Jan Bara: Klught van het Verslingert Moekroesje. 1668.
Uitgegeven door Marti Roos
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton007570 — UBA — UBU
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue

[fol. A1r]

J. BARA

KLUGHT

Van het

Verslingert MOEKROESJE.

————— Haec fallit amantem.

[Vignet: fleuron]

t’AMSTERDAM,

By Adriaan Venendaal, Boeckverkooper in de
Molsteegh, in ’t Groot Catechismus. Anno 1668.



[fol. A1v]

KLUGHT

Van

’t Verslingert MOEKROESJE.

PERSONEN.

            MOEKROES, Weeduwnaar.
            M. KURCK, Barbier.
            OLEF, Barbiers kneght.
            NEUSER, Doctoor.
            FEETIDA, een Hoer in eerlijcke schijn.
            BRICOL, de Schim van Moekroes.
            NEUTERTJE, allemans dienstmeyt.
            FRISSERT.
            GULHART.
            SMULPAAP, Waardt.
            RUGGEBULT, een kruyer.
            Twee Speel-lieden.
Continue
[fol. A2r]

MOEKROES. BRICOL.
O! Vivat d’Eed’le blom die mijne ziel geboort heeft;
    Langh leef Moekroesje, die de schoonste maaght bekoort heeft,
    My dunckt, alwaar ick stap, dat ick de stralen zie
    Van mijnen Hemel-zon; nu ick de schaduw vlie
    (5) Die my op d’hielen volght:
Bricol.                                          Op eene steen zes ogen,
    Moekroes, noch ben ick hier
Moekroes.                                  Het oogh heeft my bedrogen.
    Hoe! spreecktge? en groet gy niet de welvaart van zijn schim?
    My dunckt ick voor de Goon alree ten wolcken klim.
    Geen Mosse-kop zat ooit zoo diep in ’t bont gedoocken,
    (10) Als my de min in ’t hart.
Bric.                                          Wat hebje al wints gebroocken!
    Zie, dat zijn gieren; van een Minnaar na ick gis.
    Maar zegh, Moekroesje, dogh wie dat de Juffer is,
    Die u het ingewant, en middelriff zoo warm maakt.
Moekr. Een oge-blixem my tot in den kartel-darm raakt.
    (15) Zy is ma foy een beelt, dat met het minnen speelt,
    Zy is een Poepedril die al mijn zinnen steelt,
    Zy is een Nacht-planeet, wiens heerelijcke infusie
    Haar lief Moekroesje brenght geduurigh in Confusie;
    Zy is een scheeps-Compas, ick haar gestreecke naalt,
    (20) Zy is een morgenstar die ’t light op starren haalt.
    Had Naso haar gezien in ’t schrijven zijner minne,
    Hy hadde Feetida gekosen voor Corinne;
    Zy heeft een hals soo glad gelijck een Zee-tonijn,
    Haar lipjes witter zijn als ’t witsten Armelijn;
    (25) De gaatjes van’er neus, ten halven maar versleten,
    Zijn met een Passer uytgenome rondt gemeten;
    Haar borsjes, o! wat pen is die beschrijvingh waart,
    Zijn opgezwollen als het onderst van een Taart,
    En datj’er ooghjes zaaght met vier scharlake randen,
    (30) Mijn koddige Bricol, jou nieren zouden branden.
    Wegh met de losse waan der Troysche Heleen,
    Wegh met de Schuym-godin; dees voert de vlagh alleen;
    Zy dringht door Acheron, zy vonckt door Styxe nevels;
    Maar zegh, Bricol, hoe staan mijn kostelijcke knevels?
Bricol. (35) Hoe komjy aan dat schoon? je maaktme dul; o baas!
    Jouw kneevels staan gelijck de kneevels van een Haas.
Moekr. Wat duncktje van men baart? ick vraaghje naa men gramschap,
Bricol. Krul op, en zetje dan fel tegen eenen Ram schrap.
Moekr. Wat duncktje van men gier in zulcken Compliment?
[fol. A2v]
Bricol. (40) Geen helderder Moekroes en leeft ’er hier omtrent.
Moekr. Wat duncktje van men tret?
Bricol.                                              Tienvouwdigh in de breete;
    Maar, zeedige Moekroes, nogh dienje meer te weete,
    Waar op gy stoffen meught.
Moekr.                                   Laat hooren mijn Bricol.
Bricol. Jou trony, jaa alleen, maakt alle Juffers dol,
    (45) De Juffers niet alleen, maar zelfs getrouwde mannen,
    En jongelingen, die zigh t’elckens zamen spannen
    En zweeren u de doodt; vrees niet, wat droes! ick ben
    Bricol, die van dat werck den ondervinder ken;
    Weest over al beleeft, en schrick niet voor haar tronien,
    (50) Maar houdt u scharp als ick by uwe Ceremonien,
    Waar af gy meester zijt. Ick zweerje by men baart,
    Gy zijt de schoonste Nimph van heel de werelt waart,
    Dogh eerje verder gaat, besoeck voor eerst de meester,
    En laatje potzen, o Moekroes! tot zijnent leest ’er
    (55) De min u schoonigheyt (als in Narcissus beeck,
    Een water-druppel nooyt den and’re zoo geleeck)
    In ’t aanzight van zijn kint, wat valt’er veel te veynzen?
Moekr. Die zaak moet ick Bricol met ernst eens overpeynzen.
    Genoegh bedaght. Dat schuyft zoo reght naa meester Kurck.    binnen.
Bricol. (60) O aller Apen Aap, vervalje in ’t val van Urck?
Hoe zelje in ’t eynde van uw vuyle vodderijen
Gelijck een boere-loert in Momus kaken glijen!
Ick volgh uw Haze-loop, zoo zie ick in de kaart,
En hoe twee vogels u ’t hair pikken uyt den baart:
(65) Maar zaght, daar rijst een wolck; ’t zijn, celdrement twee Hanen
Op fratzen afgereght, die grager by de kranen,
Als aan het Outer zijn, ick voegh my by haar schemp,
Zoo raak ick deze dagh tot d’ooren in de slemp.

Feetida. Frissert. Gulhart. Neutertje. Bricol.
    Ick zal u dienstigh zijn.
Friss.                                 Gaa daatelijck henen, Neutertje,
    (70) Bestelt my dezen Brief.
Neuter.                                     Wel Heer.
Bricol.                                                      Hoe staat het Kleutertje!
    Vriendt, zal ick mede gaan? ick zweerje, by de Droes,
    Ick brengh haar flux, ja, flux in ’t by-zijn van Moekroes.
Gulh. Loop zamen inder yl, wy waghten wisse tijdingh,
    En voort uw wederkomst.                 Neutertje, en Bricol binnen.
Feeti.                                    Ick hoop dat met verblydingh
    (75) Dees Rol afloopen zal.
Friss.                                       Volgh jy ons lessen na,
    En houdt u by de naam van d’Eed’le Feetida,
[fol. A3r]
    Wy zullen, snogg’re meyt, de geestigheydt ter eeren,
    U tooyen datelijck in kostelijcke kleeren,
    Zoo krijght de klught een eyndt.
Feeti.                                               Indien ick immer pol
    (80) Geliefkoost heb, Moekroes passe op een looze snol,
    Die hem om-armen gaat, ick wil den Eezel leeren,
    Dat hy niet hooger dan by sleghte moet verkeeren.
Guld. Laat aan mijn gunsten de belooningh van dit werck.
Feeti. De Hoeren zijn daar in den mannen veel te sterck.
    (85) Mijn snootheyt mist niet om de gaauwste te bedriegen,
    Dies zal ick hem in slaap, gelijck een Samson, wiegen.
Friss. Peur stracks ter herbergh in, daar ick u heb gezeyt,
Feeti. Nooyt zult gy zien gebreck aan mijne dienstbaarheyt.

Moeckroes. Meester Kurck. Olef.
    Bona dies Dominus Kurckius.
Kurck.                                         Ha! minnaar van uw snoesje!
    (90) Ick wenschje veel gelucks, zijt wellekoom Moekroesje,
    Wat is ’t my vreughde dat ick uw Discipel ben!
    Nogh eensjes met een draay.
Moekr.                                      Dat ick de mode ken
    Van Complimenten is, O meester Kurck! geen wonder,
    Maar weetje niet wat nieuws?
Olef.                                            Ick schat je voor een donder,
    (95) En pronck van Nederlandt, en koom ick niet te spaa,
    Ick hoor gy zijt verlooft aan d’Eed’le Feetida,
    Dies wensch ick u veel heyls, en wel-gewenschte vrughten.
Kurck. Wel hoe, Moekroes, wat ’s dit? is’t nu een tijt van zughten?
Moekr. O schoonste Feetida! wiens scharpen adem-geur
    (100) Van uwe voordeur spat tot in uw aghterdeur,
    Gy zijt O schoone Roos in’t Paradijs gewossen.
Olef. Zoo isze oock schendigh out.
Moekr.                                            Moght ick mijn aad’ren lossen
    Op u vermogentheydt!
Kurck.                            Voort, Olef, krijgh een stoel,
    My dunckt ick voel de brandt als uyt een zwavel-poel.
Moekr. (105) Zoo zied mijn ingewant. O Feetida! mijn waarde,
    Een Basilisk heeft naauw de stercke kraght op aarde,
    Als in u oogen steeckt. Ogh! Paphos kleyne guyt,
    Die zoo veel vlammen in dees enge boezem sluyt,
    Indienje lesschingh aan mijn minne-dorst wilt weygeren,
    (110) Ick sal van dulheydt op een Ooyevaar gaan steygeren
    En zien na Feetida door verrekijckers heen.
Olef. Maar quamje, met verlof Moekroesje, dan beneen
    Gelijck een Icarus.
[fol. A3v]
Moekr.                       Wilt my den baart eerst scheeren.
    Ick zetm ’er toe.
Kurck.                    Laat staan, ick vlam op Bruygoms veeren.
Hy wast hem, en spreeckt voort.
    (115) Nu trapjy, heer Moekroes, de neck in van de Nijt,
    Wijl gy jaghtmeester van de wijden Oost-zee zijt,
    Dat in de rondte na ick hoor ruym vijftien mijlen.
Moekr. Zulcks ben ick, meester.
Kurck.                                        Foey! Hoe zitje dus te quijlen
    In ’t bekken als een zot! past dit een grooten Heer?
Moekr. (120) Het is geen quijlen, of zulck quijlen is mijn eer.
    ’t Zijn liefde-gulpjes die my uyt harts-aad’ren dringen,
Kurck. Kan dan de min soo fel een Jager-heer bespringen?
Olef, met de spiegel. Moekroes-heer, zie eens toe of alles is zoo ’t hoort,
Zegh uw beliefte sleghs.
Kurck.                            Een ander bekken, voort,
    (125) Ick merck hier fauten die geen Edelman betamen,
    Dat zulcks te voorschijn quam ick zou ’t my eeuwigh schamen,
    Ras, Olef, krijgh my hier mijn dieploot,* Olef, ras,
    Dat ick reghtmatigh kin, en baart en kneevels pas;
    Zoo, langhzaam van de neus ten lippen af.
Olef.                                                ’K zal pissen
(130) Ha! ha! ha! he! ick barst
Kurck.                                      Zoo kon nooyt meester missen.
    Haal nu mijn Passer, en mijn eycke Lineaal,
    Op dat ick in het rondt, of drykant niet verdwaal,
Olef. Ai! zit dogh stil, Moekroes, mijn meester is te verlegen
    Met een Jaghtmeesters baart.
Kurck.                                      Op zy je hooft, ter degen.
    (135) Waar is mijn dieploot weer dat ick de lenghte peyl
    Der kneevels? sus, zy staan een korreltje te steyl;
    Wel zoo, dat magh ick zien, en ’t past een rape-schilletje
    Te drillen naa de Kerck. O dubbel Ape-billetje!
    De blooheyt van den Haas hem vaak de doodt-snick baart.
Moekr. (140) Ben ick nu, Feetida, geen Eed’le schoonheyt waart?
    Uw gorgeltje dat piept gelijck een Muyze-keeltje.
    De snaren barsten van Apollos luyzigh veeltje
    Op ’t klincken van uw stem, verleydende Sireen,
    Eylaas! wanneer zal ick uw drempel overtreen,
    (145) En vallen mijn Citheer in bey haar gloeyende armen?
Olef, hem vegende. Gy zult u aan dat hout nogh branden, nogh verwarmen
    De quasten zijn te kout.
Kurck.                          Zwijgh als Moekroesje spreekt,
Moekr. Denckt dat de liefde my de harssens stukken breeckt.
[fol. A4r]
Olef. Dat gelt is langh verdient zoo gy voor geck besteet zijt,
Kurck. (150) Moekroes nu zinje schoon; een Minnaar, die met leet vrijt,
    Past op zen baart, gelijck de Winthont op den Haas;
    Gy zijt, ick weet het wel een overnooblen baas,
    Maar een dingh bidt ick u Moekroesjen in ’t verholen,
    Jeloersheyt dreyght uw kop; twee gaan ’er met pistolen
    (155) Gelaan van dubbel scherp, en micken ’t op u lijf,
Moekr. Veel liever schey ick van mijn schoonste tijdt-verdrijf,
    En schenck mijn Feetida aan ’t hoogh gezagh der Goden,
    Wie klopt ’er aan de deur:
Neuser.                                  Een Doctor, en twee Boden,
    Die samen veel gelucks opoffren aan Moekroes
    (160) Met zijne Feetida.
Meester Kurck. Doctor Neuser. Moekroes. Olef. Bricol. Neutertje.
                                            Een kraam-dronck Heer, avous,
Moekr. compliment. Zoo langh ick afganck heb zal ick uw gunsten lonen,
    Zoo langh ick adem schep zal ick mijn gunsten toonen.
    Schijt nu pistolen, schijt verraders van Moekroes,
    Ick tree, voor Feetida, spijt d’allerzwartste Droes,
    (165) De kaacken in des doodts, ja, zat zy in een Etna,
    Ick volghde mijn juweel in zulcken vuurigh bet na.
    Dat’s gangh. O Feetida! verwaght uw Bruydegom.
Neutert. Doorlees eerst deze brief. Is die u wellekom?
Moekr. Sancte Pater Romae, dit schrijftme mijn Afgodetje,
Bricol. (170) Bricol wees aan Moekroes de toegangh van dit bodetje.
Kurck. Heer Doctor, zooje wilt, ick gaaje daat’lijck voor.
    Vaar wel Moekroes.                M. Kurck, Olef, Neuser, binnen.
Moekr.                        Vaar wel Kurck, Olef, en Doctoor.        binnen.
                                                        Alle binnen.
Olef uyt, plunje bergende.
            ’t Haze-breyn is wonder zot ,, Op de losse vastelavont
                                Met de krullen in het hooft
                                (175) Dat de vlugge winden klooft,
                            Victori, ’t is liefde. Vol glori.

    Hy ken de Juffer niet, hy heeftze nooyt gesproocken,
    De Juffer leefde nooyt; hoe kan de liefde roocken
    In ’t Hazen ingewant! die zonder ogen vryt,
    (180) En zonder ooren, is gehoor en ogen quijt,
    Hier wil een euvle klught nogh op ’t Tooneel uyt groeyen,
    De riemen van Moekroes zijn ysselijck aan ’t roeyen,
    Ick tree naa binnen op het klimmen van die schaal;
    O Passer! Dieploot! O! O eycke Lineaal!                     lacchende binnen.
[fol. A4v]
    (185) Is dat al mee vryen vuyl-neus? Hoe! ben ick nogh jouw schimmetje?
    Waarom liep hy, denck ick, niet liever om Peet Immetje,
    Met ’er glimmende kinnetje, die tandelooze murf?
    Of waarom zoght hy niet die pokdalige troni, zoo wit gelijck een turf,
    Die lebbige, goore, zoorige Stijn? hola! Bricol, je verzintje,
    (190) Dat logenagtigh vercken is getrouwt; neen, mijn Moekroes, verbintje,
    Nooyt aan een klonter-vod, ick ken dat Duyvels-kruyt,
    En dan nogh een party Hof-loopsters, vis-hoeren, al waardigh uytgeluyt,
    Gelijck leb-Aaltje, kockje blick, eyt grim, daar alle dagen
    De geheele Haarlemmerdijck ziet eerb’re lieden plagen.
    (195) Bricol die weet ’er of, en heeft al mee gevryt:
    Dan is ’er eens een dievegh van servetten een neusdoeck met Aakers quijt
    En schelt, en schrolt, met schuym in de beck, op fatzoenelijcke vrouwen,
    En schent een nughter mensch voor droncken, maar o trouwen
    De blinden weeten best dat d’oogemeesters zwijn
    (200) Zoo langh ze ’er adem schept een droncke mocks zel zijn;
    Nogh evenwel ben ick om mijn Moekroes verlegen,
    Of hy moet niemant vryen, of vryen zoo het hoort ter degen,
    Gelijck Megattje dee, spijt de keeckelige vinger-spinder Kees,
    Door wien op Pinxter-dagh een vuyl-gekakel rees,
    (205) Ja hadmen toen Bricol aan riemen konnen snyen,
    Zoo had hy nooyt gedaght zijn Mie te mogen vryen,
    Maar spijt de Buur-apin, die bos-broek; roep nu keyeren,
    Een vuyl Ey in de mant daar knapt ze veur twee Eyeren,
    Foey met die dicklip, wegh, ick steurmen aan geen dreck,
    (210) Wegh Anne met de kruck; en wegh jy vuylnis-beck
    Klap-loopster op mijn dranck, geef schelmen in het hair klem,
    Eghtbreeckster lustje wat? zoo schuur half-wegen Haarlem,
    Helder op, Hoere krop
    Daar woont de kruyer op jou Hoere-kordewagen
    (215) Die gy meer liefde dan jou eyge man kondt dragen,
    Die na Oost-Injen is, wijl luys’ge Marri kijft;
    En tiert, en schelmt, en hont, en vier voor eene schrijft.
    Hey! dat ’s een schoone zo die schele Kees zel prijsen
    Als hy op ving’ren quylt. Bricol heeft een afgrijzen
    (220) Van eer-dieveggen, en brantbalcken voor den Droes
    Maar een te minnen diemen niet en ziet, Moekroes,
    Een diemen niet gekent, en die men nooyt gehoort heeft?
    Hoe is het moogelijck dat een niet u zoo bekoort heeft?
    O! daar vergeet ick ’er nogh ientje, die hier niet vergete dient,
    (225) Een felle Scorpioen, wilt met haar nimmer ete vrient,
    Je waart het leven quijt, z’heeft Padde-schuym gezogen,
    Met doghters overspel haar zwagers zelfs bedrogen,
[fol. B1r]
    Zy groeyt in aghterklap, zy leeft by smockelbier,
    Den afgront gaapt ’er naa, en vonckt het helsche vier.
    (230) De schijn-deught vult ’er borst, zy is een weeuw, O jaa togh,
    Gy zijt een brave weeuw, maar koom my niet te naa Zogh,
    Je spat niet dan fenijn, jy reekent dat ick schrick,
    Jouw tover-aanzight brenght de Reizers in een strick,
    De rijckste raacken zieck, en kort daar aan in d’aarde,
    (235) Nogh onlanghs, zooje meent, jy dees Bricol vervaarde.
    En zoght twist in zijn Eght, wegh afgesleten Hoer,
    De kuysheyt deyst te rugh voor aller Hoeren Moer,
    In ’t huysje zonder glas mooght gy u snaar bezoecken,
    Dat pokkigh Dans-beest kan uw valsigheyt vervloecken,
    (240) Zoo schuuwt een ieder, die u, O karonje! kan,
    In d’Eeglantier-straat, Teef, den jongen Timmerman,
    Nu gaat gy op die graght een vuyl bordeel opreghten,
    Maar Valcken-oogh ziet ver, hy zal uw voorneem sleghten,
    ’k Gaa aghter uyt, op hoop van verder sprongh in ’t hol,
    (245) Waght vry in korten tijdt d’affronten van Bricol,
    Uytzuypster, menschen-haat, Bedrieghster in jou darmen,
    En Weeuw van Hendricks Zoon, jou val genaakt, o harmen!
Neutertje en Moekroes uyt.
    Zie daar mijn meester zelf met Neutertje; de Droes,
    Wat draaght hy zoo bedeckt? Uw schaduw, Heer Moekroes,
    (250) Was teenemaal verwart in Haarlem-dijckse Teven.
Moekroes. Bricol. Neutertje.
    Een baisez moy la main zultge, eer gy nadert, geven:
    Gaa heen met Neutertje, bestel my dit Paket
    Aan haar, op wien ick mijn ziel-gunsten heb gezet,
    Aan mijne Feetida, ay! Neutertje ’k beloof dy
    (255) Een bruyn-gebrade Haas, jaa, by men baart, geloof my,
    Ick ben een Weewenaar, en min de Poepedril,
    Eysch jy maar watje lust, ick geef wat Neuter wil,
    Nu ick mijn Feetida zal met een Koeck vereeren,
    Nu zy, stip nygende, mijn lipjes zal begeeren,
    (260) En lurcken met haar mont den Nectar uyt men Neus:
Bricol: Zin jy Bannist? je spreeckt beloo gelijck een Geus,
    Waat geeftze naa jouw snot, en platte snater-rieten?
    ’t Is al voor Neutertje, wat zal Bricol genieten?
    Pas op, ick benje Schim, en doeje niet zoo ’t hoort,
    (265) Ick zweer by mijn baart, die Feetida bekoort,
    ’k Zweer by men Haze-mont, en by mijn zilv’re bellen,
    Dat ick een ander spel, uw liefje gaa vertellen,
[fol. B1v]
    Heeft u haar Broeder lief? belooft hy u zijn gunst?
    De schoone Feetida verheught zigh op mijn kunst.
Moekr. (270) Weest dogh te vree, Bricol, gy zoeckt vergeefs haar zinnen,
    Die ick gewonnen heb, door uwe kunst, te winnen,
Neuter. Geef jyme maar de koeck, ick brengh hem daar hy hoort.
Moekr. Mijn schaduw, mijn Bricol, zoo gy haar ziel doorboort,
    Met zangen, en met rijm: zoo ben ick heel bedurven;
    (275) Hoe heb ick het zoo fel, mijn schim met u verkurven?
Bricol. Jy loopt een dwarsse wegh, maar volghje mijn verzoeck,
    Laat ick bestelder zijn van Feetida heur koeck.
Neuter. Dat zal ick zelver doen.
Moekr.                                       Gaa, draagh dit packje samen,
    En laat my tot mijn min een heerlijck spoor beramen,
    (280) Een spoor in tot mijn trouw, Bricol, verhoe mijn schaa.
Bric. Nou heb jy ommers schult.
Moekr.                                         Ick bid mijn schim genaa,
    Genaa, Bircol, vergeef de botheyt van mijn reden.
Bricol. Loop, kniel veur Feetida, wilt daar ’t gebedt besteden,
    Kraan-ooghde nar, gelijck ’t een murwe vryer voeght.
Moekr. (285) Kom dan, geef hier de koeck, mijn hart is doorgeploeght
    Van stale vinnen door het minnen in de boezem;
    Een ander drinckt de wijn, my schencktmen enckel droezem,
    Hou daar, Bricol, een deel met Neutertje dit gelt,
    Tot meerder* loon u eens zal werden toegetelt,
    (290) Dogh breeck de vrientschap niet van my op mijne Joffer,
    Ick offer u, O twee! ’t pit van mijn harssen-koffer,
    Weest sinlijck in uw doen, pas op uw dingen scherp,
    Mijn kind’ren, Kroesje barst in zijn verliefd ontwerp.
Bricol. Daar Neutertje, tree veur.
Neuter.                                        Bricol ick wilje waghten.
Neutertje treckt Bricol ter zijden.
Bricol uyt. (295) Maar magh ick wel een naght by Feetida vernaghten?
Moekr. Ick wenschje liever by den helschen Isegrim.
Bricol. Indienje ’t ligchaem mint, zoo min jy oock jouw Schim.
    Hey! Neutertje, staa stil, Moekroes vermoort mijn zinnen,
    Wil jy de schaduw niet zoo wel als ’t lijf beminnen?
(300) Neuter. Dat’s meer als reden. zot, wat vraaghje me Bricol?
                                                                                            binnen
Moekr. O snogg’re Feetida! je brenght Moekroes op hol.
Bricol. Moekroes, nu gaa ick heen om Feetida te groeten.
Moekr. Ick val voor Feetida, Bricol, en voor uw voeten.
    O Feetida! mijn Zon, mijn ziel, mijn zulv’re schat,
    (305) Gedoogh dogh dat ick u by Venus-navel vat,
    Gy zijt, O Feetida! niet zot-wijs, en niet wijs-zot,
[fol. B2v]
Bricol. Gy zijt.
Moekr.            Mijn Feetida, gy zijt mijn rijstebrys krot,
    Gy zijt mijn snatertje, mijn simpeltje voor elck,
    Mijn kommetje met room, mijn schabbetje, mijn melck,
    (310) Mijn prut, mijn stremmelts, mijn Jericho, mijn Roosje,
    Mijn Hansjen in het bont, mijn moffjes botter-doosje.
    Dat ick een krijghs-man was ick schoof de duyvel naa,
    Jaa, waar ’t op ’t vuylnis-vat, ick zoght mijn Feetida,
    Jaa, waar het op ’t secreet by wijven, en bij mannen,
    (315) Met Oom, en Peet, en Night, ick zouw de vrees verbannen,
    En zitten by men Bruyt, myn uytgeleze schat,
    En grollen, spijt de nijt, ter zijden mijn Megat,
    En drollen darmen leegh, en met de Hemel-narren
    Besien den grooten Hont in ’t midden van de Starren,
    (320) Geen bergh hoe doncker-diep, geen nogh zoo maag’ren hol,
    Geen Oven zoo vol vuurs, ick dringh ’er in Bricol.
Bricol. Moekroesje, weetje wel dat Neutertjen op waght staat?
Moekr. Ick bid u mijn Bricol, dat gy op alles aght slaat.
Bricol. Dus zal ick doen Moekroes.                                binnen.
Moekroes naa huys gaande; eerste en tweede Speelman voor sijn deur.
    Schuyl u, Moekroes ter zijden,
    (325) Zoo mogen Veel, en Keel mijn zeenuwen verblijden.
Eerste, en Tweede Speelman.
1. Speelman. De minnaar is soo schoon, gelijck de Juffer zey,
    Dat Harp, noch Klave-koord, nogh Symbel, noch Schalmey,
    Nogh Hans-ooms Tuureluer zijn wonders kan vermaken.
2. Speelman. Wy zullen hem noghtans tot in de ziele raken.
    (330) Speul op, en houw de Bas.
Stemme: Baisez moy ma belle jeanneton.
                STeeck jouw kop, ô droezige Moekroes!        bis
                        Eer ick in jouw aenste proes,
                        Ten venst’ren uyt, mijn schoone,
                        Wilt uw beleeftheyt toone,
                (335) Aan die u volght eeuwighlijcken naa,
                Aan de verliefde Feetida.
[fol. B2v]
Stemme: Moeder ick heb ’er de bruy van de luy, etc.
1. Speelman.
                VRolijcke Kroesje mijn drollige Sul,
                Jy hebt een hoofje versiert met een krul,
                        Een krul op ’t hooft,
                        (340) Een kin geklooft,
                Een strick, een prick, een dubbele quick.
                        Wylje de Nijt van slangen berooft,
                        En valt in Venus-strick.

2. Speelman. Ick oock wat, of Moekroes de schelle klancken hoorde.
Moekr. ter zijden. (345) Nooyt lieffelijcker stem mijn zuyv’re ziel bekoorde.
Voys: Jantje zoud eens gaan uyt vryen, etc.
                2. Speelman.
I.
                O Moekroesje! vrolijck mensje,
                                Zuyv’re baart,
                                Likskes waart,
                Hebje Beulingh voor men Pensje
                        (350) Als voor Haasje? Haasje baasje,
                                Bijt de Duyf
                                In de kuyf.
II.
                Valt’er iet in Min te sammelen?
                                Houwje fris
                                (355) Aan den Dis,
                Onze snaren zullen rammelen,
                                Heer, hoe proesje
                                Heer Moekroesje,
                                Eer verga,
                                (360) Feetida.
III.
                Lustigh-rustigh, stoock het bràntje
                                In men hart,
                                Light men smart,
                By je baart, en Haze-tantje,
                        (365) Neem, Moekroesje,
                        Flux men poesje
                                Moght ick u
                                Kussen nu
[fol. B3r]
Moekroes. Eerste en Tweede Speelman.
    Voor wie dogh speelt gy Lien?
1. Speelman.                                 Uyt last van Feetida,
    (370) Die met haar zughjes volght Moekrosjen eeuwigh na.
    Na Frissers zeggen, en naa Gulharts mede-spreecken,
    Die Eed’le Juffer zal zigh nogh in zieckte steecken,
    En dalen in het graf;
2. Speelman.                Al zeytmen haar, avoes.
    Men lust niet, zeytze, neen, ick drinck maar met Moekroes.
1. Speelman. (375) Dit hooren wy ter vlught, gy kondt het ander gissen.
Moekr. Wanneer ick Bruygom ben zal ick uw dorst eens slissen.                 binnen.
2. Speelman. De drogert schuurt.
1. Speelman.                                Hy schuurt.
Frissert. Gulhart. Neutertje. Bricol. De Koeck eetende. Eerste en Tweede Speelman.
                                                        Nu is het tijdt beloo,
    Dat je alle vaardigh zijt, wijl schaft de Kock zijn zoo.
Gulh. Ick gaa zoo daadelijck naa ’t Logement van Heeren.
Friss. (380) ’k Zal, ick belooft u met Moekroes stracks wederkeeren.
Gulh. Tot flusjes dan, vaar wel.                            binnen.
Friss.                                         Gaa op mijn woorden vast;
    Bricol, stoot jy de Koeck geheel zoo in den bast?
Bricol. Ick knap met Neutertje Moekroesjes zoet vervalletje.
Friss. Laat proeven hoe het smaakt.
Bricol.                                              Mijn neut, mijn water-galletje.
    (385) Ay, geef men Heer een stuck.
Neuter.                                            Geef jy ’t, ick durref niet.
Bricol. Wie drommel zie ick, Heer, daar ginder in ’t verschiet?
    Gans zuycker ’t is Moekroes.
Friss.                                      Ty jy naa Gulhart henen,
    En jy by Feetida, daar zult gy saam vereenen
    In ’t heerlijck voorneem tot een reght-volmaakte klught.
Bricol en Neutertje. (390) Wy gaan.                                binnen.
Friss.                                     Strijck terwijl, en maackt een zaght gerugt,
    Aanziet het werck, en zwijght, ick houd my opgetogen.
Moekroes. Eerste en Tweede Speelman. Frisser.
        Nu ben ick eyndelijck tot hare min bewogen,
    O! welcken melody grasseert gy dans mon coeur,
    Je suis, O Feetida! vostre humble Serviteur.
[fol. B3v]
Zy spelen. Toon: Amarante, en zingen.
                        (395) NU in een schuyt, dan op een wagen weêr,
                        Wat is ’er aan gelegen,’t is altijdt mooy weêr,
                        Wat weet megatt, uw pol, en nimmer man,
                        Indienje wort geregen? ’t is een lompen Jan;
                        Maar niet zoo sleght gebooren als jy Hoer wel denckt,
                        (400) Hy heeft twee vlytige ooren die jouw Hoerdom krenckt;
                                      Waar blijft gereghte wraak,
                        Dat zy niet met ’er sjanckers zwarte Sare slaat
                        Naast twee vergulde Anckers daar ’er mot-kas staat?
                                      Foey van dien Helschen Draak!

Friss. (405) De Goden zijn, Moekroes, u overdadigh gunstigh,
    De Broer van Feetida was in zijn aanlegh kunstigh,
    Wy zijn om uwen ’t wil met dubb’le vreught vervult,
    Om dat gy vry van druck met d’eed’le trouwen zult,
    Op heden zult gy nogh haar eerbaarheyt genieten.
Moekr. (410) De blijdschap wisselt dees mijn oogen in twee vlieten;
    Staa Y-stroom, staa, en hoor mijn lieffelijck gezught;
    Helaas! ’k ben uytgezught; keer Y-stroom op de vlught;
    Kan ick u in uw’ coers met mijn gezught tardeeren
    Zie daar zijn tranen om met haastigheyt te keeren
    (415) In d’armen van uw Vaar, die grijzen Oceaan.
Friss. Waar koomt u, Heer Moekroes, die dighters trant van daan?
Moekr. O! toon my Feetida, dan zal ick u eerst leeren
    De Kortosy-kunst by het fris Complimenteeren.
Friss. ’k Zal u geleyder zijn na aller-Joff’ren star.
(420) Neen, Heer, ick ben de jonghst; gy, volght ons bey van var.
2. Speel-lieden. Wel Heer.
Moekr.                               Gy, Frissert, zoud mijn lage zijd bekleden?
    Dat lijd ick nimmer.
Friss.                            Weest, Moekroesje, maar te vreden;
    En ben ick voor dees reys een Jager wellekom,
    Doe my de zelfde eer als ick ben Bruydegom.
Moekr. (425) Ben ick dan Bruydegom?
Friss.                                                      Gy moet op heden trouwen
    Met d’aller-Eedelste, en schoonst der Werelt-vrouwen,
    Met uwe Feetida, die nogh van deze naght
    De streelingh van Moekroes in hare schoot verwaght.
    Ick zweerje by men Baart, daar jy oock by zult zweeren,
    (430) Ick zweerje by het bont van zaghte Bruylofts-veeren,
    En zweerje niet, ick zweer in ’t uyterste verdriet,
    Al mint jouw Feetida, men Vrient, je krijghtze niet.
[fol. B4r]
Moekr. ’k Wil van Religi, zoo het heur belieft, verranderen.
Friss. Stantvastigheyt verwint. Vertreckt gy met malkanderen,
    (435) Klop aan dit huys, men u daar reght gelieven zal.

De 2. Speellieden kloppen. Bricol. Neutertje in Saat-Juffers kleedingh.

Bricol. Waar ’s Frissert, en Moekroes?
1. Speelman.                                        Zy kuiffelen den bal
    Malkandren op ’t Raket, zie reght, daar ginder komenze,
    Tree jy naa binnen toe.
Friss.                                Hoe is het, denck ick, dromenze?
Bricol. Heer Frissert, Heer Moekroes, uw komst is vry wat spaa.
Neuter. (440) Ick kus de Bruydegom van d’Eedle Feetida.
Bricol. Moekroes, verhaast u niet als Tomelos Canali.
    Buck neer, Vrouw Feetida vereert u dees Medali.
Neuter. En deze Ringh.
Bricol.                          Mijn Heer, en deze kouzebant,
    En deze Handt-strick toe.
Moekr.                                O Venus-rijck verstant!
    (445) Nu stoffe Paris met zijn Appel op Citheere.
Van binnen werdt gespeelt.
    Staatfuffer, en Bricol, gy kondt Moekroesjen eere
    Met aghter hem te gaan, ick tree terwijlen in.
Bricol. Neuter. Jaa Heer.
Friss.                              Hoor, O Moekroes! de voorboo van jouw min;
    Dat gaat u moedigh voor in’t eerst vertreck.
Moekr.                                                              ’k Zel volgen.
    (450) Nu toont Fortuna zigh niet tegens my verbolgen.
                                        Frissert en Moekroes binnen.
Neutertje. Bricol. Van binnen werdt gespeelt.
Neuter. O Moekroes! waar gaatge daar?
Bricol. Zie dat stracks in ’t openbaar.
Neuter. Laat ons saam terwijl eerst danzen.
Bricol. Lustigh op dan, Koocker Jansz.
Neutertje, en Bricol danssende binnen.
[fol. B4v]
Frissert. Moekroes. Bricol. ter zijden, in ’t voorste vertreck van ’t Logement.
    (455) Nu naakt uw hooghst geluck, nu gaat uw pot te vier
    Doorlughtige Moekroes, nu blaakt uw Joffer-dier,
    Nu zal die eed’le maaght in haar Bruyts-zetel zitten?
    O meer voorspoedige dan ’t heerlijck hooft der Britten!
    Zet bey je kneevels schrap, verwellekoom de Bruyt,
    (460) En schudt nu alle ramp, en tegenspoeden uyt.
Bricol. Zy zullen u, zie toe, O brave baas bedotten,
Moekr. O schoonste Feetida!
Bricol.                                Gelijck een krengh aan ’t rotten.
Moekr. Begaafde Hemel-Nimph, O aller maagden baak!
    Gun, dat ick met een kus uw tover-mont genaak.
De gordijnen gaan open.
Neutertje. Gulhart. Doctor Neuser. Feetida. Frissert. Moekroes. Bricol. Meester Kurck. Olef. 1. en 2. Speelman. Smulpaap.
de tafel staat ter zijden gedeckt.
    (465) Wie lust tot blijdschap heeft die koom de Bruyt begroeten.
Gulh. Ick sal die eerste vreught met mijne wensch gemoeten;

                            O meerder als Vorstin!
                            In uwe stoel gestegen,
                            Ick wensch dat uwe Min
                            (470) Zy nimmermeer verlegen,
                            Maar bloeye in eeuw’ge zegen.

Feetida. Danck heb het gulle hart van Gulhart.
Neuser.                                                    Eerlijck light,
    Gy hebt met uw Moekroes my aan dees wensch verplight:

                            De Tritons aan het Y,
                            (475) De gladde Zee-Najaden,
                            Die moeten, altoos bly,
                            Haar in uw lust versaden,
                            En in een minstroom baden.

Friss. Gy maackt ô, fiere Bruyt! My in mijn schult verlegen,
    (480) Dogh evenwel ggen gunst mijn gunst kan overwegen.

                            Zoo langh de Dollefijn
                            Verkeert in hondert verven,
                            Zoo moetge, vry van pijn
                            U heugen meenigh werven,
                            En in vier narmen sterven.

[fol. C1r]
Feetida. (485) Waar blijft mijn Bruydegom?
Moekr.                                                Ick moet de laatste zijn.
Feetida. O oorzaak van mijn lust!
Moekr.                                          O oorzaak van mijn pijn!
Neuter. Nu bidt ick, O Jupijn! Met toebesturve vingeren,
    Dat ick op niemant magh als op Bricol verslingeren.
Bricol. Zoo moet Bricol altijt met Neuters halve-Maan,
    (490) Gelijck Vrouw Feetida, in kroesjes graci staan.
    Waar blijfje met de Veel?
De twee Speel-lieden strijcken, wyl zy alle zingen.

Toon: Wat dat de Werelt is.
                            IN spijt van Hel, en Droes
                            Koom nader, heer Moekroes,
                            Gy ziet de Koontjes blosen,
                            (495) Kip-blosjes van de min,
                            Knip roze-blosjes in
                            Gemengt met melck, en Rozen.

Kurck.                                Wilt, Bruygom, my verschoonen,
    Dat ick mijn plight, en wensch aan Feetida magh toonen.
    (500) Langh leef de brave Maaght, langh bloey de eerb’re Bruyt!
Olef. Gezegent zy uw gangh alle Eeuwen in, en uyt.
Moek. Moekroes, nu is ’t uw beurt. Merkuur, O Boo der Goden!
    Leen my uw gladde tongh, O wekker van de doden!
    O Hymen! draagh de toorts des Huwelijcks voor uyt,
    (505) Dat ick ontfangen magh mijn wel gebore Bruyt,
    Gy, Heeren, neem het my dogh af ten aller besten
    Ick durf op Feetida, en op haar min my vesten.
Zy roepen te zamen.
    Wy wenschen, bruyne Haas, u veel heyls in den baart!
Gulh. Daar rijst de eerb’re Bruyt.
Moekr.                                          Nu daal ick aardewaart,
    (510) Om mijn verdroncke ziel in de Min-zught op te dragen,
    Maar mintge my Mevrouw?
Feetida.                                    Moekroes, ogh, zult gy vragen
    Of Feetida u mint? ogh! Mijn Staat-juffer, help,
    Eer dat de liefde, ick zwijm, mijn leven overstelp.
    Ondraaghelijke last eylaas! waar wil dit hene?
Bricol ter zijde. (515) De Duyvel haal de Hoer.
Neuter.                                                            Haar adem is verdwene.
[fol. C1v]
Moekr. O Goon! koom my te hulp, vermengh geen gal met wijn,
    Ick bid u Vrienden, schaf een druppelken azijn.
Friss. Een Eed’le Juffer moet van Rinsche Wijn bekomen.
Smul-paap. Ick gaaze halen.
Bricol.                                  Zy bekoomt, en is aan ’t dromen.
Feetida droomt* geveynst. (520) Foey! schaamtge u niet, Moekroes, mijn lief, mijn vrient, mijn lust,
    Dat ghy u Feetida niet eenmaal hebt gekust?
    Verrader van mijn gunst, ben ick om uwen ’t wille
    Van Zeelant af tot hier door regen komen drille?
    A my!
Friss.     Ick zal, Moekroes, die schant gedaghtigh zijn.
Gulh. (525) Zoo handeltmen een Hoer.
Bricol.                                                  Vast hebj ’et.
Smul-paap.                                                                Hier ’s de Wijn.
Friss. O fiel! blijf jy ’er af, dat zullen wy wel klaren.
Feetida. Ay! leghme dogh te bedt.                                  binnen.
Neuter.                                          Ick zal Mevrouw bewaren.                  binnen.
Kurck. Wel Vrienden, ick vertreck, mijn dierb’re tijdt glijt heen.
    Foey! Foey Moekroes.                                                binnen.
Smul-paap.                Daar is de Waart niet mee te vreen.
Gulh. (530) Stuur my een Briefje t’huys, ick wil alleen betalen.
Smul-paap. Heel wel, mijn Heer, ick zal eerlangh ’t geteerde halen.         binnen.
Gulh. Doet zoo.
Friss.                Hoor hier Bricol, en pas wel op. Ick waght
    In Emaus u, en dat nogh voor de middernaght,
Neuser. Daar zullen wy Moekroes, en u te saam verbeyden;
Gulh. (535) En gy Speel-lieden moet dees naght niet van ons scheyden.
Alle binnen uytgezondert Moekroes. Bricol.
    Hier leyt een schendigh huys.
Bricol.                                     Dat is nouw veurje Koeck.
Moekr. Wat raadt, O mijn, wat raadt? quijt ben ick d’Eed’le Snoeck,
    Quijt ben ick vrienden, ogh! mijn eyge Schim verbaast my.
Bricol. Volgh my, nogh weet ick raadt, maar volghme ras, ick haast my.
    (540) Om u te redden uyt zoo merckelijcke noot.
Moekr. O! doet het, of ick ben gewis zoo daatlijck doot.
    Mijn waarde Feetida, moet ick u zoo verlaten?
Bricol. Dat helpt ’er niet, koom voort, je moest ’er perlegaten.
                                                                                        binnen.
[fol. C2r]
Van binnen in de Herbergh werdt gespeelt.

Feetida. Neutertje. Bricol. Rugge-bult.
    Wat doght je Neuter van de groente mijner Lent?
    (545) Stont dat mijn Vogels aan?
Neuter.                                             Mooy Niesje, wis jy kent
    De Rol van Feetida, je zint een teef om Hazen
    Den baart te likken, O! hoe wil Moekroesje razen.
Feetida. Wy gaan naa Emaus toe, light my, wie zie ick daar?
Bricol. Bricol, en Ruggebult, koom volgh ons beyde naar.
    (550) Zet hier je wagen neer.

Neuser. Frissert. Gulhart lacchende uyt.
                                                  Flux krijgh ons een Lantaren.
Zy leggen Moekroes op de kordewagen, en kruyen hem naa Meester Kurck, zingende onder ’t spelen.
                Stemme: Waar zullen wy de Vosjes jagen? etc.

            1. MEt een Lantaren gingh ’t Meysje garen                bis
                            Kruy maar voort;
                        Soo lang ’er droncke kroesjes waren, &tc.
                        O! O! O!
Kloppen aan de deur van Meester Kurck die in zijn onderkleedt uytkomt, en roept.
    (555) Hier Olef, brenghmen hier mijn Instrumente-doos.
Gulh. Daar, Vrienden, daar’s je loon.                Speel-lie binnen.
                                                Koom, zuypen wy een poos.        binnen.
Ruggebult. Moekroes is als een beest, wat valt hier langh te bruyen.
Kurck.* Zoo gaa ick weer te kooy.
Ruggebult.                                    Ick zal hem t’huys-waart kruyen.
Bricol. De Rol is uyt van Heer Moekroes, en Feetida.
    (560) Bevalt jouw deze Klught zoo roept te zamen jaa.

UYT.

[fol. C2v: blanco]
Continue

Tekstkritiek:

vs. 127 dieploot, er staat: dieploop,
vs. 289 meerder er staat: meeder
voor vs. 520 droomt er staat: dromt
voor vs. 557 Kurck. er staat: Korck.


De acht liederen van Bara’s Klught van het verslingert Moekroesje
        zijn opgenomen in de Liederenbank: