Jacob Sammers (Zammers): Klucht van den moetwilligen boots-gesel.
Amsterdam, Jacob Lescailje 1669.
Naar De gramschap van Willem Ogier.
Uitgegeven door Erika de Joode.
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton081710 — facsimile bij Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue

[fol. A1r, p. 1]

KLUCHT

VAN DEN

MOETWILLIGEN

BOOTS-GESEL.

Vertoont op d’Amsterdamsche Schouwburg.

[Vignet: Perseveranter]

t’ AMSTERDAM,
By Jacob Lescailje, Boekverkooper op de Middeldam,
naast de Vischmarkt, 1669.



[fol. A1v, p. 2]

VERTOONDERS.

Andries, Boots-gesel, een Oostendenaar.
Neeltje, zijn Wijf.
Kramer, Allemode.
Catelijn, zijn wijf.
Bartel, een uyt de Aanschouwers.
Sarsiant, een Waal.
Waart.
Wachten.

    De Klucht speelt t’Amsterdam op de Kamper-steyger, en daer
omtrent, begint met den middag, en eyndigt tegen den avont.


[fol. A2r, p. 3]

KLUCHT

Van den

Moetwilligen Boots-gesel.

Andries en Neeltje, om scheep te gaen.
WAt wilje hier altemael hebben, wat doeje hier te staen?
    Hebje je leven geen Bootsgesellen meer scheep sien gaen?
    Het schijnt zoo dit volck hier staet en gaept over hoop
    Datter iets wonders te beschicken is, jy luy hebt ’et gapen goet koop.
    (5) Als de trommel eens slaet, en dat wy moeten schepen,
    Men souder van de steyger wel een vijf zes hondert meê slepen,
    Van de kijckers, jy luy bent gauwer als wy om te komen naer ’t Schip;
    Maer om meê te gaen is ’er niemand t’huys, dan is ’t slip
    Voor de Maets, och daerse daer gaan daer zellense de moort steecken!
    (10) Want het is daer prijckel: dat is al dat men jou hoort spreecken.
    ’t Is al wisje wasje peet Jannetje en peet Griet,
    Wilje wat Boots-gesels weten, zo komt daer men Boots-gesels ziet.
    En vaert eens zeven jaer met d’Oostendese vry-buyters,
    Dat zijn Boots-luy schijt de rest, dat en zijn geen tymuyters,
    (15) Noch anker-vogels, noch leggers met de tou aen en vaste kay,
    Neen bloed, alle daeg op kape de grijp uyt; ô daer is ’t fray,
[fol. A2v, p. 4]
    Daer hou ick van, daer men den vyandt altijdt voor de boeg heeft,
    Zoo heb ick tien jaer gevaren, dat men geen maent gedocht heeft.
    O bloet, ick leef daer by, het gaet zoo happig en braef,
    (20) Als men zy aen zy met den vyant vecht, en dat men pof paef
    Hout en kapt met de sabels, in de kabels, zackerwilge menssen,
    Hoe menig heeft ’er dit houwertje van ’t hoofd tot in de pense
    Om veer gekapt, mijn tanden wateren, als van een swaergaende vrou.
    Als ick bedenck hoe menig mast, hoe menig schip, hoe menig tou,
    (25) En armen, beenen, lijven, ick heb te gront doen zincken
    Met al de zeldremente, ja ’k heb wel helpen verdrincken
    Twee hondert schepen, en tachentig wel verbrant.
    ’k Hou van vry-buyters krijg, behalven hier te lant.
    ’k Lacher meê, hier leytme als een bier-ton op de stelling.
    (30) Oostende, Ostende, waer ick op je zee, ick had geen quelling;
    Dat is jou schult verbruyde hoer, dat ick hier te lant
    Zoo leg en hoetel.  Neel. Och Dries!  Dries. O swijn! kreeg ick voor je gelt contant
    Ick verkoftje, al zou men mijn noyt geen speck meer schaffen.
Neel. Ay my! ay my!  Dries. Ick moetje zo wat tusschen hals en neck straffen.
    (35) Ja, ja, huylt al, de tranen die je huylt en selje niet pissen, wel
    Hoe staeje de mond en trekt, wat preutelje al, zegt vel,
    Zegt totolf, setje beck in de plooy, flux laetje grijsen.
    Wat preutelje al?   Neel. Niet.   Dries. Jy liegt.   Neel. ’k Wilt seggen.   Dries. Wat?  
                Neel. Waer meê dat je kunt bewysen*
[fol. A3r, p. 5]
    Dat ’et mijn schult is dat je niet van Oostende vaert;
    (40) Daer ick nochtans wel wou.  Dries. Wat wouje?  Neel. Dat j’er al over lang
                gehangen waert.
Dries. Jou varken, hou daer, hou daer, eer ick begeer te hangen,
    Zoo zelje eerst vliegen van mijn vuysten vangen.
Neel. Snijtme met een den hals af.   Dries. Als ’t mijn belieft.
               Neel. Zeg als ick derf.   Dries. Niet meer geblaf.
    Of ick schopje met me voet van boven van de steyger af.
    (45) Kickt nog eens, ick slingerje met en dray van achter over
    In ’t water, en geef je daer de vissen over
    Voor aes, in plaets van kuyt.   Neel. Maer Dries, wat heb je weêr voor een boosen duvel in?
Dries. ’k Heb noch geen quaet gedaen, maer ick ben ’t nu van zin,
    Dat ’et hem eens iemand moeyt, dat ick mijn wijf zoo beugel,
    (50) Ick sny hem de beck op, ja maets, ick ben al en vremde veugel.
Neel. Maer wat doen je de luy, wie spreeckt jou te na?
Dries. Ick segt haer van te vooren, op datse hun wachten voor scha.
    ’t Is noch en groote beleeftheydt dat ick hun kom waerschouwen,
    Behalve dat ick ’er al stommelings ginck onder houwen.
    (55) Ick mach jou slaen, en ick wilje slaen, en ick moet slaen als sou ’k me selve slaen.
    Maer tot noch toe heb ick ’t uyt geen quaet gedaen.
Neel. Uyt liefde denk ick.   Dries. Uyt loutere liefde.   Neel. Zoo haelt de droes het vryen.
Dries. Is Man en Wijf niet een. kenje dat weêrstryen?
Neel. Wel hoe komt dat te pas?   Dries. Hoe komt dat te pas, en hoe komt dat te pas.
    (60) Om dat het zoo mijn believen was.
    Maer jy, jy, bent en fijne Vrou, en goet en schoon, en altemael geloogen.
[fol. A3v, p. 6]
===     Och waerje met twee meulesteene in ’t Ty gevlogen
    Mijn alderliefste karonje, hoe lief had ick je dan?
    Maer segt eens de rechte waerheyt, hebje geen goet man?
    (65) Heb ick je niet uytermaten lief?   Neel. Ja als en oud paert zijn moêr.
Dries. Ick heb je zo lief, waerje maer in een ton met bus-poêr,
    Ick stack de brant in jou.   Neel. Doe wat je wilt, ick wou liever sterven als leven.
Dries. Iets dat je begeert en wil ick je niet geven.
    Jy hebt geen liever, jy hebt geen begeer, om dat je wout
    (70) Dat je doot waerd, daerom wil ick ’et niet, maer dat jet niet willen en zout
    Dan zou ick ’et doen.   Neel. ’k Zeg noch, ’k sou liever de doot als ’t leven begeren.
Dries. Wat seg je daer? je varken, zel jy me commanderen.
Neel. Zoo zoo slaet ’er al op, en slaet dat je ’t leste slaet.
Dries. Nou wil ick niet, om dat je daer zoo steeg staet.
    (75) Maer wyfje, wat ick vergeten heb, ô jou zorgeloos
    En bedurven maecksel.   Neel. Wat?   Dries. Mijn toebackdoos.
    Loop haelse.   Neel. Wel.   Dries. Ick zel hier blyven staen.
    Neeltje, Neeltje.   Neel. Wat iss’er?   Dries. Ick zien maer jou goetheyt aen.
    Blijft hier, ick zel zelfs gaen loopen.
    (80) Want ick moet noch toeback onderweeg gaen koopen.
    Nu kust me een peys, en zijt niet meer gram.
    Ick was wel geluckig doen ick jou voor me wijf nam.
    Waerom keerje je backhuys?   Neel. Waerom zou ick mijn trony keeren?
Dries. Dat ’s waer, eêl troonitje moet ick zeggen: ick zel noch wel leeren.
Dries binnen.
Neel. (85) O dien Judas die dubbele gront, die ypekrijt, dien turck,
    Die leeft met me al waer ick een beest, dien selderementsen Jurck,
[fol. A4r, p. 7]
    Dien boosen hond, dien onwetende buffel, wat doet hy my al lyen aen?
    Altijt leet, altijt verdriet, en noyt verblyen aen.
    Och vrysters, vrysters, siet dat je jou vrysters staet hout.
    (90) Men begint het trouwen zoo licht dat dickels na berout.
    Wil iemand in mijn plaets, komt hier, ick heb aen hem te veel.
    Och hadje met je alle maer ’t darde deel,
    Je zout hem zoo moê zijn dat je wel mannen zout spouwen,
    En vervloeeken den dag dat je eerst docht om te trouwen.
    (95) Doch geen man zoo boos als hy, dat weet ick wel en wis,
    Ick geloof in Amsterdam niet sijns gelijcken is.
    Denckt en reys wat vrintschap dat wy samen houwen,
    Hy krabt, hy bijt, hy nijpt, ziet dit heb ick ’er van gehouwen,
    Ziet die litteykens, die blauwe plecken, mijn heele lijf deur,
    (100) Ben ick zoo gestelt, en zomtijts als en laseres mens van veur
    Tot achter, ’t is niet om te seggen wat ick moet verdragen,
    Qualick te eten, water te drincken, en de huyt vol slagen,
    Dat is mijn dagelijcks brood, en mijnen ordinaer.
    O doot! daer ick over hondert jaer zel zijn, dat ick daer nu waer.
    (105) ’k Loof in de hel geen booser geest kan schuylen.
    ’k Moet hier op dees banck mijn hart eens uyt gaen huylen.
Kramer uyt al roepende van binnen.
Kramer. Hier heb wat wonder wat nieuws van Catalonje,
    Van Candia, van Engeland, van Duytsland, en Japonje,
    Wat wonder wat nieuws, hier heb ick Almenacke met hoope.
    (110) Nieuwe lietjes voor vrouwe, voor vrysters, wie wil wat koope?
    Sa maekt de Kramer los, ’k heb hier voor elcks geriefs,
[fol. A4v, p. 8]
    Het outste dat ick heb dat is wat wonders wat niefs,
    Hier heb ick wat wonders wat nieus van partikuliere posten,
    En die het weten wil moet ’et hem gelt laten kosten,
    (115) Het is zoo nieuw dat ’t out is van nieuwigheyt.
    ’t Is het nieuwste nieuws datter overlang is geseyt.
    Mijn keel word moê, best hier wat gerust.
    Wel wijfje, waerom huylje zoo, nou nou, zijt gesust,
    Of is ’t denck ick, dat de brandewijn zoo dier is,
    (120) Zoo huyl ick wel wat meê, of huylje om dat het huylen plesier is.
    Want de vrouwen hebben drie tranen van blyschap, van droefheyt, en bedrogh.
Neel. Maer doense beursesnyer.   Kramer. Beursesnyer?   Neel. Ja Beursesnyer seg ick noch.
    Wat weet je te zeggen van de vrouwe, zeg Leunes,
    Spreeckse noch eens te na, zoo krijgje wat op je Teunis.
Kramer. (125) Ja wijfje, ben je zoo liberael?   Neel. Ja ick ben heel milt, jongen.
Kramer. Wat duyvel segje daer wijf, schelje me voor en jongen?
Neel. Ja jonge, jonge, en ick zel ’t blyven zeggen.
Kramer. Ick moet waerachtig eens mijn mars af leggen.
Neel. Wat wou je dan uytrechten?   Kramer. Ick sou.   Neel. Wat sou je dan doen?
Kramer. (130) Doen? verantwoorde, dat je me voor een jongen schelt.   Neel. Neen jou fatsoen
    En wijst’et niet uyt, wat benje meer als een lecker?
Kramer. Ick ben een getrouwt man.   Neel. Getrouwt man? ja wel ick gek ’er
    Mee, met verlof, zulcken Man, wie was zoo zot
    Die trouwde zulcken jongen?   Kramer. Mijn wijf is zeker niet bot.
Neel. (135) Dan veel nemen zoo jonge loeren,
    Om te wesen zoo geveynsde eerlijcke hoeren.
Kramer. Doe jy ’t dan ook zoo?   Neel. Wel guyt, spreeck ick van my?
[fol. A5r, p. 9]
Kramer. Wel als je’t zelver doet dan benj’er zelver by.
    Wat wilje van andere zeggen, dat heeft juyst geen klaerheyt.
    (140) Maer vanje zelve weetje de rechte waerheyt.
      Neel. Jy dat seggen? jy jy?   Kramer. ’t Is maer geck.   Neel. Nou is ’t maer geck.
Kramer. Wat brilt me dit Wijf, ick lapje strack met dees stock in je neck.
Andries uyt.
Dries. Hey, dit is wat raers, lustig Kremer, lustig Vrouwtje,
    Kis, kis, kis, kis, za, za, za, braef, noch eens en douwtje,
    (145) Za lustig corasi, geeft het niet op kramer, bijtze in de kam.
Neel. Andries, helpme.   Dries. Ick ben op hem niet gram,
    Za vat ’em by de kop, lustig; kis, kis, za, za, weêr aen’t grabbelen.
Neel. Zel je’t noch zeggen?   Kramer. Zel je noch na mijn backes krabbelen?
Neel. Is ’t je leet?   Kramer. Hebje berou?   Neel. Dat je ’t noch eens zegt.   Kramer. Dat je noch eens slaet.
Dries. (150) O dat is kael, als ’t zoo ras aen stilstant gaet,
    Za Wijf, leent ’em een vuyst, ick zeljer flus een weêr geven.
Kramer. Hoor ick zelje zeggen, hoe dat ’et by quam, ick heb haer niet misdreven.
    Dan ick qu...   Dries. Swijgt, want ten roert my niet, dat’s voddery, just
    Moet me een oorsaeck hebben als men vechten wil, ick vecht als’t me lust.
    (155) En zo geloof ick, datze ook doet. maer wijf
    Ick meende dat je al en ander keerel waert veur je lijf.
    Za za, noch eens aen tot mijnder eeren, tue, tue, tue, tue.
Neel. ’t Lust me nu niet.   Kramer. En ick ben dat verkeren al bue, bue, bue, bue.
Dries. Wil je niet vechten?   Neel. Neen.   Dries. Jy oock niet?   Kramer. Neen.   Dries. Wel onthout
    (160) Dat ick ’t jou luy te pas zel brengen, dat je dan wel willen zout
[fol. A5v, p. 10]
    Datje ’t gedaen heb, wilje niet, maekt jou van de steyger deur,
    Of vecht; zoo niet, ick geef j’er elck en roo kerf veur;
    Want al wat hier komt dat moet vechten.   Kramer. Wel wanneer is die wet
    Zoo opgekomen?   Dries. Ick begeer die zoo, en heb die zelf geset.
Kramer. (165) Ick kom hier nochtans om veel te verkoopen.
Dries. Zoo mag ickje veur en laffert laten deur loopen.
    Verkoopt dan vry, wat is ’t? zoeckje daer meê je gewin?
Kramer. ’t Is wat wonders wat nieuws.   Dries. Is’er ook al van vechten in.
Kramer. Ja, maer ’t is te doen in Catalonje,
    (170) In Duytslant, in Candia, en Japonje.
Gerucht in de straet.
Dries. Wat is daer in de straet voor gerucht? wat hoor ick voor alarmen?
    Daer moet ick by wesen, daer moet ick onder scharmen.
Neel. Maer blijft hier.   Dries. Laet me gaen.   Neel. Blijft hier een gaet toch scheep.
Dries. Laetme gaen, of ick geefje strak je leste doot-neep.
Samen binnen.
Kramer. (175) Daer gaet en paertje, hoe wel zijnse by malkandre.
    t’ Waer jammer mosten die van huwelick verandre.
    Wat en zoet geselschap heeftme aen zulck en volck.
    Gants duysent daer hangtme een duystre wolck
    Boven ’t hooft, dan die buy is over, maer ick heb niet vernomen
    (180) Van Lijst de walin, sy had geseyt hier te komen;
    Zouse wel vreese voor me wijf, kijck, kijck, kijck, hier leyt en valies,
    En die is vol eten, ô die zel toe behooren dien dullen Dries.
    Ick gaese hem brengen (eer Lijs komt) en zelme wat spoên,
    Ick heb niet garen met vechten of kyven te doen.
Binnen met de sak.
[fol. A6r, p. 11]
Neel uyt al zoeeckende.
    (185) Och och! is ’t meugelick, och, och, sy is verlooren,
    De zack ben ick quijt, de valies is wech, ick vrees de tooren
    Van mijn dolle vent, wat zel ick gaen doen? wat raet?
    Dat komt met dat schelms gerucht dat daer was in de straet,
    Daer het en meyt en snee in ’er beck gekregen.
    (190) Dat maeckte al dit gerucht, en ick mistese onderwegen.
    Och de valies, de valies, waer zel ickse gaen zoecken? vind ickse niet
    Zo loop ick de stat uyt, datme van mijn hoort noch ziet.


Catelijn uyt met een mes in de hant, al lachende.
    Ha, ha, ha, ha, ick lagme te barste, maer sou ick niet wis,
    Ick zel noch zeven jaer naer men doot lachen om dat het zoo geschiet is,
    (195) Och sou ick niet lachen, hoe heb ickse daer bepraet.
    Ha, ha, ha, wat en gerucht was ’er terstont door de straet.
    O die hoer! ick heb ’er zoo dickwils op uytgeweest,
    Maer noyt geluckt, ’t is altijt slip geweest,
    ’t Gaf noyt gien pas, ’t was altijt te laet;
    (200) Maer nu vont ickse na me sin, in ’t stilste van de straet,
    Daer gaf ick de hoer en snee in’er backhuys,
    In de lengte, als en bril van en boere kackhuys.
    Och ik lachme te barste, daer is de hoere troni geschent.
    Ick zelse wel leeren loopen met mijn vent,
    (205) Zoo moetmense hebbe die hoeren, die diefeggen,
    Die de plaets beslapen daer de vrouwen hooren te leggen.


Neel uyt noch zoeckende.
    Och my! och my! och, och! wat rusi zelme dit noch zijn?
Lijn. Ick lachme te barste.   Neel. Lachj’er meê, je meugt wel lachen.   Lijn. Zou ick niet lachen?   Neel. O mijn!
    Zelje lachen met en andersmans lyen?
Lijn. (210) Die geen verdriet begeert die moet’er hem voor myen.
Neel. Zoo weet jy’er van, ick hebse hier laten staen.
[fol. A6v, p. 12]
Lijn. Zou ick ’et niet weten, ick heb ’t zelfs gedaen.
    O ja, ick begeer dat wel te weten.   Neel. Waer hebjese gelaten?
Lijn. Gunter onder ’t volk, daer stontgse op ’s Heere straten.
Neel. (215) Dat is niet waer ick weet het wel, ick lietse hier.
Lijn. Ick hebse daer gevonden, ick deê’t met geen rappier.
    Maer met dat mes.   Neel. Wel wat zel hier noch komen, hoe zeljeme noch dreygen?
    Ick spreek maer voor ’t mijn, want ’t is mijn eygen.
    Wat onbeleefde pry, strack hael ick ook en mes,
    (220) En ick sny tegenje.   Lijn. Ick wijs maer dat ick die brave tes
    Daer meê sulken dwarsen sneê heb gegeven.
Neel. Heb je dat gedaen, heb je onse valies aen stukken gesneên?   Lijn. Hietse valies? daer is niet aen bedreven,
    Ofse valies hiet, dan ick heb’t gedaen, wat is ’t nou?
Neel. Wat letten jou de valies.   Lijn. Letten sy niet, foey, jij bent en Vrou,
    (225) Foey schaemje inje hart, datj’er komt voor spreecken.
Neel. Waer is het eten dat’er heeft ingesteecken?
Lijn. Weetje wel watje vraegt, wordje dol of zot?
Neel. Wort jy dol? wat queltme die pry ten is geen sot;
    Ick zelzeje tot en duyt toe doen betalen.
Lijn. (230) Veur en hoer betalen, veur en hoer?   Neel. De drommel moet dat varcken halen,
    Ben ick en hoer, en hoer? wat hoere stucken heb ick gedaen?
Lijn. Ick spreeck van heur, en dat gaet jou niet aen.
Neel. Jij zegt veur en hoer betalen, hoe kunje ’t platter zeggen.
Lijn. Zie daer eer ickse betaelde, zou ick ’er liever noch en snee by leggen.
Neel. (235) Je moetse wel betalen, je bent hier in en stat van recht.
Lijn. Ick zelse niet betalen, ick lach met al watje zegt.
    Ick had reden genoeg, ick sel ’t voor ’t recht wel toonen
[fol. A7r, p. 13]
    Als ’t te pas komt; zoo moetmense loonen:
    Waer ’t noch te doen, ick deê ’t, ’t isme niet berouwe dat ick’et deê.
Neel. (240) Hadjese hiel gelaten, waerom gafjese en sneê?
Lijn. Vraegt heur dat.   Neel. Wie sou ick het vragen, de valies?
Lijn. De valies, ja valies, men geeft dat volk wel vies
    En vremde namen.   Neel. Loop wijf, je ben zot of droncken, schaemje, foey, gaet slapen.
Binnen.
Lijn. Maer doen ’k zottin, hoe meendese mijn de tong te schrapen;
    (245) Die was wis uytgesonden, om te hooren of ick niet
    Bekommert was van ’t geender is geschiet.
    Ha, ha, sy meende dat ick zou gelt belooven;
    Ja datse daer na wacht, isse me die dunck bestooven.
Andries uyt.
    Gants zelderemente zag ick men leven een sneê, zie zoo was’er dat ien.
Lijn. (250) Die praet’er meê al van.   Andries. Ick miende dat’er in de stadt gien
    Zoo stouten wijf en was die dat klaren zou.
Lijn. Ja vrient datje noyt gesien hebt dat zieje nou.
Dries. Weetje wel wat ick mien.   Lijn. Ia dat die Hoer in heur bek sulcken roo veeg heeft.
Dries. Dat’s waer, dat mien ick, maer weetje niet wie ’t gedaen heeft?
Lijn. (255) Wel ja.   Dries. Is ’t ook een vrou.   Lijn. O ja.   Dries. Zo is ’t noch zoo geschiet.
    Daer wierd gesegt dat’et en wijf was, maer ick geloofden ’t niet.
    Ick sag de jaep zoo mense leyde om te barbieren.
    Zoom’er met geen wagen en peerden deur zou swieren,
    Zoo laet ickme hange, hebjese niet gesien?
Lijn. (260) Ick hebt gedaen.   Dries. Ie mogt de droes, wat souje, misschien.
[fol. A7v, p. 14]
Lijn. Daer is geen misschienen aen, ick deê ’t met dat staeltje.
Dries. Iy, je bent en vrou van d’andere werelt, je bent en orientaeltje.
    Maer mijn wijf, mijn papsack, en recht niet uyt.
    Ze vocht flus tegen de allemode Kreemer, dien laffen guyt,
    (265) En se bedreef niet.   Lijn. Wel moeskop, heeft hy jou guyte stukken bedreven?
    Zegt, mopses, drasbroek, wat hebje hem toenamen te geven.
Dries. Al zoetjes, al zoetjes, geefje tong niet te veel snaer.
    Eer ickje, datje stracks aen and’re deê, ook eens klaer.
Lijn. Ie hebt’et hart niet, begind eens hebje sulks in ’t zin.
    (270) Doet ’et, doet ’et.   Dries. Stracx stoot ikje met me voet het hart in.
Lijn. Waerom maekje van mijn man en guyt, zegt?
Dries. Is’t je man, zoo hebje gelijck en recht.
    Ick prijsje datje je man veur spreekt, dat zijn vrouwe
    Die de mans zoo veur dragen, en in eere houwe.
    (275) Ick hebber daer ook een die zout doen, ja daer,
    Sy zou mijn liever sien als ick boven toe gebonden waer.
Lijn. Mijn man is gien guyt, of hy hem aen en hoer heeft misgaen,
    Daer heeft hy niemant meê te kort, dan mijn alleen, gedaen.
Dries. Wijfje jy spreeckt wel, kom gaen wy zaem te bier.
Lien. (280) Dat sou ick wel doen, was slechts mijn man maer hier.
Dries. Of of, kom kom.   Lijn. Neen, geensins, sou ick allien gaen.
Dries. Ick heb hem stracks gesien in de gintse steeg staen,
    Onder ’t volk, toen de meyt ging tot de Barbier.
    Maer ick drong deur, en quam zoo weêr tot hier.
Lijn. (285) Zoo gae ick hem dan halen.   Dries. Hoe zouje noch daer omtrent durven komen.
[fol. A8r, p. 15]
Lijn. Wel stoutelijck.   Dries. Zouje?   Lijn. Wel perfect, ick heb’er niet genomen.
Binnen.
Dries. Dat is en manne hart, die wel voor de hel om roof ginck.
    Daer komt mijn sleeplende, mijn pinpelmees, mijn sletvinck.
Neel uyt.
    Weetje van ’t ongeluk wel?   Dries. Ick wilje niet hooren,
    (290) ’k Heb de weet al weg, ’t is metje al verlooren.
Neel. ’t Was deurje haestigheyt, dat ickse hier liet staen.
Dries. Ick zegje eens veur al, en spreeckt my niet meer aen.
    Ie bent geen wijf gelijck en ander.   Neel. Zoujese dan quijt zijn?
Dries. Quijt, dat ick zoo geluckig was, ’t zou eens goe tijt zijn
    (295) Tot mynent, hadje maer van sterven en lutje verstant,
    Ick waer een van de braefste Matroosen van ’t Lant.
Neel. Ick docht datje de valies had meê genomen.
Dries. Wat zel dese zottin weêr veur en buy overkomen?
    Wat is ’er van de valies? wat komtje in de kop van de valies?
Neel. (300) Wel isse dan niet verlooren?   Dries. Verlooren?   Neel. En doetse niet Dries?
Dries. Hebje de valies verlooren?   Neel. Ick docht of jyse had meê gedragen.
Dries. Is ’t wonder dat ikje dikwils geef het lijf vol slagen?
    Verdien jy ’t niet wel? jou handeloose pry.
    ’t Verwondertme dat ickje niet stracks den hals af sny.
Neel. (305) Ick denk dat’er de Kraemer meê deur is.
Neel binnen.
Dries. Gaet siet’er na. Hoe Dries gequelt met heur is
    En zou niemant gelooven: maer al evenwel
    Heeftse niemant van jouluy gestoolen, ick schel
    Hem veur en dief diese heeft, en kan ikse achter loopen,
    (310) Hy sel hair laten, ick sel hem ’t vel afstroopen.
[fol. A8v, p. 16]
    Ja jy luy meugt allegaer wel op me sien,
    Mienje datter geen dieven schuylen onder eerlijcke liên?
    Dat moeyt’et hem die wil, komt metje vijf of sessen
    Met houwers, met roers, met vuysten, of met messen.
    (315) Wie is den dief onder jou luy? gans donder
    Wijsme den dief, of ick schermer onder.
    Waerom spreekter niemant of wiljet nou niet weeten?
    O dien dief die swijgt om datje mijn kost alleen sou eeten.
    Waer is den dief segt, waer hebje hem versteken?
Bartel onder het Volk.
    (320) Wel buffel, moetje ons hier te na spreecken.
Dries. Wie roert daer sen bakhuys? Bartel. wie moeid hem met myn?*
Dries. Ben jy den dief?   Bartel. Iy meugter een sijn.
Dries. O waer ick daer byje, ick souje wel leeren inmen reên vaeren. Bartel. Wat souje uytrechten?*
    Mienje dat ick jou vrees, ey hout de man, hy wil vechten.
Dries. (325) Ick segje hout je bek, of ick komje op je huyt.
Bartel. Ey siet die groote schreeuwert, ey lacht hem daer eens uyt.
    Kom kom ik wachtje al, ey hout die dolle man.
Dries. ’k Moet sien of ik die vent niet stillen kan.
    Kom uyt het volk.   Bartel. Kom jy hier.   Dries. Dat is een slecht bescheet.
    (330) Kom hier, hier hebben wy plaets, hier is ’t ruym en breet,
    Ick selje beget die opsteecker in je ribben duwen
    Datje wel een ton bloet selt uyt de wonden spuwen.
Bartel. Iy sout dat doen?   Dries. Ia ick.   Bartel. De gedreygde ’t langst leeft,
    Oock dreygje d’onvervaerde.   Dries. Is’t datje de vrees niet bevangen heeft.
    (335) Waerom komje niet uyt het volk, waerom blijfje daer staen.
Bartel. Ey vrienden maekt wat plaets, laetme daer eens deurgaen.
Hy komt op ’t Tooneel.
Dries. Maeckt hem daer wat plaets, de huyt die jeuckt hem wat.
[fol. B1r, p. 17]
Sarjant uyt om te scheyen, met de Helbaert van de wacht.
Sarjant. Wat wil gy doen, vechts by de wacht-huys van de stadt?
Bartel. Sarjant laet ons begaen.   Sarjant. Ik seg gy sulse u stille.
    (340) Ick wilse geen gevecht.   Dries. En als wy vechten wille.
Sarjant. Gy suls u scheen, of ick salse u met de Halbaer tanck.
Dries. Waer meê moey jyje?   Sarjant. Ick wilse my moey gants krank.
    Scheet u, scheet u, gy sult u retire retireer,*
    Of ick zalse een van twee mafoy conjonneer.
Dries. (345) Wat zegje?   Sarjant. ’k Weets van geen wat seg, scheet ou.
Dries. Gaeje maer van tusse bey, sa, sa.   Sarjant. Wat redemente is hier, ick dou
    Zoo waer als ick leef, d’eers die hem ruer deur de darmen.
Dries. Wacht Sarjant, je selt dat noch bekarme.*
Sarjant. Does wat gy wilt, dat ’s voor u, ick bens op mijn wacht.
    (350) Al stackse jou dood, het stonse in mijn macht;
    En sonder eenig drag daer van te hebbe.
Dries. Gaeje maer naje wacht-huys, zelje Lebbe.
Sarjant. Hets vat geeft uyt dat ’s in heeft, ick mach swy.
    Ick zouse met u te spreeck, toch geen eer kry.
Dries. (355) O jy moetje repetasy houwe, gelijk een Sarjant.
Sarjant. Ick wilse mijn wijs niet zetten tegens jouwen onverstant.
    Ick bense te goet om tegen jou te spreken, of te vechten.
Sarjant binnen.
Dries. Is dat die vrome Sarjant die zoo veel uyt zou rechten.
    Maer jy, jy bent een man, kom, kom, laet ons maets zijn. Bartel. Wel aen.
[fol. B1v, p. 18]
Dries. (360) Ick zou wel vechten, maer mijn quaetheyt is gedaen.
Bartel. Wat zegje?   Dries. Waerom dat jy flus de zaeck wout moeyen?
Bartel. Om datje zey dat wy dieven waren, en ick ben van te goeyen
    Ouwers om iemant en duyt te kort te doen,
    En dat moetje van dees eerelijke luy ook vermoên.
Dries. (365) Vergeefme dit eerlyke luy, ’t isme leet eerlicke liede,
    Dat u liede die bottigheyt, van mijn onwetende geschiede.
    Ick houje altemael veur eerlicke luy, vaert wel eerlicke liên.
    Kom, kom, in de kroeg zellewe malkander deur en glas sien.
Samen binnen.


Kramer en Lijn   uyt.
Kramer. Ia heb jy dat gedaen, je bent’er heel fraey meê, jaje zeker;
    (370) Is dat van jou bedrijf? draegt nou vry je zilvre beker
    In de Lommert, dieje te Kermis hebt gekocht,
    Om daer meê haes op te speelen, wat droes heeft jou daer toe gebrocht?
    Datje dat gedaen hebt, wat had jou de meyt bedreven?
Lijn. Ziet hoe is hy nouw in ’t gat, om dat ick zijn hoer en sneê heb gegeven.
    (375) Ick heb’er naem al weg, al heb jy ’t me niet geseyt,
    Valies hietse; hoe moet jou dat spijten dat valies en Jaep heyt.
    Die schoone valies, daerje op straet meê ging braveeren.
    ’k Loof zeecker datj’er miende gout uyt te disteleeren.
    Ey ziet hem nou staen, och armen, ’t is en groot verlies.
    (380) Als men zulcken onverwachten veeg krijgt in sen liefste valies,
[fol. B2r, p. 19]
    Nou weest’er zoo droef niet om, je kuntje wel lyen met mijn.
Kramer. Neen, je hebt je dingen wel gedaen, je meugt wel vrolijk zijn.
    Ie hebt het heel wel veur, jaje toch; ’t zijn geestige dingen;
    Maer alsje op’t Schavot selt grasi men Heeren singen,
    (385) Veur ’t Stadthuys, op den Dam, en krygen zoo wat flick flack,
    Met het wapen van Amsterdam al gloeyent opje zack.
    Wat al karkollen zelje maken, hoe zelje metje voeten
    Springen, en wringen? Ja wijf, je zout’er aen moeten.
Lijn. Aan moeten, om en hoer, om en hoer raken op ’t Schavot.
    (390) Ick lach’er meê.   Kramer. ’t Is en eerlycke Vrijster.   Lijn. Uyt en hoerekot.
Kramer. Wie mienje dat het is?   Lijn. Wie? valies, jou bysit.
Kramer. Wat valies?   Lijn. Alsje jaer en dag by en hoer sit
    Weetje dan niet hoese hiet?
Kramer. Wat naem is dat? daer is niemant in de hel die valies hiet.
Lijn. (395) Ick weet het wel datse valies hiet, ’t isme flus geseyt.
Kramer. Wie meenje Lies de hoer?   Lijn. Ick zeg valies, die meyt,
    Daer jy lest ’s avonts meê ging drillen op de Schans.
Kramer. Wel dat was Lies.   Lijn. Wel Lies of valies, ’t is en hoer die getrouwde mans
    Verleyt, wat vrouw sou zulcks verdragen?
Kramer. (400) Ie hebt heel wel gedaen, men is van die pryen noyt ontslagen.
Neel uyt.
    Hier is de Kraemer, kom geefse weêr, of by gants velte,
    Langtse goetwillig.   Lijn. Heur sinnen gaen op stelte;
    Wel raeskop, wat schortje? benje daer al weêr?
[fol. B2v, p. 20]
Neel. Ick zeg langt my de valies, of zetse datelick daer neêr.
Kramer. (405) Wel wie weygertse, spreeckt met beleefthede.
Lijn. Maer dat wijf is zot, want sy gebruyckt geen rede.
    Dat is het wijf die my zeyde dat jou hoer valies hiet.
    Ze droomt niet anders als valies, ’t is al valies watse ziet.
Neel ontrukt den Kramer de Valies.
Kramer. Jy hoefseme zoo niet t’ontrucken,
    (410) Ick begeerse niet.   Neel. Wel zottin, waer isse nou aen stucken?
    Waer heefse een snee? waer is de valies geschent?
    Ick vin geen gat, noch sneê, en je hebt het flus bekent.
Lijn. Ha, ha, ick moetme buyck vast houwen, of ick scheur
    Van lachen; ha, ha, och wijfje gaet doch deur, gaet doch deur.
Kramer. (415) Wel wat gelagh is dit? wat heeft dit te beduyen?
      Lijn. Dat hoorje wel, sy krijgt heur buyen.
Neel. Hebjeme flus niet geseyt dat de valies en sneê had?
    Waer isse nu gesneên? zeg, ick zie geen sneê noch gat.
Lijn. Ha, ha, ha, och, och mijn buyck, heb ick geseyt dat de mael was gesneên?
Neel. (420) Wel ja, wat wilje seggen? hebj’et niet self beleên.
Lijn. Ey hoort toch en reys, hoort.   Kramer. Wel wat beduyt dat gestoot?   Neel. Het wijf is dol.
Lijn. Iij meugt dol of dronken wesen, of hebje je gat vol?
    Hoor, als ick de hoer had de sneê in’er beck gegeven,
    Zo quam sy’t heur moeye, en woume de Schout overgeven,
    (425) Sy woume de quetsuer doen betalen, sy had het zoo breet,
    En nou spreektse van de maal, is dat geen fraey bescheet.
Neel. Wat quetsuer? wat maal? ’k spreeck van de valies die ’k had verlooren.
[fol. B3r, p. 21]
=== Lijn. Wel de valies is dat de hoer niet?   Kramer. Wat Wijf, sy heefje geschooren.
    Men hiet geen Meyt valies, dit hiet een valies.   Lijn. Hoe dat?
Neel. (430) Wel ja, en dat heb ick gemeynt.   Lijn. zoo hebben wy een misverstant gehad.
Neel. Jy seyde duydelijk uyt, datjese en sneê had gegeven.
Lijn. Wel ja, dat’s waer, dat heb ick aen en Hoer bedreven.
    Ick gaf een Hoer een sneê, en hebje’t niet gehoort?
Neel. Deê jy dat? wat raekt het mijn, al hadjese vermoort.
Dries word uyt de kroeg gestooten.
Waert. (435) Gaet uyt mijn huys.   Dries ’k Wil niet.   Waert. Wat is hier te redemente?
    Voort, voort.   Neel. Dat’s onse Dries.   Dries. Komt’er uyt seldermente.
Neel. Och! wat is’t?   Dries. Laetme gerust, en gaet van hier, komt’er uyt.
    Jou schelm, jou hont, jou fielt, jou dief, jou guyt.
    Komt’er uyt, of laetme daer binnen.
    (440) O bloet, wat en sprong wou ick metje beginnen,
    Ick sou dat kot opscherven, en snyent aen riemen dat gespuys.
Waert. Ick heb met gien vechters te doen.   Neel. Kom Dries, komt t’huis.
Dries. Hebt’er dat veur, ick sel de deur op de vloer loopen.   Waert. Doet al watje wilt, ick sel klagen over gewelt.
Dries. Laet’er mijn in, of laet’er hem uyt, of ick sel by gants velt
    (445) Het huys in brand steecken, en settent in gloeyende kolen.
Waert. Wacht; wacht, jy selt haest anders singen.   Dries. ’k Heb inje huys niet gestolen.
[fol. B3v, p. 22]
x    Waerom laet j’er mijn niet in?   Waert. Om datje wil vechten in men huys.
    Hy is een degelijk borst, en jy deugt niet een gruys.
Dries. Wat hietje degelijk, schelmen en guyten die dagelijks inje huys swieren?
    (450) En verteeren datse van andere gestolen hebben met bankrottieren.
Waert. Dat liegje Vagebont, gaet hier van daen met je rasen.
Dries. Hout’er dat veur; dat, dat.   Waert. O jou schelm, dat’s deur de glasen.
    Ick sel de Huysheer overje klagen.   Dries. Noch eens tot sijnder eer.
    Hoort Waert datjet hem segt, dat’s ter eeren van den Huysheer.
Waert. (455) Se sijn naer de Geweldige, je dingt om een strop, man.
Dries. Dat ’s ter eeren van de Geweldige, sta vast dan.
Hij schiet door de glasen.
Waart en Bartel uyt.
    Sa mannen, sa, sta; by Wacht, Wacht, straetschendery.
Neel. Help, help; och Dries! och Dries!
Sarjant uyt.
                                                              Sla door, sla doot.   Dries. Wat wilje
                hebben van my?
    Heb ick yets gedaen?   Waert. Vraegje dat? dat sel men jou wel wijs maken.
Dries. (460) Ick heb niet gedaen, als wat glasen doen kraken.
Bartel. Steekt’er op aen.   Neel. Och my! och my!   Dries. Wel wat is ’t?
    Heb ick quaet gedaen, heb ick ruyten gemist?
Waert. Gekjer noch meê?   Sarjant. Sa fluk legje geweer af,
    Gy straetschender.   Dries. Sinjeur Sarjant, ick kender my vry af:
    (465) Ick heb ’t niet gedaen, vraegt aen die luy.   Sarjant. Ick hebse gesien toet altemael.
[fol. B4r, p. 23]
Dries. Maer Monsieur Sarjant, jy valtme parsiael.
Bartel. Kom nou veur den dag, ick en jy met ons beyen.
Dries. Neen, Monsieur Sarjant sou ons in de boeyen leyen.
Sarjant. Wat segse gy, ben ick een diefley? ick bense een Sarjant met eer.
Dries. (470) Dat ’s waer Monsieur Sarjant.   Sarjant. Ick raets en touseer my niet meer,
    Of ick steek u met de helbaert.   Waert. Sla maer doot, ick seltje afdragen.
Dries. Waerom doe jij’t niet?   Waert. Sie daer, ick ga zoo datelijk over jou klagen,
    Van gewelt en straetschendery; hout hem hier wat staen.       Waert binnen.
Sarjant. Gase gy deur, ick gase ook deur, watse ga my niet aen.
Dries. (475) Ey Monsieur Sarjant hout my wat geselschap.
Sarjant. Ick salse met de Waert saem naer de Gewelt stap.
    Gy sult haest genoeg worden verrast.   Dries. Monsieur Sarjant,
    Ey verbetert’et wat.   Sarjant. Gy sijt een groot Missiant.
                                                  Sarjant en Wacht binnen.
Dries. En jy dan, wat heb jy te seggen? waerom gaje ook niet druypen?
    (480) Gelijk de Waert met Monsieur Sarjant is gaen sluypen.
Bartel. Hoe, mienje dat ick sou gaen loopen? neen voet by voet.
    Ick heb’er al meer onder d’oogen gesien, gants bloet,
    Ick sou om jou van hier tot daer van plaets niet veranderen.
Dries. Hoor, twee qua honden en byten noyt malkanderen.
    (485) Kom laet ons vrede maken; want het waer me spijt
    Datje doot waert, om datje sulken braven vechter zijt.
Bartel. Wie heeft het gesocht als jy, metje qualijk spreecken?
[fol. B4v, p. 24]
    Ik ging ter goeder trouw metje roemsteecken,
    En je speelde vals, je schreef en vreef en nam de kaert:
    (490) Wilje mijn niet gelooven, zoo vraegt het aen de Waert.
Neel. zoo is het weêr om ’t speelen bygekomen, ja wel de Vrouwen
    Bennen wel ongelukkig, alsse een dobbelaer van een Man trouwen.
Dries. Beginje weêr je bek te roeren? ô jy word te stout.
    Men heeft geen deeg mitje, of je moet wat sijn getout.
Bartel. (495) De Vrouwen zijn altemet wonderlijk.
Dries. Daer hoor ikje, je bent een Man van verstant; je hebt gelijk.
Bartel. De Mannen en zijn ook niet vry van gebreecken.
Dries. Wat segje van de Mans, selje de Mans tegenspreecken?
Bartel. Ick spreek niemant meê noch Vrouw noch Mans.
    (500) Men vintse wel allebey quaet, maer evenwel nochtans
    Die goet is gaet dat niet aen, die goet is blijft de goên.
Dries. Men vint geen qua Mans, ’t sijn onnoosele bloên.
    Heb je de Vrouwen liever, ick setje dees wel by:
    Ontslaet’er mijn van; kom, en trouwtse vry.
    (505) Aenvaerdse seg ick.   Bartel. Wat, sou ick jou Wijf trouwen?
Dries. Je selt het doen, of ick selje dit mes inje boesem douwen.
Bartel. Hoe, scheerjeme, benwe vyanden of sinwe maets? is ’t gek?
Dries. Ick seg trouwtse, of ick veegje straks de bek?
Bartel. Kom, kom, je soekt’et, en je selt’et gevonden hebben.
Dries. (510) Hoor ick wilmen armen eerst op men rug gebonden hebben,
    En ’k wilmen handen niet roeren, maer ick trapje strak met me voeten plat.
Neel. Ick bidje vrintje verdraegt om mynent wil toch wat.
[fol. B5r, p. 25]
Bartel. Verdragen?   Neel. Ey verdraegt’et toch, ick bidje van dien dullen.
Dries. Dat gaet wel, me dunkt datwe’t huwelik maken sullen.
    (515) Seg Neel, is’t klaer, is hy’t van sin? je sout
    Hem wel gelyken, maer hoe rakenwe ontrouwt.
    Monseur Bartel, souje raet kunne vinden?
Bartel. Ja men sal jou eerst laten de keel toe binden,
    Dan selje Wijf zijn voor een ander Man.
Dries. (520) Wel hangtme dan als’t niet anders zijn en kan.
Neel. Och Dries, waerom gaje niet scheep, je selt’et noch zoo lang maken
    Datje weer en reys selt in de boeyen raken.
    Wantje kerf is zoo vol.   Dries. Begeerje dat
    Ick scheep ga, en ick wil niet, ick ga weêr in Stad.       Binnen.
Neel. (525) Och, och, hoe ongelukkig ben ick’er aen! ’t en mach niet slimmer wesen,
    ’t Waer goet dat alle vrysters haer spiegelde aen desen.
                DRIES   uyt.
Dries. Wat heb jyse te kussen?
    Wie kent jou zoo stout? als je yemant de vinger geeft ondertussen
    Nemense de hand, waerom soenjese sonder mijn verlof.
Bartel. (530) Wel hey wie soentse?   Dries. Wat meinje dat ick stof
    In d’oogen heb? ’k hebt gesien.   Bartel. Al weer krakkeel, ja, ja, je hebt te lang gerust geweest.
Dries. Benje van hem straks daer niet gesoent geweest?
Bartel. ’t Is ongeluk getrouwt te zijn met een jaloers Man
Dries. Jij seltse wel veur spreecken toch’t heeft sen reên;
    (535) Kom ick selje in ’t Spinhuys gaen besteên
    Te water en te broot maekt vast gang; voort, voort.
Dries en Neel binnen.
[fol. B5v, p. 26]
Bartel. Ja wel heb ick men leven geen moetwilliger schelm gehoort.
Kramer. Stoutheyt is zijn aert je moetje dat niet stooren.
Bartel. Ick sou hem voor die stoutheyt sulken krop gat booren,
    (540) Dat hy genoeg hebben sou.   Kramer. Best niet, wat waer’t dan?
    Je sout het een guyt doen, en voor een eerlijk man
    Moeten boeten, hy selt niet lang maken
    Of hy sel ergens wel aen en gallig raken,
    En strekken voor en klok, dar men Heer de wint meê luyt;
    (545) Als de peer rijp is, valtse zoo lief in den drek als daer uyt.
Dries uyt en Neel.
Dries. Sellemente Neel wie gafme daer die lap?
Neel. Och ick weet’et niet mijn boutje, ick bidje stelt’et op en loopen.
Dries. Yemant van hun selt met de doot moeten bekoopen,
    Laetse komen.   Neel. Och Dries ick bidje wilje toch versteecken gaen,
    (550) Springt in en boot en roeyt weg ’t is om je hals gedaen,
    ’t Is al in de weer, de Dienders en Provoosten.
Dries. Ick gever niet om het kanme maer den hals kosten.
Neel. Je kunt’et ontgaen, wilje willens brengen in de doot?
    Ick bidje toch Dries, laetje geseggen springt in de boot,
    (555) Laetje geseggen.   Dries. Adie dan.          Binnen.
Neel. Den Hemel wilje bewaren.
Kramer. Waer is hy?   Neel. Och Kramer en wilt het niet openbaren.
Sarjant, Wacht en Waart uyt.
    Datse de steyger en de boom wel beset.
Waert. ’t is alles wel versien, daer is wel op gelet.
Sarjant. Ha die vagebonde.   Waert. Waer mach hy nou toch steecken?
Neel. (560) Och Monseur Sarjant, datje wat wou ten besten spreecken.
[fol. B5v, p. 27]
Sarjant. Isse u Man?   Neel. Och ja Monseur Sarjant, ick bidje om genâ.
Sarjant. Hy heefse my gekonjoneert, d’eers dag van mijn para.
    Ick hebse nou d’eers wacht en hebse mijn confreers beschonk,
    Se hebse my wel een tonke wijn uytgedronk.
    (565) Hy schelse my my vrouw, een kontike schijt, kontike schijt,
    dat’s hem de deabel hael.
    Ick sal s’hem doen hang; al souse self de strop betael.
Waert. Hoor wat geraes, ick loof datse hem al vast hebben.
Sarjant. Ha, braef man bons.           Sarjant binnen.
Kramer. Och ja! daer hebbes’em.   Waert. Ick ga eens sien.
                                                                          Waert binnen.
Neel. (570) Och, och, och, och, och!   Kramer. Nou, nou, sus, sus, het sel geen last hebben.
    Hy heeft geen moort gedaen.
Neel. Wat komtmen over, wat komt men over.              Binnen.
Kramer. Ick wou niet garen in sen plaets staen.
                                Waart   uyt.
    O ja, hy was’t, en ging meê als en lam, en kon niet spreecken.
    (575) Hy wiert tusschen de boom in de boot gevat, hy had hem onder de bank versteecken.
    Ick nooje altemael op ’t Prinsen-hof te gast,
    Een yder een siet toe, en opje beurs wel past.
    Want Dries den Boots-gesel sel dan wat gispe krygen
    Op zijn moetwilge rug, dan toch ’t is best te swygen.
    (580) Daer sijnder noch zoo veel by mijn seer wel beeckent.
    Dat mense vangen sou, het Recht en had geen ent.
    Kom Kramer, komt in huys, ick selje eens beschinken,
    Wy mogen op de straf van de gevangen drinken.


                                                  UYT.


Continue

Tekstkritiek:

vs. 38 bewysen er staat: bewysen.
vs. 321b wie moeid hem met myn? er staat: Ik moeytme. (om het rijm te herstellen veranderd naar de uitgave van editie-1739)
vs. 324 in de druk is dit lange vers verdeeld over twee regels
In de druk staan de laatste drie woorden van vs. 334 op de volgende tekstregel, en vs. 335b op een aparte regel. Ook hier is het rijmschema verbeterd naar de uitgave van 1739
vs. 343 conjonneer er staat: conjonne (om het rijm en naar latere uitgaven)
vs. 348 bekarme er staat: bekerme (dezelfde redemen)