QUam leve rancidulis nitidas conspergere chartas
Versibus, & vatis nomine vana loqui.
Quam leve, Piëridum genti debere cachinnum,
Et nugas seclo deficiente legi.
(5) En vates turbam facimus, strepimusque frequentes.
Ipse sui Phoebus praeda futura chori est.
Iamque poëtarum Parnassus mole laborat,
Castaliosque bibit turba profana lacus.
Docte Niendali, appropera, & meliore Camoenâ
(10) Hinc procul ignarum carminis agmen age.
Et vulgus raucum & streperas sine lege cicadas
Pelle & Apollineis castra molesta scholis.
[fol. *5r]
Ordiris plus dulce melos, patriamque disertis
Vocibus & Latio jam facis ore loqui.
(15) Post Themidem Musas repetis. post jura furores.
Causidicusque tuis ingeniosa canis.
Praestat Cirrha foro, praestant hae litibus artes.
Plus juvat afflicto carminis aura reo.
Nos nobis judexque sumus, legesque forumque.
(20) Arbitrio vates vivit agitque suo.
Nos nobis rubrica sumus, decreta, Senatus.
Nil juris nostra in carmina Caesar habet.
Cogitur in nostras Princeps cum Caesare leges.
Et faciunt nobis nomina tanta pedem.
(25) Haec quoque cum possis, facias, peragasque poëta,
Dic, Themidis titulis, hunc placuisse magis.
[p. 124]
Ad Cl. Virum & poetam celeberrimum D. C. BARLAEUM, cum qualemcunque poesin nostram com- mendaret.
QUI Pelusiaci, Mavortiae plectra Canopi
Heres magnanimi carminis unus agit,
Et mihi non vates, sed vatum numen Apollo
Suspicitur gemini rexve Deusve jugi;
(5) Infantes vidit numeros: metas lapsa Deorum
Sedibus, ad fatuos decidit alta modos.
Plauserunt faciles inculta poëmata rythmi,
Aspectu tanti facta beata viri.
Dumque chelys, quod non potuit sperasse, probatur,
(10) Laetitiam petulans non capit ipsa suam.
Et vatum dilecta Iovi sub judice tanto
Audet Apollinei spernere puncta fori.
Scilicet ille mihi contemptâ Phocide solus
Carmina dat recto currere clauda pede.
(15) Musaque cum summa potuit placuisse poëtae,
Sic quoque, si nihil est, desinit esse nihil.
[fol. L2v]
[Brief van Barlaeus]
DOCTISSIME NYENDALI,
[Ook in Barlaeus, Epistolae 1667, p. 419.]
COEpit aliquod tui esse apud me precium, cum disticha illa pauca forte legerem, quae Itinerario D. Herpenii praefixisti. Videbantur mihi sapere erectius ingenium, nec carere erudito acumine, ac genio, quem in poëtis quam maximè desideramus. Itaqie judicavi jam tum, si studium hoc ex [fol. L3r] professo tractare animus tibi esset, praeclarum aliquid te & dignum tuâ eruditione scripturum. Nec fefellit me mea divinatio. Scaldis tuus devictus fidem facit, nihil de te sperari posse, quod non ipsam spem superet. In illo poëmate ostendis, nec à poëtica inventione te destitui, nec à dictione, nec à grandibus istis sonis, quos Epicum carmen exigit, praecipuè in argumento heroico ac sublimi. Perge isto pede, & summorum poëtarum, quos prisca aetas tulit, vestigiis insiste. Ego ex quo tempore illos admirari coepi, sensi me non parum in istis studiis profecisse. At jam canendi fessus barbitum meum suspendi ad postem Paladis, [fol. L3v] aut si mavis Apollinis. Tu prodi in theatrum, & emerito poëtae succede novus & vegetus vates. Argumentum, uti spero, supeditabit Patria, & aequior nobis Deus. Pro poëmate, cujus me compotem fecisti gratias ago maximas. Vale juvenis doctissime & humanissime, & amplissimum virum D. consiliarium Stratenum plurimâ salute imperti. Raptim Amstelod. Ipsis Calend. Decembr. M D C XXXI.
