WAt geeft ERASMUS wezen,
In zilver hier door kunst verbeelt,
Nogh uit zyn oog te lezen?
Een’ zachten geest, die scheuring heelt;
(5) Een ziel, vol mededogen,
Die dwaelenden zelfs zucht toedraegt;
Een spits vernuft, van logen
En laster gansch vergeefs geplaegt.
Dus blinkt, na veel verkeertheit,
(10) Dit licht, verheerlykt wydt en zydt,
Befaemt ook door geleertheit,
Als ’t wereltwonder van zyn’ tydt.
Kort voor zyn overlyden geschildert, en thans geplaetst in de Bibliotheek van de Hooge Schoole te LEIDEN.
DIt ’s ’t beelt van SCALIGER, die, op zyns levens ende,
Zyn’ avont dus vertoont, na zulk een’ dagh van licht.
Door ’t water afgepynt, ontdekt, by die elende,
Hy zyn’ doorluchten stam, nogh in dit dootsch gezicht.
Zyn slinke vuist bevat, vertoont ons lettergiften
Van ’t Nabatheesch gewest, die landstreek, zwoel van lucht;
Terwyl zyn rechte hant, voltoojende zyn schriften,
Haer veder nogh bestiert, nogh stof geeft aen ’t Gerucht.
Dit is de zelfde hant, die leven weêr en luister
Aenhel d’Aelhoutheit schonk, geheel verplicht daer voor;
Die hant, die ons den wegh, al scheen de toegang duister,
Naer ’s werelt uchtent wees, de deizende eeuwen door.
Wier nu, naer ’s mans waerdy, een tydperk hem gegeven,
Dan sloot de Jongste Dagh ontwyfelbaer zyn leven.
