Cammaert: Landloopster - 1762.
Uitgegeven door EDITEUR
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton01668 - UBGent
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Dit is een onderdeel van de Ceneton Groeipagina. Van dit toneelstuk moeten nog alle pagina’s gedaan worden.

Continue

DE

LANDLOOPSTER,

BLYSPEL

IN TWEE DEELEN,

GEMENGT MET SANGEN,

Uyt het Frans vertaelt ende gerymt

DOOR

JOANNES FRANCICSUS CAMMAERT,

[Vignet: fleuron]

TOT BRUSSEL,
By FRANCISCUS T’SERSTEVENS,
Stads-Drucker in de Berg-Straet 1762.
______________

MET APROBATIE.


[...]

PERSONAGIEN.

CALCANTES, ouden Koopman, verlieft op NISE. Mr. le Roux.
NISE, Landloopster J.B. Isabeaux.
BRIGANI, Broeder van NISE. Mr. Brunet.
TRADÉE, Knecht van CALCANTES. Stomme Personagie.

Continue

[p. 1]
EERSTE TOONEEL.
NISE, BRIGANI.
DUO.
IN d’hoôp der tyde,
        Van de vreugd
Moet men niet myde
        Te zyn verheugt:		 } bis
        Maer de sorg voor ’t aenstaende Goed
        Zyn pynen, die men bannen moet.
                Men bannen moet.		 } bis
                BRIGANI.
Myn lieve Nise, het is waer’lyk wel geseyt,
Maer men noet denken op den tegenwoord’gen tyd
[p. 2]
Men leeft niet van de hoôp, myn’ Suster, men moet eten:
Wy hebben niet het minst’!
                            NISE.
                                    Wel haest gaet myn vermeten
En onderneming ons geheel herstellen: Gy,
Myn’ lieven Broeder, gaet, eer deês dag is voorby,
Werk hebben.
                    BRIGANI.
                    Goed.
                            NISE.
                                Gy kent Calcant’ wel?
                    BRIGANI.
                                                            Neên tot heden.
                            NISE.
Wat, neen? Als gy ’t laest’ in Bolonien getreden
    Waert op het Jaermerkt, hebt gy immers daer sien staen
Diên grooten Koopman, die, die langs de straet in ’t gaen
Syn Rekening quam op syn’ vingeren te maeken.
                    BRIGANI.
Ag! het is een’ ryk’ Man!
                            NISE.
                                    Hy, sal in myne saeken
    Al myne hope zyn,
                    BRIGANI.
                                                Hebt gy de oog gestalt
    Op syne Borse?
                            NISE.
                            En ook op syn hert.
                    BRIGANI.
                                                            syn geld
Is ons genoeg.
                            NISE.
                            En soo ’k hem trouwde?
                    BRIGANI.
[p. 3]
                                                                    Hebt gy reden
En sin verloren?
                            NISE.
                                ’k wil ’t bedrog en listigheden
    Verlaeten gaen.
                    BRIGANI.
                                Schoon dat wy zyn behendig, wy
    Zyn in ellend’ en nood! op wat manier wilt gy
Van leven en gedrag veranderen? by-desen
Hebben den middel wy om eer’lyk Volk te wesen?
                            NISE.
    Myn’ Broeder, dien word ons beyde toegeseyt
    Door een goed houwelyk. Als m’ heeft d’aentrek’lykheyt
En wetenschap om te bedienen sig met dese,
Alle herten t’saem’ komen aen ons te wese:
    Men heeft niet meêr als uyt-te-kiesen naer syn’ sin.
                    BRIGANI.
    Bejaerde Mannen niet afhangen van uw min.

[...]
[p. 35]
Haer’ houw’lyks-gift is. M’heeft ten minste niets ontdraegen
Of van de somme iet vermindert?
                    BRIGANI.
                                                            Neên wat vraegen!
’k Ben Duyvel eer’lyk Man.
                CALCANTES.
                                                        En mynen Beer? Is hy
Verloren? Soo dat gy door uwe hulpe....
                    BRIGANI.
                                                                        Gy
Siet hem in my hier staen. Ik ben den Duyvel, mede
Brigani en den Beer.
                CALCANTES.
                                                Diên laesten slag en rede
Ontstelt en dood my!
            BRIGANI, toonende Nise.
                                    En siet hier ons’ Suster staen.
                CALCANTES.
Wat soo bedriegen my!
            NISE, streelende Calcantes.
                                            Nu, nu, wilt soeter gaen:
De gramschap, segt men, komt aen d’ouderdom weêrstryde.
Peyst niet als om my te beminnen t’allen tyde:
    Dit al heeft werk genoeg. Myn min dit altegaêr
    Alleen heeft uytgevoert.
                CALCANTES.
                                        G’hebt my bedrogen, maer,
Maer Nise is soo schoon en minnelyk van zeden,
Dat, als men wel doorsiet al’ haere lieflykheden,
    Men van ’t voorgaende niets kan houden in ’t gedacht.
Omhelsen wy elkaêr.
                    BRIGANI.
                                                        Den Swager djt ook wacht.

[...]

Continue