Eerste ende Presiderende Raed van zijn Hoogheit
den Heere Prince van Oranjen, &c.
WY zullen dan dien onwaerderbren schat, Op nieuw verrijkt met keur van dicht-juweelen, De werrelt afgemaelt op yder blad, Weêr zien in ’t licht? en in dien rijkdom deelen!
(5) De faem droeg lang den lof van Konstantijn Den aerdkloot om; zy leeft op alle tongen: Van haer gewaegt de Tiber, Teems en Rijn, En Seine, die van Hem voorby gezongen, Een vaster zwier van dichten heeft geleert.
(10) Maer welk een land zou Huigens naem niet hooren, Die nooit genoeg gelezen, en geëert, Spreekt overal gelijk een ingebooren. Noch is dat voor zijn glory te gering, Al zingt hy na elks wensch in alle taelen,
(15) Al smaeckt hy elk in zyn bespiegeling. Het lust hem mêe d’aeloutheit t’achterhaelen, De Grieken nae te stappen op hun trant, En Martiael te wekken uit zijn asschen. My dunkt ik zie de trekken van zijn hant,
(20) Een snelheit, en gedachten die hem passen. Hier vloeit een zee van wijsheit overal. Hier springt een bron met overvloet van straelen, En bruischt gelijk een steile waterval, Die ’t aengezicht der omgelege daelen
