M. Waltes: Klucht van Bol-Backers-Ian. Amsterdam 1659.
Uitgegeven door drs. G.C. van Uitert
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton09052 - Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue

[fol. A1r]

M. WALTES

KLUCHT

VAN

Bol-Backers-Ian.

Gespeelt op d’Amsterdamse Schouburgh.

[Vignet: Perseveranter]

t’ AMSTERDAM.
_________________________________

By Otto Barentsz. Smient, Boeckdrucker op de Reguliers-
Bredestraet, in de nieuwe Druckery, 1659.



[fol. A1v]

PARSONAADJEN.

Mr. Koert Hooghart, een Barbier.
Iuffr. Klaera Hooghart, sijn Vrou.
Ruth, sijn Knecht.
Bol-Backers-Ian, een Backers knecht.
Marten Schraaper, Notaris.
Pieter Pan,
Frans Kluys,		 } twee Klercken.
Ionge Claas, een Vryer.
Trijntje, beslaepe Vrijster.
Anne,
Stijn,		 } twee Snollen.
Marritje, Buervrou van Mr. Koert Hooghart.

                                Stom.

                De doode Lubbert Hooghart op ’t bedt.

Continue
[fol. A2r]

Clucht van Bol-Backers-Ian.


Juffrou Claer. Coert Hooghart.

WAer drommel wilje heen, hebje gien schaemt in ’t lijf?
    Daerje broer so doot kranck is. Coe. Segt dat hy jou wat schit wijf,
    So krijgje wat warms, wel laet den honsvot sterven,
    En laetze by hem blijve die sen goet sullen erven.
    (5) Mijn uyt te sluyten, my, zen vleyselijke Broer;
    Zie daer ik seg niet veel, maer ’k wou hem de droes op Marcken voer,
    Ik kant niet vergeeten? is dit veur men waken en men braken,
    Dat hy daer al zen goet op onse Sus sal maken?
    En op heur kinderen, ick meen z’het daer een seun,
    (10) Dat een gasje is, die selder noch menigen moyen deun
    Veur singen; seldrement en sou men dat niet spijten,
    Ik ben soo boos, kon ik ik zou men self de keel wel of bijten,
    Ik heb men volle verstant, wat drommel ’k ben geen gek.
Klaar. Het is jou eyge schult. Koert. O hey, hou jy de bek
    (15) Maar toe, je weet niet watje segt. Klaar. Wel nou wil ik niet swijgen,
    Wel reeckel, hoe is ’t hier denck ik, ’k sel voor men joncker wel nijgen,
    En vragen oft hem belieft dat ick een reys een woord spreeck.
Koe. Spreek so lang alsje moer sonder broek eloopen het, of totje de moord steek.
Klaar. Die steeck jou schrobber met alje hoeren en snoeren,
    (20) Of breeckje den hals. Koert. Soo lang selje die snater noch roeren
    Totjer wat op krijgt, jou totebel, gut kom ikje eens opje vleys.
Klaar. Wel wat wouje dog doen mijn lieve bloed, ik souje lubben begonje een reys.
Koert. Jy, tast toe den bruy. Klaar. Dat hoefje men geen tweemaal te seggen,
    Schelm, sie daer nou tast ik toe. Koert. Nou seljer begut toe leggen
    (25) Dat sweer ick jouw.                        Sy vechten. Rut kijckt uyt ’t Venster.
Rut. Wat ’s hier te doen, hey braef begut laetse maer gaen.
    Vat hem mantje, vat hem mantje, sa! sa! sa! sa! sa! vat hem mantje. sa! sa! sa! o al gedaen.
    Ik weer na boven toe, niemand gesien, niemand gehoord.                        Rut binnen.
Klaar. Soo wel moetje dat bekomen,
    So jou dat soet smaakt, so dreyg weer, dan selje noch bet van den duyvel droomen.
Coert. ’t Is wel ik seltje betalen. Claar. Doeje best vry ik vrager niet na.        Rut uyt.
Rut. (30) Roepje miestertje. Coert. Jae kom gae mee.
Claar. Had hy ’t hart eens. Coert. So gae ’k alleen.     bin.     Claer. Jae gae
    En breeck hals en beenen eerje weer komt, jy selt hier blijven.
Rut. Wel Juffertje wel. Claar. Och wat sijn wy ellendige wijven,                Rut loopt weg.
    Die sulcke bullen tot mannen hebben, Rut seg ikje, Rut blijf men hier,
    Ja deur gaet hy, daerme nou in ’t een of ’t aer Hoerhuys met malkander te bier.
    (35) ’t Is wel, ’t is wel, wacht, elck vist op sijn getyen,
    Kom maer t’huys, ik sweer je selt’er beyegaer veur lyen,
    Of ik sel geen vrou wesen. hy wint hier nu genogh,
    Nou moet het te nacht weer vol staen, met d’ een of d’ ander soch.
    Want sonder Hoeren sou hy toch geen acht dagen kunnen leven.
    (40) Maer ’k moet het hoerhuys weer een reys op schicken, en geven
[fol. A2v]
    Hem en die varkens soo veel dat het haar te degen heucht,
    Wist ick maer waer het was ’k sou ’er gaen en beuken der begut op met vreugt.
                              Ionge Klaas en Trijntje.
Klaas. Maer Trijntje na men dunckt je bent niet wel te vreede,
    Je siet soo treurigh. Trijn. Jae! och lieve Klaas ’k heb reede,
    (45) Ick mach wel treurigh sien. Klaas. Waerom mijn beckje segh?
Trijn. Dat weetje wel. Klaas. Wel hoe is ’t anders niet, wegh wegh
    Met dese lompery. Trijn. Och neen geen lomperyen,
    Mijn eer mijn maeghdom is ’t, die liet ick mijn ontglyen
    Soo licht deur jou gevley, en nou is al mijn sorgh
    (50) Dat ’k sitten blijve sel. Klaas. Ick blijf jou daer voor borgh,
    Onnodigh is die vrees, stel vry jou hart te vreeden.
Trijn. ’t Is wel geseydt, och Klaas. Klaas. Mijn hartje, om wat reeden
    Sou ick u verlaten, neen ick sweer u trou te sijn.
Trijn. Ick loofje wel, maer och! het is men sulcken pijn
    (55) Datje soo lang noch wacht met trouwen, ’t is vijf maenden
    Geleden oftje heucht, noch vier hou ick het gaende,
    Denck vry dat onse vrou dit wel haest mercken sel,
    Wat raadt voor my dan seg? wat sel ick al gelel
    Dan staag hebben aen ’t oor, met schelden, rasen, kijven,
    (60) Ja lichtlijck niet een uur in huys dan langer blijven,
    Soo mijn dat overkomt, wat ging ick loshooft an?
Klaas. Wees maer gerust mijn hart, ick sweer jou als een man
    Met eeren, dat ickje binnen de maend sel trouwen.
Trijn. Mach ickje geloove? segh? selje jou woord wel houwen?
Klaas. (65) O ja mijn soetert, ja! sie dit mijn segel is.
Trijn. Wel dese kus blijft dan in mijn gedachtenis.
Klaas. Soo benje nu gerust? Trijn. Ja vry wat meer als strackjens.
    Denck hoe swaer dat het valt sulcke verhoole packjens
    Te draegen ’t het wat in, ik had het noyt gelooft.            Bol-backers-Ian uyt.
Klaas. (70) Sus, daer komt vollik an, slae ’t schorteldoeck om ’t hooft
    Of ’t een van kennis was. Ian. Wel is dit jonge Klaesje?
    Of is hy ’t niet? hy is ’t, ’t gaet wel, hey soo mijn baasje,
    De Vryster in den arm, ’t kan gaen. Klaas. Ho! Bolbackertje mijn vrint,
    Ick sachje seeper niet. Ian. ’k Looft wel, je sint al blindt
    (75) Van liefde. Trijn. Neen men vaer, ’t is niet eens sulcken drockje.
Ian. Dat seg ik mee mijn moer, maer hoe is ’t hier? dit rockje
    Dat valt wat kort, hoe moer, men dunckt je wort heel vet.
Trijn. ’k Ben met het water gequelt. Ian. Dat hand’ en voeten het.
Trijn. Wat hand en voeten? wel wat wouje daer mee seggen?
Ian. (80) Niet niet, ick fopje maer. Trijn. Neen dat mostje men uyt leggen,
    Begut wie meenje datje veur hebt, een hoer of een scheuck.
Ian. Wel Trijntje wordje quaet? Klaas. Het geeft haer eer een kreuck
    Souse niet, je mocht sulck praeten oock wel laeten.
Ian. Wel ick loof begut niet dat jyluy geck wort machmen niet wat praaten?
    (85) Uyt een klucht, ’t is maer uyt mallicheyt gesproken. K. Nou kom, kom sottin
    Het schied uyt boertery. Trijn. Neen je hoeft niet te dencken dat ick sot bin,
    Sou ick mijn eer en maegdom niet veurstaen, daer heb ickse al te lang toe gedraegen.
[fol. A3r]
    Neen begut, ’k mach men oore schudden datse klappen trots je vrienden of magen.
Ian. Wel dat ’s waer: ’k weet dat wel, maer ’k hebt niet eens gemeent.
K. (90) Kom kom al lang genoch, dat overgeslagen. Ian. Is’t dan pays? Trijn. Neen ’t.
Ia. Dan moet ik het pays soenen. Tr. Ay stil. Ia. Een soentje, so lach nou een reysje
Klaas. Ja nou sien ik dat het pays is. Ian. Hoe met sulken soeten meysje.
    Quaet vrint te weese ick sturf liever. Trijn. Dat ’s waer vaer?
Ian. Maer hoe vaertje vrou, met heur nuwe man al, houwese wat goet huys met malkaer?
Trijn. (95) Dat sou wel gaen stondese wat beter met de heer van gelden.
Klaas. Se lijcken ommers wel rijck. Trijn. Ja machtig, ’t gaet alliens als ik het spelden,
    Sy groothartigh, en hy niet min, daer by met een luys in de mars,
    En swetse by tonne vol te hebben, en daer by soo bars
    Als schoppe knecht, al quam hem een Prins ’t ontmoeten,
    (100) Ick loof niet dat hy spreecken sou, voor dat men hem eerst groeten:
    Laest sou hy met sen nicht eens op de Schouburgh gaen,
    En haer te laeten betaelen, docht hem sou te qualijck staan,
    En selfs en hadt hy geen geldt, doen moest ick het veur hem gaen lienen
    By de buurt, en die luy haddent gaeren noch weer. Klaas. Hy mach wel mienen
    (105) Dat het hem toekomt. Trijn. Een vijfentwintigh maenders hebbewe daegs aen de deur,
    En se krijgen soo veel van ’t gaen als kommen. Ian. Wel een aerdige Singieur
    Kan hy ’t soo krijgen soo sellense haest rijck wesen.
Klaas. Of die wijnkooper slachten die ’t nou tienmael slimmer het als veur desen,
    Deur sulcke bedriegery. Ian. Wie mienje onse Pietje Schoen. Kla. Ja die quant.
Ian. (110) Dat is soo snoo een guydt, als daer is in ’t heele Landt.
    Laest ging hy van een slechte sloof eenige kouse koopen,
    Ick loof dat de vrou wel een half jaer aen sijn deur had geloopen
    Eer sy hem eens sprack, en doen kreegse noch al evenveel.
Trijn. Maer hoe klaerdt hy het dan? oock soo als de onse? Ian. Noch wel soo eel.
    (115) De vrou sprack hem an, wel vroutje sey hy wat ’s jou seggen?
    Ick kom om ’t ghelt van de kousen sey sy; door must jy mie ersten ghelt neer leggen
    Voor mein braendewien seyd’ hy: wel (sey sy weer) wat brandewijn heb ick van jou gehat?
    Woe riedt die de duvel, seyd’ hy, hes toese nicht selfst gesopen in dijn gat
    Door dijn man nicht af wet. En ’t wijf toen voort aen ’t schelden,
    (120) Jou schelm, heb ick wijn van jou gehadt jey liecht het, ’k seltje vergelden
    Soo jey men niet betaelt, en hy maend heur weer ommers soo hardt,
    Soo dat de luy niet hooren konnen wie gelijck heeft, en sulcken pardt
    Speult hyse allegaer, die hem maer koomen maenen.
Klaas. Hy heeft oock eens een komeny op gehadt, eer hy trock na Vyaenen.
Ian. (125) Doen was dit. Klaas. Daer liepen de rotten met booter en kaas ja met het heele huys deur.
Ian. Dat ’s geen wonder, want sulck volck bedijt niet. Trijn. Hoor onse Singieur
    Had lest eens een paer schoenen van de schoenmaecker t’ huys gekregen,
    En elcke reys als de jongen om ’t gelt sprack, sey hey al grauwend’ ’t komtme niet gelegen
    En dat soo hy weerquam, hy hem driegde wacker te slaen,
    (130) Die jonge niet slincx wesende quam met de sack vol steenen aen,
    En greep in elcke hand een, en vroegh doen of hy wou betaelen,
    Hy greep begut een stock om te slaen, de knaep stond niet langh te draelen,
[fol. A3v]
    Maer gooyden hem met een steen, dat hy de stock liet vallen uyt sijn handt
    Van vrees, en liep wat hy loopen mocht na boven toe, de quandt
    (135) Hem navolgende vint in’t veurhuys dees nuwe schoenen leggen,
    Hy wondse in sijn schorteldoeckje, en brochtse sijn baes weer, onse noomkool had niet te seggen
    Maer keeck als piet-snot. Claas. Wel laast sach ickje vrou eens op straet
    De kap of trecken ook van een schoenmakers jonge, was ’t de selfde? Tr. Ja’t,
    Wantse binnender vry wat meer als dese schoenen schuldigh,
    (140) En dan swetsense noch soo op haer goe betalingh en rijkdom, ’k word dickwils onverduldig
    Dat ick het hooren moet. Nu jongens, hier binnewe aen huys.
Ian. Wel dit is de breestraat. Trijn. Ja hier woon ick. Ian. Isje volck niet t’huys?
Trijn. Neense sinnen met onse kamer Juffer uyt genoodt ten eeten.
Ian. Wat duyvel segje, kamertmen hier Juffers? Tr. Neen, je moet dat so niet heeten
    (145) ’t Is maer een Juffrou die hier t’huys leyt.
Claas. Dat ’s waer. Ian. O dat stinckt als duyvels dreck.
Trijn. Kom in ick sel eens schencken.                                t’samen binnen.
Rut uyt. Die haes is’er ontsnapt, waer vind ick nou de geck
    Holla ick mien mijn miestertje, sou hy tot Uyterse Ytten wel wesen,
    ’K loof ’t niet, het kroegjen is te vaets, oock sinnewer voor deesen
    Van onse Juffrou op een ochtendt eens heerlijck van daen
    (150) Gehaalt. doen haddewe de heel nacht epooyt, en sy komter ingaen
    En tracteerde die hoer so mooy, het was een lust om aen te schouwen,
    De kappen raeckten of, sy kond heerlijck het veld behouwen.
    Ja dwongh de hoer heur de kap weer te setten op ’t hooft.
    Daer komt hy.... Miestertje.
Mr. Coert. uyt Wel Rut vind ick jou hier dat had ick niet gelooft,
    (155) Hoe komje uyt? Rut. Ick bin stilletjens deur geslopen,
    Maerje moetmen begut by staen, of ick het met de rug most bekoopen.
Coert. Dat beloof ikje, nou ik sie datje soo getrou bent,
    En ick sal jou al men kunst leeren. Ruth. Miestertje al watje kent?
Coert. Jae. Ruth. Oock het Morbum Gallicum ofte Spaense Pocken?
Coert. (160) O jae, al wat de kunst inhoudt dat sal ick sonder jocken
    U leeren, want ghy weet hoe yder van my spreeckt,
    ’t Is door de Stadt wel bekent wat verstand datter in dese sinnen steeckt,
    En mijn patienten weten me wel hoe dra ick’er ken verlossen
    Van de Venus pest. Och sey dicke Tijs in de twee Vossen
    (165) Hoe sel ick het loonen datje men dus gaende ende staende geneest.
    En Dirckje Speck op de wal mee, die machtigh was bevreest
    dat het sijn wijff mercken sou, en hondert meer heb ick op sulcke wijsen
    Van diergelijke quelling gesuyvert, so datse mijn kunst de hele werelt door prijsen.

                Ian en Claes, haer afscheyt nemende van Trijntje, uyt.

Rut. Miester daer komt vollick uyt en huys, of dat een Motkas is?
Coe. (170) ’k Loof ja. Rut. Gut dats’s een moje tas daer moetewe gaen. Coe. Wel wis.
    Laten sy eerst wech wesen. Ian. Nou Trijntje, ’k bedanckje veurje schencken.
Trijn. Ja dat ’s waer. Ian. Maer ast geseyt is je moet alst voortgaet om me denken
    ’k Moet speelnoot wesen. Claas. Wees maer gerust dat sel wel gaen.
    Goe nacht Trijntje. Trijntje. Goe nacht Klaes. Goe nacht Jan Bolbacker. Jan. Nou ’k laet het ’er op staen.
Trijn. Ja doet so.                                Trijntje binnen.
[fol. A4r]
Klaas. (175) Dit in? Jan. Neen de rechte wegh is ’t naeste.
    We gaenne toch nae huys. Claas. Wel jae. Coert. Nou, je mostje haesten,
    Klop eerse achter gaet.                                    Rut klopt.
Ian. Wat ’s dat? Klaas. Daer wort geklopt aen Trijntjes deur,
    Pas veur de reege t’ huys, ’k denck de Juffrou en Singieur.
Tr. roept. Wie klopt hier? Koert. Goeje navent soetertje. Trijn. Wel wat ’s je seggen.
Rut. (180) Een roemer wijn te drincken liefstentje en een soet praatje te leggen.
Trijn. He hey, we tappen hier niet. Coert. Nou meisjemaet we drinken stark an.
Rut. Jae by heele pinten, soo veel als de pens stuwen of laden kan.
Trijn. Wegh wegh, je moet daer over wesen, we tappen hier geen wijnen.
Rut. dat liegje jou hoer. Koert. Sacht, swijg stil. Rut. Wat bruyme die swijnen
Claas. (185) ’t Sijn pijpestelders, dat’er de duyvel hael, ick veeg’er de beck.
Ian. Hey laetse maar begaen, ick kense wel, wat drommel wordje geck?
Koert. Nou soetertje doe op. Rut. Of we sellen de glaesen in bruyen.
Claas. Soo sel jou de duyvel haelen. Wie is’t? Ian. ’k Seltje stracx wel beduyen,
    ’t Is de Barbier. Claas. Hy moet meenen dat hy daer aen een hoerhuys is.
Ian. (190) Dat meent hy, je selt’er hem stracx noch wel sien nae toe gaen, gewis,
    En dan heb ick een pots met hem veur. Klaas. ’t Is goet.
Coert.                                                                        Nou meysjemaet doe open.
Rut. Doe op jou karonje, of ick selse met men gat op loopen. Anne in de deur.
Coert. Hou den beck toe, dus doende kommen wy nergens niet in.
Rut. Dan meugense heen bruyen die varckens, ’k hebt niet eens in men sin
    (195) Heur te flickfloyen, sie daer staet een meysje, ’k wed die sal ons wel inlaten.
    Genavont beckje. Ann. Wel heerschap wilje een vaen geven? Rut. Wat ’s hier te praeten
    Van bier, praetmen van wijn, waer veur sieje men an
    Veur stront, soo bijtmen de kop of. Anne. Wijn daer kan
    Ickje mee wel aen helpen, kom mijn hartjens, wild maer binnen treeden.
Coert. (200) Gae veur wijs ons de wegh. Anne. Wel daer ben ick mee te vreeden.
Stijn uyt. Wie heb ick hier? hoo! hoo! ouwe kennis, goejen avond Messieurs.
Coert. Goejen avond schaepje. Stijn. Wel hoe staje so droog, kom soenme een reys. Anne. nou iy te veurs.
    We sellen een exellente kanne wijn laeten haelen.
Stijn. Kom binne. Rut. Geld van te veuren daer docht ik niet om, ik sel betaalen.
    (205) Ick ben de Kassier daer ’s een dartien d’ half, spreeck mijn maer an.
Coert. Ja dit ’s mijn knecht. Rut. En een die’er beter as de Baes of teeren kan.
                                                                      Coert, Rut, Anne en Stijn binnen.
Klaas. Snap in de holster. Ian. Nou mostje dadelijck na ’t wijf toe streeven,
    (Dat een jaloursen duyvel is) en seggen, wilje jou man sien leeven
    Soo mostje men datelijck volgen met een burry en een bakermat,
    (210) Want hy leyt doodelijck gewondt. Klaas. ’t Is waerachtig goet, ik sel dat
    Wel klaaren, maer waer sel jy so lang blijven. Ian. Hier in huys en terwijl wacker met hem kitten.
Klaas. Sel dat wel passen. Ian. Genoeg, ’k ben wel meer in een motkroeg gekomen, daer ick hem vond sitten,
    En dan wacker met heem soop. Klaas. Wel daer hadje geen duurt an. Jan. Neen.
Klaas. Nou houd hem dan so lang op, ik gaeder al voort heen.          Klaas binnen.
Ian. (215) Ho! ho! hy scheyd so licht niet of ’t most al beginnen te daagen.
    Of ten zy hem sijn wijf altemet haelt, en wacker geeft slaegen.
    ’k Moet by hem gaen, en houweme of ik gants niet van hem weet.        Hy klopt.
[fol. A4v]
Stijn van bin. Wie klopt daer. Ian. Al vrient hartje lief. Stijn. Wel wat wilje hebben
Jan.                                                                                                  Niet een beet
    Als een roemer wijn. Stijn. We hebben geen wijn. Ian. Wel ick ben het Stijntje
Stijn. (220) Wie benje?... Wel Backertje ben jeyt? Ian. Ja ik mijn soete kijntje.
Stijn. Kom in. Ian. Wel dat meen ik te doen.                            Binnen
Klaas uyt.                                        Hier woont hy, dit is het huys. hy klopt.
Klaer binnen. Wie klopt daer. Klaas. Al vriend, doe op, is de Juffrou niet t’huys
Klaer. Wel ja, ik ben de Juffrou, begeerje iet? Klaas. Wel neen, maer wilje je man noch sien leven
    Soo mostje cito cito by hem gaen. Klaer. Mijn man, och wat is hem misdreven
Klaas. (225) Twee pijpestelders schijnt het wel, die hebben hem aen gevat
    En soo getracteert, datter wel nodig was een burry en een bakermat
    Mee te brengen, en een buur of twee, je selt hem aers swaerlijck thuys krijgen.
Klaer. Och men man! men man doot, och! het hart wil men ontsijgen,
    Weer is hy? weer is hy? Klaas. Wel wilje datelijk met men gaen
    (230) Ik sel de moeyten noch doen en wijsentje. Kla. Och ja! k blijf niet een ommesien staen
    Marritje buur, Marritje buur.
Marritjen uyt. Wat belieftje buurvrouw. Klaar. Ay Lieve,
    Help men toch, en lienme jou burry en bakermat, ’k selje weer eens gerieve.
Mar. Wat isser te doen. Klaar. Mijn man is van pijpestelders doodelijck gewont
    Die souwe wy haelen. Marrit. Je wat segje. Klaar. Ay lieve help me.
Marrit.                                                                                          Och terstont.
    (235) Mijn moer.                        binnen en weer uyt.
    Sie daer heb ik de bakermat en burry. Klaar. Kom an. Mar. Ik selse wel dragen
    Weer is hy jongman? Klaes. Kom ik seltje wijsen. Klaar. Ik kan pas gaen, so ben ik verslaegen.        t’samen binnen.
                        Mr. Koert, Jan en Anne met een Kanne Wijn uyt.
Anne. Nou Jan kom selden, weer loopje met malkaer,
    Of wilje liever hier sitten. Koert. Ja ’t is hier luchtiger als daer,
    Hy drinkt met ons, schenckt in, ik selt altemael betaelen,
    (240) Waer is mijn Knecht? Anne. Binne met Stijn, ’k sel hem wel roepen of halen
Koert. Blijf maer by ons, mijn soetertje. Ian. Hoo! dit is een meysje als een kruyt
    Se sou met de Prins wel over de Maes willen. Koert. ’k Looft wel se weet wat het beduyt.
                                          Rut en Stijn uyt.
Rut. Weer binje met mekaer, men looptje ’t hiele huys deur soeken.
Jan. Ja hebje deer sulke kannetjes van. Stijn. Wegh je moet soo niet vloeken.
Koe. (245) Dat ’s weer moer, o Rut, Rut! Rut. Ha hay, drink een reys om..uyt dat glas
    Of meughjet niet. Koert. ’k Sou ’t beter meugen dat het een musiek bergs-botteltje was.
Jan. Hoe nae soutje niet lusten, als ’t van hem waer in ’t gekroonde wapen.
Koert. Neen weg, weg. Rut. Dats ’s maer een knecht die ’t sijn meester soekt na te apen,
    Doch al quamender noch vijftigh in de stadt,
    (250) Het out, out, sou wel aen de eer blijven, hy heeftse ook van outs al gehadt.
Stijn. Nou dat praten deer komt geen winst van, je most een reys slicken.
Rut. A vous Bol-Backers-Jan, een glaesje, je hout doch so veel van ’t licken.
Jan. Leet kommen de back ick mach wel bonen. avous dan, die roemer het een lekgat.
[fol. B1r]
Anne. Stopper je Neus in soo ist toe, drink uyt wat gebruy is dat
    (255) Hier te zitten lepperen, avous Stijn. Stijn. Grammesijs. Ian. Hey soo Anne.
Anne. ’t Glijter in oft gesmeerd was. Rut. Souse geen Roemer uyt meughen, se maght wel by kannen.
Stijn. Bolbacker laet ick eens stoppen. Ian. Daer isser noch een pijp vol in.
Stijn. Ja ruym. Anne. Wel bekomje Stijn? Stijn. Jou mee soo, ’k moet wat by jou kommen. Mr. Dat ’s na mijn sin.
Rut. Ey soo, nou jey op d’ andre knie so het hy schoonheyt an bey de zijen,
    (260) Nou moet ick een reys met een helder keeltje aen ’t singen tyen.
Ian. Hey wacker, laet hooren:

                        Ruth zinght. Toon. Coker Iansen, &c.

                HEy laat Kan en Glasen klincken,
                Want de Baas gaat in sijn goudt,
                Wist de Vrou ons ’t sou so stincken,
                Datje ’t niet ghelooven sout;
                (265) Maar die Smart,, is van ’t Hart,,
                Want se weet niet waer we sijn,
                Laet omswieren,, volle Bieren,,
                Doch ick hout wel met de Wijn.
                                    2.
                Avous Rutje, ’k zeltje brengen.
                (270) Wel bekomtje; ’k dankje seer,
                Sacht wat, ’k most geen Wijntje plengen,
                Dit ’s het twede, ’t geld’ je weer,
                Soo dat’s leegh,, met een veegh,,
                ’k Mag men Kroesje noch wel uyt,
                (275) Nou ’t darde,, ’k kant dan harde,
                Ik voel noch niet dat het stuyt.

        Claar al kermende, Marritje en Klaas met Burry en Bakermat uyt.

Clara. Och men Man! Ruth. O ackerment! dit komt te kael.
Ian. Nou hebjet gaende. Clara. Jou Schellem, datje de Duyvel hael,
    Ben jey soo gewond, kom jou Varkens, ik selje saam geneesen;
    (280) Help Marritje buur help. Marritje. Kom an begut.

                      Koert, Clara, Anne, Marritje en Stijn vechten: Koert,
                               Ian en Klaas blijven staan.

Coert. Ruth helpme. Ruth. ’k Sel wel wyser wesen.
                                                                        Ruth binnen.
Klaas. Hey soo, leetseme maer gaen.
                                                              Al vechtende binnen.
                                Anne en Stijn weer uyt.
Ian. Die Torn is gedaen.
Klaas. Wel hoe bevoel jeyje al, je kant’er je wacker deur slaen:
[fol. B1v]
    Doet het Hooft gheen seer. Stijn. Wat roert het jou. Klaas. Wel trony veur ’t kackhuys.
Anne. Wel Schelm wat wil jey hier hebben*, voort, of ick bruyje veurje backhuys
    (285) Uytten huys. Klaas. hoe Duyvel ist hier, tap een Roemer wijn.
Anne. Ick wilje niet tappen, bruyter uyt. Ian. He hey kom ga met mijn,
    Laet die kronjes staen. Stijn. Holla, jey eerst jou gelach betalen.
Ian. Wat ghelach. Anne. Datje versopen hebt. Ian. Soo most jey ’t deer van halen.
                                    Wijst haer ’t Mes.
    Ick sou jou gelt geven daar ick van een ander wort genoot.
Stijn. (290) Daer weten wy niet of. Klaas. Swijgh, swijgh, of jy raeckt doot.
Anne. Stijn roept de Wacht. Ian. Voort. Karonjes of ick selje de beck vegen.
Anne Stijn. Wacht! wacht! wacht!                        binnen, smyten de deur toe.
Klaas. Ja Wacht wacht, gut hoe sinnewe verlegen.
Jan. Soo moetmen jou betalen, dan wordje dese nering met der haest moe.
Klaas. Dat dansje is uyt, met die warmte na bedt toe.
Ian. (295) Dit moet’er een ander weer betalen, anders sijn ’t te swaare smakken,
    Nou wy mee t’huys en na bedt, morgen ochtent moet ik vroegh backen.

                          Klaertje met haer Man Koert.

Klaar. Is ’t niet een gruwel dat jey soo by die Hoeren en Snoeren
    Gestadigh loopen moet? Hoe laet jey jou soo vervoeren?
    Wel denckje niet dat het heel qualijck is gedaen?
    (300) Wat sou jey seggen, dat ik ging soo een wegh in slaen?
    (Doch ik hoop neen) is jou meer vryheyt dan gegeven
    Als my, dat loof ik niet: wilje soo voortaen leven,
    Soo sal ik maken dat daer inne wel voorsien wort.
    Ben ik scheef, ben ik lam, wat isser dat my schort
    (305) Maer als een ander? och och! Koert, Koert, jey gaet so quade gange?
    Weer wil dit heen op ’t lest? Koert. Ten kan niet quaeder als hange.
Klaer. Ja was jey daer me vry; Koert. Ja wasje daer me vry?
    Wat kennese men meer doen als ick so een verachte Doot ly.
    Want siet dat Testament dat krenckt men al men sinnen.
Klaer. (310) Beproef of ghy hem met schoon spreken kunt verwinnen;
    Hy heeft den heelen tijdt geroepen, waar ’s mijn Broer, waar ’s Koert:
    Wie weet of sijn gemoet niet heel is om gevoert,
    En dat hy heeft berouw van ’t geen hy heeft bedreven.
    Ga jey na binnen. Koert. Ick mag eens by hem gaen, en hem goe woordjes geven.
    (315) En praten heel geschickt, en smeerschoenen hem wat,
    Op hoope dat hy heur het Goet ontmaken sel, en dat
    Ik in de ste van heur mach met het Buytje deurgaen.
    Het leste Testament dat weet men wel moet veurgaen.
    Hoe vaert het, slaepje Broer? Hy leyt by get soo stil,
    (320) Ik moet eens voelen hoe sijn Pols al gaet: Wat wil
    Dit weesen? och och och! hy is by get gestorven,
    Och lieve deught wat raed, de drommel, ’k ben bedurven.
[fol. B2r]
    Och Wijf, Wijf, och wat raet, jou Varken hoorje niet.
Clara. Wat of den Buffel schort? hoe beert hy dus? Koert. Ja siet;
    (325) Siet al mijn hoop in d’ asch, men Broer is overleden;
Clara. Wat segje? is hy? Coert. Doot, doot, versteje gien reden?
    Hy is beget soo stijf gelijk een Eeke-plank.
    Nou mist mijn al men hoop. Klara. Weet dat jou Keel-gat dank,
    Jou Schelm, had jey jou van ’t suypen wat onthouwen
    (330) En vanje hoere-jacht, het souje nou niet rouwen:
    Maar neen die varrekens die geeftmen ’t al in ’t gadt
    Al sou ment dan hier naar gebrek selfs hebben. Hadt
    Jy (als het wel betaamt) jou deuchdelijk gedraagen,
    Jy had wel neffens heur gedielt. Coert. Hier helpt geen klaagen,
    (335) ’k Weet raat, stuur onse Rut voort na Pieter buur sijn knecht.
    Hier Bol-backers Jan, dat hy by me kompt, maar datje niet en secht
    Dat Broer gesturven is. Clara. Wat wilje dan beginnen?
Coert. Dat selje sien, roep jey de Jongen maar van binnen.
Clara. Wel roep hem selfs, jey bint soo na daer toe als ick.
Coert. (340) Jey selt het doen sie nou. Clara. Nu wil ik niet Jan slick.
Koert. Getseldermaliment roep, of het selje rouwen,
Clara. Sie hier Jan Gat, je lijkter wel ien jaje trouwen,
    Je bent een Man als Klaas, enne Klaas dat was een Guyt.
Coert. Roep seg ik onse Rut, of ik tyje op de Huydt;
Clara. (345) Ja kom ik sweer jou dat die Toffel selje voelen
    Jouw Hond, jouw Wyvebeul, sie siet hem eensjes woelen.
Coert.
    O Elemalement! hou jey die Beck niet toe,
Clara. Deur jou sie hier, wel hey; loop geck loop, egut hoe
    Wou ikje die Kop en die dicke Neus versetten;
Coert. (350) ’t Is wel, ik sweer je sult noch een reys soo Koeck vretten.
Clara. Ja ’k schijt een reys in jouw. Coert. Rut, Rut, kom hier.            Rut uyt.

                                                  Rut.

Coert. Vraag Pieter buurs knecht of hy hier een reys wil komen. Alreeman Bolbackers Jan,
    Verstaejet wel? Rut. Ja, wat beliefje Baas? Coert, Sie, jey selt Bolbackers Jan vraagen
    Of hy hier en reys komen wil, ga breng hem voort mee, Rut. Maer hy valt so sweer te draagen.
Coert. (355) Jey hoeft hem niet te draagen, hy sel selfs wel gaan.
Rut. O dats wat aers, maer tot wat Backers. Coert. Daerwe de Harst lieten braan.
Rut. ’k Weet, die van onse Boer Symen lest een stukje Booter gingh koopen,
    Dat’em by de acht gulde quam te staan. Koert. Wel hoe kon dat so veel belopen.
Rut. Ick selje seggen, hoor, de Boer komt met de Leydtse Booter op’et Hooft,
    (360) Hy vraagt hoe veul een stukje, wel maat ’t wort seuve stuyvers elooft
    Kreeg hy ten antwoort, niet veul of te dingen sey de Backer,
    Seven d’ half, jy seltse hebben sey den aar, die Ooven kacker
[fol. B2v]
    Pasten hem doen vier duyten veur ’t hiele stuckje, en sey deer hebje jou gelt.
    De Boer verstond dat niet, hy wou meer hebben, neen sey hy, niet een spelt
    (365) Geef ickje meer, ontbiedme vry veur de Heeren:
    De Boer dee het tot tweemaal toe, hy quam dese Backer, maer doe most hy leeten van sijn veeren:
    Voor eerst ses stuyvers, om dat hy ten eersten niet was gecompareert.
    Ten twede, noch een daalder veur de Boer sijn versuymde tijt, of ’t geen hy mocht hebben verteert.
    Ten darden wierd hem noch seuve stuyvers veur ’t stukje boter uyt de sack gedreeven.
    (370) Ten vierden noch acht stuyvers die de Boer aan de Boo had gegeven.
    En ten vijfden noch een ducaat daer wierden de Armen mee bedocht,
    Wat segje, atje niet liever je broodje droogh als datje de boter soo duer kocht?
Coert. Wel perfect, ick wedt dat hy sulke manniste treken
    Niet weer te voorschijn brengt. Rut. Dat denk ick, dus sou een mens de botter wel opbreken.
Coert. (375) Nou al lang genoech, doe jey dat ickje strack heb belast.
Ruth. Leet sien wat was dat ook, het is me waeratje vergeten. Coert. O jou hangebast,
    Soo veel let jey daer op, so achtje jou meesters reeden:
    Om Bollebackers Jan souje geen. Rut. begut dats weer, ’t wasme ontswierd, nou ’k gader na toe treden.
Coert. Nou lustigh stap over je kooten, je loopt ofje eyeren inje schoenen hadt.        Ruth binnen.
Klara. (380) Wel als die knecht hier nouw komt, wat selt dan wesen? Coert. Wat?
    Die sel ik op ’t bed leggen in stee van mijn breur, en ontbieden een Notaris,
    Om een Testament te maken, of hael jy hem, soo sel ik maken dat de vaen klaer is
    Teugen datje met hem komt. Clara. Weer blijft dit lijk dan soo lang?
Coert. Kom laet ons dat voort in de keuken dragen en sluyten de gang,
    (385) Op dat Rut daar niet ingaet, daer komt hy, repje handen,
    Til op, gaau dat hy ’t niet en siet, of we raken in schanden.            Binnen.

                        Bolbackers-Jan en Ruth.

Jan. Maer weetje niet watter te doen is Rutje, of watje miester begeert?
Rut. Neen, ’k docht ofje mee een van sijn Venus klanten waard, datje most worden esmeert.
Jan. Het hy die dan soo abondant. Ruth. O ja, wel hoe, we hebben een heel gasthuys op onse solder,
    (390) Van Vissers die wat te veel gevist hebben in een vreemde polder,
    Behalven noch dieder ’s avons komen om te verbinden, want by daag schamense heur veur de luy,
    En benamen die satijne en fulpe wanbasjens: o dat volkje deucht een party niet een bruy,
    Ik weet het, want ’t sinnen van onse beste klanten,
    Hoe welwe sobere genoeg krijgen kennen, maer we houwen niet veul van die quanten,
[fol. B3r]
    (395) Als wese al hebben is het pas de pijne weert datmer eens na siet,
    Deer is niet veel aen verbeurt denkewe, sterve moet hy betert hy niet:
    Maar die rijke fokkers ken mijn miester te sellements in de beurs knijpen,
    En se moetent wel geven ook, of hy sou ’t heur verwijten, en stellen veur haer deur de pijpen.
Ian. Dat sinne noch vrye persoone deynck ick. Ruth. Ja die een party aen’t Wijf verbonde sijn,
    (400) Datjet sach je sout seggen ’k looft men leven niet, se benne te fijn.
                                Coert uyt.
    Deer is men baes, miestertje hier is Bolbakkers Jan, wat moet jem nou seggen.
Coert. Wel wat roert dat jou. Ruth. Niet een beet miestertje, ick wout hem veur jou maer uytleggen.
Coert. Dat sel ick selfs wel doen, loop jy maar naar boven en smeer de plaisters voort of.
Ruth. ’t Is mijn wel, ick vraagt maar om bestwil.                    Ruth. binnen.
Coert. Ga voort; jou plomp enne grof.
Jan. (405) Wel meester Hooghard. Coert. Kom ghebuer sit wat neer. Ian. Dat hoeft niet, maer wats U. L. begeeren?
Coert. Ick sal ’t u seggen, hoor....
Ruth uyt. Miester moet ick de geele of de groene plaisters eerst smeeren.
Coert. Dat’s al eens watje eerst doet, vangter maer strax an. Ruth. Goet, goet, Jan.
                                                                        Ruth binnen en weer uyt.
Coert. Hoor.... Ruth. Maer wil ickse allegaer smeeren, of so veel als ik doen kan.
Coert. Smeer jey maer voort, ick seltje wel seggen alsje uyt sel scheyen.
Ruth. Wel.                                                        binnen en weer uyt.
Coert. (410) Hoor wilje men.... Ruth. Miestertje sel ikse dan voort op rollen?
Coert. Hoe wil ik een taeyen
    Rotting stracx proberen opje rug, of hy stark is, gaeje niet deur.        Ruth binnen.
    Hoor wilt gymen wel een vriendschap doen, en bedeckt houden, ik sel u daer veur
    Soo gy ’t wel klaart, ses hondert gulden aan Gelt geven.
Ian. Maer Sinjeur ken ik’er oock mee in schaa komen? Coert. Vanje leven
    (415) Niet, sooje selfs maer swijght. Ian. Swijghen, genoegh beget, om ses hondert Gulden, ’k ben te vreen;
    Seg maer wat ick doen moet. Coert. Hoor men Broeder is te nacht overleen,
    Ja daer niemant of en wist, en sonder eens een Testament te maken,
    Hoewel hy ’t mijn alles belooft had, en om datter geen ander mee aen te pas sou raken,
    Woud ik wel als dat gy (als siek zijnde) op ’t bet gingh leggen in stee van hem,
    (420) En als de Notaris komt most gy men Broer zijn, en met een dootse stem
    Mijn al ’t goet maken (dat ontrent dertigh duysent gulden komt te bedraagen)
    En mijn Suster een duysent, soo magh t volstaen voor ’t recht, of sy quam te klaagen.
Ian. Wel ik ben te vreeden, mits beding datje jou woort houdt
Coert. Dat sel ik doen, daer is men hand, op mijn reden vry vertrout.
    (425) Kom ick sel een Slaapmuts krijgen, ga terwijl op ’t bed leggen.
Ian. ’k Salt doen.                                                              Coert binnen en weer uyt.
Coert. Sie daer, je most veur haar niet meer als duysent gulden seggen.
Ian. Weesje maer te vreen, ick selt wel maken.                  Ian gaet op ’t bedt leggen.
Coert. Daer wort geklopt.
[fol. B3v]
   Dat sel voorseker men Vrouw met de Notaris zijn, datwe niet worden gefopt.
Ian. Sorg jey niet het sal wel gaan.
                        Clara, Notaris en twee Clercken uyt.
Coert. Salve Domine Notaris.
Notaris. (430) Ho Meester goeden dagh, hoe staet het, ’k hoor u Broeders sieckten heel swaer is.
Coert. Als ghy kunt hooren Domine Notaris aen sijn uytterste wil.
Notaris. Hoe staet het Patroon? Ian. Heu! heu! Notaris. Vrienden wees een weynigh stil.
    Desen Man is soo siek dat hem aen ’t Hart komt te raaken,
    Is dit nu u uytterste wil u Broeder al u goederen te maaken.
Ian. (435) Och ja! doch duysent gulden voor mijn Suster, om reden geen meer.
Notaris. Wel ik salt soo stellen, dewijl dit is u uyterste begeer.                    Schrijft.
    Hoe is u Naem?
Ian. Lubbert Hooghart; Hoe steljet al?
Notaris. Dus: Hy leest.
    In den Naame &c. compareerde voor my Marten Schraaper, Notaris by den Hoove van Holland Geadmitteert, tot Amsterdam resideerende, ende den getuygen naar genoemt, d’ eersame Lubbert Hooghart, Jonghman, siek te bedt leggende, nochtans sijn sinnen en memorie en de uytspraak wel machtigh sijnde, en volkomen gebruykende (als uytterlijck scheen ende bleeck) de welcke overdenckende ende de swakheyt des Menschen leeven, de seeckerheyt des doods ende de onsekerheyt van de uure der selver, so heeft hy Testateur van sijn tydelijcke goederen hier ter plaatse verkregen, ende metter doot te ontruymen ende naar te laaten, naar beveelinge van sijn lichaem de begraaffenisse in den schoot der aerden, gelegateert gemaakt ende besprooken aen sijn Suster
Ian. Hou, heu! heu! Coert. Men Broer wil noch wat seggen;
Notaris. Wel spreekt u begeeren Patroon, en laet geen swarigheyt int uyterste op u hard leggen.
Ian. De knecht hier over genaamt Bol-backers-Jan
    (440) Heeftmen eens sulken trouwen dienst ghedaan, dat ik het niet onvergolden laten kan:
    Maak die eens thien duysent gulden uyt den gereeden gelden.
Coert. Wat Duyvel seyt de Guyt? Wel Broer!.....
Ian. Och! ik wenschte datje mijn niet meer quelden,
    Ik ben soo siek, dat hard spreeken breekt men hooft, och! het doet men de doot.
Clara. Maer wat dienst heeft de Backers knecht jou oyt ghedaan? Ian. O! die is so groot.
Coert. (445) Maer een Testament...... Stelt het liever in mijn beleeftheyt, ik sel hem genoech geven.
Ian. Och neen! ik sel niet rusten kennen voor dat het is beschreeven.
Coert. Maer wat Duyvel...... Ian. O! ik ken niet langer. Notaris. Vriende, vriende, de man is te swak:
Ian. Vaer jey maer voort. De Notaris schrijft voort.
Notaris. Seer wel; Coert. ’k Wou dat hem de moord stack,
    Die schellem, hy selt beget niet hebben al sout ter noch soo daagen,
    (450) Al sou hy mijn, of ik hem geve de huyd vol slaagen.
Clara. Geef maer goe woorden tot de Notaris wegh is. Notaris. Maer den Backer segje, hoe heet die?
[fol. B4r]
Ian. Jan Smeervet (alias) Bol-backers-Jan, Notaris. En u Suster? Ian. Wie?
Notaris. U Suster.
Coert. Geesken Hooghart.
Notaris. Ende uwe?
Coert. De mijne?
Mr. Koert Hooghart. Notaris schrijft weer voort.
Notaris. Seer wel. Ian. Oy! mijn; watte sware pijne,
    (455) Och laefmen een reys? Ick voel de Doodt hier achter koomen, och! mijn Giest wil der uyt.
Clara. Dat sinne maer Winden vaar, loos die vry. Notaris. Beliefje eens te hooren hoe ’t luydt.
Ian. Och ja!

                            De Notaris leest het Testament.

    In den Naame &c. Compareerde voor my Marten Schraaper, Notaris by den Hoove van Holland geadmitteert, tot Amsterdam resideerende: ende den Getuygen naar genoemt, den Eersamen Lubbert Hooghardt, Jongman, siek te Bedt leggende, nochtans sijn sinne en memorie en uytspraak wel machtigh sijnde, ende volkomelijck ghebruykende als uytterlijk scheen en bleek, de welcke overdenckende de swakheyt des menschen Levens, de sekerheyt des Doodts ende onseeckerheyt van de uure der selve, so heeft hy Testateur van sijne tijdelijke Goederen hier ter Werelt voor kregen, ende metter Doot te ontruymen, ende naar te laaten naa beveelinge van sijn Lighaem de Begraeffenisse in den schoot der Aarden, gelegateert gemaakt ende besprooken aen sijn Suster Geesken Hooghardt de somme van Duysent Carolus Guldens, eens. Legateert vorders aan sijn Speciale en wel bekende Vrient Ian Smeervet (alias) Bolbackers-Jan, de somme van thien duysent Carolus guldens, den welken hy sal genieten uyt de ghereedsten Inboel, ofte Ghelden, als dan in den Boedel berustende, ende in sijn vordere goederen, so heeft hy Testateur tot sijn eenighste ende universele Erfgenaem geinstitueert, ende genomineert als hy Institueert ende Nomineert mits desen hem sijn eenigste Broeder Mr. Koert Hooghart, in alle sijne Goederen, roerende en onroerende, Actien, Crediten ende Gerechtigheden, geen uyt gesondert, in wat plaatse de selve soude mogen wesen: al het welke hy Testateur verklaert, en verklaerde te wesen sijn Testament, laeste en uytterste wille, begeerende dat het selve als Codicil gifte, onder den Levende, ofte uyt saake des Doodts plaets houden ende effect sorteeren sal, schoon genomen alle nodige en versochte solemniteyten van rechten hier inne niet en ware geobserveert: ook niet tegenstaende eenige Clausulen van rechten ter Contrarie mochten dicteeren, die hy Testateur hier by wettelijck renuncieerde, mits desen versoekende aen mijn Notaris ’t selve ad Notam te neemen, ende hem daer van te leveren een of meer acte in behoorlijcke forme. Aldus gedaen binnen Amsterdam ter presentie van Pieter Pan, en Frans Kluys als ghetuygen, hier toe versocht en specialijck gebeden, den 3 November, 1659.

Notaris. Ist na u sin mijn Heer? Jan. O ja het is te deegen.
Notaris. Beliefjet te onderteykenen. Jan. Ick ken niet ik ben so swak. Not. Nou wees niet verleegen.
    Reyk my u handt, sie daer is de Pen, maek slechts een Kruys.
    (460) Nou jy Pieter en Frans als Getuygen.
Pieter en Frans. Wel Miester.
[fol. B4v]
                                        Sy schrijven haer naem,
Notaris. Laet sien, Hy leest, Pieter Pan, Frans Kluys,
    ’t Is goet, alsje t’ huys komt Pieter, seljet voort Copieeren.
Pieter. Miester die Inventaris is noch niet gedaen, en die moet morgen ommers veur de Heeren.
Notaris. Doe jy ’t dan Frans, sie daar. Frans. Wel Miester ik sal. Notaris. Nu Patroon,
    Ik wensch u goe beterschap. Coert. En ik hem de Galgh tot sijn loon.
Notaris. (465) Alst u belieft Vrienden soo kent ghy dan het Testament haalen.
Clara. We selleje dan te vreden stellen, en veur je moeyten betalen.
                                                                                            Notaris binnen.

                                          Ian rijst op van ’t bedt.

Ian. Wel wat dunckje? heb ick het begut niet puyk eklaert?
Coert. Ja de Duyvel op je vleys veurje diefachtige aerd,
    Jou schelm meen jey dat ick jou de darde part van ’t goedt sel geeven.
Ian. (470) Neen ’k meen maar van ’t geld, wat leyt mijn aen ’t goet bedreeven.
Clara. Dat ’s waer, je selt wat hebben, ’k meen een duyvel inje oogh,
    Soo waeyt’er er geen sant in. Ian. Hoo! hoo! soo bruy ik het mandje met de Boom om hoogh,
    Wiljet men niet geeven, soo seljer selver niet dat van hebben,
    Ick sel ’t al den bruy verklikken. Coert. Ick selje duysent Gulden geven voor de ses hondert. Ian. Ja! nebben.
Coert. (475) Wat segje dan? Jan. Neen ick soud niet minder kunnen tuyghen.
Clara. Seeper vaer.
    ’t Is te byster met jouw. Jan. Nouw hoe wilje, sel ik het al te gaar,
    Datje mijn belooft hebt, en datter eschreven is, ontfangen?
Coert. Wat dat’er belooft is mee, ’k wouwje de Droes op je kop langen.
Clara. Wel ja daer, liever ’t rokje meer. Jan. Hoor ik segje geen meer.
    (480) Wiljet men niet gheven segghet maar ik ga heen. Coert. Neen hoor hier kom weer.
    Laet ik’er jou de helft van geven. Jan. Neen; niet een duyt minder.
Coert. Ay loopter me heen, haelt het as de ses weken om sijn, doeme dan gheen hinder.
Jan. ’t Is wel dan soo sel ik tot de Notarisen gaen om een Copy,
    Als of ik het gehoort had. Koert. Maek datwe niet kommen in de ly,
    (485) Belegje woorden wel. Ian. Heb jey daar voor geen vreesen,
    Ick sal wel maken dat het alles wel sal wesen.

        Messieurs! isser yets geseyt, ick bid niemant trek het hem an,
        ’t Sijn maer versierde Praatjes van Bol-backers-Jan,

                                                        UYT.

                                                                        M. WALTES.


Continue

Tekstkritiek:

vs. 284: hebben er staat hebbeu