| D’Infante van Castilien is verlieft op Don Rodrigo, een jong dapper Edelman, doch hem wetende te geringh voor haer, brenght te weegh een onderlinge genegenheyt tusschen hem en Chimene, dochter vande Grave van Gormas, dewelcke voorspoedelijck so verre voortganck heeft, dat d’Ouders wederzijts daer een goed gevallen in hebbende, de vader van Don Rodrigo voornemens is het huwelijck aende vader van Chimene te versoecken. Doch ondertusschen verkreghen hebbende de staet van voedster-heer vande jonghe Prins, ’s Koninghs Soon, die de Graeff sich zelven hadde toegeleyt, soo werdt zijn versoeck niet bejegent gelijck hy gehoopt hadde: en van ’t eene woordt in ’t ander, en daer door aen ’t schelden gherakende, so geeft de Graef eyndelijck aen Don Diego, vader van Don Rodrigo, een kinneback-slagh, waer over den goeden ouden Man ’t gheweer treckt, doch te kort komende, keert hem tot zijn Soon, die hy tot wraeck van ’t gheleden hoon aen-maent, en ten lesten, niet sonder grooten strijdt in sijn gemoed, daer toe beweeght. Don Rodrigo eyscht de Graef uyt, en steeckt hem dood. Chimene komt recht vorderen van den Koninck over de dootslagh haers vaders. Don Diego daer en tegen versoeckt ghenade voor sijn Soon. D’Infante middeler-wijl kan hare vyerige liefde tot Don Rodrigo niet uytblusschen, die by dit voorval van ongelegentheyt tusschen hem en Chimene weder voort barst, en sich nieuwe [fol. A4v, p. 8] hoope van uytkomste inbeeld. Daer over sy nu en dan in een beweeghelijcke ghespreck met haer Voedster-vrouwe Leonora vervalt, voor wien zy de tegenstrijdighe tochten haers wanckelighen ghemoeds ten vollen open leyt. De Koninck stelt sijn vonnisse uyt op ’t naeder beraed-slagen van den Raedt; en doet Chimene t’huys brenghen by Don Sanche, mede-vryer van Don Rodrigo, die dese ghelegentheydt waer-nemende, sijn voordeel soeckt te doen met Chimene op te rockenen, en haer zijn rapier aen te bieden om haer met de wapenen over Don Rodrigo te wreken. Chimene t’huys ghekomen zijnde, barst uyt teghens haer Staet-Iuffrouw Elvire in droevige klachten van haer ongheluck, niet kunnende laten lieff te hebben die zy om haerder eere wille ter doodt moest vervolghen. Don Rodrigo komt onvoorsiens by Chimene, en bied haer aen sijn hooft om daer op wraeck te doen over de dood haers Vaders: ’t welck zy, hem heymelijck lief hebbende, behendelijck weyghert: voorwendende ’t zelve by middel van rechte en niet by vrye gifte te willen hebben. Dies hy bedroeft van haer scheydende, ontmoet sijn Vader; die hem loopt soecken, en hem zeyt dat de Mooren voor ’t Land en ’t Hof en de gantsche Stadt in een groote beroerte sijn: dat hy heeft t’zijnen huyse ghevonden vijf hondert Edelluyden sijne vrienden, die hem haren dienst waren komen aenbieden om hem te helpen wreecken over ’t hoon hem by den Grave aenghedaen. Spreeckt zijn Soon een moed in om met dien braven hoop de Mooren te gaen bevechten, en door dat middel soen van zijn doodslagh, en gunste by zijn Meesteresse te verwerven. Don Rodrigo verwint de Mooren in een bloedigen strijdt, en neemt twee van hare Koningen gevangen, die hy aen zynen Koninck send. Waer over hy de naem van CID, (dat is Heer in ’t Arabisch) en genade over zijn misdaed verkrijgt. Chimene ondertusschen komt haer aen-klaghte voor den Koninck vernieuwen, en vordert lijf-straffe over Don Rodrigo. Doch siende den Koninck tot sachticheydt ghenegen, versoeckt dat volgens het oud ghebruyck van den Lande haer ’t recht van een kamp-recht vergunt werde, ’t welck de Koninck haer eyndelijck toe-staet, op voorwaerde dat sy den verwinner zal [fol. A5r, p. 9] moeten trouwen. Don Sanche bied hem aen tot haren Ridder, en werd aengenomen. Don Rodrigo verwindt Don Sanche en spaert hem ’t leven: mids dat hy hem selven en zijn rapier sal gaen voor de voeten van Chimene neder-werpen, en zijn weder-waren haer bekent maken. Don Sanche met zijn blooten bebloeden degen onder d’ooghen van Chimene komende, doet haer verschricken, en ghelooven dat hy Don Rodrigo verslaghen hebbe. Waer door hare liefde boven bortelende, zy hem straffelijck bejegent, sonder dat hy tot gehoor kan komen. Chimene verschijnt nochmaels voor den Koninck, erkent hare ghenegenheydt tot Don Rodrigo, en versoeckt, mids al haer goedt tot vergheldinghe aen Don Sanche latende, in een Klooster te mogen gaen, om aldaer Vader en Vryer voortaen in eensaemheyt te betreuren. De waerheyt van de geheele sake komt eyndelijck aen den dagh. d’Infante geeft Don Rodrigo met eyghender hand tot een Bruydegom aen Chimene, die daer in op ’s Koninghs begheeren verwillight, doch versoeckt uytstel van den trouw-dagh tot dat den rouw van haer Vader sal uyt wesen. ’t Welck de Koninck toe-staet, en last ondertusschen Don Rodrigo als zijn veld-overste nae Barbaryen te trecken, en de Mooren in haer eyghen land den oorlogh aen te doen. Die op ’s Konincks bevel, en zijn Meestersses goed vinden, ’t selve moedichlijck aen-neemt, en met de hoope van sijn aenstaende gheluck zijn tegenwoordigh verlanghen matighende, den Koninck, en zijn Best-bemindes goede wille, de rest bevolen laet. |
