’t Gaet met der Dicht’ren werck als met de schilderyen,
Het een wil zijn gesien van verr’ en uyterhand,
Het ander van nae by. Wat dagh en oogh wil lijen
Schroomt voor het oordeel niet van kenders met verstandt.
(45) Ick wil der Dicht’ren geen’ haer eer noch loon ontseggen,
Maer soo ick met verlof magh seggen wat ick meen,
Soo moetmen ZUYLICHEM de hooghste prijs toeleggen,
In sulcken Land-juweel is hy de Monster-steen.
I. WESTERBAEN.
_______________________________________________
NICOLAI HEINSII, DAN. F.
ELEGIA In Poëmata Belgica Illustris Viri
CONSTANTINI HUGENII ZULICHEMII, &c.
QUem nitor eloquii saturatus acumine denso, Venaque Pegaseae prodiga tangit aquae; Nec peregrina Venus, sed ut aequore nuda Batavo Nat Dea, rorantem vertice fusa comam;
(5) Lector, ades: nectarque merum, quod Hyantia rupes Edidit, Ambrosias & venerare dapes. Nil mortale sonans vocem Zulichemia Clio Movit, & auratae stamina scita lyrae. Linguarum qui mille capax, qui voce disertus
(10) Innumerâ, Clarios duxerat ante choros; Nunc larvam Vates sibi detrahit: oraque demum Enthea dat patriis exoneranda modis. Sive levem induitur soccum pede, sive cothurnum; Quod deceat, socco est; vimque cothurnus habet.
(15) Miratus jam Teuto Virum sua plectra terentem: Mirati, Thuscus, Celta, Britannus, Iber. Ipsa parens Venerum numeros Actaea vetustas Hos amat, hos addit, Martia Roma suis. Talis adoptivi Vertumnum copia vultus
(20) Dat comitem, supero conciliatque Jovi.
