Jan Zoet: Tweede deel van Drooge Goosen. Amsterdam, 1636.
Vervolg op de Klucht van Drooghe Goosen. Amsterdam, 1632, door Jan Harmensz Krul.
Uitgegeven door drs. Nanny ’t Hart
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton101420 — Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue
[fol. A1r]

I. SOETS

Tweede Deel

Van

DROOGE GOOSEN.

Op’t Spreeck-woort:

  Men koopt dickmaels een Koe
En krijght het Kalfje toe.

[Vignet: fleuron]

t’Amsterdam,
________________________________

By Iacob Thomasz. Sergeant, Boeck-drucker,
woonende inde Thuyn-straet, in St. Joris.
Anno 1636.

[fol. A1v: blanco]
[fol. A2r]

Aende Const-lievende ende verstandighe
Ionghmans
WILLEM IANSZ.
Laeckeman,
Ende
GERRIT SYMONSZ.
Peltier,
Mijne besondere Vrunden.

GUnstighe Const-broeders, U L. menighvuldighe voor desen (aen myn bewesen) weldaden hebben myn gheprickelt om mijn Tragoedie van den onluckighen Gnemon (die met den eersten in druck uytghegeven sal worden) tot een teecken van plicht-schuldighe danckbaerheydt aen U L. op te offeren, dan alsoo het droeve niet altijdt even aenghenaem en is, heb ick niet konnen naer laten desen mynen Droogen ende belacchelijcken Goosen U L. mede ter hant te schicken, op dat alsoo het suer met een weynigh soet gemenght zijnde, dies te aenghenamer mocht zijn, ontfanght het selve dan met soodanighe gheneghentheydt als ick het selve U L. op-offer, bevelende U L. ondertusschen inde bescherminghe des al-beschickers, ende ick blijf ondertusschen
U L. Dienst-bereyden
J. SOET. Niet soeter.


[fol. A2v]

Tot de berispers.

            SChoon dat Goosens malle praet
            Iuyst gheen matigh rijm en slaet,
            Wilt hem daerom niet verachten:
            Want het schijnt wel dat den bloet
            (5) Inde malheydt opghevoedt,
            Van dees faut hem niet kost wachten.
            Komt dan ghy die beter weet,
            En sijn lamme tongh versmeet,
            Op dat hy mach matigh spreecken,
            (10) Dan weet ghy hier toe gheen raedt,
            Bid ick datje mede laet
            Het berisp’ van sijn ghebreecken.
I. SOET.
Niet soeter.


PERSONAGIEN.

            Twee Studenten.
            Drooghe Goosen.
            Teuntje Appelpens, de moer van Goosen.
            Ioncker Vrerick, deurtrapt Vryer.
            Trijn Ians, een Snolletje.
            Meester Barent, een Snyer.
            Meester Hans, een Barbier.
            Mary, een Vroemoer.
Continue
[fol. A3r]

Eerste Wtkomst.

Twee Studenten.
1. Stud. O Bloet maet ’k lach men slap, men buyck die schynt te scheuren,
            Wie ofsen leven oyt doch sulcken pots sach beuren?
            Dus slecht en onversiens te raecken uyt ons druck,
            Hoe licht verkeert en draeyt het wispelturigh luck
            (5) Noch gistren heel beroyt, en nu in kaffa kleeren,
            Dus fraey weer in den dos, waer mee dat ghy met eeren
            Mooght komen by de luy.
2. Stud.   En dat dit brave goudt
            Dat komt ons noch het best in dese groote koud:
            Want het is t’hans geen tijt om by de straet te swieren:
            (10) Maer beter op een plaets, waer dat de brave vieren
            De mout-vocht wel op-drooght, en daer, daer de Waerdin
            Of ’t Meysjen ’t moysten is.
1. Stud.   Daer praetje nae men sin.
            Dat is rechte slach, hoe weetjet soo te gissen?
2. Stud.   Wel hoe, op dese streec en kan dat lant niet missen,
            (15) Ick weet van buyten wel datjet doch soo begeert.
1. Stud.   Wat duct u macker, heeft hy om niet gestudeert
            Die sulcke practyck weet?
2. Stud.   ’k Segh het een kloeck verstant,, is
            Die’m so behelpen kan, oft al een lutje schand,, is,
            Daer moet men niet op sien, ’t heeft dickwils sijn bescheyt,
            (20) Dat men ghebruycken moet een wijs en kloeck beleydt,
            En princepael in noot, dan isser niet bequamer.
1. Stud.   Soo docht de Factoor mee van d’Rederijckerskamer,
            Wanneer dat hy nu lest door een seer brave vond
            Schier al het kamers tin nae Lombardyen sond.
2. Stud.   (25) Het kamers tin, wel hoe, dat heeft hy dan genomen?
1. Stud.   Hy heeft waerachtigh niet, hy wist het te bekomen
            Door een gheleert practijck.
[fol. A3v]
2. Stud.   Hy mocht de Duyvel doen,
            Hoe kreegh hy ter van daen.
1. Stud.   Hy wist soo mal te broen
            Noch selfs een kamers Hooft, dat hy hem ’t tin vertroude,
            (30) Doch op een ander naem, en met beloft, hy soude
            Het in een dagh of drie weer lev’ren op sen plaets,
            Dan seyt hy, so ’t gemist wort van de kamer maets,
            En dat sy by gheval u daer nae quamen vraghen,
            So segt dan tegens haer, dat ghy’t hebt laten dragen
            (35) Daer het schoon wort gheschuert, om dat het was begaet,
            En dus kreegh Ian-oom ’t tin, die hem daer munt voor slaet,
            En vuld sijn platte beurs met moye ronde schyven.
2. Stud.   Maer hoe, hy lostent weer.
1. Stud.   Dat laet hy moytjes blyven,
            Daer denct hy niet eens om, o neen, myn lieve borst
            (40) Ick weet om ’t kamers tin en lyt sijn keel geen dorst.
2. Stud.   Maer seker kamers tin, dat leyd hy al te snood an,
            Ay seght hoe hiet die lanst?
1. Stud.   ’k Sel niet, hy was in Noot man,
            En Noot man die versiert doch anders niet als list,
            Of hoe men op het best in ’s anders vyvers vist.
2. Stud.   (45) Dat is warachtigh waer, ’tis wel aen ons gebleken,
            Dies moghen wy met recht daer wel een spelt by steken,
            En laten dat soo ’t is.
1. Stud.   Al sacht, wie komt daer gaen,
            De duyvel, wy nu deur, want daer komt Gosen aen,
Binnen.

Goosen uyt.
Goosen. Praet vry van Advocaets en Procureurs haer brieven
            (50) En snapt van Meulenaeurs, maer dat, dat ware dieven
            Die wisten van het loon, wel wat dunct jou goe luy.
            Soo men goet quyt, dat valt m’en duere Truy,
            Voor eerst men gouwe keten, en men diamant, en dan ses gouwe kroonen,
            En doese dat wegh hadden wistense me men kaffa pack of te troonen,
            (55) Men sou soo de droes bedrieghen, al ist noch soo’n slimmen gheest,
[fol. A4r]
            Ia wel ’k wist by men keel niet beter of ’k had by Truy eweest,
            So stemmig wist ’m de fielt te houwen doen ’k mit’m gingh praten,
            En doen hy ’t goet wegh had hild ’m of ’t sen moer niet toe sou laten,
            Maer hoe blyt de guyt eweest is dat kan men wel vermoen,
            (60) Dan ic heb weer wat aers, wat dunct u van dit fatsoen?
            Staet men dit niet giestigh? ’kmost oock wat nieus dragen,
            Dat broeckje sluyt om men neers, en onder of’k et van een balck had laten sagen,
            Neen seecker ’tis profijtlijck, want men hoeft niet half soo veel stof,
            Dits van men sael’ge vaers broeck, en van ’t overschot kan wel een jongens wammes of,
            (65) Of ten minsten een paer mouwen, soo veel het men moer wel weer ekregen,
            En deuse mantel as ick die wel om heb sel ’k er de straet niet mee vegen.
            Laet sien, se komt pas op men neers, dat het men moer al wel bedocht,
            Want as ick te veuren iens uyt ging, wast staegh, hoe hebje je mantel soo vol kladden ebrocht?
            S’is en ellen in je neer beklontert, en men wrijftse kael eer men ’t er kan of krijghen,
            (70) Daer sel ick nou gien noot of hebben, neen moer, dat selje nou wel swijghen,
            En ’t is oock ver het best, denckt dat een dingh van al het veghen slijt,
            En as men wat nieus hebben wil (sien ick wel) datmen en hoopen gelt uyt de hant smijt:
            Want as ick het bereecken, komt men dit pack wel vyftigh gulden te beloopen,
            En as men mient datmen ’t al by men kaer het, homt de Snyer daer schort noch een gros knopen,
            (75) Men soo veel Sy, en so veel koorden, siet dat je dat bestelt,
            En dat is staegh weer, en hielen dagh benje niet onghequelt
[fol. A4v]
            Van dat kreupele goet, maer vraeghje offer niet wat sel over schieten,
            Dan ist, o neen, soo veel niet as ’kmach in men oogh ghenieten,
            En ’tis en oogh dat niet vol is, al ist datter ien hiel pack in weer:
            (80) Want siet de schreur die mient het ooghje van sen scheer,
            Soo begeerigh is dat volck, hoe beter Laken, hoeser meer van houwen,
            Want ’t komter steets te pas, dan tot een lijfjen, of dan tot kinder mouwen,
            Nou daer een speltjen by: maer wat is de liefde oock een lastigh dingh,
            ’t Valt men soo moeylijck, of ’k met hondert pondt wicht op men rugh gingh,
            (85) En ’tis of men borst en oven was, daer men ’thart in leyt te branden,
            En ’t rammelt in men hooft ofter vyf en twintich smits in stonden met vuysthamers in haer handen.
            En dat van klinckklare liefde, en as ic men wel versin
            Weet ick niet op wat meyt dat ick soo verduyvelt bin,
            Sou het Truy noch wel wesen, neen, daer ben ick te lelijck om uyt estreecken.
            (90) Wie duycker macht dan zyn? ’k macher met men moer van spreecken.
Binnen.


Twede Wtkomst.

Ioncker Vrerick, Trijn Ians.

Vrerick.  Neen enghel weest te vreen, myn dat vry toe vertrout
            Dat het soo niet sal gaen, dies u te vreden hout,
            U broeder (weest gerust) sie sal daer niet op letten,
            Dies wilt noch voor een tijt u hert te vreden setten,
            (95) Ick sal bedencken lief wat dat best dient ghedaen,
[fol. A5r]
            Op dat ons soete lust met blyschap mach vergaen.
            Ghy weet dat ick u lief, sou ick u nu verlaten
            In’t uyterst van u noot? ’ksal eer myn selven haten,
            Ick sou, indien ick mocht, u geven stracx myn trou,
            (100) En niemant (lief) als ghy sout zyn myn echte vrou.
            Dan laes! het ken niet zyn ghelijck ick ’t wel sou wenschen,
            Vermits ghy engel weet dat huydendaeghs de menschen
            Meer ooghen op het goet als wel op de persoon,
            Soo doen myn ouders oock’, dies bid ick myn verschoon,
            (105) Want ick niet doen en kan dan ’t gheen sy my toe laten.
Trijn.      Dat weet ick wel myn lief, ’k sal u daerom niet haten:
            Dan dit is myn begheer, vermits de tijt verloopt,
            Ghelijck ghy selfs wel weet, dat schier sal zyn ontknoopt
            De bant dat ick verlos, dat ghy doch sorgh wilt draghen
            (110) Dat ick van dese last een reys mach zyn ontslaghen:
            Want soo dit eens quam uyt, ’kwas dan ghenoch geschent,
            En ghy weet immers wel dat ghy de vader bent,
            En dat ick u bemin, en heb u soo veel deughden
            Myn engel steets gedaen, met soete minne vreugden,
            (115) Ia ghy staet so in’t hert, dat schoon ick was getrout,
            Ghy daerom even wel de liefste blyven sout,
            Dies bid ick draeght doch sorgh, mits ick u soo beminne.
Vrerick.  Sacht enghel, weest te vreen, ’k sal sien of ick kan vinnen
            Yets dat ons dienstigh is, int geen dat is op hant,
            (120) Daer schiet men yet in’t sin, laet sien, ic weet een quant
            Die ghy misschien wel kent, dat ick die kost bewegen
            Met schoone woorden, en dat wy hem so verd kregen
            Dat hy u gaf zijn trou, soo waert ghy uyt elent,
            Al is hy hallef geck, wat vraeght ghy nae de drent.
[fol. A5v]
            (125) Soo veel te beter ist, want dan kunnen wy ’t maken
            Dat onse soete vreugt noyt voor den dagh sal raken,
            Dies stelt u hert gherust, ons saken die gaen wis,
            ’t Is Drooghe Goosen lief, die doch half saligh is,
            Dan ghy most evenwel my altemet gheryven.
Trijn.      (130) Al trou ick hem myn lief, ghy sult de liefste blyven:
            Want sulcken drogen drent myn niet vermaken kan
            Dan ghy myn waerde lief, al wert hy schoon de man,
            Dies bid ick spoed’ u doch dat dit ten end’ mach raken.
Vrerick.  Wel aen, kom laet ons gaen, ick sal’t sien goet te maken.
Binnen.


Derde Wtkomst.

Goosen, Teuntje Appelpens.

            (135) Neen moer, dat wasse niet, wel dat lijckt niet en beet,
            Nou sien ick by men schoe-soolen datjer niet bruy of weet.
            ’k Docht by men keel datje alle Katte-quaet soudt weten,
            Dan hebje inje jeught wat kollen eleert, soo istje nou vergheten.
            Nou sien ick warachtigh dat ickje t’onrecht verslijt,
            (140) Weet jer niet beter of, soo binje ’t boeckje quijt.
            Ick daer na toe gaen, as ick sel, hoorje de Koeckkoeck wel roepen,
            Dat ritsigh teefje gaet alle nacht uyt snoepen,
            Dan met den eenen schyt-valck, of met den aer Monseur,
            Wil ickje wat segghen moer, die van geen roock ebeten wil wesen blyf voor de deur.
            (145) Ick sie nae Eer, al souder niet en bruy splint wesen,
            Soo selick niet voor ’topvoen van een aer mans kint vresen,
            Daerom breeckje hooft niet, ’k wil men eyghen sin doen.
[fol. A6r]
Teunt.     Doetje sin, maer wilje wat by tijts in spoen.
Goosen. Iae teghen hallef acht, maer langht men eerst men deghen,
            (150) Want quam men by geval nu sulcke guyts weer tegen
            As lest, hoe wou ’k se, want ick ben al vry wat stout,
Teunt.     Daer is je deghen, siet datje je reputacy hout.
Goosen. Laet jy myn daer veur sorghen, daer weet ick op te loopen,
            Dat gater nae toe, maer doet teghen hallef acht de deur open.
Teunt.     (155) Iae dat sel ick wel doen, siet datje maer bedy.
Teun binnen.
Goosen. Laet sien waer gaen ick best daer ick een poosje vry?
            Hier op de nuwe graft, neen dats te spytigh goetje,
            Iae in de afterstraet by Claes ooms dochter Doetje,
            Dat is een fraye meyt, die staet men hiel wel an,
            (160) Daer moet ick eens na toe, of ’k die bepraten kan.
Vrerick Dat gater soo nae, wel waerom sou ick vresen.
uyt.      Hola, wie hoor ick daer? wel wie of dat mach wesen?
            Ia wel was ick in huys ick quam niet licht op straet.
Vrerick.  Wel Goosen, wel ghy hier alleenigh, en dus laet,
            (165) Waer wilt ghy doch nae toe? ’k loof niet ghy gaet uyt vryen?
Goosen. Wel Vrerick ben jy dat, dat mach ick seker lyen,
            Ick was (al eer’k je kost) bykans al half bevreest,
            Want ’tis peryckel dus laet op straet, ’kdocht schier het had gheweest
            Den eenen guyt of d’aer, dan ’k troostme met men deghen.
            (170) Maer je vraecht waer ’k heen wil, maer ick heb in ’t sin ekreghen
            Te tyen op de bien, na een een’ghe soete meyt,
            En settent die en reys op siel en saligheyt,
            Soo ick men ancker wist te deegh te laten vallen.
Vrerick.  Ghy wilt uyt vryen, en weet niet waer, wel dat lijckt niet men dallen.
            (175) Ick loof je geckter me, of mienjet? seght recht uyt.
[fol. A6v]
Goosen. ’kMient by men keel, ’kwout wel om en dicke duyt,
            Weetje en fraey diertje veurmen, ’k seljen daelder gheven,
            Want ’k moet hylicken, ofick kan niet langer leven
            So verbranst quelt men de liefde, je soutet niet vermoen.
Vrerick.  (180) Wel ist je ernst, ’k selder men best wel in doen.
            ’kHeb noch een fraeye nicht, gut kostje die belesen,
            ’kSeg by men solen datje dan geluckigh sout wesen,
            O bloet ’tis sulcken dier, geen schoonder inde stadt,
            Ia wel Goosen, je mocht willen datje se onder de deken had,
            (185) Dan ’k selder men best toe doen, je bent een knecht met eeren,
            En ick weet as je se esien hebt seljet gien aer veur begeeren.
            ’kSeljer an helpen, ’kbelooftje, as en vrient:
            Want ’tis recht een meysjen dat jou voor en ander dient.
Goosen. Segje dat Vrerick, ja ’ksel geweldigh goet Wijfs wesen,
            (190) ’k Ben een goet aerdigh mensch.
Vrerick.  Dat heb ick langh voor desen
            Geweten lieve vrient, ’ksou j’anders soo niet raen.
Goosen. Ia dat geloof ick wel, ey later ons nae toe gaen,
            Soo ’kse krygh sel ’k je en daelder tot en bruyloftstick gheven.
Vrerick.  Al binnen vrient, ’t geschore garen sel jy of weven.
            (195) Wel Goosen laet ons gaen, want nae ick seecker gis
            Soo is dit recht de tijt dat sy voor ’tdeurtje is.
Binnen.


Vierde Wtkomst.

Trijn Ians, Ioncker Vrerick, Drooge Goosen..

Trijn.      ’tIs nu al over tijdt dat ghy myn Enghel seyde
            Dat ic myn waerde u sou hier voor deur verbeyden,
            Waer toeft ghy waerde lief, en laet my dus alleen
            (200) Met veel bekommering dees droeve plaets betreen,
[fol. A7r]
            Soud’hy by Goosen droog dit uertje wel verpraten?
            En myn in angst en vrees al vast hier wachten laten.
Vrerick.  ’kGis jae, en ’tsal so zyn, ’kverlangh hoe het sal gaen.
en Goos. Al sacht, na dat ick sie soo komt hy ginder aen
uyt.        (205) Met Drooghe Goosen self, ’k verlagh hoe ’t af sal loopen.
Goosen. Men moer seyt, as ick de Bruygom bin, selse men een nieu pack met een nieuwe mantel koopen,
            Se sel men wel uyt setten, hebt daer geen sorg veur.
Vrerick.  Sacht Goosen, swyght wat stil, gind staetse voor de deur.
            Wat dunct u van dat dier? ist niet een aerdig Meysje?
Goosen. (210) Iae’t seker, ick verlang dat ick met haer een reysje*
            Mach spreecken van de liefd’ die Goosen tot haer draeght,
            ’tHart kloptmen in men lijf, sie daer, men pols die jaegth
            Ghelijck een veughels neers, en dat van klincklaer vreesen:
            Maer Vrerick jy belooft je selt men veurspraeck wesen.
Vrerick.  (215) Och! jae dat sel ick doen, komt laet ons tot haer treen.
            Wel goede navont nicht, hoe staetje hier alleen
            Dus laet noch voor de deur? dat ’t is moy Maneschyntje.
Trijn.      As ’t doet, wel waer gae jy dus laet noch heen Cosijntje?
            ’kGis nae de Vryster toe.
Goosen. Dat raeje recht op’t hooft.
Vrerick.  (220) ’tIs waer, maer niet voor myn, ’khad dees jongman belooft
            By u met hem te gaen, ’k most myn beloften houwen,
            En weetje wat hy soect, hy soect met u te trouwen,
            Ist dat ghy maer begeert, het is een goet mans soon,
            ’tIs Teun buers kint, hier by inde vergulde kroon.
Goosen. (225) Dat is soo soete schaep, en engel van een mensje,
            Ick ben de enighste seun van Teuntjen Appelpensje,
[fol. A7v]
            Die de hiele stadt deur bekent is, en dat in eer en deught.
Trijn.      Ja seper, is dat je moer? ’k wed ’t isser wel een vreucht
            Datse sulcken seun het die’m soo weet by de luy te gheneren.
Goosen. (230) Doe ’k susken jongetje was hetse men dat al laten leeren.
            Men moer droegh sorg veur men (kynt) ’kwas haer een’ghe seun,
            En dan quamen de buerluy en seyden altemet, Teun Teun,
            Wat binje mal met dat kynt, wel seyse, mach jyt niet lyen?
            Hy moet nu wat lieren, soo kan hy wat as hy gaet uyt vryen,
            (235) En nou sien ick dattet men rechts al komt te pas.
            Ia wel lammetje wouje niet dat ickje man was?
            Heer ick hebje soo lief, men hart brant as een oven,
            En niemant kan de vlam, as jy (myn hartje) doven.
            ’kBen so goetaerdigh kint, je neef die kent men wel,
            (240) Vraeght die eens nae men, lief, ’k ben sulcken goet ghesel,
            Ay komt myn soete schaep, wilt Goosens brant doch blussen,
            Ick selje nacht op nacht wel vyf ses reysen kussen,
            Ie soudje niet beraen datje men kost, ’kben sulcken elen baes.
Trijn.      Goosen, je hebt verstant.
Vrerick.  Als t’Uytert ghecke Claes,
            (245) Trouwe je weter of, je moet op ’tvryen studeeren.
Goosen. Seghje dat Truytje, ick mient, en dat in deught en eeren,
            Wiljet doen seght ja, sie daer, daer is men hant.
Trijn.      Wel Goosen, om de waerheyt te segghen je bent een gheestigh quant.
            Men sout schier moeten doen, al had men ’t niet in sen ghedachten.
[fol. A8r]
Goosen. (250) Wat slaet men de koop toe, want tis by half achten,
            En dan heeft men moer eseyt dat ick men sou thuys spoen.
Trijn.      Wel neefje wat segh jy, sou icket durven doen?
            Raedt ghy myn nu het best, ghy zyt doch vande vriende.
Vrerick.  Ia wel ick sou geen man weten die je beter diende
            (255) Als hy, want hy is in sen darmen goet.
Trijn.      Wel Goosen daer’s men hant, ’tschynt dattet wesen moet.
Goosen. En daer’s myn singhenet met drie verweende soentjes,
            Daer wort myn jeuchdigh hert gelijck de sopp’ghe groentjes,
            Trouwe dat het een smaeck, ay liefstentje noch ien,
            (260) Soo souje een hart vermurwen al wast as stien,
            Laet ick de singhenet nu aen je vingertje steecken.
            Soo, nou moet ’k na huys, en met men moer van de Bruyloft spreecken.
            Wel genacht Tryntje, ghenacht Vrerick, ’kbeveelje onsen lieven Heer,
            En marghe nevent om dees tijt dan hebje men voor seecker weer.
Binnen.
Trijn.      (265) Wel genacht Goosen, ’kselje dan verwachten,
            Dan lieve soete sul, je selt de Ossen slachten,
            Al trou ic schoon dees bloet al voor myn echte man,
            Nochtans niemandt als ghy myn ’tminst vermaken kan.
Vrerick.  Dat loof ick wel myn lief, nochtans het most geschieden,
            (270) Om al de quade snap van vuyle luy t’onvlieden,
            En nu sal het in schyn van eer en deught gheschien,
            En niemant die daer leeft en sal het kunnen sien.
            En of ghy schoon bevalt, al ist niet langh gheleden,
            So sal dees slechten bloet al heel wel zijn te vreden,
            (275) Iae draghen daer op roem, dat hy soo roemrick raeckt,
            Dat hy in ’t vierendeel jaers byloo een heel kindt maeckt.
[fol. A8v]
            Wel engel laet ons gaen, en sien het voort te maken,
            Al wat ons dienstigh is, tot voordeel van ons saken.
Binnen.


Vyfde Wtkomst.

Goosen, Teun Appelpens.

Goosen. Ia of jet looft of niet, het is al evenwel waer,
            (280) Ick ben het goetje quyt, en ’thylick dat ’s al klaer.
Teunt.     En dat met Vrericx nicht? die is al van de grooten.
Goosen. Wat brabbelt men men moer, ben ick oock niet van ’thoutjen esprooten?
            Ick ben de kleynste niet, ’kmach oock al relijc deur.
Teunt.     Maer ’t Meytjen, hettet gien ouwers?
Goosen. Neen, maer s’het een breur,
            (285) En dan Vrerick, dat zyn al haer vrienden, maer s’is soo bestoven
            Van huys-raet, van linnen, wollen, je soutet niet ghelooven
            Soo se met silver behanghen is, neen ’t sel hem soo wel doen,
            En Vrerick seyt dat ick noch al mier in ’t hylick sel kryghen as men sou vermoen.
Teunt.     Iae wel hoe komjer an?
Goosen. Iae soo moy kost ick praten,
            (290) Ick wister te belesen, sie daer se kost ’t niet laten,
            Ghelijck se selver seyd’: maer spyt, se mostet doen:
            Maer moer waer blyft de Snyer? hy most hem al wat spoen,
            Wel hey, soo’y niet komen wil soo mach ien ander halen:
            Want den een moetje gelt gheven, en d’aer moet je betalen.
Teunt.     (295) Dat is de waerheydt, maer hy seyd dat hy stracx volghen sou.
            Men dunckt ick hoor hem al, sie daer, wat segje nou?
Meester Barent de Snyer uyt.
Goosen. Wel Barent binje daer, je komt altoos niet ryen.
[fol. B1r]
Barent. Maer Goosen ’kmost men knechts noch ierst wat wercx voor snyen.
Goosen. Maer Bruygoms goet gaet veur, komt hier neemt men de maet,
            (300) Maer maecktet dattet te deghen om men lijf staet,
            Of je kreegh je leven gien werck van men, dat wou ick wel beloven.
            Siet hier, so wil ick het wammes hebben, dattet hier boven
            Sluyt, en daer onder maeckt het men daer met en buyck,
            En het iene bien van de broeck maeckt men dat soo naeu as en fuyck,
            (305) En ’t ander dat moet boven sknies blyven.
Teunt.     Wel Goosen binje mal? wat wilje nou bedryven?
            Laet jy daer miester Barent voor sorghen, die weet hoe ’t hoort.
Goosen. En ick weet hoe ’k hebben wil, gae jy daer maer mee voort,
            Ofsy wat seydt, ’k wil mijn sin doen, ’k selt selver moeten draghen.
Barent. (310) Maer ’tis gants gheen fantsoen, je sout het je beklaghen,
            Laet jy daer myn mee betien, ick selt maken dattet goet,, is.
Goosen. Nou sien ick by men keel dat de Snyer maer en bloet,, is.
            Hoor hier eens Barent, ’khebje een woort te spreken,
            Doe jy myn sin, of sy haer hooft gaet breken,
            (315) Of wilje dat niet doen soo neem ick ’tgoetje weer.
            Al bin ien goet Miester vrunt, ho ho, daer sinter meer,
            Of altoos van de kruys-biende goet daer soumen schier stille mee decken,
            Dan al segh ick dat soo, je hoeftet je daerom niet an te trecken:
            Want dat weetje self wel is meer als al te waer,
            (320) Want hier onder den hoop isser wel een dosijn by men kaer,
[fol. B1v]
            Daerom doet je heerschops sin, en doet qalijck, heb ick al men leven hooren segghen,
            En op het langhe bien selje groene, en op het ander bleuwe koorde legghen.
Teunt.     En ick begeert soo niet, wel wat gebrabbel is dit.
            ’kHeb liever dat de Snyer en jy alle bey op en hekel sit,
            (325) Binje hiel met de key equelt so loopt en laet je snyen
Goosen. Ia wel ick seg by men keel wat moet een mensch niet lyen,
            En dat van ien moer, en ic seg dat ick het so begeer,
            En so jy ’tsoo niet hebben en wil soo neemtet goet vry weer,
            ’kWil ooc wat nieus hebben ’t oud siet men alle dagen
            (330) En macht dat niet wesen moer, soo machje ’t selve draghen.
Goosen loopende na binnen.
Teunt.     Ia, ja, ey lieve loopt, maect jy het maer slechs wel.
Barent. Daer sal gheen schort aen zyn.
Teunt.     En datje op de tijdt ghelijck gheseyt bestel.
Binnen.


Seste Wtkomst.

Goosen nae de Barbier gaende.

            ’tWas luck dat ’ken goe luym had, h’had aers soo niet vry egkomen,
            Want had ick te deeg op men peert eraect so had’k al den bras weer enomen,
            (335) En haddet op en aer ebrocht, wat brabbelt men een schreur:
            Maer nou liet icker men moer me betien, en ic ging moytjes deur.
            ’kMoet toch na de Barbier, en lateme wat schrapen,
            ’kBin al relic ruygh, dat duncktme staet wanschapen,
            Principael voor en Bruygom, dat gaet nae miester Hans,
            (340) Die het de miste loop van’t scheeren op sen Frans,
[fol. B2r]
            O bloet hy weter of, hy kander soo op passen,
            Niet eens scheert hyje, of komtje met en roos-watertje nae wassen,
            En dat dan weer edroogt met en moy warm servet,
            En siet, soo komt het dat hy sulcken loop het.
            (345) Hier ben ick by het huys, sen winckel is noch open.
            ’kSie in het veur-huys licht, ’k macher in gaen lopen.
            Waer sinje Miester Hans.
Hans.     Alhier vrunt, komt maer in.
            Wat ist datje begheert?
Goosen. Maer mits ick Bruygoom bin,
            Wou ick wel wat net en perfect eschore wesen,
            (350) Moy op het nieu fatsoen.
Hans.     Wel, wilt daer niet voor vresen,
            ’kSelt wel goet maken, kom setje maer slechs neer.
Goosen. Hier?
Hans.     Iae.
Goosen op de stoel sittende, spreeckt voort:
Goosen. Wat hebbewe rechtevoort moy Winter weer,
            ’t Is of ’tPaesch was.
Hans.     As ’t doet.
Goosen. Ey wilter wat op letten.
Hy scheert noch wat, en laet hem dan in’t Spieghel sien, en spreekt:
Hans.     Is dat wel?
Goosen. Iae’t, maer de knevels moetje wat op setten.
Hans.     (355) Iae dat sel stracx gheschien.
De knevels opgeset hebbende laet hem weer in’t Spieghel sien, en spreeckt:
Hans.     Sie daer, wat dunckje nou?
Goosen. Braef, nou binje en man daer’k warachtigh veel van hou.
Hans sprenckelt hem met wat Roos-water, en spreeckt:
Hans.     Hou daer, dat hebje toe, en wel bekomtje scheeren.
Goosen. ’kBedackje Miester Hans.
Goosen het spieghel nemende, ende hem selven besien hebbende, spreeckt:
Goosen. Wat nou mach ick met eeren
            By de Bruyt komen, sie daer, daer isje loon.
Hans.     (360) ’kBedanckje, wat of hy men gheeft, wel dat komt schoon,
[fol. B2v]
            En stuyver en duyt, wel heb ick van men leven
            Wel Goosen hoort eens hier, je hebt te veel egeven,
            Hier is wel negen duyts, ’kloof datje je versin,
Goosen. Wel heb ickje flus niet eseyt dat ic de Bruygom bin,
            (365) En dan siet men soo naeu niet, wel kostje dat niet dencken,
            De duyt die der by is selje je knecht tot drinck-ghelt schencken,
            ’tMoet eens kermis wesen, men is alle daegh de Bruygom niet.
Hans.     ’k Sie wel ’t is niet vergheefs dat menje Drooghe Goosen hiet.
Binnen.


Sevende Wtkomst.

Ioncker Vrerick.

                Dat gaet recht nae men sin, den bloet sal’t niet eens merkcen,
            (370) Want onse soete sul is met haer al te kercken,
            En trout vast twee voor een, wat beurter niet int jaer,
            Den een maeckt dickwils ’tkint, en d’ander wordt de vaer,
            Als dese Goosen doet, hoe wel hy’t niet sal weten.
            Wat heb ick menigh uer in vreugt met haer versleten,
            (375) Als ick nog hoop te doen, want desen soeten sul
            Ick met een slechte vond soo dicx sijn kapje vul
            Als het myn selver lust, en sy sal myn begeeren
            Soo dickmael als ick wil vrywilligh consenteeren,
            Dies als ick eens met haer wil maken goede çier,
            (380) Stier ic den slechten bloet maer om een kanne bier.
            ’tGheen hy seer wel sal doen, en zyn al wel te vreden.
            Terwyl sal ick de tijt in vreught met haer besteden.
            Nu ic mach eens besien hoe dat den droogert vaert
            En hoe’t de soete sul al op de bruyloft klaert.
Binnen.


[fol. B3r]

Achtste Wtkomst.

Teun, Goosen, Trijn, Barent, Hans, Mary,
altemael singende uyt, Stem: Lantre lu.

            (385) VRienden met men kander
            ’k Bidje vrolijck zijt,
            Soo wel d’een als d’ander:
            Want het is nu tijdt
            Datmen vreught moet toonen,
            (390) Daerom bid ick zy doch soet,
            Want ’t is goet
            Datmen ’t doet,
            t’Wijl dat het doch wesen moet.
                Bruydegom zyt rustigh,
            (395) Want dit is een dagh
            Dat ghy nu wel lustigh
            Vrolijck wesen mach,
            Hey vat handt aen handen,
            Wel hoe staeje nu soo dom,
            (400) Hey tsa kom
            Wacker om,
            Toontje as en Bruydegom.
Goosen. ’tSel aen myn niet schorten die ronde dans
            Dieje lest songh op de Bruyloft van Griet Ians
            (405) Die gingh geweldig soet, ey wilt die nou iens singen
            Dan selje ierst eens sien hoe dat ick om kan springen.
Teunt.     Wel asje wil men vaer, ist allegaer je sin?
Vrerick.  Och jae het Bruygoms Moer.
Hans.     As jy maer wilt begin.
Trijn.      Wy selle soo veel doen as is in ons vermeughen.
Teunt.     (410) Wel kom vat handt aen handt, wou nou men [kind]* maer deughen.

[fol. B3v]
Hant aen hant ghevat hebbende, singen een rondendans,
op de Voys: Het ouwe jaer is ons, &c.
            IAn Krijnens kynt die nam een Wijf doen hy was oudt,
            Sy wou niet by hem slapen want hy was te kout
            Voor haer om by te legghen, haer segghen
            Was staegh weer an,, den ouden Ian
            (415) Gheef ick wel voor twee Wegghen.
                Komt volght men na sey kreupel en hy danste veur,
            Vat handt aen hant en steecktse om hoogh, dat gater deur,
            Dus moet men Vosjes jaghen,, met laghen,
            Tzio fransje tzio,, hey noch iens soo,
            (420) En dat al sonder vraghen.
Goosen. Wat segje daer of? he! wel ken men moet niet fraey?
Trijn.      Se weter tongetje te roeren gelijck en Papegay.
Teunt.     ’tIs nae den ouderdom.
Vrerick.  Ie kent het fraeytjes maken.
Goosen. Avoes eens moer, wat soo, daer sel en dronck op smaken.
            (425) Dat’s noch de ouwe geur, sie daer moet drinckt dat uyt.
Teunt.     Sel dit soo ront gaen?
Goosen. Iae.
Teunt.     Wel avoes dan Vrouw-Bruyt,
            Ghelijck het myn ebrocht is.
Trijn.      Ick sel hier soo langh blyven.
Teunt.     Sie daer.
Trijn.      Neef nu sult ghy myn wederom gheryven.
Vrerick.  Wanneer ’t u nicht gelieft, ’kben tot u dienst gereet:
Trijn.      (430) Maer op d’ouwe manier, gelijckje dat wel weet.
Vrerick.  Wel dat verstaet sich selfs, hoe souje anders dencken.
[fol. B4r]
Trijn.      Sie daer, dat’s uyt.
Vrerick.  Wel an, laet het nu weer vol schencken.
Goosen. Ia Tryntje kanje soo, dat hebje braef eklaert.
Barent. Wat dunckje Goosen ist niet tijt dats’ voor man vaert,
            (435) Se drinckt datse steent.
Trijn.      Daer, Godt segensje Cosijntje.
Goosen. Wat sou, een soentje toe.
Vrerick.  ’k Bedanckje hartigh Tryntje.
Goosen struyckelt, en spreeckt voort:
Goosen. Men hooft dat loopt by gort door al het drincken om,
            ’kMach heen na binnen gaen, maer Tryntje ’kbidje kom
            Terstont doch by men, want ick moet door dees tijdt scheyen.
Vrerick.  (440) Wel Bruygom wy gaen mee, wilt noch een lutje beyen.
Goosen. ’kMach by men keel niet, ’k loop soo terstont te bedt.
            Maer liefste vergeet niet datje en pot op de stoel set,
            Want licht loopter een watergalletjen op.
Trijn.      ’k Wil dat wel gheloven.
Teunt.     Komt laet ons binne gaen en helpen hem na boven.
Binnen.
Een weynigh binnen gheweest zijnde,
begint Goosen te roepen:
                  (445) De pot, Tryntje de pot, waer hebje se eset?
Trijn       Wel hey ic vindse niet, ô bloet dat leyt int bed.
uyt.         Gans doodt men buyck die barst, men darmen willen scheuren.
Trijn.      So lustigh as en man, van aft’ren en van veuren,
            Trouwe dat isser een, ’kben wel aan’t teefje vast.
Goosen. (450) Waer sinje moer, ô bloet, ’kheb sulcken afterlast,
            Men buyck loopt as en tap.
[fol. B4v]
Trijn.      Wat soo, schoon uyt te deghen,
            Nou het de moer weer werck om ’tkint de neers te veghen.
            Al sacht, daer komtse aen, ick kenner aen er tret.
Teunt.     Wel dochter wat is dit, binje noch niet te bed?
            (455) Hoe gaeje dus versuft? wel waer voor wilje schromen?
            Ick weet men seun verlangt datje te bed sult komen,
            Wat weest nu niet beschaemt, je bent nou man en vrou.
Trijn.      Dat’s waer, maer moeder ’k denck wat dickmaels door de trou
            Den mensch al over komt van ramp en van ellende,
            (460) Soo datmen dick naeu weet waer dat men hem sal wenden,
            En oock is dit myn sorgh, dat oft soo veer eens quaem,
            Ghelijck het licht kan schien, dat ick viel inde kraem,
            Soo dat u seun en ick te samen kinders kregen,
            En die haer maecten vuyl, wie dat dan dien moet veghen,
            (465) Dit is de meeste vrees die myn de lust beneemt.
Teunt.     Wel dochter ’khoor men doof, het dunct men seecker vreemt
            Dat ghy om so een saeck daer niet is aen gelegen
            Dus langh blyft van het bed, wilt selfs eens overweghen
            De saeck in u ghemoet, ick weet dat ghy bevind’
            (470) Dat niemant as de moer is nader tot het kindt
            Te maecken weder schoon
Trijn.      Maer mach ick dat gheloven?
Teunt.     Dat vonnis wyst sich selfs.
Trijn.      Komt siet dan hoe bestoven
            Dat hier u seuntje leyt soo is het dan ghewis
            Dat niemant dan as ghy daer toe oock nader is
            (475) Om hem te maken schoon, dat na u eygen seggen,
[fol. B5r]
            Ick bidje gaet doch mee, en siet hem eens doch legghen!
            Hoe dat hy is begaed, het bed dat is schier vol.
Teunt.     Men kost’lijck bed dat vuyl, soo word ick seecker dol:
            Maer hoe is het geschiet? van ond’ren of van boven,
Trijn.      (480) Van beyds al even veul.
Teunt.     Dat kan ick niet gheloven,
            Hy was staegh so gheschickt, so puntigh en beleeft,
Trijn.      Maer moeder ’t komt dat hy te veel gedroncken heeft,
            Het bier dat was noch vers, ’t most in het lijf noch gesten,
            En as het soo veer komt soo moeter uyt ten lesten.
Teunt.     (485) Iae dat gheloof ick wel kint dattet soo dan komt.
Trijn.      ’tIs soo ick seg, komt siet hoe hy in’t gout nu bromt.
Binnen.


Neghende Wtkomst.

Drooge Goosen.

                Iae had ick dat van te veuren eweten dattet soo soet was by en Wyf te dromen,
            Sie daer ’khadder by men keel over een halfjaer al ien enomen,
            ’kWist te nacht schier niet waer ick was, soo was ick op etrocken inden gheest,
            (490) En doen ick tot men selven quam wast aers niet of inden Hemel had eweest,
            Soo verbranghst soet wast, ’kmacher schier niet om dencken,
            Sie daer, al quam men yemant suyckerde Wyn uyt en silverde schael schencken,
            En dat ick die soetigheydt missen sou dien ick te nacht had,
            ’kHad liever dat hy daer mee op ’t topje vanden Dom sat,
[fol. B5v]
            (495) Maer men Wijf is te besuckt soet, en se mach men te verbrangst lyen.
            Holla daer slaet het thien, en ’k sou eens nae’t ouwe kerckhof ryen,
            En halen wat spiering, daer is men Wijfjen op belust,
            En kreegh set niet, ’tmochter schalijck wesen, daerom heb ick gien rust
Vrerick Voor ’khebber dat bestelt, dit is de naeste wegh, dit mach ick deur gaen loopen,
uyt.      (500) En sien dat ic voor haer een beetje maer kan koopen.
Vrerick.  Wel Goosen jy nu hier, daer kom ick wel te pas
            ’k Wou juyst na jou en sien hoe ’t metje Wijfje was,
            Hoe vaertse al Cosijn, seg, machser noch wel teugen?
Goosen. Ja relick Vrerick neef, se wil al moytjes deughen,
            (505) Ey gaeter eens na toe, ick moet eens opter loop
            En sien dat ick voor haer een beetje spieringh koop,
            Daer isse op belust, gae jy te wyl wat praten.
Vrerick.  De sul die sel de Kat de Kaes bewaren laten.
            Ic gae, maer komt stracx weer, want ’k weet datse verlanght.
Goosen. (510) ’kSel terstont weer komen, seght datse by provisi de ketel over hanght.
Binnen.


Thiende Wtkomst.

Trijn Ians, Vrerick, al lacchende uyt.

Trijn.      Dat is soo as ick segh, dat machje vry gheloven,
            En as hy so veel doet mienty hy gaet hem daper uytsloven,
            Sulcken droogert ist, ’khad ’t men leven niet edocht,
            Al haddet yemant esworen, had ic het niet besocht,
            (515) Al duerden’t noch soo langh hy sal myn gantsch niet segghen:
            Maer als hy komt te bed so gaet hy daetlijc leggen
            Syn gat dan in myn schoot, en ronct so datje vreest,
            En van yet groens weet hy niet meerder als een beest,
            Myn hert is veel te groen om myn met hem te lyen.
Vrerick.  (520) Dat is het gheen ick wensch, dat gaet myn hert verblyen,
[fol. B6r]
            Dies sal ick altemet ghelijck ick plach te doen,
            By u myn engel zyn, ’tgheen hy niet sal vermoen,
            Dies set u hert gherust, en zyn al wel tevreden,
            Want ick sal menigh uer in vreughd met u besteden:
            (525) Maer ick verlangh op ’t hooghst hoe hy hem doch aenstelt
            Wanneer die uer eens komt dat ghy verlossen selt.
Trijn.      Struyf, dat sal heel wel gaen, dat is myn minste vresen,
            En hebt daer voor geen sorg, ic weet hem te belesen,
            Dat hy voor vast ghelooft dat hy de vader is:
            (530) Maer laet ons binnen gaen, want liefste nae ick gis
            Soo is het al haest tijdt dat hy weer om sal komen.
Vrerick.  Wel laet ons gaen, en doen het geen is voorgenomen.
Binnen.


Elfde Wtkomst.

Drooge Goosen met een net Spieringh.

                Trouwe dat was en Vismart, men dorst schier na gheen deghelijck sootje vraghen
            Soo verbranghst lovent de Boeren, se souwen en mensch schier eerselingh te rugh jaghen.
            (535) Sie daer, veur dit beetje heb ick moye seven duyts besteed,
            En ’kwed men ’tmackelijck tot eenmael op eet,
            En dat moeter noch en duyt mostett, en en stuyver botter wesen,
            En dan noch sout, somma en mensch sou vresen
            Datmen te marckt gaet, soo kost’lijck is alle dingh, en soo duer,
            (540) En dan kostet van koken noch wel en blanc an vuer,
            ’tHuys-houwen weet wat, en menich die sou schier schromen.
            Nou, ’kmach gaen, men Wijf verlangt dat ick t’huys sel komen.
Binnen.


[fol. B6v]

Twaelfde Wtkomst.

Goosen met een Kan, Soutvat, en een
Mostert schotteltje

                Een duyt Mostert, en half blanck sout, en vaen bier, en een stuyver Toeback.
            ’kHeb daer sulcken goe Cosijn, hy komt niet een t’onsent of ’tis strack,
            (545) Neef sitje hier so droogh? en hebje niet te drincken,
            Hy daed’lijck nae sen beurs, en laet de schyven klincken,
            Hou daer Cosijn, ey wilje soo veel doen
            En halen ons en vaen? maer wiltje doch wat spoên.
            Dus droogh te sitten, wat dat is al te pover,
            (550) Dan langht hy acht stuyvers, daer schiet dan twee van over,
            Daer van een stuyver Toeback, dan hou icker noch ien,
            En presenteer ’k hem die, soo ist struyf, laet dat betien,
            Wel Neefje binje mal, hoe? dat is voorje loopen,
            Die gaer ick moytjes op, daer sal ic wat voor koopen
            (555) Wanneer ’teens Kermis is, en schencken dat men Wijf,
            ’kHebber seker so lief as ’thert selfs in men lijf,
            En sy myn trouwen ooc: maer bygut haer Cosijntje
            Die hetter soo besint, en hielen dach ist Trijntje
            Hebje hier gien sin toe, lustje niet wat Weere vleys?
            (560) En niet en kartier op den dach, of hy soentse wel en reys.
            Als wast sen eygen Wijf hy kostse geen meer vrientschap toonen,
            Sie daer de deughd die hy’er doet wil hem onsen lieven Heer loonen,
            En assewe een kint kryghen sel hy’t een penningh gheven om de borst te hanghen.
            Nu’kmach gaen, want ’kgis hy sel al door dorst verlanghen.
Binnen.


[fol. B7r]

Derthiende Wtkomst.

Ioncker Vrerick, Trijn Ians.

Vrerick.  (565) Ia wel ick lach men slap, wel zynder sulcke menschen?
Trijn.      O Heer hy is soo mal as men hem selfs sou wenschen,
            Ick weet men maeckt hem wijs al’t geen men selfs wil doen,
            (570) Al duerdent noch so langh, hy sal niet eens vermoen
            Dat sulcx met ons gheschiet, wat sou dien droogen jorden,
            Al duerdent al een jaer hy sal niet wijser worden:
            Want hy o lieve vrient, hy meent dattet soo hoort.
Vrerick.  Ic had het noyt gedacht, dan ’ksie het rechtevoort,
            (575) Want watmen doet helaes! den bloet is wel te vreden,
            ’tGaet hem al even eens als lest niet langh gheleden
            Een seecker slechte sul, hier woonend inde stadt,
            Die oock, gelijc als hy, soo’n fraey jong Wijfjen had,
            Waer op dat weer verlieft een ander, die te praten
            (580) Te met eens by haer quam, of sy eens toe wou laten
            Dat hy in vrolijckheyt besteden mocht een nacht
            By haer, wanneer haer man sou wesen op de wacht,
            Hy soud haer tot een loon een goe vereering geven
            Waer van dat sy wel moch een heele Winter leven
            (585) Kreeg haer int end so ver, sy sloeg de koop hem toe
            Dies sy te samen het vast overleyden, hoe
            Sy dit begonnen werck ten eynde soude maken,
            Besloten desen raed, dat als de man was waken,
            Dat hy dan komen sou, op dat dien gantschen nacht
            (590) Van haer in soete vreughd mocht worden deur ghebracht,
            ’tBestemde nachje naeckt, hy is by haer ghekomen,
            Om eyndigen het geen by haer was voorgenomen,
            Sy gaen te saem te bed, om daer haer soete lust
            Te pleghen met men kaer, gheraken inde rust
            (595) Ontrent ter middernacht, voor gheen ghevaer en vreesen,
[fol. B7v]
            Soo kryght de man in’t sin, gelijc of het wou wesen,
            Om eens te gaen nae huys, en juyst de sleutel had,
            Gaet opent daer de deur, en vint sijn vrou ghevat
            Seer vriend’lijc van een aer, hy sonder yets te spreken
            (600) Is weer van daer hy quam stracx uyten huys gestreken,
            Dan haeld’ de deur styf toe, als recht, ic ben gestoort,
            Komt inde kordegaerd, verteld sijn maets het voort
            Hoe dat hy vand sijn Wijf t’huys by een ander leggen,
            Den een seyd, gingje wegh, en sonder yets te seggen?
            (605) Wel jae sey desen sul, maer als ick weer gingh uyt
            Heb ick de deur soo styf weer in het slot ghebruyt,
            Dat sy wel hooren kom dat’k niet wel was te vreden.
Trijn.      Maer is dat hier gheschiet?
Vrerick.  Och jae’t, onlanghs gheleden.
Trijn.      Hoe hebben daer de maets gelacht doen in haer vuyst,
            (610) Dan doch dit was de broer van onse Goosen juyst,
            So sou hy mee wel doen, hy sou dat mee niet achten:
            Maer hy sou in dat stuck dien slechten Cebus slachten.
Vrerick.  Maer Tryntje seght men doch, hoe langh moetje noch gaen?
Trijn.      Ick weet het selfs schier niet, ick moet men eens beraen,
            (615) Laet sien, nae dat men dunckt soo is het noch acht daghen,
            Op’t alder uyterste, dat ’k noch sal moete draghen,
            Of moghelijck wel eer, ick weet wel selver niet,
            Want dat een dagh of acht wel uyt de reeck’ningh schiet.
Vrerick.  Iae isset al soo nae, soo sal ick wel verlanghen
            (620) Dat ghy het soete schaep met blyschap moocht ontfanghen.
Trijn.      ’k Wenste mede wel dat ’k ’t in men armen had.
Vrerick.  Wel liefste nae ick gis soo duncktmen seecker dat
            Het tijdt is, goede nacht, wilt Goosen doch eens vatten.
Trijn.      Iae liefste, even eens als in de Maert de Katten.
Binnen.


[fol. B8r]

Veerthiende Wtkomst.

Goosen om een Vroemoer.

            (625) Dat komt van ’tlangh preecken, ghelijck het seker doet,
            Want men dunckt dat t’onsent de Vroemer wesen moet.
            Dat is voorseecker, want de waghen is an ’t kraken,
            Daerom moet ick myn voort na Marry moer gaen maken,
            Dat is en kloecke vrou, en hooren wat die seyt,
            (630) Want licht dat t’onsent de schuyt op’t lant weyt.
            Laet sien, hier woontse, ja dit dunctmen isser huysje
            Nae dat ick recht kan sien aen ’t kindtjen op het kruysjen.
            Hou, isset niemandt in?
Marry.    Wel jae, wat seghje vrient?
Goosen. Dat je soo terstont by men Wijf te comen dient,
            (635) Want nae dat ick het gis soo wil s’om wat jonghs.
Marry.    Trouwen,
            Kom ’k gae mee, wilt men Laterentje wat vast houwen,
            ’t Is al vry doncker, en ick bin al relijck oudt.
Goosen. Hier zyn we al by huys.
Marry.    Al ries men vaer? wat sout.
            Dat hebbe we drae over estapt, je deur duncktmen is open.
Goosen. (640) Iae, wilt maer recht uyt tot achter inde keucken loopen,
            Daer seljet volckje sien, ick komje daed’lijck by
            Soo ’t en seun is krijghen de Wyven haer buyck vol Rystenbry.
Binnen.


[fol. B8v]

Vyfthiende Wtkomst.

Goosen.

                Dat docht ick wel, och jae! se wilder op of tyen,
            ’tPeert is al esaelt daerse mee sel deur ’tstof ryen,
            (645) En halenme wat jonghs, ’tvolck is by men kaer,
            ’k Acht in een hallef uer soo ben ick nou al vaer,
            Hoe sellese dan kycken die soo veel van men pleghen te segghen,
            Dan de beste-kyer-maecker dieder is maccher sen* broeck by legghen,
            Want soo op ’t onversiens om ’t vierendeel jaers en kindt,
            (650) Al socht men d’hiele stadt deur, ’k wed men myn weergae niet en vint.
            Ia noemt men nou iens Drooge Goosen, dat moetje nou wel swyghen,
            ’tIs wel een dubbelt gheluck, dus gau een kindt te kryghen,
            Nou heb ick de penningh verdient diemen Vrerick belooft het,
            En van men petemoey een ferwiele mutsje datmen ’t op het hooft set,
            (655) Soo raecktmen vast aen ’tgoet, dan ’tselmen noch wat kosten,
            Gaf onse lieven Heer datse wat drae verlosten,
            ’kSou de Wyven soo droncken maken, dan hebbese sulcken pret,
            Dan hoort men eerst te deegh wat elck voor een man het,
            Daer ist Heer myn man die is soo goet, jae wel ick kan’t niet segghen,
            (660) Als hy sochtens op staet soo moet ick wel een paer uren blyven legghen,
            Dan veeght hy ’thuys, schept d’as op, en maeckt wat vier,
            En tegen dat ick op kom stater al een potje warrem bier,
[fol. C1r]
            Sie daer hy is soo goet, je soutet hem niet toe vertrouwen,
            ’kSel qualijck wateren, of hy wil de pispot houwen.
            (665) De myn is soo goet niet, (seydt d’aer) ick moeter eerst uyt, en hy blyft op’t nest,
            Ie weet niet waerse ’tvan daen halen, en dan noch op het lest
            Leggheset te slordigh of, dan uyttet naeymantje te praten,
            Hoe die soo furieus is, as sy ’t maer toe wou laten,
            En hoe, dat die soo loom is, en die is weer soo rat,
            (670) Ia wel ’tis te byster soo gaeteter van gat.
            Dan ist van die sen stuersheydt, en dan van die sen goetheyt,
            En weer van die sen suericheyt, en dan van d’anders soetheyt,
            O Bloet se spinnen zoo grof, en s’hebben sulcken deun.
De vroevrou met een opghebakerde Pop.
Marry.    Veel ghelucx Kraem-heer metje jonge Seun.
            (675) Dat is en kint, al wast en hallef jaer oud ten hoefdet hem niet te schamen.
Goosen. God zy lof en danck, ick legh men handen samen.
            En Seun, en Seun, dat is men wel nae men sin,
            Iae wel ick zegh dat ick en puyckje van en kindermaecker bin,
            Langtet men hier en reys, ick moetet iens bekycken,
            (680) Ick kan al ries wel sien dattet men wel zel lycken.
            ’tHet en paer ooghjes zoo bruyn as en gitjen in zen hooft,
            Met putjes in zen wanghen, en ’tkinnetje is eklooft,
            Sie jyt eens Marry Moer, lijcktet men niet, zonder ghecken.
Marry.    Ia ’tseper Goosen, al hadjet nae je aensicht laten trecken,
            (685) Soo mochtet je niet beter lijcken.
[fol. C1v]
Goosen. Seghje dat?
            Ia wel ’k zegh dat de moer niet en ommesien haer ghesicht van men had:
            Maer staeg keeckze op men, sie daer het most men lijcken,
            Ick bidje komt eens hier, wilt mijn een reys bekycken,
            En dan weer op het kint, sie daer, ick weet ghewis
            (690) Dattet van onderen tot boven, men eygen trony is.
            Begint eerst van de Neus.
Marry.    Wel heb ick van men leven,
            Al even iens as jou, s’is hier mee wat verheven,
Goosen. En nou de ooghen eens, maer komt wat by het licht.
Marry.    Daer is geen onderscheyt, het het de vaers gesicht.
Goosen. (695) En ’tkinnetje sie daer dat is al mee ekloven.
Marry.    Het lijckje op en top, van ond’ren tot boven.
            Nu Kraemheer ick moet gaen, ’kweet dat de moer verlanght.
Goosen. Gaet heen, datje terstont het kandiel over hanght,
            Op dat de Wijven haer een weynich weer verlusten.
Marry binnen.
            (700) Wat so, nou mach ick weer een hallef jaertje rusten:
            Want alle vierendeel jaers dat was bylo te grof,
            En Kraem die kost te veel, en ’t machter so niet of,
            Soo vier mael in een jaer, hoe mach ick oock soo praten,
            Neen seecker ’kselse nou een poosje rusten laten,
            (705) Dat is men ver het best, want as ick om het jaer
            Maeck datter weer wat is, soo valtet niet soo swaer,
            Wel wat segh jy daer of, jou mien ick daer in’t hoeckje
            Die daer so stemmigh sit met je geployde doeckje,
            Wouje mee wel dat je man had dieder soo op past.
            (710) Je swyght stil: maer je denckt, had ick hem vast.
            O je bint soo begheerlijck, je soud daer niet voor vresen:
            Maer ’t souje as en aer al mee al welkom wesen.
[fol. C2r]
            Wat seghje? spreeckt recht uyt, wat weest niet eens beschaemt,
            Of denckje by je self, dat het hy wel eraemt,
            (715) Ia schuyl je wegh, je kunt het lacchen doch niet laten.
            Holla, nae dat men dunckt sou ick men wel verpraten:
            Want’t is al over tijdt dat ick nae huys toe gae,
            Wel soetert hebje lust soo komt en volght men nae,
            Ick noodje op ’t Kandiel, wat wiltje niet bedencken,
            (720) Ick selje lustich noch de Spaensche Wijn toe schencken.
            Neem vry je Vryer mee, ’tkomt daer noch niet op an,
            ’kHeb voor de steeckel-baers noch oock een volle Kan,
            Wel vrientjes vaert nu wel, ick wilje Godt bevelen,
            Op morghen nae de noen soo salmen dit weer speelen.
Binnen.
I. SOET.
Niet soeter.
FINIS.


[fol. C2v]

Tot de Toe-kijckers.

            (725) SOo ghy in dees Droogers mallen
            Heb ghehadt een wel gevallen,
            Klapt dan in u handen drae,
            En begint soo luyt te krijten
            Dat ghy selfs u moet beschijten
            (730) Van het roepen, jae, jae, jae.
Continue

Tekstkritiek:

vs. 210 reysje er staat: reyje
vs. 410 kind onzeker, net als de voorgaande regels is een stuk tekst door een drukfout weggevallen
De halve verzen in 414 en 419 hebben wij als één vers geteld
vs. 648 sen er staat: sijn sen