque,
Nisaeeque, Rhanisque, et coerula Limnoria,
Atque Hyale, atque Rhoë cum Teutonica Galatea.
Quas inter forma ante alias praestante sorores
Flava comas Galatea virenti fronde Myconem
(60) Implicat, aeternoque comas obnubit honore.
