Gedicht van Jacob van den Burg op Pieter Bor Christiaensz.

Inhoud

[fol. *6v]

Gedicht ter eeren des waarachtigen Histori-schrijvers
PIETER BOR.

HOe vrijheydt wert geschat van vrij-geboren lieden
Die billickheyt alleen opdraegen het gebieden,
    Wat dat de spijt vermach van een getrotste deucht
    Die noch aen wreeden dienst noch slavernij geheucht,
(5) En hoeft het Romen ons noch Grieken niet te leeren,
Wy moghen wonder wel ’t uytheemsch bewijs ontbeeren,
    Dewijl dat Bor zijn boeck ons weder stiert te handt,
    Geen boeck, gelijckmen meent, eer spiegel van ons landt,
Eer een bebloet thoneel der afgeleefder helden,
(10) Die wijlent lijff en goet voor d’oude vrijheyt stelden,
    Wiens waerde riften houdt het aardtrijck in haer schoot,
    Doch Bor bevrijdt haer naem van d’onverdiende doot.
Hier sietmen den Albaen besoetelt aen de handen
Noch van ’t onnosel bloedt, sijn tooren sietmen branden.
    (15) Hier leertmen ons den aerdt van een recht vrij gemoet,
    Hoe datmen’t meerder druct hoe datmen’t meerder voet.
[fol. *6v]
Hier sietmen niet alleen van Spaengien de ghebreecken,
Maer wat hier ook voor kaff heeft binnen ’s landts gesteecken,
    Hier wert de kloeckheyt met onsterff’lickheyt gecroont,
    (20) Der boosen ondeucht wert hier yder een vertoont.
Een nut en noodich werck, een prickel voor de vromen,
Staetschenders tot een schrik, om voor haer schandt te schromen.
    En nut en nodich werck en lang-gewenschte schat
    Die soo veel kostelheyts in sijn begrip omvat.
(25) Neerlandtsche borgerij, lieff-hebbers van’t Gemeene
Comt met eerbiedicheyt, comt en bedanckt de geene
    Die u van alles hier soo mildelick versiet,
    Wat voor, uw’ waerdste pandt, uw’ vrijheyt is geschiet:
Soo sult ghy door uw’ beed’ en danckbaerheyt verdienen
(30) Dat hy van sulcken aart u meerder sal verlienen,
    U meen ick die het eerst te recht ter herten gaet
    Te houden in gedacht hoe duur ons vrijheit staet:
Want hy die niet en doet dan dat hy staech gaet haecken
En soecken wat hy mach in d’een of d’ander laecken,
    (35) Die wert van Bor veracht; alsoo hier zulcken man
    Niet anders als alleen de waerheyt laecken kan.

In: Pieter Bor Christiaensz: Nederlantsche Oorloghen, beroerten, ende Borgerlijcke oneenicheyden. Beginnende mette opdrachte der selver landen, gedaen by Keyser Karel de V. aen zijnen zoon Koninck Philippus van Spangien, tot de droevige doot van zijn Excell. Willem Prince van Orangien hoogl. memor. Leiden (Govert Basson) en Amsterdam (Michiel Colyn) 1621, fol *6r-*6v.
UBL Groenhoven 356
Herdrukt in: Verscheyde Nederduytsche gedichten, deel 2 (1653), p. 77-78.
UBL 1198 F 10

Inhoud

Op de
LEDIGE UUREN
van de Heer
Constantin Huygens.

LE’ege luyden die uw jaeren
Meest in ledicheyt verslijt,
Wilt wat van u le’egen tijt
Voor dees’ leedicheyt bewaeren,
    (5) Daer’t onledichste gemoet
Sich sou eerder aen vergapen,
Als de leeghste mensch aen’t slaepen
Schoon hy droomde noch zoo soet.
    Nut van veeler leege daegen
(10) Is een sluymerighe geest.
’tNaeste maeghschap van een beest
Is een luye leege-wagen.
    Maer dat’s Huygens le’ege tijt,        Otia.
Die de best bestede nachten
(15) Vande besichste gedachten
Haere ledicheyt verwijt.
    Huygens onbestede uuren
Sullen, ’tgeen een ander heyt
Op sijn sweet en arrebeyt,
(20) En sijn jaren, wel verduren.
    ’tLof van ’t groene Lindehout
Sal noyt grijse tijt verdelgen,
Of de weelderighe telgen
Wierden schoon noch eens zoo out.
    (25) ’kSie de alderjonxste jaren
(Daer hy’t Kostelijcke Mal
Me’ verbeent en dreycht ten val)
Voor wat kostelijckx bewaeren.
    Sijn bespraeckte schildery
(30) Sietmen meenich mensch in sweeven,
Hoe ’t behoort, en hoe wy leven.
’t Leven heefter schier niet by.
    Staet wat. loopter zoo niet over
Eer u mallicheyt vereeldt,
(35) Leer’ we van ons eygen beeldt,
Of ’t mistellen wort noch grover.
    Teere herties die de Min
Noyt genoech en hooren prijsen
Moetmen met wat anders spijsen.
(40) Hier steeckt vrij wat soutjes in.
    Huygens uw vervoerend dichten
Heeft een ongemeene kracht,
Die het leest, die leert en lacht.
Wie zou nutter rijmen stichten?
    (45) Rijmen die een yeder een
Wil, maer niemant kan volloven,
Stijgend’ alle nijt te boven,
Dat wel eer onmooglijck scheen.
    Orpheus zangerighe snaeren
(50) Kosten, door het zoet geluyt
Van syn smeeckelijcke Luyt,
’t Gift der slangen uyt doen vaeren.
    Huygens ’ksie dat door u rijm
Al het onweer is gaen leggen
(55) Van een deel vergiftich seggen,
En de Nijt die leyt in swijm.

        I.V. Burch. I.C.

In: C. Huygens: Otiorum libri sex. Poëmata varij sermonis, stili, argumenti.
[Otia. Versus inopes rerum, nugaeque canorae.] Den Haag, Arnold Meurs,
1625. fol. c1v. UBL 1207 B 34.

Inhoud