Jan Harmensz Krul: Klucht van Drooghe Goosen. Amsterdam, 1632.
Uitgegeven door drs. G.C. van Uitert
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton056370 - Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue
[
fol. A1r]

J.H. Kruls

KLUCHT.

VAN

Drooghe Goosen.

Ghespeelt op de Amstelredamsche Kamer

Den 5. December 1632.

[Vignet: Stadswapen van Amsterdam]

t’AMSTELREDAM.
__________________

Voor Dirck Cornelisz, Houtkaeck Boeckvercooper
op de Nieuwe zyts colc, in ’t Borgoens Cruys 1632.*



[fol. A1v]
Namen der Persoonen.

TEUNTJE Moer van Drooge Gosen,
DROOGE GOSEN, een Out-Vryer
1. STUDENT.
2. STUDENT.
TRUYTJE TEEUWIS een Vryster.

Continue
[
fol. A2r]

J.H. Kruls

KLUCHT.

VAN

Drooghe Goosen.

Eerste Uytkomst.

GOSEN met sijn MOER.
Moer.WAt isser nou weer in de weegh, waerom gaeje dus pruylen.
Goosen.    Iae Moer ick ben soo moeyelick, dat ick dorst ick ging staen huylen.
Moer.    Myn lieve seun wat ist? wie hettet jou edaen?
Goosen.    Ick sweert dat ic niet licht weer sel by Lobberich gaen.
Moer.    (5) Wie deet het? Lobberich wat dat ken ic qualic loven.
Goosen.    Ick wel, doen icker guster avondt quam lietse myn soo verschooven,
    Staen kycken daer allien, en sy ginck moytjes deur,
    Neen Moer, om de waerheyt te segghen, ick neem Truytje teeuwis voor de keur,
    Ick heb de schyt van Lobberich, of sy wel weet (deynck ick) dat sy scheel siet,
    (10) Dat sy meent dat icker weer komen sel, neen ick Moer by me keel niet
    Wat heb ick met heur te doen, die verbruyde spytigh teef,
[fol. A2v]
Moer.    Nou myn seun gaet er noch iens heen.
Gosen.    Ick en selt niet doen Moer, also waer als ick leef,
    Neen, neen ’t sop is de kool niet weert myn lieve Moer recht uyt eseyt,
    Ick weet het seker oock wel, Truytje teuwis dat is noch een are Meyt,
    (15) Daer is eer in en die houter gnapjes inde kleere,
    Die weet moytjes, te leven, en heur by de luy wel te geneere
    Maer Lobberich, die is niet een myt sinnelyck, en dat is een kraftich vel,
    En sy sieter ien hiele dach uyt aers noch aers, als een steechjes morssebel,
    Komt myn iens weer wat groens over, ick selje nae Truytje toe tyen.
Moer.    (20) Hoe meughje daer toch van praeten: wantje weet wel dat ick dat niet wil lyen
    De meyt en staet me gans niet an, wanght het is een handeloose tet,
    En ick hoor dat de Vaer sulcke rancken over hem het,
    Datter hiel Amsterdam niet genoch en weet van te seggen
    Neen Goose, ick raeje wel gaetje liefde op sulck een meyt niet leggen,
    (25) Och myn lieve kynt hoe souje bewaert wesen mit sulck een doetje
    Sou jey soo gaen en verheylicken al iou moye goetie?
    Aen sulcken nufien: wilie toch eynckel op de bien dan,
    Soo siet nae een meyt die handen ant lyf het, die ryen en omsien kan
    Maer Truytie teuwis, o neen, dat sel met myn wil niet geschien.
Gosen.    (30) Iey laecktse dus Moer hebiese van iou leven wel te deghen iens besien.
Moer.    Of ickse niet e sien en heb, ic hoordent dicwils seggen.
Gosen.    Hoore seggen liecht wel, maer als ick iou sin deed waer soud ick dan myn liefde legghen.
[fol. A3r]
Moer.    Maer aen Lubbert buurs dochter, dat is de recht slach.
Gosen.    Ia wel, ick weet niet wat me Moer oock praten mach,
    (35) Dats ummers gien fatsoen?
Moer.    Ia maer daer sinne duyten.
Gosen.    Wil ick iou wat seggen Moer, die kacken wil die loopter buyten.
    Ick wil wat int oogh hebben, ic heb de schyt vant goet
    Ick die modde van gompe vryen: die de vaer is sulcken gierigen bloet:
    Neen seecker aen dat geslacht en wil ick niet, ick hou veul vande eer
    (40) En soud ick myn gaen verhangen aen Lubberten dochter, als ick sel Moer komt marghen weer.
Moer.    Wel offie dan iens saeght ofie tot West-faelse Ians wat kost bedyen.
Gosen.    Oock niet, dat dier is noch te jongh, sy soudt niet moghen lyen
    En als ick my bedenck, och Moer soo schrict myn geest
    West-faelse Ian, o die is banckerot eweest.
Moer.    (45) Wel is dat sulcken dingh, och Heer, de aldersnootste,
    Die dat eens heeft gedaen: wort hedensdaegs de grootste
    En kryght daer door de gunst van vele menschen weer.
Gosen.    Hy krygt dan dat hy kryght, d’eer kryght hy nimmermeer
    West-faelse Ian, heeft eer en schaemte bey verlooren,
    (50) Ick moetie iens een klucht, ja wonder laten hooren
    Hoe dat voorschreven Ian laest by een hoer iens quam,
    En op een seker conditi: van eender eenich gelt nam
    En wedden: dat de hoer hem nakent uyt sou trecken,
    Hoort wat te sticken, Moer ick schaemse te ontdecken
    (55) Hy liet hem Moeder naeckt vant moye Venus dier
    Daer handelen als een kint en bakeren voor het vier,
    Wat duncktje Moer, wilje me wel aen sulcken man syn dochter raen.
Moer.    Als het soo waer, neen ick kynt, ja wel wie sout seggen als je de man siet gaen
[fol. A3v]
    Ie sout meenen dat het een Predicant was, soo heylich schynt hy voor die gheen die ’t niet en weten.
Gosen.    (60) Jae myn lieve Moer, men seyt voor een spreecwoort dat syn de Katten die de kaes eten.
Moer.    Wel ofie dan iens gingh nae Teuntien, was dat qualyc
Goosen.    Neen Moer die wil ick niet, isse ryck sy is ongaelyck.
Moer.    Myn lieve kint ie weet noch soo luttick watie goet of quaet is.
Gosen.    Ick weet wel soo veul Moer, dat myn dat niet van me sin epraet is
    (65) Ick wil myn eygen sin doen Moer, wat getuul is ditte.
Moer.    Wel brandtje jou neers vaer, jey selt op de blare sitte.
Gosen.    Heer Moer hoe licht binje eraeckt, en voort spreeckie op het mes.
Moer.    Luystert nae myn reen seun, dit liericje voor een les
    Laetie van je ouwer raen, ten selje niet berouwen,
    (70) Ick heb langh inde werelt eweest, en ick heb me eerlyc ehouwe
    ’k Weet wat de werelt in het, siet nae goet, die dat niet heeft die wort verstooten.
Gosen.    Wie seyt dat Truy geen splint en het: sy is nochtans al van de grooten
    Alle rycke luy heeft zy, en haer vrienden die syn al vande best,
    Laet jou aers niet wys maken Moer, Teeuwis buur die sit al op een warrem nest
    (75) Ick weet het seker Moer hy en salder om gheen hallef Tonnetjen uyt gaen,
    En als hy komt te sterven soo sal Truytjen allien mit de buydt gaen
    Jck weet ooc wel wat ick jaegh lieve Moer houdt myn dat vry ten besten
    Wat raeckt myn dat al het de Vaer het hooft somtydts vol muysenesten.
Moer.    Datie myn sin doen wout, je sout me niet gaen nae Truyties
[fol. A4r]
    (80) Maer eer by Lubbert buurs dochter, dat sinne slechte luyties.
    En dat is recht Burgerlyck vollickje van onse fatsoen,
    Maer, alse daer sulcken Juffer an slaet, myn lieve Gose wat seljer me doen.
Gosen.    Wat icker me doen sou, Moer o die vraegh lyct ummers niet een beet,
    Ick selder eveliens me doen, als Me-Vaer saligher mit jou deedt.
Moer.    (85) Wel asser dan so wesen moet, so gater heen, en doet een schoone kraagh om.
Gosen.    En daer myn Kaffa pack by, soo selt aers niet wesen, of ick in den Haegh kom
    Alle dingh moet syn volle eys hebben, Moer ie moet nou niet nau sien,
    Ie moet rekeningh maecken, dat iet op intrest doet ten naesten by tegen tien,
    Heer ick verlangh soo, ey, laet icker heen gaen.
Moer.    Alte haestich kynt is quaet.
Gosen.    (90) Ja wel Moer ’t sel geschien moeten eer die buy weer over gaet.
Binnen.
1. STUDENT.
                ’t Hooft is op rollen, de sinnen syn aen ’t malen
    En om de waerheyt te seggen: ick en weet het niet langer samen te halen,
    Die studi die weet wat, o bloedt het heeft soo besuckt* veul in
    En ’t heeft oock niet veul te beduyen als ick myn wel besin
    (95) Ia wel ic weet niet hoe’k het best sal maken, om te raken aen de kost,
    Ick sie wel hoe geleert dat ick ben, datse myn vande armoet niet en verlost,
[fol. A4v]
            Neem ick somtyts voor inde studi te continueren ofte volherden,
    Dat ick door de oeffeningh de practyck kreegh om een goet Doctoor te werden,
    So denck ick dan weerom: wanneer kom ick te pas,
    (100) De stat is soo vol jonge Doctoren datter an het vierde part noch te helft te veel was
    Ghebeurdt het dat myn sinnen somtydts tot de kruyen strecken,
    Ick deynck, daer syn so veel Potwinckeltjes, men souwer kackhuysen me decken,
    Esti volo, mihi in Iure te begeven te studere,
    Nescio, nescio, oft oock al deur mach, met Godt, en met eere,
    (105) quid tunc, een quacksalver, dats de Reputasi alte nae, neen, dat mach niet deur,
    Soudt al wat te beduyen hebben of ick gingh worden een Procureur,
    Of een Notaris, neen by get, dat sel me niet willen valle
    Die synder mee so veul, dats oock al niet met alle,
    Daer komt me Confrater, die gaet het alliens alst my doet.
2. STUDENT.
        (110) Salve Domine, qui vales, benje niet wel emoet,
    Wat schorter an soci, na my dunckt so benje in vreese?
2. Stud.    Difficiunt mihi, anders sout tamelyck wel wese,
    Ick ben inde practyck hoe ick daer best aen raeck.
1. Stud.    Och borst dat is al de swaricheyt die ick oock maeck
    (115) Ons goetjen is vast deur, nochtans wy moeten leve,
    ’t Wil qualick oflopen, wilt geluck geen uytkomst geve
    Weetje nou niet wat raets, so syn wy deerlyck in de ly.
2. Stud.    Daer schiet myn wat in ’t sin seer goet voor u, en my
    Lichtelyc* loopter so veel op, dat wyder ons me bedropen
1. Stud.    (120) Wel* soci wat is dat.
[fol. A5r]
2. Stud.    Maer op de Boer gaen loopen.
    Ick speulen op de Veel, jey op de rommel pot.
1. Stud.    Hey, Kammeraet dat heeft hy get heel weynich slot,
    Dat waer de eer te nae, wat droes, dat waer ons schandt
    Ick loof niet ofie hebt byget beter verstandt,
    (125) Noyt sotter dingh van u gehoort als ghy daer seyde.
    Wil ick u segghen soci?
2. Stud.    Wel wats dat?
1. Stud.    Maer of wyt op een goet hylick aen leyde.
2. Stud.*    O bloet: nou wil ick wegh: wel maer, hoe wodie daer aen geraecken
    Dat ons goetje verdomineert is, die rekeningh kunje wel maecken,
    En ’t spreeckwoort seyt, men hoort veer dat de Winter kout is.
1. Stud.    (130) Seer selden hy bedyt die in syn werck niet stout is,
    Dat aen een syd gestelt daer schiet my wat in’t sin
    Een rechte middel: ia’t valt my voorseker in,
    Het ons gelucken sal: dan mogen wy weer teeren.
    By get dat ick maer wist te krygen Vrouwe kleere,
2. Stud.    (135) Wat pocken wout ghy doen?
1. Stud.    Maer ick heb flus verstaen
    Dat drooge Goose wil tavond uyt vrye gaen,
    En ick weet by wat meyt: dies wil ick het dus maeken
    Dat ghy most schicken, aen een Vrouwen kleet te raken
    En als den doncker valt gaen sitten by de deur,
    (140) Daer dese Vryster woont: komt Goosen daer dan veur
    Soo most ghy by hem treen, en u niet blycken laten,
    Als oft ghy waert de Meyt, gerakende int praeten
    Van trouwen, daer hy wis terstont van praten sel,
    Soo seght het hylick dat soud myn behaegen wel
    (145) Soo ghy ’t maer ’t troulyck meent: en seght hem daer beneven,
    Als het u errenst is, most ghy u trou myn geven
    Eyst dan een moy stick gelt: oock eenige iuweelen,
    Die ghy wel krygen sult, en wy dan ’t samen deelen
[fol. A5v]
    Wat dunckt u van die slach.
2. Stud.    Seer aerdich wel bedach
1. Stud.    (150) Kom laet ons gaen en sien, dat het so wert volbrach
GOOSEN.
        Wat dunckt jou Vryers ghy Vrysters al ’t samen nu van my
    Mach dat so niet wel deur? myn dunckt het komt al vry wel by,
    Dusken verweende Kasiack, met by hangende mouwen
    Met dusken nieuwe snofs broec, sonder ployen en vouwen
    (155) Dit is de nieuwe moode, met twee roosies op de schoen.
    Ken heur dit niet bekooren, soo weet icker niet mier toe te doen,
    Soo moy als men Moer myn nou eguert het, ja wel ’tis niet te segghen,
    De weytste schyt valck dieder is, die macher syn broeck wel by legghen,
    Dusken paer fyne poveretjes, geployt, en moytjes bekant
    (160) Van myn salige Beste-vaers kraegh gemaect, inde tyen vanden ouwen Hillebrant
    En myn lubbetien is van ’t fynste linde, datmen Moer van haer leven riede,
    En voor deese Diamant dorst Hoogh hart, myn salige Beste-Vaer wel hondert gulden biede,
    Die selicker op trou geven, met ses sticken van het alderschoonste gout
    Daer het alderminste vyfthien gulden en acht stuyvers hout,
    (165) Daer by noch een gouwe ketten: met vier dubbelde Ducaten,
    Jck mient hylick te maecken, al kost icker niet een beet om praten,
    Als sy dat moye goetje siet, sel sy heur laten bekoren,
    D’eerste groet die ’k heur doen sel: goeden avont truytie Teeuwis myn uytverkooren,*
[fol. A6r]
    Sou ick de vryegheyt wel derven gebruycken, dat icker iensies soen,
    (170) Wel iae, waerom niet, neen ick selt by me keel doen
    Want* een vryer moet stout wesen soo het ouwe spreeckwoort seyt,
    Sie daer dan dat is gangh, hier woont die soete meyt,
    Jck sal gaen kloppen iens hier bin ick om de hoeck.
Binnen wert gesproken.
    Wie klopt daer.
Gosen.    Ick bint Truytje teeuwis, mit me kaffa broeck,
    (175) Ey hartje doet eens op, ick hebje wat te spreken,
    En soo ’t niet wesen mach so moet myn hert aen stucken breken,
    Och moet ick ongetroost gaen: wats myn dat een swaer kruys.
Binnen wert gesproken.
    Iey selt morgen moeten weerkomen, truytjen die is nou niet tuys.
Gosen.    Morgen weerkomen: wel dat is so qualick niet eseyt,
    (180) Ick sel liever wachten tot morgen: zeght heur ghenacht alse tuys komt, sel je soete meyt.
    Nou mach ick weer gaen nae huys toe, holla, daer sien ickse komen,
    Isset, of is sy ’t niet, dit dient wel waer genomen.
2. STUDENT gekleet in Vrouwe kleedingh uyt.
    Och sy is het myn hert klopt in myn lyf van vreese.
    O lieve God vande liefde, geeft dat ick mach wat resoluyt wese.
2. Stud.    (185) Wel Gose waer komt ghy van daen, dus eenich inde nacht,
Gosen.    Goeden avont truytje teeuwis, ic heb hier na jou ewacht
[fol. A6v]
2. Stud.    Na myn dat loof ick niet.
Gosen.    Ick wel myn uytverkooren,
    Of ick myn vryen aen iou te kost leyden souwjer wel wat willen nae hooren?
2. Stud.    Wat Gosen, dat en meenje niet.
Gosen.    Wat seghje Truytje Teeuwis sou ick het niet mienen, och ick mient also waer als ic leef
    (190) Seliet ooc qualick nemen dat ick de vryegheyt gebruyc en iou iens ien soen geef.
2. Stud.    Dat isie ongeweygert: dat mach ick heel wel lyen.
Gosen.    Ick heb het mit me Moer over eleyt, dat ic iou wat wil vryen,
    ’t Isser hiel ondieft nae heur sin: sy het iou vaer en Moer so langh ekent
    En sy seyt seecker oock, Truytie Teeuwis datie een goed aert van een meysien bent,
    (195) Dies ick in eer en deucht, aen iou doe myn versoeck,
    Wat duncktie Truytie Teeuwis van dese kaffa broec.
    Ist al wat nae jou* sin?
2. Stud.    Uytnemende.
Gosen.    En ’tander altemael ist al wat na venant.
2. Stud.    Wel seker Gose, om de waerheyt te segghen je bint nou een ander quant.
    Alsie voor desen waert.
Gosen.    Seghje dat Truytie Teeuwis, dat is me seker lief om hooren,
    (200) Hoe soet schynt de Maen niet waer hertje, och je sint myn uytverkooren,
    Jst gien moy weer soetertie, och ick moet soo wat mit iou praeten,
    Ick hebie seker in myn hert lief, maer wat noot wast, kost ick het blycken laten,
    Siet Truytje Teeuwis, wilje by myn als myn eghte Vrou leven,
    Al dit moye goetje sel ick jou dan op trou geven,
    (205) Dese gouwe ketten, mit ses stucken goudt heel uytnemend schoon,
[fol. A7r]
    En dese Diamant is myn Beste vaer saliger wel hondert gulden voor eboon,
    Noch sel icker jou by geven dese vier uytgenomen dubbelde gouwe Ducaten,
    Wat duncktje Truytie Teeuwis souie nou niet wel bekoren late,
    Nou lieve Teeuwis kynt, doet myn sin, ey lieve neemt het op trou.
2. Stud.    (210) Ja wel lieve Gosen ick sou wel wille dat myn Moer het hebben wou
    Doch: ick neem het lyc wel an, ick selt op trou ontfangen
Gosen.    Daer ist myn eygen lief, och, nou sel ick verlangen,
    Dat ick ie weet wel wat met jou myn lief, een reysie,
    Om te weten Truytie teeuwis ofie een knechie bent of Meysie.
2. Stud.    (215) Bey Vaer, alle dinck het syn tyt eerst trouwen, en dan soene.
Gosen.    Lieve Truytie Teeuwis voeltme een reys onder me solen van me schoene,
    Och dat ie wist hoe ick brant, ic weet ie soutse blussen.
2. Stud.    Daer noch van geswegen, ey myn lieve Gose laet ons ondertussen,
    Raetslaghen hoe wy best dit werck legghen an,
    (220) Dat met myn Morties wil ons hylick schieden kan,
    Wout ghy een dinghe doen, om u en mynent wille
    Ic wist myn* Moer so moy te peyen en te stille,
    Tot dat het werck was met ons so veer gebrocht
    Dat niemant die daer leeft ons ’t samen scheyde mocht
Gosen.    (225) Wat souwen wy dan doen.
2. Stud.    Jck seltie seggen hoort dus mosten wy het schicken
    Myn Moer die het een Neef met welcke neef dat ickke
    Dickwils des avonts praet, dit is myn Moer gewent,
    En dat ick het so maeckte, vermits iey over een klooft rietje gaen kent
    Datie myn Neef versocht te trecken in jou kleere,
    (230) En iey in schyn van hem, vast komt by myn verkeere.
[fol. A7v]
    En zooje myn gerrou, in ware liefde mint
    Ic zalt jou laten toe te maecken myn mit kint,
    En alst dan zoo ver is moet het myn Moer wel lyen,
    Dies wy daer door aent eynt geraecken van ons vryen.
Gosen.    (235) O bloet dats wel bedocht: heer Truytje, dats wel frey
    Myn lieve Truytje teeuwis, Lubbert die wil inde wey.
2. Stud.    Holla daer komt myn neef ic gae en wil hem spreken.
1. STUDENT uyt.
Gosen.    Siet toch Truytje dat hy ’t doet, al soud ick hem een dicke duyt in syn hande steken.
2. Stud.    Ick selt wel klaren, hoort iens neefje, hoort, een woortje hem hem,
1. Stud.    (240) Wel Nichje, wel myn docht wat is dat voor een stem,
    Bin jeyt wel goeden dach;
2. Stud.    ’k Sou gaeren u wat vraeghen
    Sout ghy ’t wel willen doen
1. Stud.    Het mach myn so behaeghen.
    Ick doet, ’t ken oock so syn, ick doe het Nichje niet.
2. Stud.    Ick wilde wel dat ghy wout leenen wat u kliet
    (245) Aen dese Iongh man, die u weer (om sekere reede)
    Soo langh vergunnen sal te hebben syne kleede
    Om seeckere oorsaeck die ’k u niet wel seggen ken.
1. Stud.    Tot uwen dienst ick Nichte wel gewillich ben.
2. Stud.    Seer wel ’k salt weer verdienen.
1. Stud.    (250) Wat meughje praeten, lieve Nichje soujet mienen,
    Kom laet ons gaen, op dat wy moghen ons verklien.
2. Stud.    Maeckt geen gerucht ey laet het stilletjes toch gheschien.
Al ’t samen binnen.
TEUN, de MOER van GOOSE.
    Wel machmen segghe dat een Hollantsche rycdom mit suynicheyt wort vergaert,
    Dat is wel ebleecken aen Aleuwerich lubbert int hinckende* paert,
[fol. A8v]
    (255) Die hem soo sober behulp in syn leven, dat hy selden dach,
    Anders op syn Tafel als een potje karremelck sach,
    Iae hoe kout dat het was hy souje selde mier als vier Turfies an ’t vier stoocken,
    En syn wyf sel heur leven niet een hutspotjen, of een sootje vis veur heur mont koocken,
    En so pleeghmen by oudts te doen, maer komter nou iens om in dese benaude tyen,
    (260) Men gast, en brast, de winsten syn kleyn, dies ken me niet bedyen,
    De luyde die proncken en pralen noch alle daghen hoe langher hoe meer,
    Men hout costelyck huys, en men speult vast alle daegh moy weer
    Even wel vrienden so moet het vande langhte of vande briete komen,
    Myn man saligher plecht in syn tyt te segghen, ’t is soo ver, dat de menschen, gien mier sonde schromen
    (265) Daer de Conscienti ruym is, daer komter noch veel wel aen goet,
    En ’t ouwe spreecwoort zeyt, soo ment dickwils ghewonnen het datment dan zoo weer verteren moet.
    Men siet huydens daechs, zullender nou iens jongheluy trouwen,
    Men moet om de sleur te volgen, mee een groote Bruyloft houwen,
    ’t Is, die, en die moetmen nooden, die, en die mooghje niet verby,
    (270) Dat en dat moet er wesen, waerom niet, ick macht zoo wel doen als zy,
    Alle dingh moet dubbelt ondieft wezen van bancketten leckere Wyn,
    Men moet het wat eerlyck maecken, daer zullen vande groote te Bruyloft zyn,
[fol. A8v]
    En somma sommarum so blyfter altemet een duysent gulden of twie in de loop.
    En die veel verbruyloft die is ver an de quaetste koop,
    (275) Is men getrout, ’t is sulck huysraedt sou in die kamer wel moy passen,
    En was dat mit hout werck beschooten, hier bancken, en daer mit kassen,
    Hier weer, een ditje, en daer weer een datje, somma het goeitje gaet deur
    Maer dat de luy heur selfs wys waren, ick hilder ’tgeltie veur,
    Men moet een meyt hebben die ’t werck doet, en een die op de koken past,
    (280) Men haelt voort een waster in huys, als men gortwous een drie weken kliere wast,
    Komt moer in de kraem, daer moet voort een minnemoer binnens huys,
    Steegh een neyster op de vloer, met schuersters en sulc ghespuys,
    Maer soo myn seun Goosen eens quam te hylicken, oft te trouwen
    Ick meen dat wyt op zyn Ouwe-Testements of klaren souwen,
    (285) Maer waer of myn seun, deync ic, toch so langh mach blyven,
    Hy ging al kort ande middach uyt, en ’t is rechtevoort al op het slach van vyve,
    Nou ick mach gaen en verwachten hem, en hooren hoe hy gevaren is
    Ick salt van hem wel verstaen offer hoop om ’t hylick te klaren is.
Binnen.
[fol. B1r]
GOSEN, inde STUDENTS kleeren.
    Nou pas ick op niemant niet nou heb ic hiel goede saecken,
    (290) Nou wil ick wel tien tegen ien setten, dat ic tot myn wens sel geraecken,
    Hier het men Moer myn een register me geslangt, watse myn al sel int hylick geven,
    Hier het syt van stickje tot beetie altemael by malkaer eschreven,
    Voor ierst het me Moer belooft te geven duysent pont vlaems an riet gelt,
    Behalven linnen en wollen, gelyck syt hier by malkander al ’t samen het estelt,
    (295) Voor ierst een satyne wammes, mit twee Kaffa broecken,
    Twaelf hemden, mit twaelf kraeghen, en vierentwintigh neusdoecken,
    De helft mit lommersticjes, de rest mit speldewerck, en kantjes
    Twie nieuwe mantels, mit ien paer bonte wanties,
    Een nieut bedt mit syn toebehoor, van lakens, en dekens
    (300) Noch isser al mier laet sien het heeft al vry wat gerekens
    Twaelf Slaep laeckens, die noch van myn Besie saligher syn ekomen
    Met vierdosyn servetjes heel fyn, en uytgenomen,
    Twie bekers, twie schalen, mit ses silverde lepels elck vyf gulden waert,
    Die myn Bestevaer saliger noch inde schuttery* het vergaert,
    (305) Siet daerme is het gang, nou mien ic het kortjes te praten
    Trouwen, ick wilder op an houwen, dat sydt myn iens doen wil laten,
    ’t Is vasticheyts genoech als heur een vryster soo veer bloot geeft,
[fol. B1v]
    Ick bin genoech versekert, dat de saeck int minst gheen noot heeft.
    Hoe vryer hoe beter, sie daer mee dan dat is gangh,
    (310) Hou sich, is Truytje niet tuys, waer sinje hier volck, hoe wachtie dus langh?
    Ick moet vry wat op myn Reputasi staen, en segghent wat statich soo word ick geacht.
TRUYTIE boven uyt* het venster.
    Wat is iou seggen.
Goosen.    Maer dat ick hier soo langh sta en wacht,
    Sin iey dat Truytie Teeuwis, wel hoe binje dus verandert.
Truy.    Wel hoe ist mit iou maloenen.
Goosen.    Sinie gesteurt lieftentie, comt hier by me ick selse weel of soenen,
    (315) Ick sachje van avondt miest by doncker, soo dat ick schier niet wist,
    Of ick aen Truytje Teeuwis, my oock had vergist.
Truytie.    Wel hoe ist hier stelje den dief soo gaet vry deur,
Gosen.    Weetie wel wie ick bin, hoe ae kenie myn in dit kleet niet Truytje Teeuwis, ick binder veur.
Truytie.    Je sint die ie sint ick wil hier niemant lyen.
Gosen.    (320) Wel Truytie Teeuwis ick kom in iou Cosyns klieren, gelyck het geseyt was, om iou wat te vryen.
Truy.    Wel oene binje mal, of sinie buyten weste seg droncke bloet.
Goosen.    Myn dunckt by me keel dat hem dit soo hiel wel noch niet op en doet
    Wel Truytie, kenie me niet, wel weetie niet wie ’k ben
    ’t is Gosen.
Truy.    Jck weet van Goosen niet, seght vry dat ick Gosen niet en ken
    (325) En packtie voort van hier oft selie niet wel bekomen.
Goosen.    Hoe droes sel dit noch gaen, wat hebje veur enome
[fol. B2r]
    Myn te bedriegen: neen Moer dat gat en boor je niet,
    Is ie de koop berouwe, geeft men het myn weerom, hoe nae hoorie niet,
    Ick segh noch istje berouwe langht en het myne weer dat ickie heb egeven.*
Truy.    (330) Iey myn wat egeven fielt,
Gosen.    Hebie van al iou leven
    Hoe nae wilt iet nou ontkennen: ja binie op sulc bedrog uyt,
    ’k Segh datie myn men goet weer geeft, hebier berou van, en scheyder noch uyt.
Truy.    Ic segh datie een onrecht vuer hebt dus pact iou van hier want ick weet nergent van.
Gosen.    Dat zel ic iou wel wys maken: iou kronie wat mien iey, dat ick iou niet en kan,
    (335) Jc wil niet van hier ie zelt men ierst al myn goet voor den dach halen
    En datie myn kleeren verandert hebt dat sel ick wel an iou Cosyn betalen.
Truy.    Ick zgje noch iens schobbeiac pact iou van hier, of het zel ie berouwen.
Gosen.    Durfie noch spreecken iou diefech ic wil myn goed weer hebben, of de droes sal de keers houwen.

2. STUDENT, in sijn Manne kleedingh.
    Wel speciael, hoe dus, wat ist, hoe tierie dus byster,
    (340) Ic loof byget niet datje al dese swaricheyt maect en dat om een Vryster.
    Of isset wat anders, ey lieve zeght wat isser inde weeg,
Gosen.    Wat sou ic iou segghen, ey siet wel watter is, ’t is so’t is, ten is gien deegh.
2. Stud.    Dat sien ick wel daerom vraech ick het watter is dat jou toch let.
Gosen.    Wat souwer wesen, by get dat myn dese kronie dus bedrogen het.
[fol. B2v]
    (345) Na dat ick meen vrunt soo binje verdoolt, ick selje segghen hier onder weghen,
    quamen myn flus twee olicke Studenten teghen,
    Die geweldich lachten en haer op’t hoogst beroemden
    Dat sy een hadden bedroghen diese Drooghe Goosen noemden.
    Of iey die man bent en weet ick niet, den een was in Vrouwen kleere
    (350) En seyde teghens den ander eyghet maet soo most men Drooge Goosen scheere,
    Sy lachten en sy sprongen, sy waeren soo vrolick en verblyt.
Gosen.    Maer seght myn toch vriendt ofie oock letten, op haer kleedingh en haer habyt.
1. Stud.    Den een die hadden een Vrouwen kleet aen en heb ick recht onthouwen,
    Soo hadse soo een weerschyne rock an met een swarte bouwen,
    (355) Een wit schorteldoeck veur, dees hoordden ick seggen, laet ons gaen na de vrient
    Daer wy dese Vrouwe kleeren hebben van gelient.
    En brenghen die weerom: den ander scheen een Ioncker
    En na myn docht had hy een satyne, of kaffa pack an ick kost so nau niet sien, het was wat doncker,
    Ick hoorden dat hy sey nu syn wy wat verlost van onse armoed pover,
Gosen.    (360) Och buren stae by vrienden kyck uyt, wat comt myn over
    Och watte fielten sinneder sulcke schelmen ick en kent niet gelooven
    Datse myn van myn gelt, van myn goedt, van myn klieren so berooven,
    Het ken niet wesen en nochtans moet ick het gelooven ’t gheen dat dese man seyt,
    Hoe sel ick myn Moer nou tuys komen: och hoe dit best an eleyt,
[fol. B3r*]
    (365) Och Heer, als ick tuys kom, wie weedt het hoese baren sel, en watse al sel segghen
    Sou ick wel durven tuys komen, o neen ick wildt niet onderlegghen.
    Al onse buren sellent myn verwyten waer dat* ick koom of gae.
    De jonghers op de straet die wyse myn verseker mit vingeren nae,
    En komt het onder de rederyckers, soo raeckt het inde meulen,
    (370) Dat Vollickie, och ick sorgh die sellent voor een klucht speulen,
    En ummers is het waer, ’t is t’Amsterdam eschiet myn goede maet,
    Weetje myn niet te seggen waerse heen liepen: ey geeft myn toch wat raet,
    Och kost je myn toch helpen dat ick myn klieren sleghs weer kreegh,
    quam ic dus tuys ’k weet verseker dat myn Moer uyt schrick ter aerden neer seegh,
    (375) En nochtans sel zyt moeten weten, hier langh te staen dat heeft geen val,
    Den ien often ander mocht men hier komen te sien. soo raeckt het toch wel over al,
    Och myn goede speciael wille myn tuys brengen, ick selse wat vereeren,
    Want ick zorgh dattet myn Moer niet ghelooven sou willen dat ic so bedrogen ben mit dese beroyde kleere
    Daerom wild ick wel datje mit myn ginght, en kennis vande saeck droeght hoe ick bedrogen ben.
2. Stud.    (380) Seer garen goede vrunt ’k wil al doen wat ick midt myn vermogen ken.
Gosen.    Hier woon ick klopt, ey klopt, ick sal hier noch wat blyven
    Ick vrees myn Moer die sal geweldich mit me kyven,
[fol. B3v]
    Ey ga jy eerst allien en siet dat jet van vers so wat praet
    En seghter hoeder evaren is, schickt het* ten besten myn goede maet.
2. Stud.    (385) Holla hou isser niemant in?
Teuntje uyt het venster,
    Wel iae, wat is iou segghen.
2. Stud.    Maer sootie beliefde Moer. ick had wel gaern met iou wat over te legghen.
Teuntje.    Ia wel, so moetie morgen weer komen ic open by nacht gien deur.
2. Stud.    Iae wel Moer de saeck is wichtich. ’t sel moeten weesen ie seun isser veur.
Teuntje.    Myn seun waer is die.
2. Stud.    Maer ginder staet hy.
Teun.    Wel laet het selver komen.
    (390) Ick gis datse beyde gaer fielten sint, en datje dievery hebt voorgenomen.
Gosen.    Och myn lieve Mortje, ick binder selfs, ey lieve laet myn in
    Ick seltie segghen hoe dat ick bedroghen bin.
Teun.    Wat noemie myn iou Moer, wat loser schellim sticken
    Meenie myn so te bedrieghen iou fielten neen ick selje dat wel anders schicken,
    (395) Packtje voort van hier, of ick maec gerucht, wat mienie dat ick myn seun niet beter kan,
    Iey sint ien schobbejack en myn seun heeft syn kaffa klieren an,
    Daer an sien ick wel datie op bedrogh uyt sint voort van hier iou boeven.
Gosen.    Och myn lieve Moertje roept niet ie selt myn, en jou bedroeven,
    Jck sin bedrogen van myn goet, en klieren altemael berooft
    (400) Vraeght het dese Ionghman vry, is het saecke datje myn niet en gelooft.
Teun.    Ie praet so je praet ic loof den een so veel gelyc den ander
    En dese practycken hebje al op estelt verseker mit malkander*
[fol. B4r]
    Ick seghie noch packtie van hier, en gaet datelyck uyt de stoepe
    Of ic sel op een becken kloppen, en de buuren te hulp roepe.
2. Stud.(405) Bedaerie Vroutje, en op myn reden let te deege,
    Iou seun, so hy uyt vryen gaen soude quamen hem twe Studenten tege
    Daer vanden eenen was in Vrouwen schyn gekleet,
    En hebben haer bedroch aen uwe seun besteet,
    Dees in het Vrouwe kleet is by u seun gecomen,
    (410) U seun bedrogen door den doncker heeft genomen
    In plaetse van syn lief de listige Student,
    Die loose schelmery u seun heeft voorgewendt
    Als dat haer Moer int minst niet souden wille lye,
    Dat u seun comen sou, om haer dochter te vrye.
    (415) Dies gaf sy hem die raet dat hy met and’re kleere,
    In schyn van haer Cosyn, met haer so most verkeere,
    En namen hem also zyn kleet, al wat hy hadt
    Gaf hy haer tot een trou, sy hebbende de schat.
    Die gingen aen de wint, iou seun bedreef ghewelt
    (420) En meenden dat zyn Vryster hem dit had bestelt,
    Doch mits ick heb gesien, dat het dus is gevaren,
    Versocht u seun dat ick soud me gaen, en verklaren
    De saeck gelyck zy inder waerheyt is eschiet,
Teun.    Iae wel van myn leven hoorden ic sulcke sticken niet
    (425) Waer weetmen van sulcke rancken te segghen, ic hoordent noyt myn leven.
Gosen.    Och myn lieve Mortjen ick en kost het niet beteren, ie moet het myn vergeven,
Teun.    Gaet voort in huys: dat je niemant en siet eert over al de Stad raeckt,
    Je hebt moy uyt vryen eweest, ’t isser wel emaeckt,
    Wel vrient ick danckje voor de moeyten,
Gosen.    Ick wilje onse lieven Heer bevelen.                    Binnen.
2. Stud.    (430) Vrienden dit spel is uyt maer sullen dese kluyt op morgen noch eens weer spelen.
EYNDE.
I.H. Krul.
[fol. B4v: blanco]
Continue

Tekstkritiek:

Titelpagina: 1632 Het laatste cijfer van het jaartal is niet goed leesbaar.
vs. 93 besuckt De t is onduidelijk en te hoog gedrukt.
vs. 119-120 Lichtelyc / Wel er staat: ichtelyc / LWel
vs. 127 2. Stud. er staat: 1. Stud.
vs. 171 Want er staat: Wat
vs. 197 jou er staat: nou
vs. 222 myn er staat: wyn
vs. 304 schuttery er staat: schuttety
voor vs. 313 boven uyt er staat: bove nuyt
vs. 329 egeven. er staat: egeveu.
vs. 367 dat er staat: dar
fol. B3r: ten onrechte aangeduid als B5.
vs. 384 et er staat: hrt